Niels Bastiaens

• zondag 1 augustus 2021 om 11:15

Interview Jonas Rickaert lijkt herboren sinds de Tour de France. Het was tijdens La Grande Boucle al duidelijk dat er maar geen sleet op de werken van Ricky kwam. Maar sinds hij is teruggekeerd naar eigen land, koppelt hij daar ook een aantal leuke resultaten voor zichzelf aan. Eerst was er de overwinning in Westrozebeke, en gisteren een derde plaats in de Heistse Pijl.

De ruime kopgroep in de Heistse Pijl leek wel een iets uitgebreidere samenstelling van het West-Vlaamse trainingsgroepje De Melkerie. Naast Rickaert zelf tekenden ook Yves Lampaert, Bert Van Lerberghe en Jens Debusschere present.

De vier reden wel een sterke koers, maar kwamen op de meest ondankbare plekjes over de streep. Twee, drie, vier en vijf, na een kattenrappe Eenkhoorn. Op het Instagramaccount van de Melkerie klonk het achteraf: ‘Hey Pascal Eenkhoorn, wat denk je van een lidmaatschap voor één dag? Anders ziet de uitslag er voor ons een beetje lullig uit. Wij betalen de koffie en de cake.’

Vooral toen Ricky en Lampaert in volle finale met latere winnaar Eenkhoorn op pad gingen, had er misschien toch gesproken moeten worden. “Maar dat hebben we dus niet gedaan (lacht). Dat was te zien aan de uitslag ook. Pas op, ik gunde het Yves echt. Maar in eerste instantie probeer je toch zelf te winnen. Als je afspreekt om beurt om beurt te demarreren, dan zit je ook gevangen als Yves weg is. Dat is altijd een beetje dubbel, want je ploeg heeft ook belangen.”

Tandje groter
De man van Alpecin-Fenix was eerder deze week al trefzeker in de Grote Prijs Raf Jonckheere, een kermiskoers in Westrozebeke. Maar die zege bracht niet meteen positieve gevolgen met zich mee in Heist-op-den-Berg. “Ik ging de laatste helling en de sprint van op de kop aan. Ik had denk ik een beetje te veel zelfvertrouwen gekregen na mijn overwinning. Als ik realistisch ben, dan moet ik van mezelf altijd weten dat ik niet super explosief ben. Maar als je overmoedig bent, maak je tactische fouten hé.”

Foto: Cor Vos

Anderzijds bewijst Rickaert dat hij als een betere coureur uit de Tour is gekomen. “Zo voel ik het ook aan. Ik had zelf niet meteen verwacht dat ik nog zo fris zou zijn. Maar tijdens de Tour heb ik nooit een dag gehad waarop ik écht heel hard heb moeten knokken. Misschien de etappe van Tignes het meest. Maar ik herstelde altijd heel vlot. Meteen na de Tour voelde ik op trainingen en in Westrozebeke dat er heel veel power op zat. Ik kan nu een tand groter trappen dan de rest.”

Een lang najaar
Na een lange en drukke periode is er de komende week wat tijd voor zijn vriendin, alvorens een bijna even druk najaar aan te vatten. “Ze gaat mee met mij op stage naar Italië. We gaan daar wat proberen te genieten van de rust. Of het niet jammer is dat ik op die manier mijn conditie niet verzilver? Ik denk dat er de komende week toch weinig grote koersen zijn en in België ging het weer ook tegenzitten. Dan denk ik dat ik goed zit in Italië. Het wordt leuk om even weg te zijn.”

“Daarna hoop ik de superconditie nog zo lang mogelijk door te trekken”, geeft Ricky nog mee. “De Ronde van Polen, Brussels Cycling Classic en wat koersen in eigen land, Hamburg, de Benelux Tour en bijna alles tot Parijs-Roubaix ga ik nog meenemen. Dat zijn nog heel mooie koersen, waar ik ook nog voldoende kansen zie. Ik zou er graag nog een paar keer meedoen voor de zege. Want hoe je het ook draait of keert: dagen zoals vandaag of Westrozebeke smaken wel naar meer.”

Wordt lead out en knecht Rickaert op die manier meer en meer zelf een afwerker? “Zo zou ik het niet zeggen. Ik ben heel tevreden met mijn rol in de ploeg, en ik denk dat ik het momenteel goed doe. Alleen… als je goed bent, dan dwing je in koers automatisch een positie af waardoor je beschermd wordt. Dat was in de Heistse Pijl ook het geval. Ik had gezegd dat ik mij heel goed voelde, en dan merk je dat de ploeg direct beslist om mij voorin te houden. En dat de vlucht achter mij beschermd werd. Altijd leuk om dat vertrouwen te voelen.”