foto: Sirotti

“Ik heb begrepen dat Slagter zich concentreert op de Waalse klassiekers. Vanaf nu staat hij ook op mijn lijstje van kanshebbers”, concludeerde Philippe Gilbert na de Tour Down Under. De wereldkampioen werd op de Australische wegen geklopt door Tom-Jelte Slagter en was onder de indruk van de kwaliteiten van de 23-jarige Nederlander. Aanstaande zondag komt Gilbert hem in de Amstel Gold Race weer tegen. WielerFlits spreekt met Slagter over deze thuiskoers: “Het lijkt me écht schitterend om daar goed te rijden.”

“Samen met de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik is deze wedstrijd één van mijn doelen van dit seizoen”, stelt de Blanco-renner. “Ik probeer daar in mijn beste vorm aan de start te staan en hoop dan in ieder geval een goede koers te rijden. Hopelijk kan ik de finale halen. Ik heb deze wedstrijd nog nooit gereden, dus ik heb er nog niet echt ervaring mee. Van de drie klassiekers heb ik alleen tweemaal de Waalse Pijl gedaan en die ligt mij ook wel goed. Zeker met de aankomst op de Muur van Huy, maar de Amstel Gold Race is natuurlijk in Nederland. Dat maakt het extra speciaal. Als Nederlander zou ik het liefst de Amstel Gold Race winnen, als ik moet kiezen tussen de drie heuvelklassiekers.”

Slagter heeft op het WK al mogen ervaren hoe het is om voor thuispubliek door het Limburgse landschap te rijden. “Als het vol koers is, ben je alleen maar met jezelf bezig, maar bij de eerste passages op de Cauberg kijk je écht wel even om je heen. Dat was bij mij wel zo het geval op het WK. ‘Wat staat hier allemaal!?’, dacht ik toen. Je maakt zo’n beeld niet vaak mee. In de finale is het anders. Je bent dan gewoon aan het afzien. Je kijkt vooruit waar je naar toe moet en bent dan eigenlijk met alles behalve het publiek bezig.” Een andere bijzondere factor van de Amstel Gold Race is het parcours. “De Cauberg is natuurlijk een van dé heuvels in het wielrennen. Daar gaan we straks vier keer overheen. Daarnaast is het speciaal om te rijden over al die klimmetjes in Limburg, die je ook tijdens trainingen tegenkomt.”

Meedoen in de finale
“Ik vind het heel moeilijk om een verwachting voor zondag uit te spreken. Ik kan eigenlijk alleen afgaan op de renners die deze wedstrijd wél hebben gereden”, aldus Slagter. Toch doet hij een poging. “Het is een koers waar je gewoon van voren moet rijden. Het wordt veel draaien en keren daar in Limburg. Met veel klimmetjes, allemaal achter elkaar. Om energie te sparen en in de koers te blijven, moet je gewoon van voren zitten. Dat zullen we als ploeg ook proberen. In eerdere edities hadden we de naam Rabobank op ons shirt en wist iedereen: Rabobank zal de koers wel dragen. Ik weet niet hoe men nu naar ons gaat kijken, maar wij zijn geen Rabobank meer. Wij zijn Blanco. Er is nu dus geen sponsor die op tafel slaat en zegt dat wij de koers in handen moeten nemen.”

foto: Slagter schreef dit jaar de Tour Down Under op zijn naam (Sirotti)

“Natuurlijk willen we vooraan zitten, maar ik denk niet dat wij een ploeg hebben waarvan je kunt zeggen dat er twee of drie man sowieso bij de beste gaan rijden. Ik denk dus niet dat het onze taak is om de koers in handen te nemen.” Een kenmerk van de Amstel Gold Race is het vele draaien en keren. Volgens Slagter is dit erg slopend. “Dat lukt ook alleen als je heel goed en explosief bent. Dat ben ik, als ik in vorm ben. Ik voel me verder wel goed, dus ik ga ervan uit dat dat lukt. Het is niet zo dat ik steeds op plek twintig in het peloton wil rijden, maar in ieder geval wél bij de beste dertig tot vijftig. Dat scheelt al heel veel vergeleken met de laatste vijftig in het peloton. Dat gaan we dus gewoon proberen, maar dat wil natuurlijk iedereen. Het is een strijd op zich.”

De Blanco-renner is voorzichtig met het uitspreken van een doelstelling. Aan winnen wil hij helemáál nog niet denken. “Als ik realistisch ben, maak ik gewoon een hele kleine kans. Als mannen als Sagan en Gilbert op de Cauberg versnellen, ben ik niet iemand die op voorhand kan zeggen: dan ben ik mee. Je moet dan heel erg veel geluk hebben. Ik acht die kans zelf heel klein. Mijn doel is om in de finale te komen en dan mee te doen. Ik heb ploeggenoten die ook ver kunnen komen: Mollema, Martens, Nordhaug en Ten Dam. We hebben een goede ploeg. Ik denk dat we heel blij mogen zijn als iemand van ons bij de eerste drie of vijf rijdt.” Voor Slagter zelf lijkt een top tien plaats wellicht mogelijk. “Maar ook daar ben ik voorzichtig mee. Ik ga niet zeggen dat ik hier bij de beste tien ga rijden. Alles moet meezitten op zo’n dag.”

“Ik heb de Amstel Gold Race nog nooit gereden. Ik kan dus niet zeggen dat het parcours dusdanig geschikt voor mij is, dat ik bij de eerste tien kàn rijden. Je kan ook pech hebben. Alles kan gebeuren”, vervolgt ‘The Pocket Rocket’, zoals Slagter in Down Under door André Greipel werd genoemd. Hij is in ieder geval tevreden over zijn vorm. “In Down Under en Haut-Var was ik goed. Daarna eigenlijk ook wel, maar dan krijg je te maken met koud weer. Daar kan ik slecht tegen. Dan is het gewoon heel moeilijk om constant elke week uitslagen te blijven rijden. Ik denk niet dat veel renners dat dan kunnen. Het is niet zo dat ik ziek ben geweest of in een keer weg ben gezakt. Ik voel me nog goed. In deze tijd van het jaar zal iedereen op zijn best zijn. Alles moet dan meezitten, wil je daar bij de beste rijden. Daar hoop ik op en ga ik voor.”

Onzekerheid over het kunnen behalen van een plek binnen de top tien heeft dan ook niet met de vorm van Slagter te maken. Het jonge talent moet simpelweg nog ontdekken hoe goed hij het parcours aan kan. “Die afstand, ruim 250 kilometer, rijd je ook niet iedere week. We moeten zien hoe dat gaat. Vorig jaar heb ik Plouay gereden. Dat is ook een wedstrijd van 250 kilometer en toen voelde ik me in de finale nog goed. Daarna die Canadese klassiekers, maar die zijn slechts 200 kilometer lang. Dat is weliswaar een stuk korter, maar ik voelde me toen in de finale ook goed. De Amstel Gold Race is dan toch nog wat anders. 250 kilometer is een enorme afstand. Normaal gesproken zou ik Milaan-San Remo in de benen hebben gehad. Die is 300 kilometer lang, maar deze wedstrijd was voortijdig voor mij afgelopen. Het mocht niet zo zijn. Het wordt kijken hoe het zondag gaat. Ik heb er in ieder geval wel vertrouwen in. Ik voel me verder goed. Ik heb geen enkele reden om te zeggen dat ik er schrik voor heb of dat ik er tegen op zie. Ik heb er gewoon heel veel zin in.”

foto: Slagter is geen fan van koude temperaturen (Sirotti)

Parcourswijziging
De aankomst van de Amstel Gold Race ligt dit jaar niet op de Cauberg, maar twee kilometer verderop. Voor Slagter was de finish op de Cauberg juist het mooiste element van de klassieker. “Ik vond het vorig jaar schitterend hoe Freire wegreed en uiteindelijk, tegen alle verwachtingen in, nog heel dicht bij de overwinning kwam. Op het laatste stukje werd hij toch nog ingerekend. Nu wordt het iets anders. Normaal gesproken zullen degenen die als eerste bovenaan de Cauberg komen meteen doorrijden naar de streep. Vorig jaar zat het heel dicht bij elkaar en wint Gasparotto. Maar als er nog twee kilometer verder had moeten worden gereden, zou Sagan weer een grotere kans hebben gemaakt in zo’n vlakke sprint. Dat zijn wel verschilletjes. Ik ben benieuwd hoe het gaat.”

“Voor mij persoonlijk was het mooier geweest als de finish gewoon op de Cauberg lag. Waarschijnlijk rijden de beteren op de Cauberg weg en dan is het nog een klein stukje koers. Gilbert heeft vorig jaar laten zien hoe het ook kan.” Niet alleen de aankomstplaats is veranderd, ook de aanloop daar naar toe is nieuw. De Keutenberg moet nu eerder beklommen worden. Dit met het idee de koers aantrekkelijker te maken. “Ik denk dat de nieuwe finale inderdaad meer mogelijkheden biedt. Renners zullen eerder gaan aanvallen, zodat de koers sneller openbreekt. Ik denk dat dat voor de ploeg gunstig is. Wij zijn in de breedte best sterk. Daar moeten we dan van profiteren.” Het ligt aan het gevoel van Slagter of ook hij gaat aanvallen. “Als ik voor de finale merk dat het beste er misschien wel af is, zal ik waarschijnlijk aanvallen. Maar als ik op mijn best ben, probeer ik zo lang mogelijk te wachten.”

“Wat dan het ideale wedstrijdscenario zou zijn? Dat ik in eerste instantie een goede dag heb. Bovendien dat ik me dan goed voorin kan handhaven, geen pech ken en het niet te koud is. Ik hoop daarnaast dat het droog blijft zondag. Dan zou het perfect zijn als ik met de beste de laatste keer de Cauberg op kan. Op zich heb ik dan wel vertrouwen in een sprint met een paar man, maar als je realistisch bent mag je er niet van uit gaan dat ik zomaar mee kan als mannen als Gilbert, Sagan en Rodriguez op het laatst wegrijden. Ik denk overigens niet zo heel vaak aan die verschillende scenario’s. Uiteindelijk zit je er waarschijnlijk toch naast. Er gebeurt altijd wel iets onverwachts. In het Baskenland hebben we tijdens een bespreking met de ploeg nog wel even gefilosofeerd over hoe de koers zou kunnen gaan.”

Favorietenlijstjes
Slagter is met zijn 23 jaar nog erg jong, maar hij weigert zich daarmee in te dekken. “Ik denk altijd maar zo: we rijden in hetzelfde peloton. En ook Sagan is nog superjong.” Ondanks de leeftijd, wordt er van Slagter na zijn overwinning in Australië wel wat verwacht. “Dat krijg ik ook wel mee. Ik hoor dat natuurlijk ook om me heen. Mensen zeggen: ‘Ha, de Gold Race. Dat is perfect voor jou, met die klimmetjes’, je kent het wel, maar ik ervaar dat als gezonde druk. Het is niet zo dat dat mij negatief beïnvloedt. Ik rijd juist graag met wat druk erop. Ik vind het wel fijn als mensen en de ploeg wat van mij verwachten. Ik heb zelf ook verwachtingen, dat mag best uitgesproken worden. Als je presteert, hoort dat erbij.”

foto: Gilbert werd in Australië geklopt door Slagter (Sirotti)

Ook concurrenten houden nu rekening met Slagter. Gilbert gaf zelfs aan dat de Nederlander op zijn kandidatenlijstje staat voor de Waalse klassiekers. “Dat heeft hij na de Tour Down Under inderdaad gezegd. Misschien was hij ook wel een beetje geschrokken dat ik hem daar klopte. Ik heb hem vorige week in het Baskenland ook nog gesproken. Hij vroeg in de koers hoe ik mij voelde en hoe het met mij ging. We hadden het ook nog even over de Gold Race”, aldus de renner uit Slochteren. “Of het terecht is dat ik op zijn lijstje sta? Dat weet ik niet. Ik weet niet hoe groot zijn lijstje is. Misschien staan daar wel dertig renners op en ben ik nummer 28”, lacht hij. “Dat weet je niet hè. Het is op zich al mooi dat hij mij noemt.”

Gilbert is niet de enige wereldtopper die Slagters prestatie in Down Under heeft meegekregen. In Tirreno-Adriatico kwam Rodriguez naast hem rijden. “Hij zei toen: ‘Complementi Tour Down Under’ en gaf mij vervolgens een tikje op mijn schouder. Daar blijkt uit dat hij, ondanks dat hij niet aanwezig was, toch die koers heeft gevolgd. Er zijn genoeg renners die er niets over zeggen en tijdens wedstrijden alleen maar voor zich uit kijken. Ik verwacht ook niet meer, maar het is wel erg sympathiek dat zo’n grote renner mij dan feliciteert en zegt dat hij de prestatie knap vond. Dat blijf ik wel onthouden.” Hij merkt dat na de overwinning in Australië zijn status in het peloton is veranderd. “In het wielrennen is het zo dat je een plek kunt afdwingen als je wat presteert. Zeker vooraan en in de finale. Dan weten renners dat je daar thuis hoort. Dat heb ik wel gemerkt. Je wordt er eerder langs gelaten. Je krijgt wat meer respect en dat maakt het eigenlijk wat makkelijker.”

Het kandidatenlijstje van Gilbert is genoemd, maar wie staan er op het lijstje van Slagter voor de Gold Race? “Gilbert zelf natuurlijk. En Sagan, Valverde als hij meerijdt, Rodriguez, en Kolobnev zal ook wel weer goed zijn. Je hebt dan bovendien nog een paar Italianen en Spanjaarden. Dan zijn er daarnaast nog de Belgische ploegen. In de breedte zijn er eigenlijk best veel kanshebbers, maar de renners die ik net noemde zijn de belangrijkste namen.” Net als Slagter hebben veel renners zich via de Ronde van het Baskenland voorbereid op de klassiekers. Het is echter onverstandig om op basis van deze rittenkoers voorspellingen te doen voor de klassiekers. “De Ronde van het Baskenland was dit jaar écht heel lastig. Zo’n Gilbert heeft de finish daar ook niet gehaald, maar geloof me dat hij er zondag gewoon staat.” Hetzelfde geldt wellicht voor Slagter. Hij heeft met Erik Dekker en Frans Maassen in ieder geval twee ex-winnaars als ploegleiders. “Betere leermeesters kun je niet hebben!”

Wel of geen grote ronde?
De jonge Blanco-renner heeft al eerder uitgesproken één grote ronde per seizoen te willen rijden. “Dat is nog steeds de bedoeling, daar moeten we nog eens goed naar kijken.” Daarnaast heeft hij nog ambities in het WorldTour-klassement. “Voor het seizoen was ik daar niet zo mee bezig, omdat het ook niet erg reëel was natuurlijk. Maar als je als eerste renner 111 punten hebt, sta je er wel gelijk tussen. Ik sta nog steeds in de top tien. Het zou mooi zijn als ik weer wat puntjes kan pakken en in de top tien kan blijven. Dat is goed voor mij én voor de ploeg.” Dit conflicteert echter met zijn wens om een grote ronde te rijden. “Stel je voor: Je rijdt de Vuelta en wint twee etappes. Dan heb je een super goede ronde gereden, maar slechts twaalf punten behaald. Als je een klassieker wint, krijg je er gelijk een hele hoop. Vorig jaar was ik vijfde in Quebec en scoorde ik dertig punten. Dan kun je het verschil duidelijk zien. Dit is een afweging die je moet maken. Daar moeten we nog eens goed naar kijken.”