Elis Ligtlee kan weer vooruitkijken. Met haar rentree in Manchester en een Nederlandse titel op de teamsprint, verzamelde de 23-jarige baanwielrenster de afgelopen weken vertrouwen richting het WK Baanwielrennen in Apeldoorn.

De winnares van Olympisch goud op de keirin was vorig jaar enige tijd uit de roulatie. Meerdere factoren lagen daar aan ten grondslag. “Er kwamen wat dingen samen”, legt zij uit. “Ik raakte geblesseerd aan mijn knie, had privé tegenslagen en sprintcoach René Wolff ging weg bij de bond. Hij is enorm belangrijk voor mij geweest en heeft mij gebracht tot waar ik nu sta. Daar ben ik hem erg dankbaar voor. Het is een klap wanneer een schakel in de ketting verdwijnt en je een tijdje zonder coach zit. Dat heeft zeker meegespeeld. Na goud volgde er een blessure. Dan is het heel moeilijk om weer op te krabbelen.” Wolff is vervangen door de Duitser Bill Huck. “Tot dusver hebben we nog niet veel samengewerkt. Met het EK en de wereldbekers is hij veel weggeweest. Maar richting het WK zullen we wel intensiever contact hebben.”

In Manchester vierde Ligtlee haar rentree op het hoogste niveau. “Dat ging voor mijn gevoel wel goed. In mijn eerste grote wedstrijd reed ik een 11.0, dat is zeker niet verkeerd. Ik heb gewoon dat wedstrijdritme weer nodig. Ik moet gewoon weer lekker kunnen rijden en merk dat je daar beter van wordt”, legt zij uit. Afgelopen weekend won zij samen met Kyra Lamberink en Wietske Bloemhof in Apeldoorn het Nederlands kampioenschap Teamsprint. “Die gouden medaille doet mij goed, ook al is het een NK.”

Terug in Ahoy
In januari geeft ze acte de présence in de Zesdaagse van Rotterdam om deel te nemen aan de Women Sprint Cup. De laatste keer dat Litglee in Ahoy actief was, kwam zij samen met de Britse Victoria Williamson zwaar ten val. “Het is niet iets wat ik snel zal vergeten. Ik heb nog nooit zo’n heftige valpartij meegemaakt, dus ik denk dat me dat altijd wel bij zal blijven. Maar het gaat nu weer goed. Na Rotterdam kwam natuurlijk de gouden medaille op de Olympische Spelen. Voor mij viel het relatief mee en was de klap met name mentaal. Fysiek had ik enkel een hersenschudding en wat schaafwonden. Dat viel mee in vergelijking met Victoria.”

Haar deelname in Rotterdam ziet zij als een nuttige halte richting Apeldoorn. “Het is natuurlijk wel een andere wedstrijd dan een wereldbeker. Maar je bent wel wedstrijden aan het rijden, dus het zal zeker helpen. Ik geniet ervan en hoop dat het heel erg druk wordt.”

Ligtlee kan lastig inschatten of ze op schema ligt voor het WK, dat eind februari op de kalender staat. “Het valt altijd lastig om te zeggen waar je staat. Je komt terug van een jaar bijna niets doen. Na Manchester weet ik ongeveer wel waar ik sta. Omdat ik voorheen beter kon, is het moeilijk om daar tevreden mee te zijn. Maar het is wel een goede stap richting het WK.”

Haar ambitie is onveranderd. “Het doel blijft goud. Door mijn periode van afwezigheid ga je dingen misschien anders zien, maar ik blijf altijd voor goud gaan.”