Voor Wouter Wippert is het dit jaar het seizoen van de waarheid. De 26-jarige Nederlander is nu bezig aan zijn tweede jaar als sprintkopman bij WorldTour-ploeg Cannondale-Drapac, maar in die rol was hij tot nu toe geen enkele keer aan het feest. Een wereld van verschil met zijn tijd bij Drapac, toen hij de zeges aan elkaar reeg. “Het hoofddoel ligt in de Ronde van Californië, daar moet ik toch een viertal kansen krijgen”, vertelt Wippert, vanuit de Ronde van Romandië, aan WielerFlits.

Zes keer tweede
Drie jaar geleden ontpopte Wippert zich als razendsnelle man bij het Australische Drapac Professional Cycling. Bijna iedere twee maanden mocht hij zijn handen in de lucht steken in exotische rittenkoersen als de Rondes van Taiwan, Japan, China en Korea. Maar Wippert bewees in die tijd ook dat hij het allerhoogste niveau aankan, met ritwinst in het slotcriterium van de Tour Down Under in Adelaide. Dat nummer kon hij vooralsnog niet overdoen bij zijn nieuw team, wel was hij vorig jaar zes (!) keer tweede.

“Het is toch wel even aanpassen als je niet meer zo vaak als toen je handen in de lucht mag steken”, vertelt Wippert. “Zeker als je, zoals vorig jaar onder andere op het Nederlands kampioenschap, er een aantal keer heel dichtbij bent. Het is ook een feit dat de eerste binnenhalen vaak het moeilijkste is. Eens dat lukt, dan blijven de overwinningen vaak komen. Het was vorig jaar geen topjaar, maar je kan ook niet zeggen dat ik slecht heb gereden. Maar als sprinter moet je gewoon een keer winnen. Punt.”

Het was vorig jaar geen topjaar, maar je kan ook niet zeggen dat ik slecht heb gereden.

Niet verleerd
De afgelopen maanden kwam Wippert niet eens meer aan sprinten toe, terwijl hij toch nog steeds dé snelle man bij de Cannondale-Drapac-ploeg is. “Helaas is dat nog niet gelukt, nee”, geeft Wippert toe. “Het zat er gewoon nog niet in dit jaar. Het ging goed tot eind december, in januari heb ik een stevige terugval gehad door ziekte en daarna ben ik een beetje achter de feiten aan blijven hollen. Het is niet zo dat ik de kans niet kreeg van de ploeg, dat absoluut niet. Mijn vorm was gewoon niet goed genoeg.”

Als je je voor zo’n lange periode niet mengt in een pelotonsprint, bestaat de kans dan dat je dat sprinten en positioneren op den duur een beetje verleert? “Dat denk ik niet, je hebt dat of je hebt dat niet. De eerste keer dat je er effectief voor gaat, dan kan het misgaan, maar echt verleren, daar geloof ik niet in. Ik heb dit voorjaar de klassiekers gereden en daar is positioneren ook cruciaal. Het is niet zo dat je het hele jaar nog geen positie hebt moeten kiezen. Duwen, aan de juiste kant zitten, dat blijf je doen.”

Hoog niveau
Desondanks blikt Wippert nu al positief terug op zijn tijd bij Cannondale-Drapac. Van spijt van zijn overstap is geen sprake. “Als enige sprinter, dit jaar met Tom Van Asbroeck erbij, krijg je gewoon je kansen wanneer je dat wil. Als het goed met je gaat, dan heb je heel snel je plekje in de selectie omdat de ploeg het fijn vindt als er een renner is die mee kan sprinten. Dat is leuk om te ervaren. Het nadeel is dat je het vaak alleen moet doen. Op zich vind ik dat niet erg, want ik kan goed mijn eigen ding doen. Soms speelt het wel mee.”

Op het hoogste niveau kan je je in de laatste kilometers echt geen foutjes veroorloven.

“Vooral bij de sprints op WorldTour-niveau dan”, legt Wippert uit. “In de laatste tien kilometer is de snelheid dan enorm hoog, en dan moet er nog gesprint worden. Op 1.1-niveau kan je vaak zelf nog iets rechtzetten: even buitenom gaan als je wordt opgehouden, dat soort dingen. Maar op het hoogste niveau kan je je in de laatste kilometers echt geen foutjes veroorloven. Dan mag je gewoon geen enkele extra inspanning doen, als je wil sprinten. Als je alleen zit, is het risico op die inspanningen wel groter.”

Einde contract
Trekt Wippert daar zijn conclusies uit met het oog op de komende jaren, of wil hij graag verder bij zijn huidige ploeg Cannondale-Drapac, waar hij einde contract is? “Natuurlijk zou ik graag mijn huidige rol blijven vertolken bij de ploeg, maar die mannen hebben me ook gezegd: ‘Het is voor jou het seizoen van de waarheid. Het moet nu gewoon gebeuren.’ Mijn antwoord was eigenlijk vrij simpel: dat weet ik zelf ook wel. Het moet echt de goede kant opgaan vanaf nu, als ik op dit niveau wil blijven koersen.”

Dat statement van de ploeg brengt ongetwijfeld wel wat extra druk met zich mee. Kan de snelle man van Cannondale-Drapac daarmee omgaan? “Natuurlijk speelt dat contract altijd wel mee in je achterhoofd, maar ik probeer er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Dat heeft toch geen enkel nut. Als je resultaten goed zijn, dan komt dat contract vanzelf. Ik wil mezelf vooral op het koersen focussen en als ik dan kan presteren, dan heb ik er vertrouwen in dat mijn management het oplost aan het eind van het jaar.”

Ik heb een grote winnaarsmentaliteit, maar in zo’n periode is dat eerder een nadeel.

Top in California
Midden mei ligt voor Wippert misschien wel de belangrijkste koers van het jaar. “De Tour of California is een heel groot doel, daar liggen vier sprintkansen voor mij”, hoopt Wippert, die er onder andere Sagan en Viviani treft. “Het is nu belangrijk dat ik mijn kop recht houd en het geloof erin houd, en dat was in het voorjaar weleens moeilijk. Ik heb een grote winnaarsmentaliteit, maar in zo’n periode is dat eerder een nadeel. De laatste twee à drie weken zit de positieve flow er goed in en in California wil ik echt op mijn best zijn.”