WielerFlits kijkt in de maand december terug op het wielerjaar 2017 met iedere dag een terugblik en poll. Vandaag: de beste neoprof van 2017.

Een renner die zich voor het eerst (uiterlijk in zijn 25ste levensjaar) aansluit bij een ProContinental-team of WorldTour-ploeg, mag zich neoprof noemen. Renners zijn volgens de letter van de reglementen twee jaar neoprof. Een profploeg moet een neoprof voor tenminste twee seizoenen aan zich binden wanneer hij een contract tekent voor 1 juli. Doen zij dit na 30 juni, dan zelfs voor twee en een half jaar. In diezelfde periode blijft de status ‘neoprof’ van kracht. Onderstaande renners reden in 2017 dus voor het eerste of tweede jaar in dienst van een profploeg.

---

Sam Oomen (Sunweb)

De Nederlandse wielerfan plukt al een paar seizoenen de vruchten van een heel talentvolle lichting Nederlandse renners, en de opvolgers staan al klaar. Een van hen is Sam Oomen. De 22-jarige Tilburger van Sunweb reed al een verdienstelijk debuutjaar en die trend zette hij in 2017 door. De Duitse ploeg brengt onze landgenoot rustig en dat lijkt tot op heden een goede keuze. In de schaduw van Tom Dumoulin heeft Oomen er namelijk een puik seizoen op zitten voor een tweedejaars prof.

De Nederlander begon zijn wielerjaar in de Ruta del Sol, waar hij zichzelf als vijftiende terugvond in het eindklassement. Daarna volgden alleen nog maar WorldTour-rittenkoersen. In Parijs-Nice en de Ronde van het Baskenland eindigde hij respectievelijk als veertiende en negentiende. Na de Waalse klassiekers finishte hij als negende in de Tour of California, om een paar weken nadien het Critérium du Dauphiné als veertiende te besluiten.

Na het NK laste Oomen een kleine pauze in. In de Ronde van Polen hervatte hij de competitie. In het spoor van Wilco Kelderman reed de jongeling naar een verdienstelijke zevende plek in het eindklassement. Als knecht voor diezelfde Kelderman begon Oomen met de Vuelta a España aan zijn eerste grote ronde. Als nummer dertien van het klassement, moest hij in de veertiende rit ziek opgeven. In de laatste weken van het seizoen werd Oomen wereldkampioen ploegentijdrit, zesde in Tre Valli Varesine en elfde in de Ronde van Lombardije.

Belangrijkste resultaten
Wereldkampioen Ploegentijdrit
7^e in de Ronde van Polen
11^e in de Ronde van Lombardije
14^e in Parijs-Nice
14^e in het Critérium du Dauphiné

---

Fernando Gaviria (Quick-Step Floors)

In 2016 bleek al dat het wielrennen een volgend wonderkind rijk is. Fernando Gaviria stormde het peloton binnen en werd vorig jaar door het WielerFlits-publiek al uitgeroepen tot de beste neoprof van het seizoen. Ook dit jaar dingt de Colombiaan van Quick-Step Floors mee in deze categorie. De 23-jarige sprinter heeft reeds 25 profzeges geboekt, waarvan het overgrote deel in 2017. In totaal pakte hij dit jaar veertien seizoenszeges.

Gaviria schoot goed uit de startblokken. Op zijn eerste koersdag was het meteen raak in Vuelta Ciclista a la Provincia de San Juan. In de Argentijnse ronde volgde nog een zege, waarna hij ook de snelste was in de ouverture van de Volta ao Algarve. Daarna griste hij een overwinning mee in Tirreno-Adriatico, waarmee Gaviria klaar leek voor Milaan-San Remo. In de eerste monumentale klassieker van het jaar kwam hij echter niet verder dan een vijfde plek. Wat we toen nog niet wisten, is dat hij twee maanden later op Italiaanse grond wél de grote man zou worden.

Tijdens de Giro d’Italia brak de Colombiaan namelijk definitief door. In de massasprints stond er geen maat op Gaviria, die vier keer het zegegebaar maakte, een dag het roze droeg en het puntenklassement op zijn naam schreef. Na de Hammer Series raakte hij op de training geblesseerd. Dit hield hem een dikke twee maanden aan de kant. De Vuelta moest hij daardoor skippen, maar met een overwinning in de Tour of Britain en het Kampioenschap van Vlaanderen leek hij op tijd in orde voor het WK. Daar probeerde hij in de ultieme finale weg te rijden, maar tevergeefs. Gaviria sloot 2017 af met vier ritzeges in de Tour of Guangxi.

Belangrijkste resultaten
4x ritzege in Giro d’Italia + puntenklassement
4x ritzege in Tour of Guangxi
1^e Kampioenschap van Vlaanderen
5^e in Milaan-San Remo
8^e in wegwedstrijd WK

---

Lilian Calmejane (Direct Energie)

Waar de Nederlandse wielerfans absoluut niet mogen klagen over de kwaliteiten van hun ‘eigen’ renners, steekt men ook in Frankrijk de loftrompet. De talenten die daar de laatste jaren doorbraken, zijn bijna niet op twee handen te tellen. Dit jaar diende zich een volgende exponent aan, want Lilian Calmejane zette een sterk debuutjaar goed door in 2017. Voor de renner van Direct Energie is het vandaag dubbelfeest: naast een nominatie in deze categorie, viert de Fransman zijn 25^ste verjaardag.

Al vroeg in het seizoen was Calmejane in vorm. In de Ster van Bessèges won hij de derde rit en klokte hij als tweede af in de afsluitende tijdrit. Dat was goed voor eindwinst. Na vijf top-15 noteringen in diverse koersen stelde hij in Parijs-Nice ietwat teleur, maar pakte hij wel het bergklassement. In de Internationale Wielerweek van Coppi en Bartali won hij nadien de koninginnenrit, wat hem ook de eindzege opleverde. Datzelfde presteerde hij anderhalve week later in het Circuit Cycliste Sarthe. Na de eerste week van april had Calmejane dus al drie rittenkoersen gewonnen.

Daarna kwam de klad er een beetje in. In de Waalse klassiekers kon hij geen potten breken. Na een korte onderbreking ging hij vervolgens via Boucles de la Mayenne (tiende in het eindklassement) en de Ronde van Zwitserland naar de Tour. Daar boekte hij op 8 juli zijn mooiste zege tot nu toe: op Station des Rousses won hij de achtste etappe door Robert Gesink achter zich te houden. Calmejane zou als 35^ste eindigen in het eindklassement. In het najaar werd hij nog zesde in de Tour du Limousin en tiende in Tour du Poitou-Charentes.

Belangrijkste resultaten
Ritzege in Tour de France
1^e Ster van Bessèges
1^e Internationale Wielerweek Coppi en Bartali
1^e Circuit Cycliste Sarthe
3^e GP de Marseille

---

Gianni Moscon (Sky)

Sinds de oprichting van Sky, is het een van de meest dominante ploegen ter wereld. Toch leken ze één dingetje niet op orde te hebben: er brak zelden een jong talent door bij de Britse formatie. Daar kwam de laatste twee seizoenen verandering in. Hoewel Gianni Moscon dit jaar vanwege een racistische opmerking, het mogelijk ten val brengen van Sébastien Reichenbach en zijn diskwalificatie op het WK vooral te boek stond als enfant terrible, spreken zijn sportieve prestaties boekdelen. De Italiaan heeft alle kwaliteiten in huis die een campionissimo nodig heeft.

In het voorjaar leek het er alleszins niet op dat Moscon een stap had gezet in de winter. Een zeventiende plek in Strade Bianchi was zijn belangrijkste wapenfeit voorafgaand aan de Ronde van Vlaanderen. In de Hoogmis finishte hij in het groepje achter Niki Terpstra en Dylan van Baarle als vijftiende. Een week later reed hij een dijk van een Parijs-Roubaix. Op de wielerbaan keerde hij samen met Jasper Stuyven terug bij de koplopers, waarna hij uiteindelijk vijfde werd. In de Waalse klassiekers kon hij dat geen goed vervolg geven.

Eind juni won Moscon redelijk verrassend het Italiaans kampioenschap tijdrijden. Na een kleine onderbreking en de Vuelta a Burgos, ging de Italiaan als knecht mee voor Chris Froome in de Vuelta. Daar vertolkte Moscon een glansrijke rol en sleurde hij dermate hard op kop, dat de toppers moeite hadden op zijn wiel te houden. In Tomares werd hij bovendien tweede. Met een zesde plek op het WK Tijdrijden, een vijfde stek in de Giro dell’Emilia én een derde plaats in Lombardije, kende Il Trattore een sterk slot van het seizoen.

Belangrijkste resultaten
3^e in Ronde van Lombardije
5^e in Parijs-Roubaix
2^e in rit Vuelta a España
Italiaans kampioen tijdrijden
6^e WK Tijdrijden

---

Egan Arley Bernal (Androni-Sidermec-Botecchia)

Een tweede Colombiaan in deze categorie. Nog geen 21 jaar oud en een van de grootste talenten ter wereld. Egan Arley Bernal is de naam. In zijn jonge jaren maakte hij furore als mountainbiker, maar op zijn achttiende besloot hij de overstap naar de weg te maken. Gianni Savio handelde meteen en gaf hem – zonder ook maar iets bewezen te hebben op de weg – een profcontract. Dat bleek een meesterzet voor Androni-Sidermec-Botecchia, want door Bernals aanwezigheid won die ploeg dit jaar de Ciclismo Cup.

Dat geeft recht op een wildcard in de Giro, maar die zal Bernal niet onder de vleugels van Savio rijden. Sky is vanaf 1 januari Bernals nieuwe broodheer. En dat is ook niet zo gek, als je zijn prestaties van 2017 onder de loep neemt. De pocketklimmer begon met een negende plek in Vuelta Ciclista a la Provincia de San Juan, gevolgd door een zevende plaats in de Tour de Langkawi en een vijfde stek in de GP Industria & Artigianato. In Tirreno-Adriatico mengde hij zich voor het eerst in de debatten met WorldTour-renners; Bernal werd zestiende.

De jongeling vervolgde zijn sterke campagne met een vierde plek in de Internationale Wielerweek van Coppi en Bartali, waar hij ook het jongerenklassement won. In de Tour of the Alpes herhaalde hij dat kunstje. Dat Bernal ook kon winnen, bleek in het tweede deel van het seizoen. Hij schreef achtereenvolgens Le Tour de Savoie-Mont Blanc, de Sibiu Cycling Tour én de hoog aangeschreven Ronde van de Toekomst op zijn naam. In de Italiaanse najaarsklassiekers reed hij ook verdienstelijk. Zo werd hij bijvoorbeeld dertiende in de Ronde van Lombardije.

Belangrijkste resultaten
1^e in de Tour de l’Avenir
1^e in Sibiu Cycling Tour
1^e in Le Tour de Savoie-Mont Blanc
2^e in Giro dell’Appennino
3^e in Memorial Marco Pantani

---

Søren Kragh Andersen (Sunweb)

Samen met Orica-Scott staat Sunweb bekend als een ploeg die jonge talenten begeleid naar de wereldtop. Marcel Kittel, John Degenkolb, Warren Barguil en natuurlijk Tom Dumoulin, zijn daar goede voorbeelden van. Met Oomen stond er eerder in dit artikel al een volgende ruwe diamant, maar ook Søren Kragh Andersen zou over een paar jaar zo maar in dat rijtje kunnen staan. De sterke Deen kwam in 2017 een stuk beter voor de dag dan in 2016. Dat belooft!

Het jaar begon meteen goed voor Kragh Andersen. In de Tour of Oman wist hij op een indrukwekkende manier de lastige derde etappe te winnen. In de klassiekers kwam hij vervolgens niet helemaal uit de verf, terwijl hij bij de Duitse ploeg een vrije rol had. Een zestiende plek in Gent-Wevelgem was zijn beste resultaat. Na de Tour of Yorkshire en een opgave in de Tour of California, nam de Deen eventjes gas terug. In de Ster ZLM Toer was hij weer van de partij. Mede door een sterke proloog en een derde plek op stuwdam La Gileppe, eindigde hij als vierde in het eindklassement.

Tijdens het najaar hikte Kragh Andersen tegen een overwinning aan. In de BinckBank Tour werd hij – weer door een sterke tijdrit – zestiende in het eindklassement. De Deen mocht zich daarna opmaken voor zijn eerste grote ronde. In de Vuelta sprintte hij twee keer naar een derde plek, onder andere tijdens de slotrit naar Madrid. Vervolgens werd hij met Sunweb wereldkampioen ploegentijdrit. Tijdens het WK op de weg sprintte Kragh Andersen naar een twaalfde plek, om zijn seizoen af te sluiten met een tweede plaats in de vermaarde klassieker Parijs-Tours.

Belangrijkste resultaten
Wereldkampioen Ploegentijdrit
Ritzege in Tour of Oman
2^e in Parijs-Tours
2x 3^e in rit Vuelta a España
5^e in Ster ZLM Toer

---

Outsiders

Naast de zes kanshebbers in deze categorie, verdienen nog een aantal neoprofs een eervolle vermelding. Guillaume Martin (Wanty-Groupe Gobert) is er daar een van. Hij won in de tweede helft van het seizoen twee rittenkoersen en kende een constant seizoen. Dat laatste is ook te stellen bij Jaime Roson (Caja Rural-RGA Seguros). Hij werd onder meer tweede in de Tour of Croatia en de Vuelta Castilla y Leon. Wout van Aert (Veranda’s Willems-Crelan) won drie Belgische eendagskoersen, maar stelde in de Baloise Belgium Tour en de BinckBank Tour ietwat teleur.

Mads Pedersen (Trek-Segafredo) kon de hoge verwachtingen in het voorjaar nog niet waarmaken. Dat hij een groot talent is, bewees hij met de Deense nationale titel op de weg en de eindzeges in de Tour du Poitou-Charentes en de PostNord Danmark Rundt. Ook Jack Haig (Orica-Scott) reed een goede tweede seizoenshelft. Hij pakte een ritzege in de Ronde van Polen en reed daarna een verdienstelijke Vuelta. Tao Geoghegan Hart (Sky) was op zijn beurt in het midden van het seizoen op dreef, met onder andere een veertiende plek in de Ronde van Zwitserland. Last but not least nog een Fransman: David Gaudu (FDJ). Hij maakte indruk op de Muur van Huy tijdens de Waalse Pijl (negende) en een ritzege in de Tour de l’Ain (tweede in het eindklassement).

---

[poll id=”648″]