Review: De Canyon Grail CF SLX 8 Di2, een echte gravelracer
foto's: Joris Knapen
Ties Wijntjes
maandag 4 maart 2024 om 19:30

Review: De Canyon Grail CF SLX 8 Di2, een echte gravelracer

Materiaalzone Een handjevol jaren geleden was gravelfietsen nog een discipline binnen de wielersport die in de kinderschoenen stond. Sindsdien is er een hoop gebeurd en groeide het gravelen in hoog tempo. Genoeg reden voor Canyon om de in 2018 gelanceerde Canyon Grail van een update te voorzien. WielerFlits testte de voorbije maanden de fiets en maakt de balans op.

Er kan een hoop gebeuren in een paar jaar, want geen enkele tak van de wielersport groeide de voorbije jaren zo hard als het gravelfietsen. Het segment groeit niet alleen, maar diversifieert zich ook nog op rap tempo.

Kort gezegd zijn er twee stromingen in de gravelsport. Enerzijds is er de kant van de liefhebber die graag ontspannen ritten maakt, gaat bikepacken en vooral op zoek is naar comfort. En anderzijds is er de stroming van de fanatieke gravelracer, die een fiets zoekt die vooral optimaal kan presteren. In minder woorden: avontuur versus presteren.

Die twee stromingen herkent Canyon ook en met de nieuwe Grail proberen ze zich volledig op die tweede groep te richten. De Canyon Grizl is hun gravelfiets die een flinke dosis comfort biedt, dus de Grail is er vooral om te koersen, over grindwegen te knallen en op hoge snelheid tot zijn uiterste te dwingen.

Dus startte Canyon de ontwikkeling van de nieuwe Grail met dát doel: de fiets zo snel mogelijk maken. Dat begon door te kijken naar de aerodynamica, want gravelwedstrijden zijn tegenwoordig behoorlijk snel en dus speelt luchtweerstand meer en meer een rol.

Mede daarom is het zo iconische dubbeldekker-stuur wat voorheen nog op de Grail zat, niet aan het nieuwe model toegevoegd: dat zorgt voor een kleiner frontaal oppervlak en dus verbeterde aerodynamica. Het nieuwe Double Drop stuur is tevens voorzien van grotendeels geïntegreerde bekabeling, wat eveneens de aerodynamica ten goede komt. Dat stuur is voorzien van 5 graden backsweep (het naar achter lopen van het stuur ten opzichte van de stuurpen) en een flare (uiteenloping) van 16 graden in de beugels.

De uiteinden van het stuur lopen duidelijk wat terug

Ook het frame zelf is aangepakt: buisvormen van de Ultimate zijn gebruikt voor de Grail, evenals een D-vormige zadelpen, om sneller door de wind te snijden. Daarnaast zijn er nog verschillende toevoegingen mogelijk, zoals het Aero Load System (een tasje in de voorzijde van je voorste frame-driehoek), een extra te monteren tijdritstuur (geïnspireerd op het stuur van de Speedmax triatlonfiets) en een extra smal 400 millimeter breed stuur; stuk voor stuk om de aerodynamica te verbeteren.

Vergeleken met de ‘oude’ Grail komen de wijzigingen aan de fiets uit op een verbetering van 9,1 watt bij een snelheid van 45 kilometer per uur. Geen reuzenstap, maar voor de fanatieke gravelracer is het toch mooi meegenomen.

Logische evolutie
Tegelijkertijd moesten de rijkarakteristieken van de Grail min of meer blijven zoals deze waren: stabiel, maar reactief. Sterker nog, die moesten wat beter worden. Daarvoor ontwikkelde Canyon een zogenaamde Grail ‘frankenstein’, waarvan verschillende buislengtes al fietsend aangepast konden worden, om te kijken wat het effect van bepaalde wijzigingen aan het frame op het rijgedrag was.

Daaruit kwamen drie wijzigingen voort: de balhoofdboek is minder scherp, de wielbasis is 27 millimeter langer gemaakt en de trail (horizontale afstand tussen stuuras en het contactpunt van het voorwiel met de grond) is met 69 millimeter gelijkgetrokken over de maten S tot L. Die drie factoren zouden zorgen voor balans, die het vertrouwen in bochten op hoge snelheid ten goede zou komen. Daarnaast is het gewicht van de rijder nu beter verdeeld over de voor- en achterzijde van de fiets, wat het gedrag van de fiets meer voorspelbaar zou moeten maken op losse ondergrond.

En dan is er nog de factor comfort. Om dat te verbeteren zonder in te boeten aan performance, ontwikkelde Canyon een nieuwe zadelpen. Deze is gebaseerd op de D-vormige zadelpen van de Ultimate, maar met een andere plaatsing van de carbonlagen zodat de zadelpen meer flex biedt. De Grail wordt standaard geleverd met deze nieuwe SP0072 Comfortpost, al is het mogelijk de SP0055 Ultimate zadelpen te kiezen als je een stijvere of lichtere fiets wil.

Dan zijn er nog de nodige extra’s. Meest noemenswaardig zijn de zogenaamde Fast Fenders: aluminium spatborden met een speciaal montagepunt op de fiets. Deze spatborden schuif je zo in de montagepunten, terwijl een snelspanner door de steekassen van de wielen een tweede bevestigingspunt vormt. Daardoor zijn ze niet alleen makkelijk te monteren, maar blijven ze ook nog eens stevig zitten. Ook als de ondergrond ruw wordt.

De nieuwe Grail is voorzien van montagepunten voor extra bidonhouders of tasjes op de bovenbuis en onder de onderbuis. Er is ook nog een speciaal bevestigingssysteem om op de voorvork bidonhouders te monteren zonder vaste bevestigingspunten op de voorvork zelf. De afwezigheid van deze bevestigingspunten op de voorvork zou het gewicht ten goede komen. Tot slot biedt de Grail ruimte aan banden tot een breedte van 42 millimeter.

Vertrouwd rijgedrag
Genoeg theorie, maar maakt de nieuwe Grail de verwachtingen ook waar? Ik kreeg van de Duitse fietsfabrikant de Grail CF SLX, afgemonteerd met Shimano GRX Di2 en DT Swiss GRC1400 Spline db wielen, om te testen. En de eerste indruk daarvan? Die is goed. De fiets ziet er strak uit en kent weinig poespas. De spatborden vallen op, maar door het fraai afgewerkte aluminium waaruit deze bestaan, zien ze er net als de rest van de fiets degelijk uit.

Snel gaan, dat wil de Grail wel

Maar veel belangrijker nog, is natuurlijk hoe de fiets zich gedraagt. Ook daar geldt: de eerste indruk is goed. Die eerste indruk doet gelijk denken aan de vorige generatie Grail, want het is overduidelijk dat de twee fietsen enorm aan elkaar verwant zijn. Het rijgedrag is enorm gelijkend, in positieve zin.

Dat betekent dat de Grail stabiel is en daardoor vertrouwen biedt, maar dat hij evengoed behoorlijk reactief is. Met de vorige Grail reed ik ook enkele dagen in de Alpen op de weg en een dergelijke rit zou zijn opvolger niet misstaan. Het is – zeker voor gravelfietsen – een behoorlijk stijve racer.

Daar komt dus bij dat hij desalniettemin erg stabiel is. Zeker op goed aangeharkte grindwegen geldt dat, maar ook als de ondergrond ruwer wordt of je de singeltrack opstuurt, blijft de Grail doen wat jij hem toedicht. Ook op hoge snelheid en op wat ruwer terrein blijft de Grail daardoor voorspelbaar in zijn rijgedrag. Zodoende zijn tevens afdalingen op onverharde wegen goed te doen, want de fiets biedt behoorlijk vertrouwen.

Stijver en sneller
Het vernieuwde stuur en de vernieuwde zadelpen brengen ook de veranderingen teweeg die Canyon voor ogen had. Ze zijn beide duidelijk stijver dan hun voorganger, wat het race-karakter van de Grail alleen maar steviger in de verf zet. Doordat het dubbeldekker-stuur is verdwenen, zit je met je handen bovenop het stuur in een significant agressievere positie. Ook daar geldt weer dat het meer een racer maakt van de Grail.

De nieuwe zadelpen is merkbaar stijver dan zijn voorganger

Vooral bij de zadelpen is de verbeterde stijfheid merkbaar. Alhoewel er wel degelijk enige flex in zit, is de drempel waarbij je dat gaat merken relatief hoog. Dat wil zeggen dat je op stevige grindpaden amper beweging voelt, maar pas als de ondergrond écht hobbelig wordt de zadelpen gaat meebewegen. Fijn, want hij biedt dus enkel wat extra comfort als het ook echt nodig is en gaat niet met iedere beweging van je lichaam meedansen.

Eerlijk gezegd kan die stijve achterkant daardoor in sommige gevallen ook wat doorslaan. Lange ritten met veel passages over slechte ondergrond eisen wel degelijk zijn tol op mijn rug. Dat is natuurlijk helemaal niet gek, maar het mag dus wel gezegd worden dat de nieuwe zadelpen er qua comfort wel degelijk iets op achteruitgaat.

En die nieuwe spatborden? Dat is écht wel een fijne toevoeging. Ze zijn makkelijk te monteren, zitten echt stevig vast, werken meer dan goed en zien er ook nog eens strak uit. Bovendien houden ze – doordat ze vrij breed zijn – veel opspattend vocht en vuil tegen. Oerdegelijk dus.

In de vorm van een kleine geïntegreerde opslagruimte in de onderbuis is er nog zo’n mooi extraatje. Boven de bidonhouder zit een klepje wat je makkelijk openmaakt. Daarin tref je niet alleen een meegeleverde multitool, maar is ook ruimte om een pompje te bevestigen en zit een tasje waarin je nog wat extra spullen kwijt kan. Handig!

Maar, uiteindelijk is het vooral het rijgedrag van de Grail waarop hij excelleert. De combinatie van voorspelbaarheid en het vertrouwen dat de fiets biedt, samen met een flinke dosis stijfheid maken de Grail een fiets die zich op veel fronten staande weet te houden. Dat gezegd hebbende is Canyon geslaagd in hun opzet om van de Grail nóg meer een gravelracer te maken: hij lijkt erg op zijn voorganger, maar voelt toch weer wat reactiever en sneller.

Op de kwaliteiten die de Grail al had is voortgeborduurd, terwijl enkele andere factoren zoals de aerodynamica en veelzijdigheid van het frame ook enigszins verbeterd zijn. Dat maakt van de Grail een gravelracer waarbij snelheid en presteren voorop staat. En daarmee heeft Canyon van de Grail een al goede gravelfiets nog beter gemaakt, zonder het stuur radicaal om te gooien.

De Canyon Grail is verkrijgbaar vanaf €2,699,-, terwijl de Grail CF SLX 8 Di2 €4,649,- kost,

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.