Kerckhoffs Raymond

• zondag 5 september 2021 om 07:00

Interview In het centrum van Houffalize op het Place Roi Albert is de Duitse Panther legertank uit de Tweede Wereldoorlog tijdelijk voor een renovatie van zijn sokkel gehaald. De Panzerkampfwagen symboliseert normaal de zware strijd die het stadje doorstaan heeft tijdens het Ardennenoffensief. Nu vormt de lege plek de plaats waar de renners zo’n tweehonderd meter voorbij de finish op adem komen na een heel andere strijd in de Ardennen.

De Italiaanse kampioen Sonny Colbrelli valt hier na zijn zegetocht helemaal leeg gestreden van zijn fiets en blijft een dikke minuut op de grond liggen. Ook Tom Dumoulin knijpt hier in de remmen om op adem te komen. Houffalize is het dorpje in het dal aan de oevers van de Ourthe. Het ligt aan de voet van zware klimmen als de Côte Saint-Roch, Côte Bois des Moines en de Côte de Houffalize. De laatste jaren veelal het decor van pre-finale van de Benelux Tour.

Voor Dumoulin is het een bekend strijdtoneel. Met Tim Wellens vocht hij hier al menig duel uit in de Benelux Tour, oftewel BinckBank Tour of Eneco Tour in het verleden. Nooit wist de Limburger de rit door de Ardennen te winnen, al legde hij er in 2017 wel de basis voor de eindoverwinning. Ook ditmaal was de ritzege zijn inzet, maar in de finale werd hij ietwat teruggeworpen door kramp in de benen.

Tom Dumoulin sprint naar de achtste plek. Foto: Raymond Kerckhoffs

Al was op deze dag niemand opgewassen tegen Colbrelli die op 50 kilometer van de streep reeds in de aanval trok met ploegmaat Matej Mohoric en Marc Hirschi. Op 26 kilometer, net voordat de achtervolgers dreigden aan te sluiten, besloot de Italiaan van Bahrain – Victorious alleen het avontuur te vervolgen.

Klasse apart
Het was Dumoulin die op 26 kilometer van de streep de tegenaanval op de Côte de Saint-Roch inzette om de aanvallers terug te pakken. “Colbrelli was vandaag echt een klasse apart”, was de kopman van Jumbo-Visma voorbij de finish eerlijk. “Ik denk dat de drie die op vijftig kilometer al in de aanval gingen de besten in koers waren. We halen er nog twee terug, maar Colbrelli demarreert net voordat wij aansluiten. Ik denk dat ik achter die drie een van de beteren in de wedstrijd was.”

Op de klim naar de finish schoot de kramp in zijn benen, waardoor Dumoulin niet meer kon sprinten en genoegen moest nemen met een achtste plek in de rituitslag. “Toch ben ik wel tevreden”, concludeerde hij. “Ik wilde weer eens koers maken. Ik hou hier een goed gevoel aan over en bouw vertrouwen op richting de komende wedstrijden zoals het WK in Vlaanderen en de Ronde van Lombardije. Mijn basis is nog smal, daarom is het niet gek dat ik op het einde door krampen werd geveld.”

Tom Dumoulin in het wiel van Mike Teunissen. Foto: Raymond Kerckhoffs

Waar Dumoulin na zijn ‘break’ van januari tot mei reeds een hoog niveau in de tijdritten demonstreerde, kon hij dat in wegewedstrijden nog niet laten zien. “Daarom ben ik blij met dit optreden. In de wegwedstrijden kwam het er tot dusver niet uit. Het was meer meefietsen, dan meedoen om de prijzen. In de Ronde van Zwitserland en ook in de olympische wegwedstrijd was het nog niet goed. Dit is het eerste sprankje van de oude Tom in een wegwedstrijd.”

Wedstrijdritme
Natuurlijk is presteren in wegwedstrijden ook verbonden aan wedstrijdritme. Als je de tijdritten niet meerekent is dit pas de dertiende koersdag dit jaar van de Maastrichtenaar. “In de eerste dagen van de Benelux Tour heb ik dat zeker gemerkt. Ik voelde me nog niet zo goed en was bijvoorbeeld in de eerste rit niet scherp genoeg om in de eerste waaier te zitten. Met de dag gaat het nu echter beter.”

Waar het klassement in de Benelux Tour voor Dumoulin al sinds de eerste waaierrit in Friesland een onmogelijke missie is (nu 12^e op 1’47 van Sonny Colbrelli) wil hij in de slotrit door de Vlaamse Ardennen met de finish op de Muur van Geraardsbergen opnieuw koers maken. “Het is een rit die me normaal goed ligt. Ik hoop dat ik goed van deze inspanningen herstel, zodat ik er nog een keer voor kan gaan.”