• vrijdag 18 maart 2022 om 09:47

De les van Primoz Roglic na GP Denain: “Gedrum in de aanloop is gevaarlijker dan kasseien zelf”

Special Primož Roglič en Jonas Vingegaard vertoefden de voorbije twee dagen in Noord-Frankrijk. Woensdag verkende het duo de kasseistroken van de vijfde etappe van de komende Tour de France, donderdag stonden ze aan de start van de GP de Denain, om ook te wennen aan dat kasseigevoel ín koers. Vooral Roglič vloog nadien met een extra boost zelfvertrouwen naar Italië.

Roglič kent dit jaar een aparte aanloop naar Milaan-San Remo, waar hij zaterdag de rode loper wil uitrollen voor Wout van Aert. Pas donderdagavond laat – met een vlucht om 21.00 uur vanuit Brussel – reisde de Sloveen naar Milaan af. Tot dan stond de focus op… kinderkopjes. Woensdag verkenden Roglič en Vingegaard immers de kasseistroken van de vijfde Touretappe, die tussen Lille en Wallers-Arenberg, Gisteren stond het duo aan de start van de GP Denain, de Noord-Franse semiklassieker die het dichtst aansluit bij die bewuste rit.

“Vandaag is het de bedoeling om extra ervaring op te doen ín koers”, aldus ploegleider Grischa Niermann voor de start. “Want je kan verkennen of trainen zoveel je wil, een wedstrijdsituatie is nog iets totaal anders. Een resultaat? Nee, dat moet niet het doel zijn. We hebben deze wedstrijd gekozen om te zien hoe we Jonas en Primož kunnen ondersteunen in de Tour.”

Met drie in de bus
Met 19,4 kilometer kasseien verdeeld over twaalf stroken was er in Denain en omgeving gelegenheid genoeg om het kasseigevoel op te doen. En om te wennen aan de Caledonia, de Cervélo-fiets waarmee Wout van Aert volgende maand een gooi doet naar winst in Parijs-Roubaix. “Het is vandaag pas de tweede of derde keer dat Primož en Jonas daar op rijden. En nooit eerder in competitie.”

Roglič en Vingegaard gaven een ontspannen indruk, toen ze ’s morgen uit de teambus stapten. Een bus die ze overigens maar met drie moesten delen. De twee klassementsrenners én Lennard Hofstede, die in Denain pas aan z’n eerste koers van het seizoen toe was. De vier anderen hadden een kleiner busje als omkleedruimte. Coronabubbels, weet je wel.

Eenmaal de wedstrijd gestart, was van bubbelvorming geen sprake meer. Roglič en Vingegaard nestelden zich de eerste koershelft rustig in het peloton. Tot de eerste stenen in de verte opdoemden en de geelhemden zich collectief naar de voorste gelederen van de groep begaven. En toen op dertig kilometer van de finish het INEOS Grenadiers-trio Narvaez-Turner-Sheffield en de Fransman Touzé het reeds uitgedunde peloton helemaal aan flarden reden, haakte zowaar ook Roglič zijn wagonnetje aan.

Pech rijdt mee
Jumbo-Visma kende intussen ook haar deel van de pech. Lennard Hofstede was twintig kilometer eerder zwaar ten val gekomen en afgevoerd naar het ziekenhuis, Jonas Vingegaard reed lek en zag alle kansen op een mooie ereplaats in rook opgaan. “We hopen vooral dat de schade bij Lennard meevalt”, zei Niermann daarover. Achteraf bleek dat Hofstede zijn enkel en bekken gebroken had. “Los daarvan hebben we vandaag precies meegemaakt wat we voor ogen hadden. Lekke banden, een paar kapotte fietsen, het hoort er allemaal bij. Maar kijk, daar hebben we weer uit geleerd en ik ben ervan overtuigd dat ons dat deze zomer sterker zal maken.”

Roglič zelf bleef gespaard van pech en stak zelfs een hand uit naar een podiumplaats of winst. Maar met de vod van de laatste kilometer in zicht, werden de vijf overvleugeld door wat overbleef van het peloton. Walscheid won de sprint, voor De Bondt en Petit. De Sloveen bolde als 37ste over de streep, zichtbaar tevreden.

“Poehh, dat was hard op de kasseien, hé”, was Roglič eerste reactie na een verfrissende douche. “Zeker als je dat niet gewoon bent om te doen. Dit was echt een speciale koers. Maar het ging wel goed, al bij al. Het was een nieuwe ervaring, ik heb veel geleerd. Zoals wat? Alles, eigenlijk. De grootste uitdaging was toch wel de enorme nervositeit richting de kasseistroken. Het gedrum in de aanloop is voor mij een groter issue dan de stenen zelf, als ik eerlijk moet zijn. Smalle baantjes, gevaarlijk, wringen. Ik verwachtte het wel, maar toch… Het is een groot verschil in de manier van koersen dan ik gewend ben.”

Niet ontgoocheld
“Eenmaal op de stenen zelf, viel het wel mee”, vond Roglič. “Toegegeven, we reden soms op het paadje er net naast. Dat zal in de Tour niet kunnen, want daar zullen de fans staan. En óp de kasseien was het kwestie van het wiel van mijn voorgangers te volgen, de specialisten. Dat heb ik vandaag ook gedaan. Dat we uiteindelijk niet voor de zege sprintten? Ah, daarover ben ik niet ontgoocheld. We waren hier om te koersen en dat is wat we gedaan hebben. Natuurlijk was het nog mooier geweest, mochten we het gered hebben, maar dat lukte helaas net niet.”

Ploegleider Grischa Niermann vond het al helemaal niet erg. “We moeten straks ons vliegtuig halen. Veel overschot hebben we niet. Dan is het maar beter dat hij die podiumceremonie niet hoefde af te werken”, grapte hij. “Nee, serieus. Primož heeft het uitstekend gedaan. Er waren hier geen kleppers van het kaliber Van Aert of Van der Poel, maar hij volgde vandaag wel vlot een pak klassiekerspecialisten. Dat hij er ook een aantal achter zich laat, vind ik pure klasse. Of hij zaterdag niet te veel last zal hebben van die inspanningen vandaag? Ik denk dat je dat anders moet bekijken. Hier krijgt hij eerder een boost van, als je het mij vraagt.”

Roglič genoot van zoveel complimenten. “Morgen een dag rust en dan vliegen we er zaterdag opnieuw in. Of ik nu Parijs-Roubaix in mijn programma opneem? Haha, wie weet, ooit… Maar laten we dat stap per stap doen. Ik heb nu andere doelen, in een ander soort wedstrijden. Dat Grischa zegt dat kampioenen als ik op elk parcours uit de voeten kunnen? Nee nee, dat is teveel eer. Dat geldt alleen voor Wout. Die kan écht alles.”