Na de finish van Parijs-Roubaix was Sporza er weer snel bij om alle hoofdrolspelers naar hun ervaringen te vragen. Fabian Cancellara volgde een ingeving bij zijn aanval en Tom Boonen zat op dat moment geblokkeerd.

Fabian Cancellara (1e)
“De dubbel was mijn grote motivatie. Ik wilde na de Ronde ook absoluut Parijs-Roubaix winnen om zo geschiedenis te schrijven”, was het relaas van Fabian Cancellara. “Mijn aanval op 45 km van de streep was niet gepland. Het was een ingeving van het moment. Als je voelt dat je moet gaan, dan moet je gaan.”

“Ik heb vroeger vaak naar deze koers gekeken. Merckx, Museeuw of Tafi deden het ook solo. Ik wist dus dat het kon. Ik heb mijn eigen koers gereden en niet gekeken naar Boonen of iemand anders. Er ging vanalles door mijn hoofd, ik dacht onder anderen aan Ballerini.”

Tom Boonen (5e)
“Ik voel me toch wat geflikt. Toen Cancellara ging, waren er een paar die zich daar meteen bij neerlegden en niet wilden rijden. Net toen ik me even liet uitzakken om iets te eten, reed Cancellara weg. Ik zat geblokkeerd en moest eerst naar de kop van het groepje rijden. Ik ging à bloc op de kasseien, Cancellara ook.”

“Het bleef speelbaar en ik voelde me nog goed, maar er zaten twee of drie rotte appels bij. Vooral Flecha dacht enkel aan de tweede plaats. Ik had Cancellara wellicht niet kunnen kloppen, maar kon mijn kansen ook niet echt verdedigen.”

Björn Leukemans (6e)
“Ik hoorde in mijn oortje dat Cancellara op komst was. Hij was er rapper dan verwacht, moet ik zeggen. Ik wou meegaan, maar ik reed op een bijna lege band. Op die voorband was het vooral een kwestie om niet te vallen. Bovendien kon Cancellara even meegaan in het zog van een motor.”

“Zonder de problemen met die band had ik hem op die kasseistrook nog kunnen volgen. Dat ik de laatste was die in zijn wiel hing? Dat is toch ook iets.”

Leif Hoste (8e)
“Ik ben volledig kapot, maar wel tevreden over mijn koers, tot het moment dat ik lek rijd, op iets meer dan 20 kilometer van de streep. Vanaf toen was het een gevecht alleen, tot aan de finish. Ik heb dan vaak aan Wilfried (Cretskens, red) gedacht. Zijn zus is gisteravond overleden. Dan valt de pijn wel mee.”

“Tot mijn lekke band reed ik de koers die ik wou rijden. Samen met Roelandts hebben we het geprobeerd. Aan Cancellara was niks te doen. Toen hij voorbijstoof, koos ik voor mijn eigen tempo.”