Interview Ben Hermans start morgen als topfavoriet in de Ronde van Hongarije. Op papier, tenminste. Want na een sterke seizoensstart werd de Belgische klimmer van Israel Start-Up Nation ziek. “Ik kreeg een bacteriële infectie, maar voel me nu opnieuw frisser. Afwachten wat dat geeft.”

Damien Howson en talenten als Gijs Leemreize, Kevin Colleoni Jhojan García en Santiagio Buitrago. Tegen dat genre van renners neemt Ben Hermans het vanaf morgen een week lang op in de Ronde van Hongarije. Normaal gezien zou dan buiten kijf staan dat de Belg topfavoriet is. Hij won namelijk de laatste twee edities van de Ronde van Oostenrijk en was ook in de laatste Tour of Utah de beste.

Toch is Hermans zelf voorzichtig met uitspraken. “Het is afwachten hoe ik hersteld ben van mijn bacteriële infectie waar ik mee sukkelde. Ik ben sowieso nog nooit naar een koers gegaan waar ik per se moest winnen. Ik ga al heel blij zijn als ik een goede prijs rij in Hongarije. Top tien of zo. Als ik kan meedoen voor winst, is dat nog beter. Met dit deelnemersveld moet ik met een goed vormpeil kunnen winnen”, zegt Hermans.

Hermans spreekt zelf over een sukkelstraatje waar hij nu eindelijk uit hoopt te zijn. “Dit seizoen begon ik erg goed. In de Coppi e Bartali werd ik zesde in het klassement, maar was het parcours eigenlijk niet lastig genoeg voor mij. Er zat daar veel meer in. Ik ging in uitstekende vorm naar de Gran Premio Indurain, werd daar elfde, maar toen begon de miserie. Ik recupereerde niet van die koers. Ik kreeg een verkoudheidsvirus, met een bacteriële infectie tot gevolg. In de Ronde van het Baskenland moest ik daardoor opgeven. Dan zit je in een sukkelstraatje, zo moest ik antibiotica nemen.”

Vertrouwen van ploeg
Hij voelt zich naar eigen zeggen erg goed bij de ploeg van Israel Start-Up Nation, waarvoor hij al aan zijn vierde seizoen bezig is. “De ploeg heeft veel vertrouwen in mij. Na de Ronde van het Baskenland begon ik in de Tour of the Alps bijvoorbeeld als medekopman met Dan Martin. Ik zou niet moeten knechten, zelfs al wisten ze dat ik ziek was geweest in het Baskenland.”

“Die ronde kwam net te vroeg en ik moest opnieuw afstappen. Dat is een beetje een taboe, omdat je je ploegmaats dan in de steek laat. Maar ik kon niks meer voor hen betekenen. Nu voel ik me veel frisser op training, dus ik hoop me opnieuw goed te voelen in Hongarije. We zullen zien hoe het daar gaat.”

Hermans komt het beste tot zijn recht in rondes van een week – foto: Cor Vos

Aan het begin van het seizoen had Hermans een opmerkelijk verzoek aan de ploegleiding. “Ik wilde de Ronde van Italië en Ronde van Frankrijk opnieuw overslaan. De Ronde van Oostenrijk voor de derde keer op rij winnen was een doel voor mij. Ik weet dat ik het beste tot mijn recht kom in koersen van een week.”

Hermans houdt in tegenstelling tot de modale wielrenner niet van de Ronde van Frankrijk. “Eigenlijk interesseert me dat helemaal niet”, zegt hij. “Al die media daarrond, dat is niet zo mijn ding. Dan moet je naar de studio komen bijvoorbeeld, dat is niks voor mij. Laat mij maar mijn ding doen in koersen die misschien minder mensen op de voet volgen, maar die ik wel kan winnen.”

Met Froome op de kamer
De meest bekende ploeggenoot van Ben Hermans is Chris Froome, die afgelopen week nog een boodschap de wereld in stuurde gericht aan sommige wielervolgers. Daarin maakt hij nog eens duidelijk dat hij zo hard mogelijk werkt om terug te komen op niveau. Hermans kan de beroepsernst van Froome beamen. De twee lagen eerder dit jaar op hoogtestage samen op de kamer.

“Of Chris zal terugkomen op het hoogste niveau, weet ik niet. Ik zie namelijk ook de beelden die iedereen ziet op tv. Froome die snel moet lossen. Op training begin dit jaar op hoogtestage voelde hij goed aan, maar ook nog niet om de Tour te winnen. Al was het toen nog vier maanden tot de Tour. Ik heb wel gezien dat hij er nog steeds alles voor doet. Hij werkt zeker even hard als de meest hardwerkende profrenner. Constant is hij ermee bezig. Hij weegt alles wat hij eet af en doet constant allerlei oefeningen.”

“Mensen onderschatten ook hoe erg die blessure is geweest. Hij kan alleen maar zijn best doen, maar voelt de bui waarschijnlijk ook al hangen. Ik kan me voorstellen dat het voor een renner die wat stress heeft ook niet meer zo simpel is om die laatste kilootjes nog te vermageren. Er rust een heel grote last op zijn schouders”, besluit Hermans.