Aanstaande zondag klimt alle langzaam opgebouwde spanning naar een climax. Het moment waarop vele renners maandenlang reikhalzend naar uit kijken is daar als op Grote Markt van Brugge het startschot klinkt voor de honderdste Ronde van Vlaanderen. Na een tocht van 255,9 kilometer met een gigantische massa volk langs de kant, ligt voor de winnaar eeuwige roem te wachten in Oudenaarde. WielerFlits blikt vooruit op de Vlaamse Hoogmis.

Historie
De allereerste Ronde van Vlaanderen vond plaats op 25 mei 1913. Net als bij vele andere wedstrijden stond ook hier een krant aan de basis van de oprichting. Sportwereld, een Vlaams magazine, zag met lede ogen toe dat België op dat moment met Luik-Bastenaken-Luik slechts één grote koers had en deze werd nota bene in het Franstalige deel verreden. De redactie vond het daarom de hoogste tijd om ook Vlaanderen een wielerspektakel te bieden.

De eerste editie ging van start om zes uur ’s morgens en zou Paul Deman als eerste over de streep krijgen in de wielerbaan van Mariakerke. Het parcours was maar liefst 330 kilometer lang en dat is nog altijd een record. Het idee erachter was om zoveel mogelijk dorpen te kunnen bereiken. Het doel van Sportwereld was namelijk niet alleen gericht op het verhogen van de oplage, maar vooral het vormen van een eigen Vlaamse identiteit. Deze politieke, en wellicht nationalistische, insteek viel echter in het verkeerde keelgat bij de Franstalige ploegen, die daarom de koers gingen boycotten.

Dat is deels waarom de Ronde van Vlaanderen in de eerste decennia amper buitenlandse winnaars kende. Fiorenzo Magni was in 1949 pas de tweede en hij won gelijk drie edities achter elkaar. Vooral zijn laatste overwinning was memorabel. De ‘Leone delle Fiandre’ ging op 75 kilometer van het einde ten aanval en kwam uiteindelijk met vijf minuten en 35 seconden voorsprong binnen. Dat is niet het grootste verschil ooit. Het record is in handen van – en hoe kan het ook anders – Eddy Merckx. Zijn voorsprong was één luttele seconde groter toen hij in 1969 naar de overwinning soleerde. Al beweren sommigen dat Henri van Lerberghe in 1919 een nog grotere voorsprong had.

Magni behoort tot een select gezelschap renners die De Ronde het vaakst (driemaal) hebben gewonnen. Alleen Achiel Buysse, Eric Leman, Johan Museeuw, Tom Boonen en Fabian Cancellara wisten dat ook te presteren. De twee laatstgenoemden zijn nog altijd actief en kunnen aanstaande zondag dus geschiedenis schrijven.

Jan Raas is de enige Nederlander met twee overwinningen in de Ronde van Vlaanderen. Hij koerste in een voor Nederland succesvolle periode. Tussen 1979 en 1986 ging de overwinning zelfs vijfmaal naar een landgenoot, maar daarna bleven ‘we’ droog staan. Adrie van der Poel is nog altijd de laatste Nederlandse winnaar in Vlaanderens Mooiste, al was Niki Terpstra afgelopen seizoen dichtbij om hem op te volgen. De Noord-Hollander sprong na de Kruisberg samen met Alexander Kristoff weg, maar wist zijn Noorse vluchtgenoot vervolgens niet van zich af te schudden, waarna hij zijn meerdere moest erkennen in een sprint-à-deux.

Laatste tien winnaars
2006: Tom Boonen
2007: Alessandro Ballan
2008: Stijn Devolder
2009: Stijn Devolder
2010: Fabian Cancellara
2011:  Nick Nuyens
2012: Tom Boonen
2013: Fabian Cancellara
2014: Fabian Cancellara
2015: Alexander Kristoff

Parcours
Het parcours is grotendeels identiek aan vorig jaar. Alleen het eerste deel van de wedstrijd kent een aantal kleine aanpassingen. Vanwege wegwerkzaamheden rond de Molenberg werd het traditionele drieluik Ruiterstraat, Kerkgate en Holleweg hertekend. De kasseistrook van de Jagerij is in de plaats gekomen van de Holleweg om een monument als de Molenberg toch op te kunnen nemen in de jubileumeditie. Bovendien is met de Tiegemberg de eerste helling van vorig jaar geschrapt.

Ook anders is de lange aanloop naar de heuvels van de Vlaamse Ardennen. Vanuit Brugge gaan de renners langs de geboorteplaatsen van enkele ‘helden van de Ronde’ als Briek Schotte en Roger Decock (de oudste nog levende winnaar van De Ronde) om hen een eerbetoon te brengen.

Het geklauter begint pas na 103 kilometer als de Oude Kwaremont opdoemt. Deze beklimming is sinds de hertekening van het parcours in 2012 de belangrijkste hindernis en moet in totaal driemaal overwonnen worden. De eerste 600 meter van de Oude Kwaremont gaan over een geasfalteerde, maar smalle weg, waarbij het zaak is om goed van voren te zitten, en daarna volgen 1800 meter aan kasseien. Halverwege de beklimming bereiken de renners het zwaarste gedeelte met stijgingspercentages tot elf procent. Het laatste stuk, voordat de renners links afslaan richting de autobaan, is beduidend vlakker.

Negen hellingen later volgt een tweede passage, waarna de wedstrijd richting de Paterberg gaat. Deze beklimming is met zijn lengte van 360 meter weliswaar vrij kort, maar erg steil. De Paterberg loopt gemiddeld aan 12,9 procent omhoog en bevat zelfs stukken van boven de twintig procent. Veel tijd om te herstellen hebben de renners daarna niet, want zes kilometer later krijgen zij de Koppenberg voorgeschoteld. De ‘Bult van Melden’ is ongeveer even steil als de Paterberg, maar bijna twee keer zo lang en daarom erg lastig. Regelmatig zien we hier opstoppingen, waarna zelfs getrainde profs te voet naar boven moeten klauteren.

De Koppenberg vormt de eerste hindernis in de laatste ronde. Daarna rijden de overgebleven favorieten via de Steenbeekdries, Taaienberg en Kruisberg naar de laatste passages van de Oude Kwaremont en Paterberg. Op dertien kilometer van het einde zijn alle hellingen achter de rug en gaat het richting Oudenaarde, waar op de Minderbroederstraat een vlakke en rechte aankomst is uitgetekend.

Favorieten
De top tien van de Ronde van Vlaanderen kent zelden verrassende namen. Na zeven kasseistroken en achttien hellingen komen de sterksten meestal vanzelf bovendrijven. Het favorietenlijstje is daarom beduidend kleiner dan in bijvoorbeeld Milaan-San Remo.

Bovenaan dat lijstje staat Fabian Cancellara. De 35-jarige renner is bezig aan zijn laatste seizoen en lijkt erop gebrand om zijn imposante carrière op gepaste wijze af te sluiten. Al sinds januari horen we geluiden uit het peloton over de schijnbaar blakende vorm van Spartacus. De wedstrijden die volgden bleken dat beeld te bevestigen. Cancellara zegevierde in Strade Bianche en maakte vervolgens indruk in Tirreno-Adriatico door de afsluitende tijdrit met ruime voorsprong op zijn naam te schrijven. Afgelopen zondag toonde de renner van Trek-Segafredo pas zijn eerste teken van zwakte, toen hij vierde werd in een sprint met vier, maar Cancellara kan zich troosten met de gedachte dat Gent-Wevelgem hem nooit heeft gelegen. Dat ligt duidelijk anders bij de Ronde van Vlaanderen. Niet voor niets heeft hij al driemaal gewonnen.

Toch zal Peter Sagan vertrouwen hebben getankt in Gent-Wevelgem. De wereldkampioen leek daar op de Kemmelberg minstens zo sterk als Cancellara en won de sprint vervolgens met twee fietslengtes verschil, waardoor hij eindelijk van die hatelijke nul afkwam. De pas 26-jarige renner eindigde al driemaal in de top vijf van De Ronde en lijkt over de juiste vorm te beschikken voor opnieuw een topprestatie. Een minpuntje is dat zijn ploeg niet sterk oogt. Waar Cancellara regelmatig tot diep in de finale op Jasper Stuyven kan rekenen, zit Sagan meestal snel alleen. Het is voor hem bovendien zaak om zuinig te koersen. De renner van Tinkoff is er niet vies van om vroeg met zijn krachten te smijten, maar De Ronde is bij uitstek een wedstrijd waarbij je energie moet sparen.

Dat lijkt Greg Van Avermaet ook geleerd te hebben. De Belg stond lang bekend om zijn vroege, impulsieve aanvallen, maar heeft sinds kort een andere rijstijl. Sagan omschreef het zelfs als laf, nadat hij door hem werd geklopt in de zesde etappe van Tirreno-Adriatico, maar het levert wél overwinningen op. Van Avermaet won ook het eindklassement van de Italiaanse rittenkoers en bleek tevens de beste in Omloop Het Nieuwsblad, opnieuw voor Sagan. De Belg kende vorige week een kleine tegenslag toen hij vanwege maagproblemen moest passen voor E3 Harelbeke, maar hij leek twee dagen later in Gent-Wevelgem weer op weg naar zijn oude topvorm. Een week zou genoeg moeten zijn om die te bereiken.

Bij LottoNL-Jumbo zijn alle ogen gericht op Sep Vanmarcke. De 27-jarige renner kent dit seizoen een andere opbouw en maakte vorige week pas zijn eerste wedstrijdkilometers in België. Hij liet daar direct een goede indruk achter. Vanmarcke moest in de E3 Harelbeke nog genoegen nemen met een achtste plaats, maar behaalde in Wevelgem de dichtste ereplaats. De renner behoorde samen met Sagan en Cancellara tot de beste renners in koers. Dat belooft voor komende zondag.

Etixx-Quick-Step houdt daarentegen géén goed gevoel over aan de laatste klassiekers. De Belgische formatie beschikt over een ijzersterk blok, maar een afmaker ontbreekt. Het gevolg is dat ze steeds in achtervolging moeten op de beste renners in koers en de podiumplaatsen als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. De renners van Etixx-Quick-Step behoren daarom niet tot de topfavorieten, maar pas op: de ploeg beschikt over voldoende renners die onder de juiste omstandigheden wel degelijk zouden kunnen winnen. Daarbij is het vooral uitkijken naar Zdenek Stybar en Niki Terpstra. Zij lieten in de afgelopen wedstrijden de beste indruk achter. Tom Boonen kwam op de korte prikken telkens wat te kort, maar mag vanwege zijn naam niet uitgevlakt worden. Ook Matteo Trentin en Stijn Vandenbergh hebben veel in hun mars.

Bij Sky kan men eveneens op meerdere paarden wedden. De meeste ogen zijn gericht op Michal Kwiatkowski na zijn overwinning in E3 Harelbeke, maar ook Geraint Thomas is een gevaarlijke klant. Vorig seizoen was hij zelfs voor velen de topfavoriet voor de Ronde van Vlaanderen. Dit jaar richt Thomas zich voornamelijk op etappewedstrijden. Hij heeft daarom nog geen enkele Vlaamse klassieker verreden, maar zijn eigen ploegmaten bewezen dat dit niet per se een probleem hoeft te vormen. Voor Kwiatkowski was E3 Harelbeke namelijk óók pas zijn eerste wedstrijd op kasseien. Hetzelfde geldt voor Ian Stannard, die daar derde werd. En dan beschikt Sky ook nog eens over Luke Rowe. De Britten behoren daarom tot de sterkste ploegen en kunnen dit voordeel gaan uitspelen.

Katusha is aan de andere kant afhankelijk van één man: Alexander Kristoff. De winnaar van vorig jaar is bezig aan een wisselvallig seizoen. De Noor begon sterk, met vijf overwinningen in februari, maar reed daarna niet zoals we van hem gewend zijn. Het dieptepunt was E3 Harelbeke, waar hij opvallend veel moeite had om renners te volgen die hij normaal eenvoudig voorbij rijdt. Na afloop bleek Kristoff last te hebben van een griepje en inmiddels is hij weer langzaam aan het opkrabbelen. De Katusha-renner schreef deze week de lastige openingsetappe van de Driedaagse De Panne-Koksijde op zijn naam. Het deelnemersveld was daar weliswaar niet geweldig, maar toch: Kristoff is op de weg terug en op basis van zijn verleden verdient hij het voordeel van de twijfel. Vlak hem dus niet uit.

Lotto Soudal heeft de verrassing van vorig jaar in huis. Tiesj Benoot eindigde toen als vijfde bij zijn debuut. De inmiddels 22-jarige Belg is in korte tijd uitgegroeid tot een vaste waarde in finales van kasseiklassiekers. Benoot kan niet langer gebruik maken van zijn onbekendheid, maar met één jaar extra ervaring op zak is het allerminst ondenkbaar dat hij zijn prestatie van vorig seizoen gaat verbeteren. De Belgische ploeg rekent bovendien op Jurgen Roelandts. De derde van 2013 viel weliswaar tegen in E3 Harelbeke, maar dat kwam door rugproblemen en die zouden ondertussen weer verholpen zijn. Lotto Soudal kan zondag niet beschikken over Jens Debusschere. De onfortuinlijke sprinter kwam ten val in Gent-Wevelgem en moet de klassiekers missen.

Naast de eerder genoemde Terpstra is ook Lars Boom een renner die voor Nederlands succes kan zorgen. De Astana-renner maakte een goede indruk in E3 Harelbeke, waar hij als zesde eindigde. Zijn ploegmaat Lieuwe Westra mag na zijn overwinning in De Panne ook niet onderschat worden. Achter de naam van Sebastian Langeveld staat nog een vraagteken. De voormalig Nederlands kampioen kon vanwege ziekte en valpartijen nog niet imponeren, maar zou inmiddels weer aan de betere hand zijn. Langeveld, die al driemaal in de top tien van De Ronde eindigde, is samen met Matti Breschel de kopman bij Cannondale, waar ook Dylan van Baarle op een mooie uitslag hoopt. De 23-jarige renner is in goede doen, getuige zijn negentiende plaats in E3 Harelbeke.

Andere outsiders zijn tot slot Edvald Boasson Hagen (Dimension Data), Milaan-San Remo-winnaar Arnaud Démare (FDJ), Jens Keukeleire (Orica-GreenEDGE), Filippo Pozzato (Souteasth-Venezuela), Dries Devenyns (IAM Cycling) en Sylvain Chavanel (Direct Energie). De kans is klein dat zij de topfavorieten kunnen volgen, maar met de juiste tactiek is een podiumplek niet onmogelijk.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Fabian Cancellara
*** Peter Sagan en Greg Van Avermaet
** Sep Vanmarcke, Michal Kwiatkowski en Zdenek Stybar
* Niki Terpstra, Geraint Thomas, Tiesj Benoot en Alexander Kristoff

Officiële website
Deelnemerslijst (Pro Cycling Stats)

Weer
Het wordt aankomende zondag bepaald geen flandrien-weer. Weeronline voorspelt een maximale temperatuur van liefst negentien graden en het zou bovendien droog blijven. De wind heeft windkracht drie en komt uit het zuiden, wat betekent dat de renners de wind tegen hebben in de lange aanloopfase naar de Vlaamse Ardennen.

TV
De Ronde van Vlaanderen wordt door Sporza van start tot finish in beeld gebracht. De uitzending begint al om half tien. De NOS komt vanaf 12:20 met een stream op de website, voor beelden op de televisie is het wachten tot 13:30. Eurosport begint een half uurtje later met de uitzending.

[poll id=”206″]