Interview Geen succes voor Fabio Jakobsen in zijn eerste massasprint in zijn allereerste grote ronde. In de straten van Alicante kwam de Nederlandse kampioen er niet aan te pas. Hij baalde, maar was ook eerlijk. “Enerzijds vond ik die finale een grote ronde onwaardig. Anderzijds… Ik ben op mijn waarde geklopt.”

“You win some, you learn some.” Fabio Jakobsen nam zelf het woord toen hij aan de teambus van Deceuninck-Quick-Step aankwam. Dat was ruim tien minuten na de finish. De eerste ontgoocheling was toen al wat weggeëbd.

Fabio, doe ons het verhaal van jouw eerste sprint in deze Vuelta…
“Ik werd gelost op het klimmetje, maar we wisten dat dat kon gebeuren. Ik ben geen klimmer. Met de steun van Tim Declercq, Rémi Cavagna en Eros Capecchi ben ik vlot kunnen terugkeren. Dat deden de jongens heel goed. In de finale was het echter wind in de rug en voortdurend bergaf. Persoonlijk vind ik zo’n finale trouwens een grote ronde onwaardig.”

En daar bedoel je mee?
“Dat het ontzettend hard gaat en je daardoor meer moet positioneren en beuken dan dat het echt sprinten is. In een finale als deze kunnen veel meer jongens zich in de spurt mengen. Dat is hun goed recht, hé. Ik zou dat ook doen in hun plaats. Maar voor mezelf is het een groot nadeel. Ze rijden in de weg en ik moet meer knokken. En op Max (Richeze, red) rekenen.”

Ben je dan niet op je waarde geklopt?
“Toch wel. Als je geklopt wordt, word je geklopt. Elke sprint is anders. Maar hier is Sam Bennett heel goed in. Hij is ouder, meer ervaren, sterker. Hij knokt zichzelf bij de eerste vijf, daarna doet hij zijn sprintje. Ik moest op Max vertrouwen en dat ging net mis. We zaten iets te ver in die laatste bocht. Dat kan gebeuren. Nadien kon ik nog maar een of twee plaatsjes goed maken. Daarnaast moest ik ook nog een keer of twee, drie in de remmen. Dan is het over. Ach, we gaan straks nog eens de sprint herbekijken en overleggen. Samen met Max.”

Verwijt je iemand iets?
“Nee. Ik heb alleen maar mezelf iets te verwijten. Ik zat te ver. Daarna heb ik nog proberen redden wat er te redden viel en dat levert een zevende plaats op.  Zoals ik zei: sometimes you win, sometimes you learn. Het is ook geen schande om van Bennett te verliezen. Hij is de man in vorm.”

Veel kansen krijgen de sprinters hier niet.
“Dat weet ik. Dat is balen. Maar morgen gaan we er gewoon opnieuw voor. Ik laat de moed niet zakken. Ik voel me goed. En ik leer hier uit en ik word hier sterker van. Dat is ook belangrijk.”

Wil je trouwens Madrid halen?
“Dat is in elk geval de bedoeling, ja. Maar ik weet niet of het motortje dat ook wil.”