In de zesde aflevering van onze terugblik staat de maand juli centraal. In deze maand wordt met de Tour de France de belangrijkste wielerwedstrijd van het jaar verreden. De winnaar van deze drieweekse rittenkoers schrijft zijn naamvoor eeuwig bij in de geschiedenisboeken. Daarnaast is ook het winnen van en etappe een droom van menig renner.

Tour de France
Juli is een maand die in de wielerwereld maar in het teken staat van één wedstrijd: de Tour de France. De Franse rittenkoers is de grootste en zonder meer meest bekende wielerwedstrijd van het seizoen. Dit jaar ging La Grande Boucle, zoals de bijnaam van de Tour de France luidt, van start in de West-Franse streek Vendée. Bijzonder was dat de eerste etappe meteen een rit in lijn was, en op de hellende aankomst maakte Philippe Gilbert, de absolute klassiekerkoning van 2011, zijn favorietenrol waar. Voor de Belg van OmegaPharma-Lotto was het zijn eerste ritzege, en hij nam en passant ook de eerste gele trui in ontvangst. Cadel Evans werd tweede en pakte enkele seconden op zijn concurrenten voor het klassement, terwijl titelverdediger Alberto Contador betrokken was bij een massale valpartij en meteen meer dan een minuut verloor.

Philippe Gilbert veroverde de eerste gele trui (foto: Sirotti)

In de tweede etappe, een ploegentijdrit, verloor Contador nog meer tijd op de overige toppers. Zijn ploeg Saxo Bank-SunGard reed geen sterke ploegentijdrit, terwijl het BMC van Evans en het Leopard van de gebroerders Schleck wél voorin eindigden. De dagzege ging overigens naar Garmin-Cervélo, wiens kopman Thor Hushovd het geel overnam van Gilbert. De dag daarop was het wederom feest in het Amerikaanse kamp, aangezien Tyler Farrar na goed ploegenwerk de eerste massasprint van de ronde won. De Amerikaan droeg zijn zege op aan zijn in mei overleden vriend Wouter Weylandt.

Tyler Farrar droeg zijn zege op aan de overleden Wouter Weylandtfoto: Sirotti

Op woensdag was Gilbert op de steile aankomst in Mur-de-Bretagne, notabene op zijn verjaardag, wederom de grote favoriet. De Waal kwam er echter niet aan te pas, en het was Evans die alweer zijn goede vorm toonde door de rit te winnen, enkele millimeters voor Contador. De drie daaropvolgende ritten, in massasprints gewonnen door Mark Cavendish (HTC), Edvald Boasson Hagen (Sky) en wederom Cavendish, stonden in het tekenen van vele valpartijen. Onder meer Janez Brajkovic en Chris Horner moesten de strijd staken, maar in Nederlands oogpunt was vooral de zware valpartij van Robert Gesink onderwerp van gesprek. De klassementshoop van Rabobank reed wel door, mocht zelfs nog het podium op voor de witte trui, maar kende in de etappe met finish bergop in Super Besse zijn eerste inzinking. Waar de Portugees Rui Costa (Movistar) een vlucht succesvol afrondde, verloor Gesink tijd op een omvanrijke groep met ook geletruidrager Thor Hushovd.

Ondanks de witte trui verliep de eerste Tourweek niet goed voor Robert Gesink (foto: Sirotti)

Op zondag werd echter alles overtroffen. Schaduwfavorieten Alexandre Vinokourov en Jurgen Van den Broeck vielen beiden letterlijk uit de ronde met respectievelijk een dijbeenbreuk en een sleutelbeenbreuk. Dat was echter nog niet alles. In de kopgroep werden de Nederlander Johnny Hoogerland, die nog enkele dagen de bolletjestrui had gedragen, en de Spanjaard Juan Antonio Flecha van de weg gereden door een onvoorzichtige VIP-auto. Hoogerland maakte een flinke tuimeling en belandde in het prikkeldraad. Doordat hij opstond, een nieuwe broek aantrok en ondanks alle schrammen weer op de fiets stapte groeide de Zeeuw van Vacansoleil-DCM uit tot een ware publiekslieveling. De knotsgekke zondag eindigde overigens in een feestje voor Rabobank, doordat de Spanjaard Luis Leon Sanchez de sterkste bleek van de overblijfselen van de kopgroep. De Franse held Thomas Voeckler (Europcar) werd tweede, en nam de gele trui over van Hushovd.

Luis Leon Sanchez won na een knotsgekke rit (foto: Sirotti)

Toen na twee vlakke etappes, waarin Andre Greipel (OmegaPharma) zijn voormalige kopman Mark Cavendish eenmaal klopte en de uitslag de andere dag andersom was, de rust weer enigszins was teruggekeerd, stonden de Pyreneeën op het programma. Waar spektakel werd verwacht, viel het over het algemeen tegen. Op beide aankomsten bergop, respectievelijk Luz Ardiden en Plateau de Beille, kregen ritwinnaars Samuel Sanchez (Euskaltel) en Jelle Vanendert (OmegaPharma) min of meer een vrijgeleide van de favorieten, terwijl de toppers zelf amper van elkaar weg wisten te rijden. De gebroeders Schleck wonnen zo enkele seconden op onder meer Cadel Evans, terwijl Alberto Contador nog maar eens tekenen van zwakte vertoonde en Thomas Voeckler juist vriend en vijand verbaasde door het geel te behouden. Voor Robert Gesink betekende de twee aankomsten bergop definitief het einde van zijn klassementsambities. De drager van het wit verloor vele minuten, en zakte ver weg in de algemene rangschikking.

In de Pyreneeën zorgde Jelle Vanendert voor de twee Belgische zege (foto: Sirotti)

In de etappe tussen die twee bergritten in, een rit met een passage over de Aubisque maar met de finish in het dal, kregen de wielerfans een imponerende vertoning van wereldkampioen Thor Hushovd te zien. De Noorse krachtpatser van Garmin verloor bergop weinig tijd op zijn Franse opponenten Jéremy Roy en David Moncoutié, en liet ze na een sterke afdaling zonder pardon ter plaatse. Nadat spurtbom Mark Cavendish nog maar eens de handen in de lucht mocht steken en bovendien de groene trui om zijn schouders kreeg, sloeg Hushovd voor de tweede maal toe. In de etappe naar Gap glipte hij mee in een ontsnapping, om uiteindelijk in een sprint met drie zijn landgenoot Edvald Boasson Hagen en zijn ploeggenoot Ryder Hesjedal naar de overige podiumplaatsen te verwijzen. De rit werd daarnaast gekenmerkt door een demarrage van Alberto Contador, die vlot gepareerd werd door Cadel Evans. De gebroeders Schleck verloren daarentegen kostbare tijd in de technische afdaling, en zagen Evans passeren in de algemene rangschikking.

Thor Hushovd maakte indruk, … (foto: Sirotti)

Een dag later zette Boasson Hagen in een vergelijkbare rit het Noorse feestje moeiteloos voort. Het supertalent ging net als de dag ervoor mee in de vlucht, en liet zijn medevluchters op de laatste klim van de dag achter. Ook de technische afdaling, waarin geletruidrager Voeckler later nog bijna onderuit ging, vormde geen probleem voor Hagen en zo was alweer de vierde Noorse ritzege een feit. In het kielzog van de Sky-renner reed Bauke Mollema naar een knappe tweede plaats, wat één van de weinige lichtpuntjes in het optreden van Rabobank was. De etappe markeerde eveneens het einde van het vele afwachten. In de komende drie ritten, twee bergetappes en een tijdrit, moest alles belist worden.

.., net als zijn landgenoot Boasson Hagen (foto: Sirotti)

De eerste rit van het drieluik kwam aan bovenop de mythische Col du Galibier, en bood meteen enorm spektakel. Andy Schleck zag in dat wachten geen mogelijkheid meer was en ging al op de Col d’Izoard, maarliefst zestig kilometer voor de finish, in de aanval. De Luxemburgse klimmer bouwde gestaag zijn voorsprong uit, mede door hulp van zijn ploegmaats en door aarzeling achterin. Toen Cadel Evans het genoeg vond en zich resoluut op kop zette van de favorietengroep, kende de koers echter een wending. Eén voor één moesten vele favorieten, waaronder Contador en Sanchez, afhaken, en werd de voorsprong van Schleck kleiner en kleiner. Uiteindelijk kwam de Leopard-renner ruim twee minuten voor zijn boer Fränk, die in de slotfase nog weggereden was, over de streep. Thomas Voeckler wist echter tegen alle verwachtingen in stand te houden, en behield het geel met 15 tellen voorsprong op de jongste Schleck. Evans volgde op iets meer dan een minuut, en had het voordeel op papier de beste tijdrijder te zijn.

Thomas Voeckler bleef verrassend lang in het geel (foto: Sirotti)

Dat betekende dat de broers Schleck in de laatste bergrit, die naar Alpe d’Huez, nog eenmaal alles uit de kast moesten halen. Toen een al geslagen Contador vroeg in de aanval trok, aarzelde Andy Schleck dan ook niet en sprong mee. Aan de voet van ‘de Alp’ was alles echter weer te herdoen, en toen bleek dat de Luxemburgers hun krachten al te veel hadden verspild. Evans kwam geen moment meer in de problemen, en bleef zo met de tijdrit nog voor de boeg op een achterstand van 57 seconden op de jongste Schleck staan. Deze mocht overigens wel het geel om zijn schouders hangen, aangezien de taaie Voeckler er dan toch nog doorzakte. Diens jonge ploeggenoot Pierre Rolland zorgde desondanks voor een feeststemming in de Europcar-formatie, door verrassend met de dagzege aan de haal te gaan en bovendien op te schuiven naar de eerste plaats in het jongerenklassement.

De jonge Rolland (links) troefde Sanchez en Contador af op Alpe d’Huez (foto: Sirotti)

In de beslissende tijdrit liet Evans niets heel van de broers Schleck. De Australische tempobeul reed een dijk van een tijdrit, en degradeerde de Luxemburgers tot figuranten. De dagzege ging overigens wel nipt aan hem voorbij, omdat de vroeg gestarte Tony Martin (HTC) nog een fractie sneller reed. De slotetappe werd eveneens een succes voor de HTC-ploeg. Mark Cavendish deed zijn status als beste sprinter van de wereld namelijk weer eens eer aan, en boekte met straatlengten voorsprong zijn vijfde ritzege in de deze Tour, en al weer zijn twintigste in totaal.

Mark Cavendish was de absolute sprintkoning van de Tour (foto: Sirotti)

De Brit stelde daarmee ook zijn zo gewilde groene trui veilig, en flankeerde Samuel Sanchez (bergklassement), Piere Rolland (jongerenklassement) en Jéremy Roy (meest aanvallende renner) op het podium. De meest prestigieuze prijs, de gele trui voor de beste renner in het algemene klassement, ging naar Cadel Evans, die zich zo na twee tweede plaatsen in 2007 en 2008 toch nog kroonde tot de eerste Australische Tourwinnaar ooit. De broers Andy en Fränk Schleck zorgde eveneens voor een unieke prestatie door als twee broers samen op het podium te staan. Plaats vier was weggelegd voor de verrassende Fransman Thomas Voeckler, terwijl Rob Ruijgh (Vacansoleil-DCM) zich bij zijn Tourdebuut meteen tot beste Nederlander kroonde. De Limburger werd uitendelijk 21ste.

Evans en de broers Schleck op het eindpodium van de Tour (foto: Sirotti)

Overige koersen
Hoewel de aandacht in juli volledig uitgaat naar de Tour de France, werden er ook nog andere wedstrijden verreden. In China stond namelijk de Tour of Qinghai Lake (2.HC) op het programma. Hier was het de Sloveen Gregor Gazvoda die met de eindzege ging lopen. Een iets prestigieuzere wedstrijd was de Ronde van Oostenrijk (2.HC), waar Frederik Kessiakoff dit jaar oppermachtig bleek. De Zweed van Astana greep de macht op de Kitzbüheler Horn en stond de leiding vervolgens niet meer af. Naast Kessiakoff wonnen ook Daniele Bennati (Leopard, 2x), Jens Keukeleire (Cofidis), Alexander Geniez (Skil-Shimano), Ian Stannard (Sky), Greg van Avermaet (BMC) en Bert Grabsch (HTC) een rit. De derde HC-rittenkoers van de maand was de Tour de Wallonie in België, waar thuisrijder Greg van Avermaet de Nederlander Joost van Leijen (Vacansoleil-DCM) na een spannende strijd aftroefde. Verder werd in Italië de Brixia Tour (2.1) gewonnen door de ervaren Italiaan Fortunato Baliani.

De maand juli werd afgesloten met een WorldTour-klassieker in het Baskenland: de Clásica San Sebastián. In de Baskische heuvels was het niemand anders dan de schijnbaar onklopbare Philippe Gilbert die met de zege ging lopen. De Belgische kampioen reed in de slotfase weg en passeerde solo de aankomststrook, even later gevolgd door Rabobank-renner Carlos Barredo (2de) en Greg van Avermaet (3de). Voor Gilbert was het na de Strade Bianche, de Brabantse Pijl, de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik en het Belgisch kampioenschap alweer de zevende zege in een eendagskoers in 2011.

In de San Sebastian bevestigde Gilbert zijn heerschappij (foto: Sirotti)

Lees ook:
Terugblik 2011: januari en februari
Terugblik 2011: maart
Terugblik 2011: april
Terugblik 2011: mei
Terugblik 2011: juni

Wielernieuws juli 2011