Interview Eerst de Amstel Gold Race, toen de Waalse Pijl en uiteindelijk ook nog Luik-Bastenaken-Luik. Demi Vollering was dit jaar de onbetwiste koningin van de heuvelklassiekers. “Het is heel speciaal om ze alle drie te winnen”, zei de 26-jarige renster van SD Worx tijdens de persconferentie na Luik-Bastenaken-Luik.

“Alleen al de kans hebben om je derde te winnen, is al bijzonder”, vervolgde Vollering. “Je moet eerst de eerste twee winnen voordat je de hattrick kunt voltooien en dan moet je het ook nog doen. Ik hoorde net dat Pogacar uit koers is bij de mannen. Het kan je zomaar ontglippen, het is een dunne lijn. Ik ben het team heel dankbaar en ben heel blij dat ik het af hebben kunnen maken.”

Voelde je – na de zeges in de Amstel en de Waalse Pijl – de druk om ook hier te winnen?
“Normaal gesproken voel ik niet zoveel druk. Ik ben niet zo gauw nerveus. Maar voor de Waalse Pijl was ik al behoorlijk nerveus, ook omdat dat altijd een heel zware wedstrijd is met de Muur van Hoei. Daar ben ik altijd al wat nerveuzer voor dan gewoonlijk. Maar vandaag was ik ook behoorlijk nerveus. We moesten natuurlijk heel vroeg van bed en dus probeerde ik vroeg te slapen, maar ik kwam maar niet in slaap. Ik lag maar te denken: ik moet het doen, ik moet het doen.

• 

  19 apr

  Lees ook Emotionele Vollering dankt ploegmaats na nieuwe zege: "Ik was zo nerveus"

  19 apr

Maar je hebt dan twee stemmetjes in je hoofd. Het andere zegt: ‘Blijf kalm. Het helpt niets als je denkt dat je móet winnen. Je kán het doen.’ Zo heb ik het echt proberen te zien. Toch was ik ook in de koers behoorlijk nerveus. Het was beter dan in de Waalse Pijl, maar voor de laatste klim werd ik weer heel nerveus. Eerst was ik niet helemaal zeker of ik het weer kon gaan doen, maar ik probeerde het en eenmaal op de klim, vergat ik de zenuwen weer wat. Ik kwam weer in de flow.”

Je staat nu eerste op de UCI-ranking. Wanneer heb je voor het eerst gedacht dat je de nummer één van de wereld zou kunnen worden?
“Ik weet het niet, ik heb daar eigenlijk nooit echt aan gedacht. Maar natuurlijk wil je de beste zijn, iedere sporter wil dat. Het is niet eens zo dat ik de nummer één van de wereld wil zijn, maar ik wil gewoon de wedstrijd kunnen winnen waar ik van hou, waar ik een doel van maak. Daar ben ik meer mee bezig.”

Het podium in Luik – foto: Cor Vos

Wedstrijden winnen waar je een doel van hebt gemaakt, lukt dit jaar meer dan ooit. Je hebt ongelofelijk veel gewonnen. Wat is de volgende stap? Wordt een olympische titel of wereldtitel het volgende doel?
“Natuurlijk is dat een doel voor me, ooit zo’n titel pakken. Ik ben alleen de eerste Nederlands kampioene gravel. Dat was mijn eerste trui ooit en ik heb het nooit gedragen. (lacht) Toen ik prof werd, was het winnen van een titel meteen een doel. Het is iets wat je plant voor ver in de toekomst, voor over vier jaar of zo. Maar ik denk dat ik er nu klaar voor ben.

Je moet wel wat geluk hebben met het parcours. Ik heb bijvoorbeeld gehoord dat Glasgow (waar het WK dit jaar plaatsvindt, red.) niet al te lastig is. Dat is iets wat ik later nog moet bekijken, maar ik wil zeker graag wereldkampioen worden.”

Is het voor jou ook nog belangrijk dat je de groten, zoals Annemiek van Vleuten, verslaat? Geeft dat meer glorie aan je zeges?
“Annemiek was supersterk vorig jaar. Vanwege haar moest ik ook een extra stap zetten. Ik denk dat dat ook belangrijk is geweest. Stel dat Annemiek er vorig jaar niet was geweest, misschien word je dan wel wat lui. Ik weet het niet. Annemiek was zo sterk, ze daagde het hele peloton uit om nog harder te werken. Dat heb ik gedaan. Omdat ik vorig jaar elke koers er vol voor ging, was ik deze winter enorm gemotiveerd: ik was er steeds dichtbij geweest, maar greep er telkens net naast.

Dit jaar was het laatste jaar dat ik Annemiek kon verslaan. Dat was ook iets wat ik in mijn hoofd had. Want als dat niet lukt en zij stopt, zullen mensen altijd blijven zeggen dat Annemiek de beste was. Je wilt de wereld laten zien dat je er ook bent, dat je ook beter wordt, dat je groeit. Ik ben heel blij dat dit nu al lukt. Het is niet dat ik hier afgelopen winter al aan dacht, maar het voelt heel goed nu.”

Van Vleuten trekt door op La Redoute – foto: Cor Vos

Niet alleen jij, maar heel SD Worx is enorm dominant dit voorjaar. Waar komt die overmacht vandaan?
“We kunnen het heel goed met elkaar vinden. En wat Marlen (Reusser, red.) zegt, is ook waar: we kwamen door de Omloop Het Nieuwsblad al in de flow door de zege van Lotte (Kopecky, red.). Je zit dan op een wolk en daar blijf je op. Het hele team is zó gemotiveerd om te blijven winnen. Iedereen werkt er zo hard voor. Dat is zo mooi om te zien.”

Wat is de rol van Anna van der Breggen (ploegleidster bij SD Worx) in jouw succes?
“Vorig jaar, voor de Tour de France, ben ik van trainer gewisseld. Anna is mijn nieuwe trainer. Dat werkt heel goed. Ik doe andere trainingen nu. Dat werkt duidelijk, ik word er duidelijk sterker van. Anna probeert me aan te leren om zelf te denken tijdens het trainen. Ze zegt altijd: ‘Er is geen betere trainer dan jij zelf.’

Je moet op training echt naar je lichaam luisteren. Als je je een dag niet zo goed voelt, kun je je intervallen misschien beter overslaan of iets anders doen. Dat moest ik echt leren. Ik dacht altijd: in koers voel ik me ook moe, dus het is beter om deze inspanningen wel te doen. Maar soms is het beter om er dan gewoon een rustige duurrit van te maken. Je moet echt op je gevoel vertrouwen.

Daarnaast leert Anna me ook veel over mezelf. Als ik soms vragen heb, antwoordt ze bijvoorbeeld: ‘Ik denk dat je het antwoord al weet.’ Dat klopt dan ook: eigenlijk weet ik het wel. Ik wil dan bevestiging. Ook helpt ze me als ik me een beetje onzeker voel. Ze neemt die onzekerheid weg en laat me in mezelf geloven. Dat is ook heel belangrijk. Je ziet in de koersen dat ik meer vertrouwen heb in wat ik kan.”

Ga je na dit voorjaar ook met extra veel vertrouwen naar de Tour de France?
“Natuurlijk. Ik ga eerst naar Spanje om veel te koersen. Vervolgens ga ik op hoogtestage om me voor te bereiden op de Tour de France. Ik heb heel gemotiveerd om nog beter te worden en hard te werken richting die koers.”

De emotie bij Vollering na haar zege in LBL – foto: Cor Vos