Coen Vermeltfoort heeft de Ster van Zwolle achter zijn naam gezet. De 33-jarige Nederlander van VolkerWessels was de sterkste in de sprint van een kopgroep. Wel moest de finishfoto eraan te pas komen om Vermeltfoort als winnaar aan te wijzen, want het verschil met nummer twee Tim van Dijke was bijna niet te zien.

Als de Ster van Zwolle achter de rug is, volgt meestal een periode van lange drukte. Dit jaar volgt echter een lange leegte, want de koers werd door de coronapandemie niet in het vroege voorjaar maar in het najaar verreden. De wedstrijd over 194,5 kilometer startte en finishte zoals gebruikelijk in Zwolle. Vanuit de start ging de koers eerst in oostelijke richting naar een dubbele passage van de Lemelerberg. Daarna ging de route via Ommen, Nieuwleusen naar Hasselt en Genemuiden, en vervolgens over de dijken naar Kampen en eindstation Zwolle.

Tim Marsman animeert het begin van de koers
Om twaalf uur werd het startsein gegeven voor wat normaal de openingsklassieker van het jaar is. Tim Marsman (Metec-Solarwatt) zorgde voor de eerste serieuze aanval en in zijn eentje reed de jonge Nederlander drie minuten voorsprong bij elkaar in de eerste zeventig kilometer. Meerdere renners probeerden vervolgens tevergeefs de oversteek te maken. Uiteindelijk waren het Stijn Appel (Abloc) en Lars Mulderij (NWVG) die tot bij Marsman konden komen, waardoor de koers drie koplopers kreeg.

Tim Marsman reed in zijn eentje drie minuten voorsprong bij elkaar – foto: Cor Vos

Naarmate de wedstrijd voortging, nam de nervositeit in het peloton toe. Op de dijken van Hasselt naar Genemuiden leidde dat tot een val van verschillende renners en een scheuring in de grote groep. Met nog vijftig kilometer voor de wielen hadden de drie koplopers nog een voorsprong van anderhalve minuut, maar daarna liep het verschil snel terug. En op 43 kilometer van de aankomst waren de aanvallers bijgehaald door de eerste achtervolgende groep. Onder meer Jumbo-Visma probeerde met vier man de eerste groep uit de greep van het peloton te houden.

Toch liet de geel-zwarte ploeg zich met nog veertig kilometer te rijden terugzakken in de voorste groep. Vooraan ging het niet hard genoeg en het peloton had de kopgroep bijna te grazen. Op dertig kilometer van de streep schoten de vluchters toch weer in gang, waardoor hun voorsprong weer begon te groeien tot een minuut op twintig kilometer van de finish: de winnaar leek vooraan te zitten. Vervolgens begonnen de ontsnappingspogingen in de kopgroep en was het spel op de wagen. Meerdere ploegen hadden verschillende troeven van voren om uit te spelen.

Toch mondde de wedstrijd uit in een sprint. Daarin bleef Coen Vermeltfoort de Nederlandse U23-kampioen Tim van Dijke net voor. Elmar Reinders mocht als de nummer drie mee het podium op. Kim Heiduk en Martijn Budding maakten de top-5 compleet. Voor Vermeltfoort was het alweer zijn vijfde podiumplaats in een maand tijd. Eerder won hij ook al de Textielprijs Vichte en ook in de Ronde van Midden-Brabant, de GP Eugeen Roggeman en de Dorpenomloop Rucphen eindigde de VolkerWessels-renner bij de beste drie.