Special De Tour of Guangxi zit erop. WielerFlits was ter plekke en hield een week lang ogen en oren open. Dat resulteerde in een aantal leuke weetjes, waarvan we er hier een aantal meegeven.

In Guangxi staat het wielrennen absoluut niet op de lijst van de populaire sporten. In de verste verte niet. Als doe-sport staat badminton op één, gevolgd door tafeltennis en hardlopen. Vooral de marathon is in trek. Bij de kijksporten mogen we daar het voetbal en – iets minder prominent – het basketbal aan toevoegen.

Grote evenementen
Fietsen doen ze in Guangxi niet. Zelfs op straat kom je amper een fietser tegen. En al helemaal niet in een lycra pakje. Als je het hier over tweewielers hebt, worden – elektrische – bromfietsen bedoeld. De scooters zijn alom vertegewoordigd in het straatbeeld, hebben in de stad hun eigen rijvak en zijn talrijker aanwezig dan personenwagens. “Als je hier pas aankomt, is dat wennen”, vertelde Guillaume Van Keirsbulck na zijn eerste trainingsritje. “Daar ze elektrisch zijn, hoor je ze niet komen. De eerste keer schrok ik me een ongeluk.”

Ook al heeft geen Chinees iets met het wielrennen, toch is het publiek de voorbije week massaal naar buiten gekomen en gaf het de Tour of Guangxi en het peloton een warm welkom. De reden is eenvoudig: Chinezen hebben dan wel niets met wielrennen, wél met grote evenementen. En dat is de Tour of Guangxi hier wel degelijk. Het is overigens de taak van de lokale media om de burgers dat duidelijk te maken. Vooral in de steden en iets grotere dorpen staan de ‘fans’ rijen dik.

Chinese vrijwilligers
In de Tour of Guangxi geen seingevers zoals wij die in België of Nederland kennen. Hier worden de politie, het leger en vooral massa’s vrijwilligers ingezet om de veiligheid van het peloton te garanderen. Tienduizenden ‘volunteers’ verlenen hun medewerking. Een mix van studenten en volwassenen. Gemiddeld om de vijf meter staat er zo eentje, het hele parcours lang (jawel, ook als dat tweehonderd kilometer lang is) en langs beide kanten van de weg. Op de vraag of het woord vrijwilliger hier letterlijk van toepassing is, kregen we geen duidelijk antwoord. “Chinezen vinden het normaal iets terug te doen voor the government”, werd ons een aantal keer verteld.

Zeer opvallend, de vrijwilligers staan ook opgesteld op plaatsen waar absoluut geen publiek aanwezig is. En, gedisciplineerd, meestal ook met de rug naar de openbare weg gekeerd.  Daarnaast is quasi het volledige parcours afgespannen met politielint. Daarnaast wordt elke zijstraat, ook het kleinste bos- of veldwegetje en zelfs elke oprit wordt afgesloten met een of twee dranghekken, vergezeld van een zogenaamde ‘steward’.

Safety first
“Tot het absurde toe? Nee, hoor”, vertelt de man die verantwoordelijk is voor de veiligheid. “Niet vergeten dat de mensen hier geen flauw benul hebben van wat wielrennen inhoudt. Dan kan je maar beter elk risico uitsluiten en alles hermetisch afsluiten. We willen niet dat iemand – zich totaal niet bewust van het gevaar – zomaar net voor de renners de weg kan oprijden.” Toegegeven, een week lang hebben we niemand onvoorzichtig de straat zien oversteken of een voertuig op het parcours gespot.

Ook opmerkelijk om zien: bij de start en finish worden honderden kids aangevoerd. Allemaal met plastic klaphandjes om de renners aan te moedigen. Een beetje een geforceerde ambiance, uiteraard. Ze worden goed geïnstrueerd wanneer lawaai te maken. En natuurlijk weten ze niet voor wie of wat ze applaudisseren. Enthousiast zijn ze echter wel.

Guangxi Radio en TV
Naast een tiental internationale journalisten en fotografen,  tekende ook de Chinese pers de hele week present. Onder hen bijvoorbeeld een team van acht journalisten van het Guangxi Radio en Television Station dat dagelijks onze – net iets te kleine – perszaal vult. Maar hoe het wielrennen echt werkt, is ook voor hen een vraagteken. “Wordt er vandaag gesprint? Waarom gaan er dan jongens in de aanval?” Het is maar een van de vragen die ons gesteld werden de voorbije week.

“Deze Tour of Guangxi is de enige wielerwedstrijd per jaar die we verslaan”, vertelt een van de journalistes eerlijk. “Volgend week zijn we weer vol aan de bak met maatschappelijk nieuws. En af toe gaat dat over sport. Voetbal of marathon. Maar van dat wielrennen hebben we echt geen kaas gegeten. Leuk dat we deze week iets bijleren, maar ik vrees dat ik dat volgend jaar allemaal opnieuw vergeten ben.”

De Tour of Guangxi werd overigens voor het eerst rechtstreeks gecoverd door Velon, maar ook in China waren drie van de ritten rechtstreeks op de nationale zender CCTV5 te volgen. Wie ze allemaal wilde zien, moest afstemmen op de lokale Guangxi Television of kon op een Chinese livestream terecht.

Duimen omhoog
Tot slot graag nog wat uitleg over de podiumceremonie. Die gaat er net iets anders aan toe dan we gewend zijn en ook hier is het woord discipline nooit ver weg. Bij de huldiging wordt eerst de naam van de renner die gehuldigd wordt, afgeroepen en naar het podium geleid. Vervolgens mag de sponsor van het betreffende klassement (telkens vertegenwoordigd door twee heren) de trofee en de bloemen overhandigen, waarna een eerste fotomoment volgt.

De sponsors flankeren de renner en steken de duimen omhoog. Op hun beurt worden ze geflankeerd door twee hostessen. Daarna worden de sponsors op vriendelijk maar dwingende manier verzocht het podium te verlaten en volgt een tweede fotomoment: de gehuldigde renner, geflankeerd door de twee hostessen. Ter afsluiting moeten alle gehuldigden zich nog eens samen melden voor een ‘Champagne-moment’.

Xiu Qiu
Opvallend: naast bloemen krijgen de winnaars ook nog een lokaal souvenir om de nek gehangen: de Xiu Qiu. “Naar een oude traditie in Guangxi”, wordt ons uitgelegd. “Het is iets wat meisjes in onze provincie bij zich hebben en op feesten gooien naar de jongen in de buurt die ze wel zien zitten. Voor de renners is het een mooi souvenir aan Guangxi.”