In de welhaast heilige klassiekerweken wordt er eindeloos gediscussieerd over de Poggio, Oude Kwaremont of Carrefour de l’Arbre, maar we moeten niet vergeten dat heel wat ronderenners ook in volle voorbereiding zijn op de Giro d’Italia. De twee grootste Giro-pretendenten, Remco Evenepoel en Primož Roglič, kruisen in de Ronde van Catalonië (20-26 maart) al een keer de degens. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Miquel Artema, een ambtenaar en wielerjournalist voor weekblad Mundo Deportivo, kwam meer dan honderd jaar geleden op een idee. Was het geen goed idee om wielrenners over drie dagen te laten koersen van Barcelona naar Tarragona, van Tarragona naar Lleida en van Lleida weer terug naar Barcelona? Mundo Deportivo-hoofdredacteur Jaume Grau en Narcisse Masferrer, de toenmalige voorzitter van de Spaanse wielerbond, zagen wel iets in de gedachtegang van Artema. Deze drie Catalanen sloegen de handen ineen en waren de drijvende krachten achter de eerste editie van de Volta Ciclista a Catalunya.

Op 6 januari 1911 was het dan zo ver: 43 wielrenners verzamelden zich op het Sarria-plein in Barcelona voor de allereerste editie van de Ronde van Catalonië. Na drie etappes en 363 kilometer in het zadel, kroonde Sebastián Masdeu – die later de organisatie van de koers in handen kreeg – zich op de wielerbaan van Sants in Barcelona tot eindwinnaar. In totaal wisten 22 coureurs de wielerbaan te bereiken. De ronde bleek een succes en kreeg een vervolg, maar na drie edities ging de stekker er alsnog uit en moesten we tot 1920 wachten op een nieuwe uitgave van de meerdaagse ronde door Catalonië.

In de eerste jaren was het voor de lokale organisatoren niet altijd even makkelijk om het hoofd boven water te houden, en was het een proces van vallen en opstaan. Er waren financiële problemen, politiek gekonkel achter de schermen en de gruwelen van de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939), waardoor het Spaanse en zeker het Catalaanse leven tot stilstand kwam. En toch hield de organisatie vol, en organiseerde het zelf edities ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De Ronde van Catalonië bleef bestaan en groeide met de jaren uit tot een van de meest prestigieuze rittenkoersen op de kalender.

Dat is ook te zien, als we een blik werpen op de erelijst. Miguel Poblet, Jacques Anquetil, Franco Bitossi, Luis Ocaña, Felice Gimondi, Bernard Thévenet, Francesco Moser, Sean Kelly, Miguel Induraín, Claudio Chiappucci, Laurent Jalabert, Alex Zülle, Roberto Heras, Alejandro Valverde, Joaquim Rodríguez, Nairo Quintana, Miguel Ángel López en Adam Yates… Deze toppers prijken allemaal een keer op de erelijst, als het niet meer is. We dienen ook nog even stil te staan bij de prestaties van Poblet. De eerste échte Spaanse topsprinter en klassiekerspecialist won in zijn carrière maar liefst 33 etappes in de Ronde van Catalonië. En dat is nog altijd een record.

Poblet is dus de man met de meeste ritoverwinningen, maar wie boekte de meeste eindzeges? Zijn naam: Mariano Cañardo. De man uit Olite groeide in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw uit tot een van de meest succesvolle Spaanse renners van zijn tijd en vierde zijn grootste successen met name in Catalonië, toch wel zijn tweede thuisregio. In 1928 schreef hij voor de eerste keer zijn naam op de erelijst van de Ronde van Catalonië en in 1929, 1930, 1932, 1935 en 1936 herhaalde hij dit kunststukje. Zijn zevende en laatste eindzege kwam er in 1939, net na het einde van de Spaanse Burgeroorlog.

De Ronde van Catalonië is dit jaar alweer toe aan zijn 102e uitgave. In al die voorgaande jaren valt het toch wat tegen qua Nederlandse en Belgische successen. Drie van de voorbije honderd edities werden gewonnen door een Belg. Eddy Merckx (in 1968) mag natuurlijk niet ontbreken en ook Richard Van Genechten (1958) en veelvraat Freddy Maertens (1977) zijn voor eeuwig verbonden met deze koers. Arie Den Hartog zorgde dan weer voor de eerste en tot nu toe enige Nederlandse eindoverwinning. De inmiddels overleden klassiekerspecialist, winnaar van Milaan-San Remo en de Amstel Gold Race, pakte in 1965 de eindzege.

Laatste winnaars Ronde van Catalonië
2022: Sergio Higuita
2021: Adam Yates
2020: Niet verreden wegens coronacrisis
2019: Miguel Ángel López
2018: Alejandro Valverde
2017: Alejandro Valverde
2016: Nairo Quintana
2015: Richie Porte
2014: Joaquim Rodríguez
2013: Daniel Martin

---

Laatste editie

De Ronde van Catalonië begon vorig jaar met een sprintrit met start en finish in Sant Feliu de Guíxols. Over de koers zelf kunnen we kort zijn, Michael Matthews bleek op de licht oplopende finishstraat duidelijk de sterkste, maar na afloop was er wel veel commotie en tumult.

Sonny Colbrelli, die als tweede over de streep kwam, zakte vlak na de finish plots in elkaar. Hulpverleners schoten meteen in actie en wisten de Italiaan, met behulp van een hartmassage en een defibrillator, weer bij bewustzijn te krijgen. Colbrelli werd vervolgens in allerijl afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, alwaar hij door de medische molen ging. Wat bleek: Colbrelli werd na de finish getroffen door een hartstilstand.

Ondanks de hoop op een terugkeer in het peloton moest de winnaar van onder meer Parijs-Roubaix en een Europese wegtitel enkele maanden na zijn ineenstorting een punt zetten achter zijn carrière. “Stel dat het weer een keer misgaat, en je hebt dan geen defibrillator… Het is gewoon een te groot risico. Het doet echt pijn om nu al afscheid te nemen, zeker omdat ik in 2021 mijn beste seizoen kende.”

Terug naar de Ronde van Catalonië: de koers ging ondanks de schokkende gebeurtenis rond Colbrelli wel gewoon verder. In de eerste dagen was het Australië boven, want na de sprintzege van Matthews volgden overwinningen voor Kaden Groves (na een sprint in Perpignan) en Ben O’Connor (in de eerste bergrit naar La Molina). Die laatste begon als leider aan de zwaarste bergetappe naar Boí Taüll, maar moest de trui afgeven aan Nairo Quintana.

De Colombiaan eindigde achter João Almeida als tweede op de slotklim en dit bleek genoeg voor de leiding. Quintana begon met goede papieren aan de slotetappes, in de wetenschap dat het zwaarste achter de rug was. Althans, dat leek zo. De weergoden hadden echter andere plannen en zo kregen de renners in de zesde etappe, op weg naar Cambrils, nog een barre en ijskoude tocht over meerdere beklimmingen voor hun kiezen.

Het werd een rit om niet snel te vergeten, met dank aan Richard Carapaz en Sergio Higuita. De twee Zuid-Amerikanen trokken met nog ruim 100(!) kilometer te gaan in de aanval en reden alsmaar verder weg van de concurrentie. Wat aanvankelijk een kansloze missie bleek, werd uiteindelijk een indrukwekkende machtsontplooiing van Carapaz en Higuita. Die eerste won de rit na een sprint, Higuita veroverde dan weer de leiderstrui.

En dit bleek een beslissend moment in de koers, want in de door Andrea Bagioli gewonnen slotrit naar Barcelona kwam Higuita niet meer in de problemen. De renner van BORA-hansgrohe kroonde zich tot eindwinnaar, voor Carapaz en Almeida.

Eindklassement Ronde van Catalonië 2022
1. Sergio Higuita (BORA-hansgrohe) in 29u53m33s
2. Richard Carapaz (INEOS Grenadiers) op 16s
3. João Almeida (UAE Emirates) op 52s
4. Nairo Quintana (Arkéa-Samsic) op 53s
5. Juan Ayuso (UAE Emirates) op 1m08s
Wedstrijdverslag

---

Parcours

Een ding kunnen we wel concluderen na een vluchtige blik op het parcours: de klimmers zullen het onderling gaan uitmaken om de eindzege. Met drie aankomsten bergop – naar skigebieden Vallter 2000 en La Molina en natuurpark Lo Port – valt er genoeg te klimmen. De sprinters komen er traditioneel bekaaid vanaf in de Ronde van Catalonië, al valt het niet uit te sluiten dat we dit jaar alsnog drie keer zullen sprinten om de dagzege.

In totaal werken de renners in zeven dagen tijd net geen 1.200 kilometer af. De langste etappe is die naar Sabadell (op dag vier) met 188,2 kilometer, de kortste rit volgt op de slotdag met een 142 kilometer lange fietstocht van en naar Barcelona. Nog iets wat het vermelden waard is: ook dit jaar zit er geen tijdrit in het parcours. Bij de tussensprints zijn 3, 2 en 1 seconden te verdienen, aan de streep van een etappe liggen 10, 6 en 4 bonificatieseconden voor het oprapen.

---

Maandag 20 maart, Etappe 1: Sant Feliu de Guíxols – Sant Feliu de Guíxols (164,6 km)

De Ronde van Catalonië begint, net als vorig jaar, met een rit met start en finish in Sant Feliu de Guíxols. De etappe is zelfs nagenoeg een blauwdruk, en dus weten de renners wel wat ze te wachten staat. Onderweg zijn er op vier beklimmingen punten te rapen voor het bergklassement, om precies te zijn op de toppen van de Alt de Santa Pellaia (5,9 km aan 4%), Alt dels Angels (5 km aan 7%), Alt de la Ganga (3,5 km aan 4,1%) en de Alt de Romanyà (5,8 km aan 4,5%).

Eenmaal op de top van de Alt de Romanyà, is het nog goed 25 kilometer tot de streep. De aankomst in Sant Feliu de Guíxols wordt bereikt na een snelle en technische finale, met af en toe nog een vervelend pukkeltje. Ook de laatste kilometer is niet te onderschatten: die loopt namelijk omhoog aan een procent of vier. Ideaal voor renners met een machtsspurt in de benen. Dat bewees Michael Matthews vorig jaar nog door de sprint van een omvangrijke groep te winnen.

Start: 12.55 uur
Finish: tussen 16.45 en 17.10 uur

---

Dinsdag 21 maart, Etappe 2: Mataró – Vallter (165,4 km)

In de tweede etappe zal het klassement in een eerste plooi vallen, als de stofwolken zijn opgetrokken op de top van de beklimming naar wintersportdorp Vallter. Vanuit startplaats Mataró – waar in 2021 nog een rit finishte, gewonnen door Peter Sagan – gaat het richting de Pyreneeën voor de eerste aankomst bergop in deze Ronde van Catalonië. Met de Coll de Coubet (9,2 km aan 5,5%) volgt na goed 110 kilometer koers al een eerste, serieuze opwarmer.

Voor het echte spektakel moeten we echter wachten op de elf kilometer lange slotklim. De klim kent een gemiddeld stijgingspercentage van 7,6%, maar het wegdek tikt ook geregeld de 8,9 en zelfs 10% aan. De steilste passage volgt na twee kilometer klimmen, met een langere strook van 9%. De Ronde van Catalonië was twee jaar geleden voor het laatst in Vallter en toen ging de zege naar de latere eindwinnaar Adam Yates, die trouwens ook in 2019 als eerste bovenkwam op deze klim.

Start: 12.45 uur
Finish: tussen 16.45 en 17.10 uur

---

Woensdag 22 maart, Etappe 3: Olost – La Molina (180,6 km)

De organisatie maakt het de renners niet makkelijk, want ook in de derde etappe wordt het zwaardere klimwerk niet geschuwd. Sterker: op dag drie staan er zelfs nog meer hoogtemeters – om precies te zijn bijna 4000 – op het programma. Startplaats Olost maakt zijn debuut in de Ronde van Catalonië, La Molina is inmiddels niet meer weg te denken als finishplek. Het organiseerde van 2014 tot en met 2019 onafgebroken een etappefinish.

Om in La Molina te komen, trekken de renners eerst naar Manlleu en L’Esquirol en over de Coll de Coubet (9,2 km aan 5,5%, die we al kennen uit de tweede etappe) en de Coll de la Creueta (19,9 km aan 4,7%). Na het ronden van de top van de Coll de la Creueta dalen de renners richting La Molina, waar een nog niet al te zware slotklim volgt. Het begint met negen kilometer klimmen aan 6%, gevolgd door een korte afdaling en vervolgens nog twee klimkilometers aan goed 4%.

Start: 12.00 uur
Finish: tussen 16.45 en 17.15 uur

---

Donderdag 23 maart, Etappe 4: Llívia – Sabadell (188,2 km)

Na twee dagen voor de klimmers zijn de rappe mannen op dag vier weer eens aan de beurt, al moeten we in Spanje altijd met twee woorden spreken. Spaans vlak is namelijk wel iets anders dan Nederlands vlak. In het begin is het zelfs nog even alle hens aan dek voor de sprinters, want vlak na de start vanuit het op 1.190 meter hoogte gelegen Llíva trekken de renners nog eens over de beklimming naar La Molina (12,1 km aan 4%), waar de nodige bergpunten te rapen zijn.

De renners hebben dan wel meteen het zwaarste achter de rug, want eenmaal in La Molina duikt het peloton een afdaling van ruim vijftig kilometer in en voert de route naar de noordoostkust van Spanje. Richting Sabadell, een voorstad van Barcelona en vanwege de (inmiddels wel verdwenen) textiel- en wolindustrie ook wel het ‘Catalaanse Manchester’ genoemd. De Ronde van Catalonië finishte al tien keer in Sabadell, de geboorteplaats van Astana-renner David De la Cruz.

Start: 12.40 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.25 uur

---

Vrijdag 24 maart, Etappe 5: Tortosa – Lo Port (178,6 km)

De Ronde van Catalonië kent normaal gesproken maar twee aankomsten bergop, maar dit jaar heeft de organisatie nog een derde bergrit in petto. De vijfde etappe kent namelijk een loodzware finale met een finish in natuurpark Lo Port, na een slotklim van 8,4 kilometer aan maar liefst 9%. Maar we beginnen bij het begin, in startplaats Tortosa, gelegen aan de rivier de Ebro. De renners trekken vervolgens door de delta van de Ebro, met de Alto de Bot als eerste scherprechter.

De tweede klim van de dag volgt na ruim honderd kilometer en heeft de naam Coll de Som meegekregen. Het is slechts kinderspel als we het vergelijken met de slotklim. Na een nieuwe passage door startplaats Tortosa gaat het over vlakke wegen naar de voet van de Mont Caro (8,4 km aan 9%). Driemaal eerder finishte de Ronde van Catalonië op de flanken van deze klim, met overwinningen voor Alirio Chizabas (1985), Luis Herrera (1991) en Alejandro Valverde (2017).

Start: 12.40 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.30 uur

---

Zaterdag 25 maart, Etappe 6: Martorell – Molins de Rei (177 km)

Op de flanken van de Mont Caro worden de kaarten wellicht definitief geschud met betrekking tot de eindzege, al is er in de Ronde van Catalonië ook wel vaak sprake van een secondenspel. Er is zeker ook nog wel wat mogelijk in het slotweekend, want op zaterdag volgt er nog een verraderlijke heuvelrit van Martorell naar Molins de Rei. Over een afstand van ruim 180 kilometer krijgen de renners toch nog goed 2.600 hoogtemeters voor de wielen geschoven.

Startplaats Martorell ligt nog geen vijftien kilometer van finishplaats Molins de Rei af, maar toch maken de renners nog een enorme omweg, door precies de andere kant op te rijden. De route voert eigenlijk constant over op- en afgaande wegen, wat voor een afmattende koers zal zorgen, met in de finale nog de Alt de la Creu d’Aragall (7,5 km aan 6%) en de Alt de Fontpineda (3 km aan 6,6%, met uitschieters tot 20%). Eenmaal op de top van de Alt de Fontpineda, is het nog 12 kilometer naar de finish.

Start: 12.35 uur
Finish: tussen 16.50 en 17.15 uur

---

Zondag 26 maart, Etappe 7: Barcelona – Barcelona (142 km)

Barcelona en de berg Montjuïc vormen ook dit jaar weer het decor voor de slotetappe van de Ronde van Catalonië. De Montjuïc is een heuvel die over de stad uitkijkt en al edities lang de slotetappe van de Catalaanse rittenkoers tekent. Het peloton maakt eerst een lus rond de Catalaanse hoofdstad, langs het vliegveld El Prat en door de residentiële buitenwijk Castelldefels, voor ze in het stadscentrum terugkeren en zes keer de Montjuïc (2,5 km aan 4,6%) omhoog fietsen.

De passage van deze heuvel kenmerkt zich door een korte strook van maar liefst 19% vlak voor de ‘eerste’ top. Na een korte duikvlucht van een goede kilometer volgt er namelijk nog een tweede helling, eentje van 700 meter aan 6%. Wat dan nog rest, is een afdaling van ruim twee kilometer naar de finishstreep. Vorig jaar won Andrea Bagioli de rit na een sprint met een omvangrijke groep. Ook Thomas De Gendt, Simon Yates en Alejandro Valverde wonnen in het verleden in Barcelona.

Start: 10.25 uur
Finish: tussen 13.50 en 14.10 uur

---

Favorieten

In aanloop naar de Ronde van Catalonië gaat het eigenlijk maar over één ding: het duel tussen Primož Roglič en Remco Evenepoel. De twee kemphanen nemen het in mei tegen elkaar op in de Giro d’Italia en kruisen in het noordoosten van Spanje – voor het eerst dit seizoen – al eens de degens. En we kunnen ons opmaken voor een duel op het scherpst van de snede, aangezien Roglič en Evenepoel al hebben laten zien dat het met de vorm wel snor zit.

Primož Roglič zou eigenlijk maar één koers rijden in aanloop naar de Giro: de Ronde van Catalonië. De Sloveen besloot zijn plannen in extremis echter om te gooien en dus werd hij alsnog aangekondigd voor Tirreno-Adriatico. Voor de start waren er nog twijfels over zijn vormpeil, maar die twijfels wist hij in een klap weg te nemen. Roglič won namelijk op overtuigende wijze de ‘Koers van de Twee Zeeën’, met drie etappezeges als extraatje. “Ik had niet verwacht zo snel weer op dit niveau te zijn. Het is een goed teken voor de Giro”, keek hij zelf terug op een zeer succesvolle week in Italië.

De drievoudig Vuelta-winnaar leunt kortom al dicht tegen zijn topniveau aan en zal in de Ronde van Catalonië ongetwijfeld de puntjes op de i willen zetten richting de Giro. Dan zal hij wel moeten afrekenen met Evenepoel, maar Roglič heeft een groot voordeel: de Sloveen kan na een zware koers altijd terugvallen op zijn vlijmscherpe sprint. Dat komt goed van pas in de jacht op bonificatieseconden, en dit kan weleens de doorslag geven in de strijd om de eindzege. Roglič heeft een erg sterke ploeg in steun, met onder meer Sepp Kuss, Tobias Foss, Steven Kruijswijk en de heroptredende Robert Gesinik.

Komen we uit bij die andere topfavoriet: Remco Evenepoel. De regerende wereldkampioen was dit seizoen al de beste in de UAE Tour, maar verbleef de voorbije weken op Tenerife om zich op de vulkaan de Teide optimaal voor te bereiden op de komende wedstrijden. De coureur van Soudal Quick-Step is al volop bezig met de Giro, maar zal in Catalonië maar wat graag een eerste tik willen uitdelen aan Roglič. De eerste klap is immers een daalder waard. Dat er geen tijdrit in het parcours zit, is misschien een nadeel voor Evenepoel, maar dan nog maakt hij kans op de eindoverwinning.

Evenepoel kan in de Ronde van Catalonië rekenen op een zeer sterke ploeg met klimmers Mattia Cattaneo, Jan Hirt, Fausto Masnada, Pieter Serry, Ilan Van Wilder en Louis Vervaeke aan zijn zijde. De meeste renners zijn er in mei waarschijnlijk ook bij in de Ronde van Italië. “We hebben een solide en ervaren ploeg, die barst van het vertrouwen”, vat ploegleider Klaas Lodewyck samen. “Hopelijk wordt het een goede test om te zien waar onze mannen staan na een hoogtestage. Het belangrijkste doel is om een rit te winnen en om te vechten voor het algemeen klassement.”

De meeste ogen zijn gericht op Roglič en Evenepoel, maar dat wil niet zeggen dat de concurrentie bij voorbaat kansloos is voor de eindzege. Zo hoopt Bahrain Victorious met Mikel Landa een vuist te kunnen maken. En die hoop is zeker gegrond, want Landa is dit seizoen weer de regelmaat zelve. Zevende in de Ronde van Valencia, tweede in de Ruta del Sol en zevende in Tirreno-Adriatico… De sierlijke klimmer stelt eigenlijk zelden teleur, maar winnen is o zo moeilijk voor de 33-jarige Bask. Wat nu echter in zijn voordeel speelt, is dat er geen tijdrit in het parcours is opgenomen. Het zal dus bergop worden beslist, het geliefkoosde terrein van Landa.

Een andere renner die bergop weet uit te blinken, is Adam Yates. De klassementsman van UAE Emirates was dit seizoen al derde in de UAE Tour en heeft ongetwijfeld ook podiumaspiraties voor de Ronde van Catalonië. Yates bewaart goede herinneringen aan de Catalaanse wielerronde. Wat heet, twee jaar geleden was hij nog eindwinnaar en verder werd hij al eens tweede en vierde in het eindklassement. We verwachten ook nu weer het nodige van Yates, al viel hij in de voorbije Tirreno-Adriatico (11e) wat tegen. Zijn ploeg UAE Emirates heeft met de Portugees João Almeida, tweede in de voorbije Tirreno, nog een optie voor het klassement.

De meeste toppers voor het klassement hebben zich dit seizoen al bewezen, maar hoe anders is dit voor Egan Bernal . De 26-jarige Colombiaan is nog altijd bezig aan de moeizame weg terug richting de top, en dat verloopt duidelijk met de nodige ups en vooral downs. De renner van INEOS Grenadiers begon veelbelovend aan het nieuwe seizoen met een vierde plaats in de koninginnenrit van de Vuelta a San Juan, maar hij liep in de Argentijnse rittenkoers – na een val – ook een knieblessure op. Na enkele weken inactiviteit keert hij in de Ronde van Catalonië terug in koers. Is hij al meteen weer in staat om te schitteren?

Ook van Richard Carapaz hebben we dit seizoen nog niet veel gezien. Dat is ook niet zo gek, aangezien hij pas twee koersdagen in de benen heeft. Afgelopen week maakte hij, in Milaan-Turijn, zijn Europese rentree nadat hij in december werd geopereerd aan zijn amandelen. Het is maar de vraag of de regerende Olympisch kampioen nu al in staat is om te wedijveren met mannen als Roglič en Evenepoel, al geldt voor Carapaz: Form is temporary, class is permanent.

Verder kijken we uit naar de prestatie van Giulio Ciccone, die uitstekend op dreef is namens Trek-Segafredo. De Italiaanse klimmer won al een rit in de Ronde van Valencia, werd er tweede in het eindklassement en was onlangs ook knap vijfde in Tirreno-Adriatico. Het maakt van Ciccone een zeer gevaarlijke klant voor de eindoverwinning, zeker nu er geen tijdrit in het parcours is opgenomen. Onze laatste ster gaat naar de kopman van Team DSM, Romain Bardet. De ervaren Fransman reed dit seizoen al top-10 in de Tour des Alpes Maritimes et du Var en Parijs-Nice en kan in de schaduw van de echte toppers wellicht verrassen.

Er staan tot slot de nodige outsiders aan het vertrek. Denk aan Jai Hindley en Cian Uijtebroeks (BORA-hansgrohe), thuisrijder David De la Cruz (Astana Qazaqstan), Einer Rubio en Iván Sosa (Movistar), Ben O’Connor (AG2R Citroën), Guillaume Martin (Cofidis), Rigoberto Urán (EF Education-EasyPost), Jack Haig en Gino Mäder (Bahrain Victorious), Esteban Chaves (EF Education-EasyPost).

De laatste namen die we noteren: Geraint Thomas en Luke Plapp (INEOS Grenadiers), Jan Hirt (Soudal Quick-Step), Juan Pedro López (Trek-Segafredo), Louis Meintjes (Intermarché-Circus-Wanty), Maxim Van Gils (Lotto Dstny), Oscar Onley (Team DSM), Lenny Martinez, Michael Storer (Groupama-FDJ), Michael Woods (Israel-Premier Tech) en Tobias Halland Johannessen (Uno-X).

---

Sprinters

De Ronde van Catalonië is meestal geen sprintersparadijs en met de concurrentie van diverse vlakkere koersen is het met een vergrootglas zoeken naar de rappe mannen. Kaden Groves is misschien wel de snelste renner aan het vertrek. De Australische sprinter van Alpecin-Deceuninck was vorig jaar nog succesvol in de Catalaanse ronde (toen nog in het tenue van BikeExchange-Jayco) en gaat op jacht naar zijn eerste zege van 2023.

Groves zal het wel moeten opnemen tegen de weer fitte Ethan Hayter (INEOS Grenadiers), Bryan Coquard (Cofidis), Jon Aberasturi (Trek-Segafredo), Ivo Oliveira (UAE Emirates), Hugo Hofstetter (Arkéa-Samsic), José Joaquin Rojas (Movistar), Milan Menten (Lotto Dstny), Arne Marit (Intermarché-Circus-Wanty), Corbin Strong (Israel-Premier Tech) en Francisco Galván (Equipo Kern Pharma), Eduard Prades (Caja Rural-Seguros RGA) en Clément Venturini (AG2R Citroën).

Het definitieve deelnemersveld voor de Ronde van Catalonië is nog niet volledig bekend. Er kunnen eventueel dus nog laatste wijzigingen plaatsvinden. 

---

Favorieten volgens WielerFlits
**** Primož Roglič
*** Remco Evenepoel, Mikel Landa
** Adam Yates, João Almeida, Giulio Ciccone
* Richard Carapaz, Romain Bardet, Egan Bernal, Sepp Kuss

Website organisatie
Deelnemerslijst

---

Weer en TV

De renners mogen zeker niet klagen over het weer in Catalonië. Het blijft droog, de zon wil af en toe wel eens doorbreken en de temperatuur schommelt rond de 17 graden. In de Pyreneeën is het op de toppen van de beklimmingen uiteraard wel een stuk frisser, maar valt er ook weinig tot geen neerslag.

De Ronde van Catalonië is vanaf maandag dagelijks live te volgen via Eurosport. De tv-uitzending begint steevast om 15.15 uur op Eurosport 1. Let op: voor de slotrit naar Barcelona moet je eerder inschakelen, want dan wordt er vroeger gefinisht. De koers is uiteraard ook te zien via de online kanalen Eurosport.nl, Discovery+ en GCN+. In het artikel Wielrennen op TV vind je de precieze uitzendtijden.

---