De verhoudingen tussen de toppers bleven gisteren in Bern gehandhaafd. Van der Poel domineert, Van Aert is een mooie tweede. Maar achter de rug van de Grote Twee zien we steeds meer dezelfde trend: Toon Aerts is op dit moment van het seizoen zowat de vaste nummer drie. Van plaatsen vier tot tien wisselen de posities voortdurend. Ook opvallend: de toptienplaats in Bern van Felipe Orts. Dat vraagt om bevestiging. Bevestigen moeten we aan Marianne Vos en Annemarie Worst voorlopig niet vragen. Dat hebben ze reeds gedaan. Onze vaststellingen op een rijtje…

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

De kloof tussen Van der Poel en Van Aert is niet groot. Maar ze is er.
Eén klein oponthoud bij Van Aert door een tegenstribbelende ketting was gisteren voldoende voor Mathieu van der Poel om een gaatje te slaan. Hoe de wereldkampioen achteraf ook zijn stinkende best deed, die zeven seconden kreeg hij niet meer dicht. Het verschil tussen beide is niet groot, maar het is er wel degelijk. Van der Poel gaf in Zwitserland nooit de indruk dat hij de wedstrijd niet onder controle had. Het meest opmerkelijke was echter zijn uitspraak achteraf aan de geschreven pers: “Ik ben nog niet op mijn best”. Laat ons dan toch maar hopen dat er de volgende weken toch niet té veel procentjes meer bijkomen.

We vermoeden dat ook Van Aert na zijn ministage van deze week op Mallorca  nog iets sterker voor de dag kan komen. Zondag in Ruddervoorde – Superprestige – krijgen we sowieso opnieuw een parcours op maat van de Europese kampioen. Vijf dagen later, op de Koppenberg, moét de wereldkampioen toeslaan. Anders zou het zomaar kunnen dat hij nog een aantal weken ‘droog’ blijft staan.

Wout van Aert en Mathieu van der Poel – foto: PhotoPress.be

Toon Aerts stilaan vaste nummer drie. Daarachter klit het samen.
Van der Poel en Van Aert op één en twee. Daar kan je dezer dagen bijna gif op innemen. Maar ook achter de Grote Twee tekent zich steeds meer een tendens af. Toon Aerts stond dit seizoen tot nog toe acht keer aan de start van een veldrit, zeven keer eindigde hij op het podium. Alleen op de Muur van Geraardsbergen lukte dat niet. Aerts, gekend voor zijn grote motor, komt het best tot zijn recht op zware modderomlopen. Maar dit jaar doet hij even goed op de snellere parcoursen. Daar was de wereldbekermanche in Bern een schoolvoorbeeld van.

Achter Aerts wisselen de posities wel voortdurend. Daan Soete won in Lokeren en bevestigde in Gieten en Bern. Lars van der Haar won in Geraardsbergen en eindigde zowel in Ronse als in Gieten in de top vijf. Gianni Vermeersch werd tweede in Ardooie en derde in Boom. Ook Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout, Quinten Hermans, Corné van Kessel en David van der Poel komen in aanmerking voor de dichtere ereplaatsen. Eén van hen kan zaterdag in Neerpelt profiteren van de afwezigheid van zowel Van der Poel, Van Aert als Aerts. Wie we voorlopig missen in dit gezelschap zijn Kevin Pauwels en Tom Meeusen.

Felipe Orts… Vreemde eend in de bijt in Bern.
Begin 2017 stond Felipe Orts – toen ook al verrassend – op het podium van het beloften-WK in Luxemburg. Joris Nieuwenhuis won daar in Bieles voor Orts en Sieben Wouters. Ondertussen in de Spanjaard eliterenner en probeert hij beetje bij beetje op te klimmen op de veldritladder. Zijn twintigste plaats op de UCI-ranglijst dankt hij vooral aan het winnen van Spaanse categorie 2-wedstrijden zonder concurrentie. In de zeven klassementscrossen die hij in 2018 betwistte, kwam hij voorlopig niet verder dan een 16de plaats. Ook vorige donderdag in Ardooie slaagde hij er niet in de top tien te halen.

Dat het zondag in Bern plots wel lukte, heeft vooral met een goede start en de aard van het parcours te maken. Meerdere renners verklaarden hun mindere uitslag na afloop met de uitleg: “Iedereen kan rap rijden. Als je na een paar ronden in een groepje verzeilt, dan kan je je op dit parcours daarin relatief gemakkelijk in handhaven. En als je in een groepje zit, moet je al immens sterk zijn om nog naar een volgende groep toe te rijden.” Kortom, we zijn aangenaam verrast door de prestatie van Orts, maar het is aan hem om binnen een paar weken – in Tabor – te bevestigen. Orts staat deze week overigens op de startlijst in de Nacht van Woerden.

Felipe Orts – foto: Photopress.be

Nederlandse vrouwen blijven bevestigen in het veel internationalere damesveldrijden.
Geen Nederland-België bij de dames. In de uitslagen van de wereldbekerwedstrijden treffen we minstens vijf, zelfs af en toe zeven of acht verschillende nationaliteiten aan. Toch zijn het de Nederlandse meisjes die in pole position liggen om in de toekomst de scepter te zwaaien. Marianne Vos doet overal mee voor winst, terwijl Annemarie Worst dit seizoen een grote stap vooruit zet en Ceylin del Carmen Alvarado dat in de nabije toekomst ook snel zal gaan doen.

Het wordt rekenen op Sanne Cant (die naarmate de winter vordert ongetwijfeld beter zal worden) en op de terugkeer van Pauline Ferrand-Prévot, Evie Richards en andere MTB-toppers om Vos en Worst straks te gaan bedreigen. Van Katie Compton (binnen anderhalve maand 40!),  Ellen Van Loy, Loes Sels, Alice Maria Arzuffi of Eva Lechner mogen we af en toe een uitschieter verwachten, maar elke week meedoen voor winst lijkt voor deze dames te hoog gegrepen. Nog opmerkelijk: in de top-vijf in Bern eindigden maar liefst drie dames uit de stal Roodhooft, weliswaar alle drie in een ander shirt: Worst voor Steylaerts-777, Cant voor Iko-Beobank en Alvarado voor Corendon-Circus.