Niels Bastiaens

• woensdag 20 maart 2024 om 08:35

Video De wielerloopbaan van Sep Vanmarcke kwam in de zomer van vorig jaar abrupt ten einde vanwege een hartprobleem. Maar in zijn nieuwe rol als ploegleider is de 35-jarige Vanmarcke er in de Vlaamse klassiekers toch weer bij met Israel-Premier Tech. Zijn eerste koersen heeft hij achter de rug, en dus zocht WielerFlits.be de ex-winnaar van de Omloop Het Nieuwsblad op voor een babbel.

“Het is heel druk, het is hard werken achter de schermen. Dat heb ik al gemerkt”, blikt Vanmarcke terug op zijn eerste wedstrijden. “Vooral de voorbereiding vraagt veel werk. Als je op de koers komt, dan is het grote werk al gedaan en is het verder begeleiding. Maar het grootste werk als ploegleider doe je de weken op voorhand.”

Hoe ziet die week er dan concreet uit?
“Je moet de ploeg organiseren richting de wedstrijden. Ten eerste op sportief vlak. Dat aspect valt voor mij goed mee, omdat ik de meeste wedstrijden heel goed ken. Wat het organisatorische betreft: we hebben wel overal enkele mensen voor. Ze moeten de hotels regelen, het transport, dit en dat. Maar je moet met iedereen overleggen. We hebben meetings over de wedstrijden, hoe het gaat met alle renners, waar ze vandaan komen, waar ze naartoe gaan en wat onze plannen met hen zijn. Dat vraagt veel aandacht. En de dagen voor de wedstrijd is het vaak nog de finetuning doen, of soms problemen oplossen. Dat vraagt een hoop in één keer. Voor mij is het een heel leerproces.”

Vind je dat spannend? Want het is en blijft natuurlijk een nieuwe rol voor jou.
“Spannend, dat valt wel mee. Ik heb alles onder controle. Alleen, het is heel druk. Je kunt niet meer alles loslaten, zonder stress naar de koers komen. Vroeger stapte je op de bus en ging je er vanuit dat alles er wel zou zijn. Nu moet ik mee zorgen dat alles in orde komt. Het is helemaal anders, omdat je meer verantwoordelijkheid hebt. Bij het sportieve moet je die verantwoordelijkheid juist loslaten. Als je in de auto zit, kan je de renners begeleiden. Maar het zijn de renners die de beslissing moeten uitvoeren.”

Je bent bij Israel-Premier Tech de natuurlijke opvolger van Dirk Demol, die jarenlang de grote man bij de klassieke kern was. Was Dirk de ploegleider waar je zelf het meeste aan hebt gehad?
“Elke ploegleider heeft zijn eigenheid en kwaliteiten. De ene ploegleider werkt meer met de motivatie van renners en de kennis van de koers. De andere is dan weer organisatorisch beter. Door de jaren heen heb ik veel geleerd van veel verschillende ploegleiders. Ik probeer daar een goede mix in te zoeken en mijn eigen ding in te doen. Dat zal soms goed lopen, maar even goed loopt het soms mis.”

Is het dan zoeken hoe jij die rol gaat invullen?
“Ja, het is hoe dan ook nog ervaring opdoen. Ik wil veel leren en stel nog veel vragen. Ik stel me ook open voor iedereen. Niet alleen aan de andere ploegleiders, maar ook aan mecaniciens en verzorgers. Nu moet ik uiteindelijk het hele proces leren, en ik weet dat die mensen me daar bij willen en kunnen helpen. Als ik iets niet weet, dan zeg ik: wat zou jij in deze situatie doen? Je staat er niet alleen voor.”

Vorig jaar reed Vanmarcke er nog gewoon als renner tussen – foto: Cor Vos

Je hebt je carrière als professioneel atleet niet geheel vrijwillig beëindigd na een hartprobleem. Doet dat nog pijn?
“Dat doet wel raar. Elke keer als je op een wedstrijd komt, denk je: vorig jaar stond ik hier aan de start. Het gevoel van ‘ik had hier moeten staan’ wordt sterk minder. Dat is nu voorbij en daar kan ik me best goed bij neerleggen. Ik kijk nu vooral vooruit, en niet naar de geschiedenis.”

Troost de gedachte dat je wel in het wereldje bent kunnen blijven je dan?
“Voor mij was dat wel een sterke vraag, nadat ik moest stoppen. Plots wist ik niet meer wat ik moest doen met mijn leven (lacht). Ik had er nog niet voldoende over nagedacht wat ik onmiddellijk na mijn carrière als renner kon doen. In de koerswereld blijven was een veilige omgeving, omdat ik het allemaal ken.”

Is het vreemd om zo intensief met renners samen te werken die je zo goed kent? Velen waren vorig jaar nog ploeggenoten van jou op de fiets.
“Vreemd om mee samen te werken, dat niet. Maar je moet toch een soort leidersrol opnemen, een verantwoordelijke zijn. Je moet hen ook op hun fouten wijzen. Dat is soms een lastig iets. Renners hebben soms veel ambitie. En dan moet je in bepaalde wedstrijden zeggen: goed dat je ambitie hebt, maar vandaag ga je moeten knechten. Dat is geen fijne opdracht om te doen, maar dat hoort erbij om tot de beoogde resultaten te komen.”

Binnen de klassieke kern zien we niet meteen een vervanger voor jou rondlopen. De kern voor de klassiekers lijkt in het algemeen wat afgeslankt en minder belangrijk, hoe kijk jij dan nu naar de klassieke periode voor de ploeg?
“Ik denk dat het een leerproces wordt. Er zijn nog altijd sterkhouders, maar voor de diepe finale van grote klassiekers wordt het nog moeilijker. In de finale van koersen als Nokere Koerse, Classic Brugge-De Panne en Gent-Wevelgem moet dat wel lukken. We hebben een paar mannen voor koersen als de Ronde van Vlaanderen, zoals Dylan Teuns. Maar ik denk dat we vooral met de jonge mannen moeten gaan werken. Daar hebben we verschillende talenten binnen de ploeg, die ik intensief begeleid en wil opleiden. Ik neem hen mee op verkenningen en wijs hen de weg, zeg wat ze moeten doen. En andere mannen als Tom Van Asbroek kunnen daarbij helpen.”

Welke van die jonge talenten moeten we zeker in de gaten houden?
“Als ik iemand moet noemen, is dat Riley Sheehan. Die won vorig jaar Parijs-Tours, maar komt hier nu ervaring opdoen. Ik ben zeker dat hij een motor heeft voor de toekomst. Riley Pickrell is ook zo iemand, dus er zijn er verschillende renners waar me mee aan de slag kunnen. Ook Derek Gee, die vorig jaar een sterke Ronde van Italië reed, heeft een grote motor. Hij ligt nu nog in de lappenmand, dus is het even wachten. Kortom, we hebben potentieel om binnen twee à drie jaar mee te kunnen scoren.”