Nico Dick

• zaterdag 15 mei 2021 om 10:48

Interview Hoe het Quinten Hermans in zijn allereerste grote ronde ooit vergaat? “Best goed, al is het al een lastige week geweest”, vertelt de Limburger aan WielerFlits. De slaapkamergenoot van Taco van der Hoorn heeft alvast zijn zinnen gezet op de etappe van vandaag. “Ik verwacht een uitgebreide kopgroep. Ik wil mee.”

Het is vrijdagmiddag. Een vijftiental journalisten van de schrijvende pers staan op het dorpsplein van Notaresco samengepropt in een ‘kooi’ van twee op vier meter. De Belgische collega’s wachten op Remco Evenepoel, die elke dag bij de start druk gesolliciteerd is, en Pieter Serry, de pechvogel van de etappe naar Ascoli Piceno.

Ook Peter Sagan en een paar INEOS Grenadiers passeren de revue. Zelf vroegen we Quinten Hermans om na de presentatie van Intermarché-Wanty-Gobert op het startpodium even langs te komen. De groterondedebutant is onze afspraak niet vergeten en maakt rond kwart over twaalf, een half uurtje voor de start, zijn opwachting.

Hoe ben je de eerste week doorgekomen, Quinten?
“Goed. Al is het toch al best lastig geweest. De momenten zonder nervositeit in het peloton zijn zeldzaam. Zelfs in de sprintetappes, waarvan je denkt dat het pas in de finale losbarst, merk je zoveel zenuwachtigheid. Eergisteren nog (de etappe naar Cattolica, red.). Op honderd kilometer van de finish begon het al. En zo wordt uiteindelijk toch stevig gekoerst en moet je voortdurend alert blijven. Een écht rustige dag is er eigenlijk nog niet geweest.”

“Voorts kruipt ook het soms helse weer wel in de kleren. Vooral de koude tijdens de twee heuveletappes hakt er in. In de wat langere afdalingen was het bibberen.”

Jullie bij Intermarché-Wanty Gobert hebben vooralsnog niet te klagen wat de prestaties betreft…
“De sfeer in de ploeg is geweldig. We hebben dan wel geen favoriet voor het eindklassement of zo, maar met de overwinning van Taco (Van der Hoorn, red.) en de toptienplaatsen van Andrea Pasqualon in de sprints, zijn onze sponsors zeker al tevreden. Voorlopig hebben we er het maximum uitgehaald.”

Zelf trok je ook al een keertje in de aanval, maar richting Sestola offerde je op voor Rein Taaramäe.
“Eigenlijk een beetje de schuld van Victor Campenaerts. Die maakte in het begin van de rit mijn kop zot om mee in de aanval te gaan. Ik volgde hem blindelings en gaf het eerste uur continu vol gas. Toen we in de beslissende fase kwamen, heb ik dat bekocht. Jammer, want ik had wel een goede dag. Maar als ik mijn powerwaarden zag van dat eerste uur, dan is het logisch dat ik in de finale compleet à bloc zat.”

Hermans in de etappe naar Sestola – foto: Cor Vos

“Voor Rein was het jammer dat Juul-Jensen niet meewerkte. Anders zat er voor hen meer in. Ik snapte zijn tactiek niet echt. Ook voor Juul-Jensen was dat de enige manier om een etappe te winnen, maar hij doet dat dan niet. Nu ja, dat is ook koers, zeker…”

Wanneer zie jij nog mogelijkheden om iets te ondernemen?
“Wel, vreemd genoeg zijn we een week ver en weet ik nog steeds niet hoe ik de langere cols over kom. Maar als ik het een beetje inschat, moet morgen (vandaag dus, red.) misschien wel een mogelijkheid zijn, vooral omdat het geen extreem lange eindklim is. Ik verwacht een grote groep die wegrijdt en ik wil zeker proberen om daar deel van uit te maken.”

Wat de langere cols betreft, de slotklim naar San Giacomo was 15,6 kilometer. Was dat geen test?
“Nee. Jan Hirt hoopte nog op een goede klassement, maar in de afdaling van de voorlaatste klim ontplofte de koers en verloor hij voeling met de klassementsrenners. We hebben toen met drie man nog dat gat – vergeefs – proberen te dichten. Zo heb ik nog geen enkele keren kunnen proberen aanklampen op een col. Maar dat komt nog wel.”

Je bent zinnens deze Giro d’Italia uit te rijden?
“Jawel. Ik heb in elk geval die intentie. Ik weet nu al dat het in de laatste week overal pijn zal doen, maar het is de bedoeling dat ik hier een betere renner van word. Dan moet ik deze drie weken echt wel tot een goed einde proberen brengen.”