De 48ste editie van de Trofeo Alfredo Binda is gewonnen door Elisa Balsamo. De Italiaanse van Lidl-Trek rekende in de sprint van een favorietengroep overtuigend af met wereldkampioene Lotte Kopecky. Een zeer bedrijvige Puck Pieterse werd derde. Een andere Nederlandse, Mareille Meijering, speelde ook een hoofdrol.

Een dag na Milaan-San Remo werd er opnieuw gekoerst op Italiaanse bodem, maar ditmaal door de vrouwen en wel in de Trofeo Alfredo Binda. De wedstrijd, verreweg de oudste nog bestaande koers op de Women’s WorldTour-kalender en een eerbetoon aan wielergrootheid Alfredo Binda (1902-1986), staat al sinds 1974 bijna onafgebroken op het programma. In het verleden wisten er al grote namen te zegevieren in de omgeving van Cittiglio.

Dit jaar was het vooral uitkijken naar wereldkampioene Lotte Kopecky, Silvia Persico, Mavi García, Juliette Labous, de heroptredende Marta Cavalli en de Nederlandse kanshebsters Puck Pieterse en titelverdedigster Shirin van Anrooij. Deze toppers konden zich ook nu weer uitleven op de lastige lokale ronde in en rond Cittiglio, met onderweg de Via Sciareda (800 meter aan 8,4% gemiddeld) en klim naar Orino (3,1 km aan 4,4%, maximaal 10%) als terugkerende scherprechters.

Lotte Kopecky was in haar regenboogtrui de grote blikvanger – foto: Cor Vos

Wachten op een vlucht
De vlucht van de dag liet aanvankelijk even op zich wachten. De relatief onbekende Giorgia Serena (BTC City Ljubljana Zhiraf Ambedo) opende het aanvalsbal, maar de poging van de Italiaanse renster werd al snel weer in de kiem gesmoord. Clara Edmond kreeg niet veel later wel de ruimte en de Canadese van EF Education-Cannondale wist in haar eentje een voorsprong van ruim een minuut te vergaren. Ze bleek echter ook een vogel voor de spreekwoordelijke kat.

Met het inrekenen van Edmond begon ook een nieuwe fase in de wedstrijd, waarin slag om slinger werd gedemarreerd. Meerdere rensters deden een poging om er vanonder te muizen, maar in het peloton hield men de koersteugels bijzonder strak. Het was wachten op een eerste sportieve uitbarsting, en die kwam er op iets meer dan dertig kilometer van de streep. Puck Pieterse besloot de knuppel in het hoenderhok te gooien op de pittige Via Sciareda.

Pieterse zet koers in vuur en vlam
De Nederlandse alleskunner van Fenix-Deceuninck kreeg niemand mee in steun, maar sloeg wel meteen een mooie bres. In de achtervolgende groep werd er aanvankelijk vooral naar elkaar gekeken, en was er niet meteen sprake van een goed georganiseerde achtervolging. Hierdoor kon de solerende Pieterse verder uitlopen, al bleef het verschil (maximaal 15 seconden) beperkt. Pieterse zou na verloop van tijd weer het gezelschap krijgen van een tegenaanvaller.

Puck Pieterse hield zich niet in, op weg naar de finish – foto: Cor Vos

Niamh Fisher-Black wist op de beklimming naar Orino in een ruk naar Pieterse te rijden. De Nieuw-Zeelandse van SD Worx-Protime nam ook meteen over, maar het verschil op een inmiddels flink uitgedund peloton was te verwaarlozen. Fisher-Black en Pieterse werden in de afdaling van de beklimming dan ook weer in de kraag gevat. Dit was voor Marlen Reusser het sein om te demarreren, maar de Zwitserse tijdrijdster raakte niet weg.

Nieuwe aanval van Fisher-Black 
Een eerste groep van een zestigtal rensters begon aan de laatste twintig kilometer, maar op de klim van Via Sciareda werd het kaf nog maar eens van het koren gescheiden. Fisher-Black trok nog eens stevig door en bleek zo de aanstichtster van een eerste elitegroepje, met daarin de betere klimmers. Dit bleek echter van korte duur, want in de afdaling kwam alles weer samen, en zo reden we met een compacte groep voor de laatste keer naar de voet van de klim naar Orino.

Op deze beklimming werd er aanvankelijk niet hard doorgereden, maar Fisher-Black besloot op de steilste stroken nog maar eens haar duivels te ontbinden. Het bleek een fikse versnelling, want titelverdedigster Shirin van Anrooij had alle moeite van de wereld om het gaatje te dichten. De renster van Lidl-Trek wist vlak voor de top echter wel aan te sluiten, maar nam in haar spoor wel meerdere rensters mee, waaronder Pieterse, Sarah Gigante en García.

Niamh Fisher-Black was zeer bedrijvig – foto: Cor Vos

Mareille Meijering ruikt haar kans
Een eerste groep van een twintigtal rensters bleef over na de laatste beklimming, en zo leek een sprint met een gereduceerde groep een realistisch scenario. Eén renster wilde hier echter nog een stokje voor steken. De voor Movistar uitkomende Mareille Meijering sprong op een mooi moment weg uit het peloton, reed een veelbelovende voorsprong bijeen en mocht even dromen van de zege. Alleen: net voor het ingaan van de laatste kilometer werd Meijering weer bijgehaald.

En zo konden we ons toch gaan opmaken voor een sprint. Heel wat ogen waren gericht op Kopecky en de Belgische zette ook vol overtuiging haar sprint in. Ze wist zich met enkele machtige lendenrukken los te maken van de concurrentie, maar werd toch nog duidelijk overvleugeld door Balsamo. De Italiaanse beschikte over de snelste benen en won nog vrij afgetekend, voor Kopecky en Puck Pieterse, die knap als derde over de streep kwam.