De Spaanse regio Andalusië is normaliter de bakermat van het stierenvechten, de flamencomuziek en de Moorse cultuur. Van 14 tot en met 18 februari is het echter ook een epicentrum van de koers. De Ruta del Sol – ook wel de Vuelta a Andalucia genoemd – zal deze editie nog meer over de tong gaan: de veelbesproken Chris Froome maakt hier namelijk zijn seizoensdebuut. Kan hij onder de Spaanse zon alle zorgen van zich af fietsen? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Als we de historie van de Ruta del Sol onder de loep nemen, is het wel zo netjes om de allereerste eindwinnaar te vermelden. Ook al kwam de rittenkoers pas echt op gang vanaf zijn tweede editie in 1955, dertig jaar na de eerste uitgave. In 1925 was het de Spanjaard Ricardo Montero die wist te zegevieren, in een jaar waarin hij zich ook kroonde tot nationaal kampioen op de weg. Zeven jaar later kwam hij nog dichtbij een WK-medaille in Rome, maar moest hij zich schikken met een vierde plaats.

Sinds 1955 werd de koers – met uitzondering van 1978 – onafgebroken verreden. De organisatie mocht in de loop der jaren puike namen op de erelijst bijschrijven, waaronder het Duitse koppel Rudi Altig (1964) en Dietrich Thurau (1977 en 1979), en de Spanjaarden Eduardo Chozas (1983 en 1990) en Spanjaard Oscar Freire (2007). Maar er staan ook namen op gegraveerd die het collectieve geheugen allang zijn ontglipt zoals Stefano Della Santa (1994 en 1995), Marcelino García (1998) en Francisco Cabello (2005).

Stefano Della Santa won in de jaren ’90 tweemaal op rij – foto: Sirotti

In totaal wisten maar liefst zes landgenoten te zegevieren. Jan Krekels was de eerste in 1972, terwijl Joost Posthuma in 2009 de laatste Nederlander was. Daartussen wonnen respectievelijk Gerrie Knetemann (1976), Adri Schipper (1981), Steven Rooks (1986) en Erik Dekker (2001) in het zuiden van Spanje. De Belgen doen het nog iets beter met acht eindzeges, met onder meer de betreurde Jean-Pierre Monseré (1971) en Freddy Maertens (1974 en 1975) als laureaten.

De recordhouder is niet geheel verrassend Alejandro Valverde. De bijna 38-jarige Spanjaard is naast een veelwinnaar van de Ardennenklassiekers ook een slokop in eigen land. Zo won hij in zijn carrière al 18(!) rittenkoersen op Spaanse bodem. De Ruta del Sol staat vijfmaal op zijn erelijst. In de laatste zes edities wist alleen Chris Froome in 2015 de hegemonie te doorbreken, toen Valverde zelf de voorkeur gaf aan de Tour of Oman.

In de editie van vorig jaar vond er een ware corrida de toros plaats, met Valverde en Contador als stieren met dienst. Nadat Valverde de eerste felbetwiste etappe richting Granada – met in de slotfase de Alto de Monachil – in een sprint wist te winnen, nam Contador in de door Pinot gewonnen tweede etappe de leiding over. El Pistolero werd in de tijdrit door El Imbatido echter verwezen naar de meest ondankbare ereplaats. Valverde wist de leiderstrui vervolgens veilig naar Coín te brengen.

Laatste tien winnaars Ruta del Sol
2008: Pablo Lastras
2009: Joost Posthuma
2010: Michael Rogers
2011: Markel Irizar
2012: Alejandro Valverde
2013: Alejandro Valverde
2014: Alejandro Valverde
2015: Chris Froome
2016: Alejandro Valverde
2017: Alejandro Valverde

Parcours 
De regio Andalusië is naast gastheer van de Ruta del Sol natuurlijk ook een populair oord voor Vuelta-etappes. Ritten naar respectievelijk Granada en Sierra Nevada staan altijd garant voor spektakel. Daarnaast heeft men met de steile slotmuur naar Valdepeñas de Jaen de laatste jaren een nieuw Andalusisch monster weten te vinden. Geen van dit alles voor de 64e editie van de Vuelta a Andalucia. De openingsetappe zal wel aankomen in Granada, maar de beruchte Alto de Monachil zal worden gemeden.

Dit zegt echter niks over de zwaarte van het parcours, dat met twee aankomsten heuvelop, een lastige openingsetappe, één sprintersrit en een individuele tijdrit op de slotdag divers mag worden genoemd. In tegenstelling tot vorig jaar hoopt de organisatie – door het opnemen van een slottijdrit – op suspense tot het bittere einde. In 2017 bloedde de ronde namelijk dood met twee sprintersetappes als besluit.

Woensdag 14 februari – Etappe 1: Mijas-Granada (196 km)

Mijas – de startplaats van de openingsrit – is vooral bekend vanwege zijn zogeheten ezeltaxi’s, die worden gebruikt om te komen tot het in de bergen gelegen stadsdeel Mijas Pueblo. De renners zullen geen gebruik maken van ezeltaxi’s, maar gewoon per fiets de 197,6 kilometer lange etappe afleggen. Onderweg liggen er voldoende klimkilometers te wachten. De Puerto de Mijas moet direct vanuit de start worden beklommen, terwijl de Puerto de Zafarraya (12 km aan 5.8%), Alto del Navazo, Alto de Alhama en de Alto del Lucero (5,2 km aan 5.4%) zich in het tweede deel van de etappe ophopen.

Op een kleine twintig kilometer van de streep ligt de verre van lastige Alto de la Malahá (2,6 km aan 4.5%), waarna een snelle finale volgt naar Granada. De laatste drie kilometer zijn vlak. De kans is groot dat we een sprint krijgen van een uitgedunde groep, tenzij de favorieten in het zware middenrif van de etappe op avontuur trekken. Overigens is Granada een echte aanrader, mocht u zich in de regio bevinden. Naast een bruisend nachtleven is de stad de trotse ‘eigenaar’ van het wereldberoemde Alhambra: het overgebleven middeleeuwse paleis en fort van de – vanaf de achtste eeuw na Christus in Spanje vestigende – Moren.

Donderdag 15 februari – Etappe 2: Otura-La Guardia de Jaén (140 km)

Na een pittige openingsetappe mogen de klimmers in rit twee helemaal hun hart ophalen. De aankomst is namelijk getrokken op de Alto de las Allanadas (5,4 km aan 9.6%). Wellicht gaat er bij de naam nog niet direct een belletje rinkelen, maar bij het zien van de beelden uit 2015 ongetwijfeld wel. Drie jaar geleden vochten Chris Froome en Alberto Contador hier namelijk een groots duel uit om de eindzege. Contador, die eerder een optie op de eindzege had genomen met winst op de Alto de Hazallanas, moest na een duel op het scherpst van de snede zijn leiderstrui met slechts twee tellen inleveren. 

Voor de slotstroken van de Allanadas dienen eerst nog bijna 140 kilometer én vier beklimmingen te worden afgevinkt. De slotklim is op te delen in twee gedeeltes. De eerste tweeduizend meter zijn nog schappelijk met een gemiddelde van nog geen 6%, maar de laatste drie kilometer zullen aanvoelen als el infierno. Het gemiddelde zakt hier niet meer onder de tien procent, met maximale pieken van 21%. In de laatste vijfhonderd meter zakt het gemiddelde naar ruim 8%.

Vrijdag 16 februari – Etappe 3: Mancha Real-Herrera (165,1 km)

De aanwezige sprinters krijgen in de rit naar Herrera hun (waarschijnlijk) enige kans op een zegeruiker. Gestart wordt er in Mancha Real, om na 165 glooiende kilometers aan te komen in het middeleeuwse Herrera. Onderweg liggen nog wel twee beklimmingen van de derde categorie, maar die zullen niet veel meer opleveren dan een strijd om de bergtrui.

Zaterdag 17 februari – Etappe 4: Sevilla – Alcalá de los Gazules (191,2 km)

De voorlaatste etappe begint in hoofdstad Sevilla; de stad van de flamenco, het Koninklijke Paleis Alcázar, de kathedraal Santa María de la Sede en het Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, de thuishaven van Sevilla FC. In de eerste honderd kilometer laat men het Andalusische gebergte nog links liggen, vooraleer men de provincie Cadíz binnenrijdt.

Hier doorkruist men het gebergte van de Sierra de Grazalema, wat resulteert in het opdoemen van de Puerto de las Palomas (13,7 km aan 6.6%) en de Puerto del Boyar (2,6 km aan 7%). Na een op-en afgaande tussenfase bereiken de renners de voet van de slotmuur naar Alcalá de los Gazules. Deze slotklim is slechts 1,8 kilometer lang, maar kenmerkt zich door stroken van maar liefst 18%.

Zondag 18 februari – Etappe 5: Barbate-Barbate (14,2 km, ITT)

Op de slotdag van deze 64e editie van de Ruta del Sol zal worden bepaald wie de ronde naar zich toetrekt. Op papier lijkt de chrono weinig hindernissen te bevatten, maar schijn bedriegt. Vrijwel direct na de start volgt namelijk een onverharde passage van een vijftal kilometer, wat ongetwijfeld een extra pigment aan de koers zal geven.

Het eerste gedeelte van de tijdrit loopt daarnaast licht omhoog, terwijl de grote plaat noodzakelijk is voor de resterende kilometers. De laatste kilometer is volledig vlak. Wie kroont zich in het meer dan twintigduizend inwoners tellende Barbate tot eindwinnaar?

Favorieten
Zeven WorldTour-formaties, maar liefst veertien ProContinentale teams en het continentale Fundación Euskaltel zullen de 64e editie van de ronde kleuren. Met LottoNL-Jumbo en Roompot-Nederlandse Loterij staan er twee Nederlandse teams aan het vertrek, terwijl er vanuit België maar liefst vier ploegen de tocht maken naar het zuiden van Spanje.

Alejandro Valverde is er voor de tweede maal sinds 2012 niet bij – foto: Movistar

Lange tijd was er weinig onduidelijkheid over de aan te wijzen topfavoriet. Alejandro Valverde zou zijn titel verdedigen, en een gooi proberen te doen naar een zesde eindzege. De plannen van de Spanjaard – vorige week nog imponerend winnaar van de Volta a la Comunitat Valenciana – zijn op het laatste moment echter gewijzigd. Voor het eerst sinds 2015 verkiest Bala een passage door het Midden-Oosten, met de Abu Dhabi Tour, boven een deelname aan de Ruta del Sol. Dit biedt perspectieven voor de concurrentie.

Kan Chris Froome alle sores overboord fietsen en zich focussen op de koers? – foto: ASO

Overigens moet gezegd worden dat, zelfs al zou Valverde van start zijn gegaan, vrijwel alle aandacht zal uitgaan naar één renner: Chris Froome. Boven het hoofd van de Sky-renner hangt sinds de Vuelta a España het zwaard van Damocles, in de vorm van een schorsing naar aanleiding van zijn positieve Salbutamol-test. De zaak sleept zich inmiddels al enkele maanden voort, waardoor de druk op de Britse ploeg toeneemt om zijn renner zelf aan de kant te houden.

Dit doet Sky echter niet, wat Froome in staat stelt zijn seizoen in Andalusië te beginnen. De vraag is echter: in welke vorm steekt de viervoudig Tourwinnaar? Als we op zijn Strava kijken, dan zien we dat hij in de maand januari meer dan vierduizend(!) kilometer heeft gefietst, wat neerkomt op een dagelijkse arbeid van 142 kilometer. De 32-jarige klimmer heeft met andere woorden als een bezetene getraind. Werpt dit ook in de koers zijn vruchten af? En misschien nog wel belangrijker: kan hij alle demonen van zich af fietsen? Mocht hij hiertoe in staat zijn, dan is hij uiteraard dé topfavoriet voor een tweede Ruta-eindwinst.

Mag Wout Poels voor eigen kans gaan? – foto: Sirotti

Sky stuurt ook twee ‘back-up renners’ naar Spanje, mocht Froome toch niet op punt staan. Wout Poels en David De la Cruz hebben allebei de Volta a la Comunitat Valenciana al in de benen. De Nederlander en Spanjaard eindigden daar in de top-20, maar wisten op geen enkel moment mee te doen om de knikkers. Ze zullen erop gebrand zijn om zich deze week wél op de eerste rij te posteren. Het parcours past de explosieve Poels als een handschoen, maar kan hij ook leveren?

Mikel Landa zal maar wat graag zijn voormalige kopman Chris Froome aftroeven – foto: Movistar

De 64e editie van de Ruta del Sol is ook de moeite waard omdat de op papier grootste uitdager van Froome Mikel Landa betreft. De Bask reed vorig seizoen nog voor Sky, waar hij in de Tour de France een voorname rol vervulde voor zijn Britse kopman. De sierlijke klimmer week – weliswaar tandenknarsend – geen moment van de zijde van Froome, wat hem in Parijs nog bijna een podiumplaats opleverde.

In dienst van het Spaanse Movistar krijgt hij nu zijn gewilde vrijheid, die hij een eerste maal kan tentoonspreiden in de Ruta del Sol. Normaal gesproken beschikt Landa in het prille seizoensbegin nog niet over zijn volledige vermogens, maar vorig seizoen eindigde hij toch als zesde in deze koers. Kan hij 2018 nog beter beginnen?

Kan Jakob Fuglsang opnieuw een rittenkoers op zijn naam schrijven? – foto: Sirotti

Froome en Landa mogen fikse concurrentie verwachten van Astana. De Kazachse formatie start met twee potentiële eindwinnaars. Zowel Luis Leon Sanchez (tweede) als Jakob Fuglsang (derde) lieten in de voorbije Volta a la Comunitat Valenciana zien uitstekend in vorm te zijn. Ze zullen in deze wedstrijd dan ook die vorm door willen trekken. Normaliter is de Deen de betere klimmer, maar Sanchez toonde zich in Valencia op de steile aankomst van Cocentaina sterker dan zijn ploegmaat. Hij won vorig weekend ook op knappe wijze de Ronde van Murcia. Kan het tweetal de natuurlijke overwicht ook daadwerkelijk uitbuiten?  

Steven Kruijswijk is een van de blikvangers – foto: Sirotti

Andere kanshebbers voor de rode leiderstrui zijn Guillaume Martin (Wanty-Groupe Gobert) en Steven Kruijswijk (LottoNL-Jumbo). De jonge Fransman Martin reed zich het voorbije najaar in de kijker met onder meer eindwinst in de Giro della Toscana. In de afgelopen GP la Marseillaise (vijfde) liet hij al zien over een goed vormpeil te beschikken. De verre van explosieve Kruijswijk vindt hier weliswaar geen parcours op zijn maat, maar moet met zijn klimvermogen toch ver kunnen komen.

Tot slot verdienen ook Amaro Antunes (CCC Sprandi Polkowice) en Ben Hermans (Israel Cycling Academy) een vermelding. De 27-jarige Portugees timmert de laatste seizoenen aan de weg, wat hem aan het einde van 2017 een contract opleverde bij de Poolse ProContinentale-formatie. In Valencia liet hij al enkele mooie dingen zien. De vier jaar oudere Hermans wisselde net als Antunes van werkgever. In dienst van Israel Cycling Academy hoopt hij zijn eigen kunnen te etaleren, wat hem in Valencia al een elfde plaats opleverde.

Outsiders
Buiten de geijkte namen staan er ook een pak outsiders aan de start die hopen op een goed resultaat. Zo prijken Maxime Monfort en Tim Wellens (Lotto Soudal), Joe Dombrowski (EF Education First-Drapac), Floris de Tier (LottoNL-Jumbo), Rein Taaramäe en Romain Sicard (Direct Energie), het Caja Rural-Seguros RGA koppel Sergio Pardilla en Cristian Rodríguez, kersvers Sharjah Tour-winnaar Javier Moreno (Delko Marseille Provence KTM) en zijn land- en ploeggenoot Delio Fernández, Alexander Foliforov (Gazprom-Rusvelo), Matvey Mamykin (Burgos-BH) en Rob Britton (Rally) op de deelnemerslijst.

Sprinters

Eduard Michael Grosu is een van de aanwezige rappe mannen – foto: Sirotti

Voor de waarschijnlijk enige sprintetappe in deze ronde is een bont gezelschap aan spurters van de tweede rij aan te wijzen. Enkele in het oog springende namen zijn Oscar Gatto (Astana), Moreno Hofland (Lotto Soudal), Sacha Modolo en Tom Van Asbroeck (EF Education First-Drapac), crosser Clément Venturini (AG2R La Mondiale) en Enrico Battaglin (LottoNL-Jumbo). Zij worden aangevuld door Andrea Pasqualon (Wanty-Groupe Gobert), Thomas Boudat en Adrien Petit (Direct Energie), de jonge beloftevolle Colombiaan Nelson Andres Soto (Caja Rural-Seguros RGA) en Eduard Michael Grosu (Nippo-Vini Fantini).

Bovenstaande waslijst wordt nog verder uitgebreid met Brenton Jones (Delko Marseille Provence KTM), Marko Kump (CCC Sprandi Polkowici), Coen Vermeltfoort (Roompot-Nederlandse Loterij), het Gazprom-Rusvelo duo Roman Maikin en Alexander Porsev, Aidis Kruopis (Vérandas Willems-Crelab), Kristian Sbaragli (Israel Cycling Academy) en het Euskadi-Murias tweetal Enrique Sanz en Eduard Prades.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Chris Froome
*** Mikel Landa, Luis León Sánchez
** Jakob Fuglsang, Wout Poels, Guillaume Martin
* Steven Kruijswijk, Amaro Antunes, Ben Hermans, David De la Cruz

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV
De temperatuur in Andalusië zal komende week – onder een licht tot behoorlijk wolkendek – schommelen tussen de 14 en 16 graden Celsius. De kans op neerslag is niet groot, maar bij momenten wel aanwezig. De wind komt met kracht 2 tot 3 vanuit het noordoosten.

De koers zal net als vorig jaar live in de huiskamers worden gebracht door Eurosport. Vanwege de Olympische Winterspelen in Pyeongchang wordt de rittenkoers niet live uitgezonden op het eerste kanaal. Wielerliefhebbers kunnen vanaf 15.30 uur wel gewoon terecht op het tweede kanaal. Daarnaast zijn beelden te zien in de Eurosport Player.

[poll id=”724″]