Interview Alicia Franck pakte op domein Terhills in Maasmechelen uit met haar beste uitslag ooit in een Wereldbekermanche. Op haar 28e maken we kennis met de allerbeste versie van de renster uit Lochristi, die maar wat graag wil afrekenen met haar mindere, vorige winter. Dat vertelt ze in gesprek met WielerFlits.

“Het ging best goed. Ik kwam goed door de start, wat niet gemakkelijk was omdat het zo’n korte startstrook was”, legt Franck uit. “Gelukkig kon ik vanop de tweede rij meteen een gaatje vinden. Daarna was mijn strategie om een sterke eerste helft te rijden. Ik nestelde me in een groepje dat meedeed voor de top 5, maar naar het einde toe viel ik wat stil en verloor ik nog enkele plaatsen.”

Franck strandde uiteindelijk op plek acht. Allesbehalve slecht, als je weet dat tiende plaatsen in Hulst en Flamanville, begin 2022, voordien haar beste uitslagen in de Wereldbeker waren. “Ik mag hier heel tevreden mee zijn. Al zag ik achter mij nog een groepje gevaarlijk dicht naderen, dus zal ik de volgende keer wat beter moeten doseren. Ik had ook een leegloper na de eerste ronde, wat me veel krachten had gekost.”

Corona
Deze topnotering is ook de bekroning van een sterke eerste crossmaand, waarin Franck in tien crossen amper één keer uit de top 8 viel. “Overijse was slecht, maar daar had ik nog veel last van een val op mijn knie in Ardooie. Ik heb er nog altijd last van, maar het hindert me duidelijk niet om vermogen te leveren.”

Foto: Cor Vos

“Ik denk dat het sowieso wel duidelijk is dat ik een stap heb gezet ten opzichte van vorig jaar. Toen had ik het excuus – een geldig excuus, wat mij betreft – dat ik lange tijd out ben geweest met corona. Daarom vond ik het extra belangrijk om dit seizoen een statement te maken. In de zin van: als ik wél een goede voorbereiding heb gehad, doe ik een niveau beter dan vorig jaar. Dat die ambitie nu ook uitkomt, geeft veel voldoening. Ik ben echt blij met mijn huidig gevoel.”

Alternatieve voorbereiding
Als voorbereiding op de drukke oktober- en novembermaand, ging Franck crossen in Duitsland, Zweden en Tsjechië, waar ze zelfs twee keer won. Dat deed ze met een duidelijk plan. “Ik denk dat het voor mij belangrijk was om het zelfvertrouwen te krijgen om wedstrijden te leren afwerken”, vindt Franck, die voordien al in Ardooie en Otegem won. “Dat is toch heel anders dan als je voor een top 10 rijdt. Het is goed om af en toe dat winnaarsgevoel mee te nemen.”

Al speelde ook het prijskaartje een rol in haar beslissing om andere crossen te rijden in plaats van de Amerikaanse Wereldbekermanche. “Ik ben voorstander van de internationalisering van de sport, anders zou ik niet zo veel in het buitenland rijden. Maar ik vind niet dat ik de sport moet sponsoren. Er was maar één Wereldbeker in Amerika, en ik vond de kosten-baten niet lonen. Ik heb nu vijf crossen kunnen rijden in het buitenland met hetzelfde budget. En dan kon ik nog winnen ook.”

Kampioenschappen
De keerzijde van de medaille is dat Franck een mooie eindklassering in de Wereldbeker mogelijk te grabbel gooide. “Misschien, maar dat is een ‘wat-als’-verhaal. Het seizoen zit zo vol dat je niet alles kunt rijden en je keuzes moet maken. Die zullen we op het einde van het jaar evalueren. Mijn eerste doel is het EK, en ik denk dat ik er helemaal klaar voor ben. Daarna wordt het consolideren om nog eens te pieken richting het Belgisch kampioenschap.”