Met David en Mathieu van der Poel lijkt het Nederlandse veldrijden de komende jaren weer twee goede crossers rijk te zijn. Afgelopen week kon u onder meer al lezen dat de zonen van ex-wereldkampioen veldrijden Adrie van der Poel met gemengde gevoelens terug kijken op het afgelopen WK. In dit tweede deel van het interview vertellen ze meer over hun toekomstplannen.

David richt zich al een aantal jaren volledig op het crossen, Mathieu reed afgelopen seizoen veel op de weg en werd bij de junioren zelfs ’s werelds beste in Florence. In hoeverre gaan beide mannen komend seizoen de weg met het veldrijden combineren, gezien het profcontract dat voor beide mannen op 1 januari 2014 in ging?

Mathieu: ”Ik denk dat het voor mij specifieker gaat zijn. Afgelopen seizoen was ik misschien wel meer wegrenner dan veldrijder. Ik heb natuurlijk wel het hele crossseizoen gedaan, maar daarvoor eigenlijk ook een heel wegprogramma gereden met heel veel internationale wedstrijden. Nu dat ik bij BKCP-Powerplus bij een grote ploeg zit, gaat dat toch minder zijn. Ik zal dan waarschijnlijk ook iets minder met de Nederlandse selectie meegaan, denk ik. Vorig jaar heb ik dat wel heel vaak gedaan. Dat ga ik toch proberen wat te minderen. En dan met de ploeg wat specifieker naar de cross toe te werken.”

David: ”Het wordt straks mijn vierde zomer bij de ploeg. Ik weet inmiddels een beetje welke wedstrijden we rijden, er verandert niet heel veel. Dat is een programma met mooie etappekoersen in het buitenland. Niet te zwaar met veel rust tussen de wedstrijden door, waardoor je veel kan trainen en goed je rust kunt pakken. Dat werkt voor mij perfect. Ik ben gewoon fit aan het begin van het crossseizoen en op het einde ook. Voor mij is het een goede planning om zo in de zomer een beetje bezig te blijven. Matje moest bijna elke week mee doen om te winnen, om het te laten zien en te bevestigen. Dat vreet toch wel heel veel energie. Wij zijn een crossploeg, dus als we naar die wedstrijden gaan wil je natuurlijk wel wat laten zien en mooie uitslagen rijden, maar er moet voor ons ook helemaal niets. Voor ons is het gewoon de voorbereiding op het veldritseizoen. Het is veel ontspannender.”

Mathieu aan het woord. – foto: Marcel Koch

Is die ontspanning iets wat jij nodig hebt, Mathieu?
”Overal waar ik aan de start stond werd er eigenlijk naar mij gekeken”, begint de jongste van de twee zijn verhaal. ”Dat koerst ook een heel stuk moeilijker moet ik zeggen. In plaats van één keer, moet je dan dertig keer demarreren. Ik denk dat ik bijna elke week gekoerst heb. Om de week moest ik wel ergens naar een etappekoers toe in het buitenland, dat was wel heel zwaar.”

Heb je dan wel eens moeite met de druk?
”Nee. Niet echt eigenlijk. Ik heb er geen moeite mee. Heel veel mensen dachten dat mijn prestatie op het WK te wijten was aan druk, maar dat was helemaal niet het geval. Ik was heel de week al wat ziekjes, ik wist dat zelf. Maar ik ben niet iemand die dat dan de dag van te voren gaat zeggen. Ik had eigenlijk het gevoel dat het nog wel zou gaan, maar het bleek dan toch tegen te vallen. Op zich mag ik dan wel tevreden te zijn met die derde plek, maar zoals je zegt had ik daar wel graag 100% aan de start gestaan om mezelf te kunnen bewijzen. Maar mensen moeten ook begrijpen dat ik niet elk wereldkampioenschap ga winnen.”

Ook David heeft in het verleden wel eens te maken gehad met extra druk. Immers, hij was de zoon van Adrie van der Poel. ”Toen we begonnen met crossen als junior, dan vroegen ze er vaak naar of refereerden ze er vaak aan”, vertelt de 21-jarige crosser. ”Maar nu we stilaan zelf een beetje naam beginnen te maken en zelf prestaties beginnen te leveren, begint dat minder en minder te worden. Zeker bij Mathieu beginnen ze hem nu af te rekenen op prestaties van voorgaande wedstrijden. Het gaat nu meer om onze eigen prestaties, die zorgen voor de hoge verwachtigingen.”

Liefde voor de cross
Beide heren staan de komende vier jaar onder contract bij de Belgische veldritploeg BKCP-Powerplus. Door dit contract ligt de aandacht tot en met het einde van 2017 in ieder geval bij de cross. Zeker gezien de prestaties van Mathieu op de weg, is het een verrassende keuze. Is een carrière op de weg daar helemaal mee uitgesloten? ”Nee”, luidt Mathieu’s antwoord. ”Ik wil wel presteren op de weg. Maar ik vind dat je als crosser ook op de weg nog mooie dingen kunt laten zien. Dat vergeten wel veel mensen, vind ik. Bij mij draait het de komende vier jaar in ieder geval om het veld en misschien daarna ook nog wel. Dat zullen we nog zien.”

David aan het werk in de cross in Hoogstraten. – foto: Marcel Koch

Voor David ligt de situatie echter anders: ”Ik doe de cross gewoon veel liever. Ik rij ook wel graag op de weg, maar mijn capaciteiten daar zijn iets meer beperkt. De keuze was vrij snel gemaakt dat het veld beter bij mij past. Ik koers ook graag op de weg en kan in sommige wedstrijden ook goed uit de voeten. Maar het is niet makkelijk om op de weg zomaar even carrière te gaan maken. Als je in het veld bij de beteren hoort, kan je makkelijker je pluimen verdienen. Maar ik denk dat het duidelijk is dat wij allebei gewoon het crossen liever doen. Als je dat leuk vindt en je doet het graag, dan is het ook veel makkelijker om je daarvoor te motiveren.”

Zo klinkt het net alsof jij het moeilijker vindt om je voor de weg te motiveren. Klopt dat David?
”Misschien wel een beetje. Ik vind het wegseizoen altijd heel leuk en het gaat ook altijd rap voorbij. Het is misschien ook wel zo omdat we met de ploeg zo relaxt in dat wegseizoen zitten. Maar als je, zoals Matje bijvoorbeeld, elke week naar het buitenland moet voor een etappekoers waarbij druk en prestaties komen kijken… Ik denk dat dat wel veel moeilijker is. Daar heb ik nog niet zo heel veel ervaring mee.”

Hushovd en Gesink
U kent de Poelekes voornamelijk van het veldrijden. Maar wat ze op de weg kunnen is voor velen niet bekend. WielerFlits vroeg het de beide heren. Op de vraag wat voor type renner David is, valt Mathieu hem in de rede. ”Een sprinter”, fluistert hij over de tafel. David corrigeert: ”Ik ben wel redelijk snel aan de meet, maar geen pure sprinter. Ik kan in de spurt altijd wel redelijk goed uit de voeten. Wat klimwerk en een beetje zwaar mag het voor mij wel zijn. Ik ben niet de beste klimmer, maar blijf er wel lang aanhangen. Als ik goed in vorm ben, heb ik dat het liefst. Dat kan ik erbij blijven. In een iets kleinere groep kan ik dan in een sprint of bergop rap aankomen.”

Met wat voor soort renner kunnen we je dan het beste vergelijken?
”Thor Hushovd!”, lacht Mathieu. David tempert echter weer het enthousiasme van zijn jongere broertje: ”Nee hoor! Dat is moeilijk te zeggen. Een renner met een snelle sprint, die toch ook redelijk goed bergop kan… Misschien een Gianni Meersman. Die kan een berg over en is dan redelijk snel aan de meet. Maar die heeft nog wel meer kwaliteiten. Een beetje zo’n soort renner. Niet een pure sprinter, zeg maar.”

Dat de broers een klein beetje tegenpolen zijn, blijkt niet alleen uit het serieuze van David en de clown die Mathieu soms uithangt. Als wegrenner zijn ze namelijk ook van een totaal ander type. ”Ik ben toch wel meer een klimmer”, verklaart Mathieu. ”Ik ben wel beter en beter geworden in de sprint, al is dat dan vaak na een zware etappe. Maar dat is dan meer fris zitten en hard kunnen fietsen, eigenlijk. Op het vlakke kan ik ook heel goed uit de voeten, maar dan is het gewoon veel moeilijker om een koers te winnen dan bergop. Of het van mij dus in principe wat zwaarder mag? Ja. Vooral bergop kan ik goed uit de voeten. Ik vind het toch leuker als er onderweg een bergje in zit.”

Je tijdrit is ook niet slecht, hè?
”Nee, dat niet. Die op het WK was wel dramatisch, maar normaal kan ik wel redelijk uit de voeten in een tijdrit. Ook het liefst met een heuvelachtig parcours. Mijn tijdrit is meestal beter tegenover anderen in een etappekoers. Als we na twee dagen koersen een tijdrit krijgen gaat mij dat beter af. Als we starten met een tijdrit is het voor mij al moeilijker om een tijdrit te winnen.”

David (links) en Mathieu (rechts) – foto: Marcel Koch

Voor jou ook de vraag: met welke renner kunnen we jou het beste vergelijken?
”Poeh! Ik denk een beetje met Froome, maar die rijdt niet zo goed bergop”, lacht de wereldkampioen bij de junioren. ”Nee, ik weet het niet. Ik denk een beetje zoals Robert Gesink.”

David: ”Jij hebt wel een iets betere tijdrit, denk ik.”

Mathieu: ”Zo slecht rijdt hij nu ook weer niet in tijdritten, hoor. Ik denk wel dat je mij daar mee kunt vergelijken, of met Bauke Mollema.”

Toekomstmuziek
Of de jongelingen het ook daadwerkelijk gaan maken in de wielersport is nog altijd maar de vraag. Zoals David al eerder vertelde, ziet hij zichzelf niet zo snel de stap naar de weg maken, maar hoopt hij van het veldrijden zijn beroep te maken. ”Ja, ik denk wel dat dat het beste bij mij past. Je weet het natuurlijk nooit. Ik zou ook graag wel eens een wegseizoen willen meedraaien. Overal naartoe gaan en een beetje van de wereld zien. Maar ik denk dat het voor mij moeilijk is om een wegcarrière te ambieren. Ik hoop dat mijn toekomst in het veld gaat liggen, als ik een wielertoekomst heb natuurlijk.”

Voor Mathieu ligt dat toch anders. Hij zei eerder ook op de weg te willen presteren, maar hoe heeft hij dat in zijn hoofd zitten? ”Voor zover het gaat wil ik het veld met de weg combineren. Nu is het met de focus op het veldrijden. Maar misschien als ik mijn doelen heb bereikt in het veld, al weet ik nog niet wat die zijn, dat ik dan de overstap maak naar het wegwielrennen. Dat is dan vooral gebaseerd op hetgeen Zdeněk Štybar en Lars Boom hebben gepresteerd. Die hebben laten zien dat je op latere leeftijd nog altijd kan overstappen. Dat is wel mooi om te zien.”

Mathieu showt zijn rood-wit-blauw tijdens de cross van Hoogstraten. – foto: Marcel Koch

Het woord ‘overstap’ is gevallen. Als eerstejaars belofte boekte Mathieu deze winter al elf overwinningen in de U23-categorie. Tijdens zijn eerste veldrit bij de profs, de Scheldecross in Antwerpen-Linkeroever, werd hij gelijk tweede. De Belgische media zinspeelden destijds dat de toen 18-jarige Van der Poel misschien per 1 januari 2014 al de overstap naar de profs moest maken, in plaats van nog vier jaar vol te maken bij de beloften.

Mathieu, heb je overwogen om tijdens dit seizoen al de overstap te maken naar de profs?
”Ja, daar heb ik zeker over nagedacht. Misschien is dat nog wel iets om over na te denken. Maar als ik dat doe zal ik een nog specifiekere aanpak richting het veld moeten hebben, om op het einde van het seizoen ook nog overschot te hebben. Ik zou wel graag volgend jaar al één klassement mee willen rijden bij de profs.”

Bijvoorbeeld de Superprestige?
”Ja, dat wordt dan de Superprestige of de Wereldbeker bij de profs. Een beetje zoals Lars van der Haar vorig jaar deed.” Van der Haar, aan het begin van vorig seizoen nog maar 21 jaar, had het gevoel dat hij was uitgeleerd bij de beloften en enkel nog maar kon verliezen. Volgens de regels had hij die winter bij de beloften moeten crossen. De tweevoudig wereldkampioen in die leeftijdscategorie vroeg en kreeg echter dispensatie van de UCI om vanaf 2012/2013 bij de profs te mogen rijden.

Dan naar een ander onderwerp dat in de toekomst mogelijk zou kunnen gaan spelen. David en Mathieu zijn in het Belgische Kapellen opgegroeid en wonen daar nog steeds. Daarnaast hebben ze zoals bekend een Franse moeder en Nederlandse vader. Hebben de gebroeders er ooit over nagedacht om voor een ander land dan Nederland uit te komen?

David: ”Nee. We zijn hier in de buurt van Nederland opgegroeid. Ook hebben we veel familie in Nederland. Daarnaast is het contact met de Nederlandse wielerbond goed. We zouden in principe ook voor Frankrijk uit kunnen komen, maar er is niet echt een goede reden om dat te doen. Ik denk dat dat alles een beetje moeilijker zou maken, want dat is allemaal ver van huis. Ik denk dat het nu makkelijker is om voor Nederland uit te komen, omdat alles vlakbij is. We hebben het dan ook nooit overwogen om dat te veranderen.”

Mathieu vult aan: ”Hoe Nederlands wij ons voelen? Evenveel als de Nederlanders zelf, denk ik. Dat is een vraag die wel vaker gesteld wordt. Het is moeilijk te zeggen omdat je je toch al Nederlander voelt, denk ik. Dat is meer het gevoel dat je hebt. Je hoort het misschien niet aan ons, maar we zijn en voelen ons wel Nederlander.”

Veldrijden Olympisch?

David praat, Mathieu luistert aandachtig. – foto: Marcel Koch

Dit weekeinde eindigen de Olympische Winterspelen in het Russische Sochi. In de weken voorafgaand aan het mekka van de sneeuw- en ijssporten gingen er stemmen op om het veldrijden in de toekomst misschien op de kalender te plaatsen voor de Winterspelen. Onder meer UCI-voorzitter Brian Cookson ziet dit plan zitten. Hoe kijken de Poelekes daar tegenaan?

Mathieu antwoordt: ”Dat zou heel mooi zijn”. David vult hem aan: ”Voor het veldrijden zou dat heel goed zijn, denk ik. Het blijft wel maar één wedstrijd die eens in de vier jaar wordt verreden. Misschien moeten ze iets verzinnen waardoor het er iets meer kunnen worden. Ik denk wel dat het sponsors en federaties kan stimuleren om meer geld in het veldrijden te pompen omdat het dan olympisch is. Dat is eigenlijk toch het hoogtepunt in de sport. Ik denk dat het wel een hele goede stimulans kan zijn om het veldrijden zo naar een hoger niveau te tillen en veel internationaler te maken. Dat zal nog niet voor 2018 zijn, want dat is te kort dag. Zeker om voor die tijd wat internationale concurrentie te krijgen. Maar misschien dat dat voor 2022 wel het geval kan zijn. Op acht jaar kun je natuurlijk al heel veel doen. Misschien dat het in andere landen dan ook populairder wordt.”

Als slotstuk van dit dubbelinterview verklappen de gebroeders Van der Poel hun dromen. Onder het mom van je hobby je werk maken, staan beide heren aan de voet van een wielercarrière. ”Mijn droom is om mijn geld te verdienen met veldrijden en een mooie carrière uit te bouwen als prof”, klinkt het bij David zakelijk. ”Kapitalist”, lacht Mathieu tussendoor. David vervolgt: ”Dat is gewoon het mooiste, om de komende vijftien jaar hetgeen te doen wat ik het liefste doe.”

Mathieu: ”Ja, nu mag ik dat ook niet zeggen! Het doel is om gewoon mooie dingen te laten zien. Het financiële komt daarbij. En dat is natuurlijk leuk, als je je geld kunt verdienen met hetgeen dat je graag doet. Als je er namelijk helemaal geen geld mee verdient, dan zou je het misschien wel doen, maar is het lastiger om je er voor te motiveren. Dan zou je er naast moeten werken, wat het ook weer anders maakt… Het doel is gewoon om elke week bij de beteren van de elite te horen”, rondt Mathieu het ambitieus af.