Niels Bastiaens

• vrijdag 19 november 2021 om 11:44

Interview Anton Ferdinande had dit weekend zomaar zijn eerste grote zege bij de beloften kunnen boeken. Vlak voor zijn sprint voor de overwinning met Mees Hendrikx in de wereldbekermanche van Tabor, ging de 21-jarige crosser van Pauwels Sauzen-Bingoal in de slotbocht onderuit. “Heel teleurstellend, maar ik mag niet vergeten dat ik dit seizoen een enorme stap vooruit heb gezet”, aldus Ferdinande aan WielerFlits.

“Ik voelde me nochtans de beste in koers. Ik was de enige Belg die vooraan zat, waardoor de Nederlanders wat met mij konden spelen. Toch slaagde ik er elke keer weer in om die jongens terug te halen. Op twee ronden van het einde ben ik zelf gedemarreerd, maar Mees Hendrikx dichtte de kloof nog. We gingen sprinten, tot het in de laatste bocht volledig misliep.”

Doodjammer voor Ferdinande, die vreest dat stress mogelijk een rol gespeeld heeft. Hij had namelijk al een tijdje geen finale meer gereden. Door de coronaregels – die alleen profsport toelieten – moesten de U23-renners vorig seizoen quasi altijd met de profs meedoen, wat goede resultaten rijden niet gemakkelijk maakte. “Als je dan nu plots in een winnende positie komt, is het ineens hard stressen. Dat heeft me dit seizoen nog al parten gespeeld…”

“Anderzijds merk ik wel dat we, door een jaar alle crossen bij de profs af te werken, nu bij de beloften op een extreem hoog niveau rondrijden”, vertelt Ferdinande. “Er zijn vijf à zes renners die op een goede dag top 10 kunnen rijden in de Wereldbeker bij de profs. Zonder twijfel een gevolg van vorig jaar. We zijn allemaal een pak sterker geworden, maar nu moet er nog aan het tactische aspect gewerkt worden. Bij de profs was het vaak een uur voluit, om uit te komen op de hoogst mogelijke positie. Terwijl we nu soms ook moeten nadenken om de koers te winnen.”

Alles of niets
Zijn glorietocht in Tabor is voor Ferdinande de exponent van een ijzersterk seizoensbegin. In de eerste Ethias Crossen van het seizoen dook de renner uit Merendree telkens de top 10 binnen bij de profs, en ook in de wereldbekermanche van Iowa was zijn negende plek een knap resultaat. “Eindelijk begint mijn talent er een beetje uit te komen. Ik wist wel dat het erin zat”, lacht Ferdinande.

“Bij mij is het altijd een gestage progressie geweest. Toen ik begon met crossen, bij de nieuwelingen, was ik echt slecht. En bij de junioren behoorde ik nog altijd tot de minderen. Pas toen ik van een zwarte trui ben overgegaan naar de jeugdploeg van Pauwels Sauzen-Bingoal, ben ik beginnen geloven dat prof worden er kon inzitten. En de laatste twee jaar heb ik grote stappen gezet. Leuk dat ik dat met resultaten bevestigd zie.”

Ferdinande tijdens zijn glansprestatie in Iowa – foto: Cor Vos

Maar het einddoel heeft Ferdinande nog niet bereikt. “Dit seizoen is het nu of nooit. Ik heb met mijn ouders overlegd dat ik nu een jaar lang alles op de cross zet. Een soort van alles of niets. Sinds januari studeer ik niet meer, en ik werk hard om een profcontract te bemachtigen. Als dat aan het einde van het jaar niet is gelukt, dan stop ik ermee. Ik heb geen zin om voor mijn eigen materiaal te moeten zorgen en in de B-crossen aan de slag te gaan. Maar zo ver is het gelukkig nog niet, ik geloof dat ik dit seizoen stappen kan zetten en mijn plafond nog niet heb bereikt.”

Nieuwe trainer
Zijn nieuwe trainer, ex-renner Dieter Vanthourenhout, zal hem daarbij moeten helpen. “Ik zat soms met het probleem dat ik op training beter was dan in de koers, naar mijn gevoel. Woensdag kon ik de beteren binnen de ploeg vaak wel volgen, maar tijdens de crossen zelf kwam dat er niet helemaal uit. Allicht doe ik te veel tijdens de week, waardoor ik in het weekend niet fris genoeg meer ben. Dat is dankzij Dieter al wat gebeterd, maar er is nog progressie mogelijk.”

Toch moeten we niet verwachten dat Ferdinande nu elke week top 10 gaat rijden. “Ik weet dat ik altijd een paar uitschieters heb, maar dat het moeilijk is om een heel seizoen op een hoog niveau te rijden. Ik mik op top 10 in dertig tot veertig procent van mijn wedstrijden. En bij de beloften wil ik een trui proberen te pakken. Dan ligt de weg naar de profs open…”

Contract?
Voorlopig is het, wat dat profcontract betreft, bang afwachten voor Ferdinande. Ondanks zijn sterk seizoensbegin, ligt zijn toekomst allesbehalve vast. “Ik heb nog geen contact met de ploeg gehad over een nieuw contract. Ik zou graag blijven, maar ik besef anderzijds dat het moeilijk is om bij Pauwels Sauzen-Bingoal prof te worden. Hopelijk kunnen we binnenkort eens samenzitten, want eindelijk prof worden is een droom.”

“Het zou me trouwens ook deugd doen om een contract voor meerdere jaren te krijgen. Tot nu toe heb ik altijd helemaal op het einde van het seizoen voor één jaar kunnen bijtekenen, en dat zorgt telkens voor heel wat stress. Je moét presteren, en dat werkt soms beklemmend. Ik denk dat ik op een stressvrije manier nog veel beter tot mijn recht zou komen.”