foto: Sirotti

Philippe Gilbert (30) wil het seizoen 2012 het liefst zo snel mogelijk vergeten. Ondanks zijn zege op het wereldkampioenschap in Valkenburg houdt de Waal een wrange smaak in de mond van een teleurstellend jaar. Diep in de tweede helft van het seizoen zag het publiek een vleugje van de Gilbert uit ‘superseizoen’ 2011. “Vorig jaar was een les voor iedereen, iedereen wil het beter doen”, zei hij tegen WielerFlits op de ploegenpresentatie van BMC.

Na een afwezigheid van vijf jaar keer je terug naar Australië voor de Tour Down Under. Wat is de reden van je terugkeer?
“De laatste keer is alweer een lange tijd geleden; vijf jaar. Het is weer tijd om te gaan. De Tour Down Under is een goed evenement, perfect georganiseerd. En niet te vergeten een WorldTour-wedstrijd. Belangrijk voor mij en voor de ploeg.”

Is het moeilijk om ieder jaar nieuwe doelen te stellen?
“Nee, de doelen blijven hetzelfde: de klassiekers. Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Ik heb enkele al gewonnen, maar nog niet allemaal. Ik wil ze allemaal een keer winnen.”

Als je er een klassieker zou moeten uitkiezen, welke?
“Lastig om er eentje uit te kiezen. Voor mij zijn alle klassiekers groot en belangrijk. Dat is de reden waarom ik fiets. Als ik er eentje zou winnen is dat heel mooi.”

2012 was een seizoen met hoogte- en dieptepunten. Hoe kijk je terug op vorig jaar?
“Ik wil niet meer terugkijken naar vorig jaar. We zijn hier nu om over de toekomst te praten, maar afgelopen seizoen was helemaal niet zo slecht. Ik heb momenten gehad dat mijn niveau iets minder was dan normaal.”

Nooit aan jezelf beginnen te twijfelen?
“Eigenlijk niet. In het voorjaar was ik minder door gezondheidsproblemen. Ik ben ziek geweest en daardoor verloor ik power in de benen. Dat is nooit gemakkelijk om mee om te gaan. Meedoen op het hoogste niveau vereist immers durende vechtdrang. Op dit moment ben ik weer een gelukkig man. Alles gaat nu op rolletjes.”

foto: Sirotti

Vorig jaar had je klachten over het BMC trainingskamp. Die zouden niet zwaar genoeg zijn. Hoe was dat deze winter?
“Dat is verbeterd. Zelf heb ik ook gewijzigd. Vorig seizoen heb ik eerder beëindigd, om meer goede trainingsdagen af te werken. Ik heb nu drie maanden training in de benen. In de winter deed ik vooral duurtrainingen; voor de uithouding. Nu is het vooral intensity training. Je hebt een goede winter nodig om er in het voorjaar te staan.”

Als nieuwe wereldkampioen ontvang je veel uitnodigingen om als eregast bij evenementen aanwezig te zijn. Was het lastig ‘nee’ zeggen?
“Helemaal niet. Het is een voordeel dat ik in Monaco woon en niet in België. Je krijgt vaak te horen: ‘het is maar een halve middag, of slechts dertig minuten rijden van Brussel’, maar je bent al snel een hele middag kwijt. Bij elkaar kost dat over heel de winter misschien twee weken aan training.”

Vorig jaar was er nauwelijks druk vanuit de ploeg wat betreft prestaties. Heb jij die druk nodig?
“Ik ben altijd gemotiveerd. Prestatiedruk leg mezelf al op. Als ik stop met wielrennen wil ik nergens spijt van hebben. Ik fiets allereerst voor mezelf, daarna natuurlijk ook voor de sponsors en de ploeg. Ik wil in iedere wedstrijd voor de winst gaan.”

Je hebt wel eens gezegd dat Parijs-Roubaix en de Ardennenklassiekers te combineren zijn. Sta jij nog steeds achter deze stelling?
“Zeker weten, ik denk dat het mogelijk is. Het is één wedstrijd per week. Natuurlijk, het zijn lange wedstrijden, meer dan zes uur op de fiets, maar je hebt genoeg tijd om te herstellen. Alleen als Parijs-Roubaix in de regen is, wordt het lastig. Na afloop ben je meer vermoeid. Maar na een week hard koersen ben je niet opgebrand. Hoe doen we dat anders in de Tour de France?”

Over de Tour de France gesproken. Ploegleider John Lelangue heeft gezegd dat jij een grote ronde zou kunnen winnen. Geloof je daar zelf ook in?
“Onmogelijk. Ik heb van dichtbij gezien wat er allemaal bij komt kijken. Ik kan dat niet, te zwaar. Mentaal kan ik dat niet aan.”

foto: Sirotti

De groene trui veroveren. Denk je daar wel eens aan?
“Nee, als ik in de selectie zit voor de Tour de France is in een dienende rol. Ik heb in 2011 gezien hoeveel energie je nodig hebt voor de groene trui. Je moet volledig gefocust zijn op een trui om die te winnen. Als ik naar de Tour ga is dat om Cadel Evans of Tejay van Garderen te helpen. Strijden om een trui of een etappe én de ploeg helpen is niet mogelijk. Het is of voor jezelf of voor de team, nooit beide.”

De finishlijn van de Amstel Gold Race is verlegd naar de zelfde plek als het wereldkampioenschap 2012. Gaan er meer kanshebbers zijn nu de finish niet op de Cauberg is?
“Dat denk ik niet. Het koersverloop blijft hetzelfde. Proberen heel de wedstrijd te controleren tot de voet van de laatste beklimming van de Cauberg. De sterkste renner zal blijven winnen.”

Laatste vraag: geloof je in het ongeluk van de regenboogtrui?
“Nee, maar als je de Ronde van Lombardije herinnert (lacht). Misschien is het waar.”