Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste Nederlandse wielrenner van 2021.

Wil je de tussenstand of uitslag van de Eindejaarslijstjes-poll bekijken? Check dan elke dag de Instagram Stories van @WielerFlits!

Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers)

Van Baarle op het podium van het WK in Vlaanderen met Julian Alaphilippe – foto: Cor Vos

Al jaren haalt Dylan van Baarle steevast een stabiel hoog niveau, maar afgelopen seizoen piekte de hardrijder. Van Baarle begon met de Tour du Var, waar hij vooral werkte voor de ploeg. Daarna volgde Parijs-Nice met een veelbelovende tijdrit, waar hij achtste werd, en goede resultaten in de drie laatste ritten. Het leverde hem de dertiende plek in het klassement op. Van Zuid-Frankrijk ging hij naar Noord-Italië voor Milaan-San Remo, waar hij tot in de finale Tom Pidcock en Michał Kwiatkowski bijstond. In de weken daarna zette hij zijn seizoen verder met de klassiekers. In de E3 Saxo Bank Classic stond hij er gelijk met een zevende plaats.

Twee dagen later miste hij de eerste waaier in Gent-Wevelgem, maar kwam hij na een sterke koers toch nog als achtste over de finish. Het hoogtepunt van zijn voorjaar volgde drie dagen later in Dwars door Vlaanderen. Met nog 52 kilometer te gaan, op de kasseiklim Berg ten Houte, plaatste Van Baarle zijn aanval. Hij hoopte dat een paar jongens mee zouden komen, maar dat gebeurde niet. De Nederlander wist knap zijn voorsprong vast te houden en boekte na 184,1 kilometer een prachtige overwinning. In de Ronde van Vlaanderen werd hij vervolgens tiende in de eerste groep achter Kasper Asgreen en Mathieu van der Poel.

Na de Amstel Gold Race bereidde Van Baarle zich voor op het Critérium du Dauphiné en de Tour de France, waar hij zich weer wegcijferde voor zijn kopmannen. Na de Spelen in Tokio, waar hij vijftiende eindigde, verscheen hij aan de start van de Vuelta a España. Die ronde zou hij door een heupblessure niet uitrijden, waarna hij het EK aan zich voorbij moest laten gaan. Van Baarle was vervolgens fit genoeg voor het WK in Vlaanderen, waar hij in de sprint van de eerste achtervolgers naar het zilver reed en Nederland zo de eerste WK-medaille sinds 1997 bezorgde! In zijn laatste koers, Parijs-Roubaix, besloot hij op de kletsnatte kasseien geen nodeloze risico’s te nemen.

Beste resultaten
WK wegkoers in Vlaanderen –
Dwars door Vlaanderen –
Gent-Wevelgem – 8e
E3 Saxo Bank Classic – 7e
Ronde van Vlaanderen – 10e

Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-Gobert)

Taco van der Hoorn kon niet geloven dat hij een Giro-etappe had gewonnen – foto: Cor Vos

Het seizoen van Taco van der Hoorn is voer voor een goed boek. Nadat de hardrijder geen nieuw contract kreeg bij Team Jumbo-Visma, knokte hij aan het einde van het coronajaar 2020 voor wat hij waard was om zich bij een nieuwe ploeg in de kijker te rijden. Het was uiteindelijk BEAT Cycling dat de komst bekendmaakte van de Nederlander, die zich via het continentale circuit terug wilde vechten naar een profploeg. Verrassend genoeg werd een maand later bekend dat Van der Hoorn toch aan de slag kon bij een profteam, en wel eentje uit de WorldTour: Intermarché-Wanty-Gobert wilde graag gebruikmaken van zijn kwaliteiten.

Van der Hoorn begon het seizoen met de Clasica de Almeria, het Vlaams openingsweekend en Le Samyn vooraleer hij met Parijs-Nice zijn eerste etappekoers deed. In Milaan-San Remo liet hij zich zien vanuit de vroege vlucht. Pas op de Cipressa kwam zijn aanvalspoging ten einde. Ook in de E3 Saxo Bank Classic ging hij vroeg in de aanval. Na de Vlaamse klassiekers mocht hij zich voor zijn eerste grote ronde opmaken, de Giro d’Italia. Het werd een regelrecht succesnummer, want Van der Hoorn stuntte in de derde etappe door vanuit de vroege vlucht het aanstormende peloton net voor te blijven op de finish in Canale.

En het zou afgelopen seizoen niet bij deze ene grote zege blijven voor Van der Hoorn, die diverse keren zijn waarde in het peloton bewees door mee te springen in de vroege vlucht. Zijn aanvallen leverden hem onder meer de winst in het tussensprintklassement in de Ronde van Polen op. In de Benelux Tour was het weer raak voor Van der Hoorn. In Hoogerheide wist hij zijn medevluchters te verslaan in een oplopende spurt. Daarna maakte hij met Mathieu van der Poel mee de koers in de Antwerp Port Epic, waar hij tweede werd. In Omloop van het Houtland was Van der Hoorn weer de beste, na een halve dag in de aanval. Zege nummer drie, niet mis voor een niet-sprinter!

Beste resultaten
Omloop van het Houtland –
Giro d’Italia – winst in 3e etappe
Antwerp Port Epic –
Benelux Tour – winst in 3e etappe

Fabio Jakobsen (Deceuninck-Quick-Step)

Jakobsen is terug op het allerhoogste niveau na zijn vreselijke val in Polen – foto: Cor Vos

Het afgelopen wielerseizoen stond mede in het teken van de terugkeer van Fabio Jakobsen in het peloton na zijn verschrikkelijke val in de Ronde van Polen, waarbij hij zwaargewond raakte. Medio april verscheen hij voor het eerst weer aan de start in de Ronde van Turkije, waar hij mocht wennen aan het rijden in een grote groep. Zo nu en dan liet hij zich in zijn eerste wedstrijd voorzichtig van voren zien om Mark Cavendish bij te staan in de voorbereiding op de sprint. Ook de Ronde van de Algarve en het Critérium du Dauphiné stonden vooral nog in het teken van uitrijden en stapje voor stapje op zoek gaan naar zijn oude niveau.

Het vertrouwen van Deceuninck-Quick-Step in Jakobsen was alvast groot, want al vroeg in de zomer werd bekend dat hij zijn contract tot eind 2023 had verlengd. In de Tour de Wallonie bleek dat de Nederlandse sprinter het winnen nog niet was verleerd. In de openingsetappe raakte hij nog ingesloten, maar vervolgens boekte hij op het autocircuit van Zolder en in Quaregnon zijn eerste zeges na zijn comeback. In augustus reisde Jakobsen af naar Burgos (Spanje) om deel te nemen aan de Vuelta a España, en ook in zijn eerste grote ronde sinds zijn terugkeer ging het hem voor de wind.

In de tweede etappe was Jasper Philipsen nog net iets sneller, maar in de vierde rit naar Molina de Aragón was Jakobsen heer en meester. Vier dagen later was het weer raak in La Manga del Mar Menor. In de derde week wist hij zijn zegetotaal op te vijzelen naar drie door ook in Santa Cruz de Bezana de overwinning op te strijken. Zijn goede prestaties en de steun van zijn ploeg leverden hem uiteindelijk de winst in de strijd om het puntenklassement op, wat hij terecht vierde bij zijn binnenkomst in de afsluitende tijdrit. Daarmee was de koek nog niet op, want in het najaar schreef hij ook nog de Gooikse Pijl en de Tour l’Eurometropole op zijn naam.

Beste resultaten
Tour l’Eurometropole –
Gooikse Pijl –
Vuelta a España – winst in 16e etappe
Vuelta a España – winst in 8e etappe
Vuelta a España – winst in 4e etappe

Wilco Kelderman (BORA-hansgrohe)

Kelderman werd afgelopen zomer knap vijfde in de Tour de France – foto: Cor Vos

Wilco Kelderman is de enige renner in deze lijst namen die afgelopen seizoen geen wedstrijd heeft gewonnen. Toch mag de klassementsrenner, die Sunweb verliet voor BORA-hansgrohe, vanwege zijn prestaties in het rondewerk niet ontbreken in de verkiezing ‘beste Nederlandse wielrenner van 2021’. Kelderman kende een seizoensbegin om snel te vergeten: bij een botsing met een auto op een trainingskamp liep hij een hersenschudding en een wervelbreuk op. Door zijn blessures moest hij noodgedwongen later aan het nieuwe jaar beginnen, maar zijn terugkeer in koers verliep beter dan verwacht en in het klassement eindigde hij vijfde.

Vervolgens stond de Ronde van het Baskenland op zijn kalender. Kelderman was na twee dagen negende in het klassement, maar moest in de etappe naar Ermualde na een val de strijd staken. De Nederlander liep blessures aan hoofd en ledematen op, maar kon in de weken daarna alweer van start gaan in de AGR en Luik-Bastenaken-Luik. In opmaat naar de Tour de France, zijn grote doel van afgelopen seizoen, werd hij tiende in de Ronde van Romandië en vierde in het Critérium du Dauphiné. In de Tour kwam Kelderman in de openingsetappe ten val, maar ondanks een zere elleboog wist hij vijfde te eindigen.

In de eerste dagen handhaafde Kelderman zich in de top, maar vanwege een tegenvallende tijdrit viel hij voor een paar dagen uit de top-10. In de eerste Alpenetappe wist hij zich terug te knokken en daarna hield hij goed stand. Het leverde hem in Parijs een vijfde plaats in het klassement op: na een vierde plaats in de Vuelta (2017) en een derde plek in de Giro (2020) voltooide Kelderman daarmee zijn lijstje top 5-klasseringen in de drie grote ronden. Na de Tour werd hij 51e in de olympische wegrit en deed hij ook mee aan San Sebastián, de Circuito de Getxo en de Benelux Tour, waar hij zijn bekken en twee ribben brak. Ook het seizoenseinde was dus om snel te vergeten.

Beste resultaten
Tour de France – 5e
Critérium du Dauphiné – 4e
Ronde van Catalonië – 5e
Ronde van Romandië – 10e

Bauke Mollema (Trek-Segafredo)

Mollema won solo de overgangsetappe naar Quillan tijdens de Tour de France – foto: Cor Vos

Voor Bauke Mollema was het seizoen 2020 midden september al klaar na een lelijke val in de Tour de France. Afgelopen seizoen maakte hij in de Ster van Bessèges zijn rentree met een zestiende plaats in de afsluitende tijdrit. Een week later werd hij zesde in de Tour de La Provence. Het bleek de opmaat voor een sterke Tour du Var, waar hij de eerste etappe met aankomst bergop won vóór Greg Van Avermaet, Valentin Madouas en Michael Woods. De Nederlander droeg een dag de gele trui en werd uiteindelijk derde in het eindklassement. Daarna reisde hij af naar Italië voor een blok met enkele eendagswedstrijden.

Mollema trok zijn goede vorm door en boekte solo een fraaie overwinning in de Trofeo Laigueglia, waar hij onder meer Egan Bernal, Giulio Ciccone en Mikel Landa achter zich hield. Bij zijn tweede deelname aan Strade Bianche werd hij achttiende, een dag later moest hij in de eindsprint alleen Mauri Vansevenant voor zich dulden in de GP Industria e Artigianato. Via de GP Miguel Indurain en de Ronde van het Baskenland bereidde hij zich voor op de Ardense klassiekers, waar hij in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik in de subtop eindigde. In de Giro d’Italia ging Mollema hard op jacht naar een etappezege, maar hij bleef steken op twee top 10-klasseringen.

Wat in de Giro niet lukte, lukte hem vervolgens in de Tour de France wél. Drie dagen na zijn derde plaats in de bergetappe met de dubbele passage van de Mont Ventoux, won de Nederlander solo de overgangsetappe naar Quillan. Na de Tour ging hij van start in de olympische wegkoers tijdens de Spelen van Tokio, waar hij net naast een plek op het podium greep. Terug in Europa legde hij met de Nederlandse ploeg beslag op brons tijdens het EK Mixed Relay. Door een val reed hij de Ronde van Luxemburg niet uit, maar vervolgens pakte hij wel zilver op het WK Mixed Relay. Zijn laatste koers was de Ronde van Lombardije waar Mollema als twintigste over de streep kwam.

Beste resultaten
Olympische wegkoers in Tokio – 4e
Trofeo Laigueglia –
GP Industria e Artigianato –
Luik-Bastenaken-Luik – 8e
Tour de France – winst in 14e etappe

Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix)

Zes dagen lang had MVDP het geel om de schouders tijdens de Tour de France – foto: Cor Vos

Van alle Nederlandse renners scoorde Mathieu van der Poel de meeste overwinningen afgelopen seizoen. Na een nieuwe wereldtitel in het veld bewees de allrounder van Alpecin-Fenix in de UAE Tour dat hij het winnen op de weg niet was verleerd. Vanwege een coronageval in zijn ploeg was zijn optreden van korte duur, maar terug in Europa deed hij zowel in Kuurne-Brussel-Kuurne als in Le Samyn alweer van zich spreken. Daarna reisde hij af naar Italië voor een wedstrijdblok dat met Strade Bianche begon. In de wittewegenklassieker maakte de Nederlands kampioen veel indruk en verwees hij wereldkampioen Julian Alaphilippe naar het tweede plan op de steile slotklim.

Vervolgens verscheen Van der Poel aan de start van Tirreno-Adriatico. In de derde etappe, met een aankomst heuvelop, was hij heer en meester en klopte hij Wout van Aert en Davide Ballerini. Het was echter een opwarmer voor de vijfde rit, waar hij na een gewaagde solo van 51 kilometer wist te winnen. Zijn Italiaanse wedstrijdblok sloot hij met een vijfde plaats in Milaan-San Remo af. Op de kalender volgden de Vlaamse klassiekers. Van der Poel eindigde als derde in de E3 Saxo Bank Classic, kende een offday in Dwars door Vlaanderen en leek op weg naar titelprolongatie in De Ronde, maar moest in de laatste rechte lijn zijn hoofd buigen voor Kasper Asgreen.

Na een uitstap naar het mountainbiken keerde Van der Poel in de Ronde van Zwitserland terug op de weg, waar hij met twee etappezeges en twee dagen de gele trui liet zien in orde te zijn voor de Tour de France. Daar stelde hij opnieuw niet teleur: hij won op indrukwekkende wijze de tweede etappe en droeg dan zes dagen het geel. Na een Olympische Spelen om snel te vergeten en zijn rugproblemen hervatte hij de wegcompetitie met winst in de Antwerp Port Epic. Hij bleek genoeg hersteld van zijn klachten voor het WK in Vlaanderen, waar hij achtste werd. MVDP sloot zijn jaar op de weg af met de derde plaats in een van de meest heroïsche edities van Parijs-Roubaix.

Beste resultaten
Ronde van Vlaanderen –
Parijs-Roubaix –
Strade Bianche –
E3 Saxo Bank Classic –
Milaan-San Remo – 5e

Danny van Poppel (Intermarché-Wanty-Gobert)

De wijze waarop Van Poppel Binche-Chimay-Binche won, was indrukwekkend – foto: Cor Vos

Danny van Poppel kan terugkijken op een sterk najaar, waarbij vooral zijn zege in Binche-Chimay-Binche (ook wel de Mémorial Frank Vandenbroucke) nog vers in het geheugen ligt. Met een late demarrage op de oplopende kasseienstrook naar de finish verraste hij collega-sprinters als Dylan Groenewegen en Mark Cavendish en vervolgens denderde hij naar de overwinning. Zonder het zich direct te beseffen overigens, want de snelle man van Intermarché-Wanty-Gobert dacht dat er nog een groep voorop lag en gaf alles met zijn aanval. “Ik wist niet dat ik gewonnen had, het was allemaal wat verwarrend. Ik dacht: waarom juichen die mensen zo hard voor een derde plek?”

In de eerste helft van het seizoen haalde Van Poppel al meerdere goede resultaten. Zo eindigde hij vierde in de Scheldeprijs en achter Rasmus Tiller tweede in Dwars door het Hageland, en moest hij in de sprintetappes in de Volta ao Algarve alleen Sam Bennett voor zich dulden. Daarna stond hij voor de derde keer in zijn carrière aan de start van de Tour de France, waar een vijfde plaats in de etappe naar Carcassonne en een zesde op de Champs-Élysées zijn beste resultaten waren. In de maanden daarna kwam de sterke Nederlander pas echt op stoom. Zo won hij een maand na afloop van de Tour de Egmont Cycling Race vóór Niccolò Bonifazio en Luca Mozzato.

Drie dagen later werd hij achter Álvaro Hodeg en Tim Merlier derde in de Grote Prijs Marcel Kint. De goede resultaten bleven maar komen: twee derde plaatsen in de Benelux Tour, waar hij beslag legde op het puntenklassement, een vierde plek in de Antwerp Port Epic en tweede plekken in de Gooikse Pijl achter Fabio Jakobsen en de Omloop van het Houtland (achter ploegmaat Taco van der Hoorn). Na het WK in Vlaanderen werd Van Poppel vierde in de Tour l’Eurometropole en won hij dus Binche-Chimay-Binche. Met een vijfde plaats in Parijs-Tours zette hij een punt achter zijn periode bij Intermarché-Wanty-Gobert, want komend seizoen koerst hij voor BORA-hansgrohe.

Beste resultaten
Dwars door het Hageland –
Binche-Chimay-Binche –
Egmont Cycling Race –
Scheldeprijs – 4e
Tour l’Eurometropole – 4e

Outsiders

Naast bovengenoemde namen willen we nog enkele renners niet onbenoemd laten. Cees Bol won vroeg in het seizoen de tweede etappe van Parijs-Nice. In Amilly bleef de sprinter van Team DSM Mads Pedersen, Michael Matthews en alle anderen ruimschoots voor. Bol reed later in het seizoen vier keer naar de top-10 in de Tour de France en naar het podium in de Ronde van Slovenië, maar het bleef bij die ene grote uitschieter.

Ook Julius van den Berg schreef een fraaie WorldTour-koers op zijn naam. In de zevende etappe van de Ronde van Polen bleef hij met Alexis Renard, Matteo Jorgenson en Gianni Moscon net uit de greep van het peloton en versloeg hij in de laatste rechte lijn zijn medevluchters. Het was voor Van den Berg zijn eerste profoverwinning. En wat te denken van Ide Schelling, een paar dagen drager van de bollentrui in de Tour en tevens winnaar van de GP Kanton Aargau.

*beste resultaten op basis van UCI-punten

Stem hier op jouw favoriet!