Traditioneel blikt WielerFlits tijdens de donkere winterperiode terug op het voorbije wielerjaar. Naar aanleiding hiervan is het vandaag de beurt aan de maand juli. In deze maand viert de wielerwereld hoogtij, aangezien in juli de meest prestigieuze en meest bekende wedstrijd van de kalender op het programma staat: de Tour de France.

Tour de France
Op 3 juli was het dan zover, de 97ste editie van ‘La Grande Boucle’ ging van start. Titelverdediger Alberto Contador was de gedoodverfde favoriet, maar veel aandacht ging ook uit naar zevenvoudig-Tourwinnaar Lance Armstrong. De inmiddels 39-jarige Amerikaan zou beginnen aan zijn allerlaatste Tour de France, en ondanks zijn leeftijd waren de verwachtingen hooggespannen.

Net als die van de Giro d’Italia vond de start van de Tour de France plaats in Nederland, en ditmaal was Rotterdam de gastheer. Onder luid gejuich van horden mensen werkten de renners hun proloog over een kleine negen kilomter af, en lang leek het Tony Martin te zijn die de eerste gele trui mocht aantrekken. Als laatste flitste Fabian Cancellara echter van het podium, en de Zwiterse wereldkampioen tijdrijden kende geen mededogen met zijn tegenstanders. Voor Cancellara was het alweer de vierde keer in zijn carrière dat hij de eerste gele trui in ontvangst mocht nemen. Van de klassementsrenners was het verrassend Armstrong die zich de beste toonde.

De eerste etappe voerde vanaf Rotterdam door Zeeland naar België, om te finishen in Brussel. Hier was het na een zeer chaotische sprint, waarin onder meer Mark Cavendish en Oscar Freire ten val kwamen, de Italiaanse veteraan die met de zege aan de haal ging.

Slotfase van de 1ste etappe

De chaos in Brussel was echter niets in vergelijking met wat er de volgende dag in de Ardennen gebeurde. In de spekgladde afdaling ging het halve peloton, onder wie klassementsrenners als Andy Schleck en Alberto Contador, tegen de grond, met een volledig uiteengeslagen meute als gevolg. Geletruidrager Fabian Cancellara gebruikte in het eerste deel van de groep zijn status om de wedstrijd stil te leggen. Zo konden nagenoeg alle groepen weer terugkeren, om vervolgens gezamenlijk over de finish te gaan. Vroege vluchter Sylvain Chavanel (Quick Step) vond het allemaal best, want hij won zo de rit én pakte het geel. Voor de Amerikaan Christian VandeVelde, in 2008 nog vierde, was de ronde echter alweer voorbij.

Samenvatting + Slotfase van de 2de etappe

Dat geel was hij de dag erna echter meteen al kwijt, want in de alom gevreesde etappe die in de slotfase deels over het parcours van de hellenklassieker Parijs-Roubaix voerde trok Cancellara namens Saxo Bank alle registers open. Kopman Andy Schleck volgde gezwind, en zag uitendelijk alleen Cadel Evans, Geraint Thomas en Thor Hushovd nog in zijn wiel. Laatstgenoemde sprintte uitendelijk naar de winst, maar belangrijker was dat het klassement weer volledig op zijn kop was gezet. Lance Armstrong verloor veel tijd door een lekke band, terwijl Andy’s broer Fränk (in 2009 en 2008 nog 5de) de Tour al moest verlaten door een sleutelbeenbreuk.

Samenvatting + Slotfase van de 3de etappe

In de vierde etappe konden de renners weer even uitpuffen, en na een massasprint was het wederom Alessandro Petacchi (Lampre) die zich de snelste toonde. De Brit Mark Cavendish, vorig jaar nog goed voor zes sprintzeges, werd door zijn ploeg HTC perfect afgezet, maar zag tot grote ontsteltenis van met name zichzelf al zijn concurrenten voorbijrazen. De dag erna nam Cavendish echter revanche, en met tranen in zijn ogen mocht hij eindelijk de eerste bloemen in ontvangst nemen. Ook de daaropvolgende etappe naar Guegnon werd een prooi voor Cavendish, die duidelijk zijn zelfvertrouwen weer had teruggevonden.

Cavendish wordt vernederd in Reims…

…maar wint in Montargis

De zevende etappe was er weer eens één met flink wat reliëf, al was de term bergetappe weer iets te veel van het goede. Voor geletruidrager Fabian Cancellara bleek het echter te zwaar, en zo lag de strijd om het geel open. En weer was het Sylvain Chavanel die met de vroege vlucht meesprong, de rit won én het geel pakte. Het was echter ook weer zo dat hij het kleinood de dag erna meteen weer kwijt raakte. De finishlijn van de achtste etappe lag namelijk getrokken bovenop in het skioord Morzine Avoriaz, een aankomst bergop dus. In deze Alpenrit toonde de jonge Andy Schleck zich de sterkste. Met een late aanval verraste hij al zijn concurrenten, onder wie Contador, en boekte naast zijn eerste ritoverwinning in de Tour ook nog eens tien seconden tijdwinst. Neerlands hoop Robert Gesink toonde zich in de finale ook nog, en werd uitendelijk knap derde. Cadel Evans (BMC) mocht zich de nieuwe geletruidrager noemen.

Het verhaal van de dag was echter de inzinking van Lance Armstrong, die een achtste Tourzege nu definitief op zijn buik mocht schrijven. De Amerikaanse legende moest op de voorlaatste klim de rol lossen, nadat hij eerder in de rit al tweemaal ten val was gekomen. Op de top ging Armstrong weer onderuit, en fysiek maar vooral mentaal kapot kwam hij op zo’n twaalf minuten achter Schleck over de eindstreep.

Slotkilometers van de 1ste finish bergop

De ‘off-day’ van Lance Armstrong

In de tweede en meteen ook alweer laatste Alpenrit bleek voor het eerst deze Tour de France dat Andy Schleck (Saxo Bank) en Alberto Contador (Astana) met kop en schouders boven de rest uit staken. De twee tenoren trokken op de laatste col van de dag, de Madeleine, flink door en zagen iedereen in hun wiel sneuvelen. Hoewel het duo na de afdaling nog aansloot bij de kopgroep, streden ze niet meer mee om de dagzege. Die ging naar de Fransman Sandy Casar (FDJ), voor wie het alweer zijn derde ritwinst in de Tour was. Robert Gesink handhaavde zich wederom goed voorin en eindigde als 11de op ruim twee minuten van Casar. Leider Cadel Evans kende een spectaculaire inzinking, en verloor het geel aan Schleck.

Samenvatting + Slotfase van de 9de etappe

De overgangsrit die hierop volgde was een typische etappe voor de vluchters. Vroeg in de wedstrijd reed er dan ook een kopgroep weg, en ondanks aanvallend rijden van de Belgen Dries Devenyns en Mario Aerts bleven de Wit-Rus Vasil Kyrienka (Caisse d’Epargne) en de Portugees Sergio Paulinho (RadioShack) als laatsten over. In de sprint-a-deux was het Paulinho die zijn Wit-Russische opponent met miniem verschil voorbleef. Ook de elfde etappe was een overgansrit, maar deze eindigde in een massasprint. Het feit dat Mark Cavendish weer won was niet zo bijzonder, maar over de kopstoot van diens meesterknecht Mark Renshaw en diens uitsluiting die daarop volgde werd nog lang nagepraat.

Slotfase van de 10de etappe

Slotkilometer van de 11de etappe (Met de kopstoot van Renshaw)

In de twaalfde etappe moesten de klassementsrenners weer aan de bak. Het betrof weliswaar geen bergetappe, maar de finish lag bovenop de korte maar loeisteile klim naar het vliegveld van Mende. Alexandre Vinokourov, die in de vroege vlucht was meegesprongen, leek het te gaan halen, maar dat was buiten zijn ploegmaat Alberto Contador gerekend. De Spaanse favoriet ging in de laatste kilometer op de pedalen staan en alleen Joaquin Rodriguez kon volgen. Met z’n tweeën gingen ze over de verbouwereerde Vinokourov heen, waarna Rodriguez namens Katusha de etappe won. Leider Andy Schleck verloor kostbare seconden maar behield het geel, terwijl ook Robert Gesink weer voorin eindigde.

Slotfase van de 12de etappe

In de 13de rit, die geknipt leek voor de sprinters, nam Vinokourov echter met verve revanche. De Kazachse ex-dopingzondaar plaatste op de laatste heuvel een versnelling en hield op het vlakke stuk dat daaropvolgde knap stand tegen de aanstormende meute. De sprinters Alessandro Petacchi en Thor Hushovd waren in deze ritten verwikkeld in een felle strijd om de groene trui. De Italiaan was duidelijk de snelste, maar de Noor speelde het slim door in bergetappes punten te pakken door mee te springen in de ontsnapping.

Een emotionele overwinning voor Alexandre Vinokourov

Na deze etappes doken de renners weer de bergen in, ditmaal de Pyreneeën. Aangezien het honderd jaar geleden was dat dit gebergte voor het eerste werd aangedaan door de Tour, lag hier het zwaartepunt van deze 97ste editie. De eerste Pyreneeënetappe kende een aankomst op Aix 3 Domaines. Wie dacht dat Schleck en Contador hier elkaar het vuur aan de schenen gingen leggen, had het echter mis. De twee tenoren weken elkaar van geen kant, en gingen zelfs zo ver dat ze op een gegeven moment in surplasse op de flanken van de berg stonden. Voor de ritoverwinning werd gestreden door de vluchters, en na een lange solo was het de dolgelukkige Fransman Christophe Riblon (Ag2r) die de bloemen pakte. Robert Gesink maakte wederom indruk door de grote klassementsmannen te volgen, en ook de Belgische troef Jürgen van den Broeck wou niets van lossen weten.

Samenvatting van de 14de etappe

In de 15de etappe waren het wederom de vroege vluchters die om de ritoverwinning mochten vechten, en weer was het een Fransman die de volle buit pakte. Nationaal kampioen Thomas Voeckler (Bouygues) bleek namelijk de beste klimmer van de groep en boekte zo net als vorig jaar een dagzege. Veel aandacht werd er echter niet aan hem besteed, want hét gesprek van de dag ging over Andy Schleck. De Luxemburgse klassementsleider plaatste op de laatste klim van de dag een scherpe demmarage waar Alberto Contador geen antwoord op had. Al snel liep de ketting van de onfortuinlijke Schleck echter af, waarna Contador op zijn beurt doortrok. Op de streep leverde dit de Spanjaard een tijdswinst van 39 seconden op, en dus ook de gele trui.

Andy Schleck verliest zijn gele trui

Schleck was woedend op de volgens hem onsportieve Contador en beloofde op de flanken van de Tourmalet, de slotklim in de 17de rit, revanche te nemen. Nadat Pierrick Fédrigo zich in etappe 16 de snelste had getoond van een kopgroep waarin ook Lance Armstrong zat, hield Schleck zich aan zijn belofte door op de Tourmalet al op 10 kilometer voor de meet aan te vallen. Contador slaagde er echter in te volgen, en de Luxemburger had niet de kracht om zijn concurrent er nog af te rijden. Op de in de mist gehulde top gunde Contador de ritzege aan Schleck, maar behield zo wel de gele trui. Robert Gesink en Jürgen van den Broeck bleven verrassen door zich met de besten te meten, en stonden na de etappe op de plaatsen 7 (Gesink) en 5 (Van den Broeck) in het algemene klassement.

De beklimming van de Tourmalet

Hoewel Contador op papier met voorsprong de betere tijdrijder was, gaf Schleck zich in de afsluitende tijdrit allerminst gewonnen. In het eerste deel toonde hij zich zelf de betere van Contador, maar vervolgens zakte hij ietwat in, waardoor hij 31 tellen op de Spanjaard verloor. In het klassement pakte Contador zo een voorsprong van exact 39 seconden. Saillant detail: dit is precies het aantal tellen dat Schleck verloor als gevolg van zijn aflopende ketting. De overwinning in de tijdrit ging overigens naar wereldkampioen Fabian Cancellara, terwijl Tony Martin net als in de proloog tweede werd. Raborus Denis Menchov reed een sterke tijd en sprong zo nog over Samuel Sanchez (Euskaltel) naar de derde en laatste podiumplaats.

Op de Champs Elysées werd er zoals verwacht gesprint voor de laatste ritzege in deze Tour de France. En weer was Mark Cavendish, die tussendoor ook nog de 18de etappe had gewonnen, veel te sterk voor de rest. Alleen Alessandro Petacchi bleef nog enigszins in zijn buurt, en stelde zo zijn winst in het puntenklassement veilig. De bolletjestrui ging enigszins verrassend naar rasaanvaller Anthony Charteau (Bouygues). Het wit was voor het derde jaar op rij voor Andy Schleck, en zo werd hij samen met Jan Ullrich recordhouder wat betreft het aantal eindzeges in het jongerenklassement. Contador werd dan weer voor de derde maal eindwinnaar van de Tour de France, en evenaarde zo Greg LeMond, Louison Bobet en Philippe Thys. Toch is het nog maar de vraag of de Spanjaard zich wel echt drievoudig Tourwinnaar mag noemen, aangezien er momenteel een dopingonderzoek naar hem loopt. Robert Gesink eindigde uitendelijk op een knappe 7de plaats, terwijl Jürgen van den Broeck al even knap 5de werd.

De finish van de Tour de France op de Champs Elysées

Overige koersen
Alle ogen zijn in juli weliswaar gericht op de Tour de France, maar er worden ook nog andere koersen verreden. De belangrijkste daarvan is de Ronde van Oostenrijk (2.HC), die dit jaar werd gewonnen door Riccardo Riccò. De ex-dopingzondaar van Ceramica Flaminia toonde zich verruit de beste klimmer door allebei de bergritten te winnen. Sergio Pardilla, die op zijn beurt wel de Ronde van Madrid (2.1) won, en Emanuele Sella (beiden CarmioOro) mochten met Riccò mee het podium op. In Oostenrijk waren er eveneens drie ritzeges te noteren voor de Rabobank-ploeg, en wel dankzij Nick Nuyens, Graeme Brown en Joost Posthuma. Laatstgenoemde won de tijdrit, waarin Ricco nog bijna zijn eindzege verloor door een zware val.

Ricco wint de eerste bergrit…

…en ook de tweede

Ook in de Italiaanse rittenkoers Brixia Tour (1.1) was er een Italiaanse eindwinnaar, namelijk Domenico Pozzovivo. Net als Riccò won de renner van Colnago-CSF Inox allebei de bergritten, terwijl de sprintetappes naar Christopher Sutton en Roberto Ferrari gingen.

Nummer één voor Domenico Pozzovivo in de Brixia Tour

In de Chinese ronde Tour of Quinhai Lake (2.HC) eindigde de meeste etappes in een massasprint waarin zowel Yuri Metlushenko, Mehdi Sohrabi als Boris Shpilevsky twee zeges wisten te boeken. De eindzege ging echter naar de de Iraanse klimmer Hossein Askari, die daarvoor de basis te leggen door tweede te worden in de door Gregor Gazvoda gewonnen zware tweede etappe.

Ook in België stond er nog een 2.HC-koers op het programma, namelijk de Tour de Wallonie. Net als in Oostenrijk was hier Nederlands succes te bespeuren, sprinter Stefan van Dijk (Willems Verandas) won namelijk de tweede etappe. De eindzege ging echter naar de Britse sprinter Russell Downing (Sky), die deel uit maakte van de eerste groep in de Laurent Mangel gewonnen 4de etappe en als kers op de taart de slotrit won.

Stefan van Dijk wint in Wallonië

Aanstaande maandag volgt September 2010

Eerdere terugblikken
Januari & februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli

Lees ook:
Overzicht: mooiste Nederlandse zeges van 2010