• dinsdag 18 november 2014 om 09:00

Fiets aan de wilgen 2014: Karsten Kroon

Er is een tijd van komen, maar ook van gaan. Dit jaar zijn een hoop renners gestopt met koersen. WielerFlits bundelt in de serie ‘Fiets aan de wilgen’ de renners voor wie 2014 hun laatste seizoen in het profpeloton was. Vandaag een terugblik op de carrière van Karsten Kroon.

Wielrennen was niet de eerste keus van Karsten Kroon, bijna 39 jaar geleden geboren in het Drentse Dalen. Maar na ballet, turnen, atletiek en handbal kwam hij uiteindelijk toch terecht op de tweewieler. Op zijn dertiende sloot hij zich voor het eerst aan bij een wielervereniging, WSV Emmen.

Een jonge Kroon ging na het VWO werktuigbouwkunde studeren, en bleek dat prima te kunnen combineren met successen op de fiets. Zo won hij als belofte de Ronde van Drenthe (1996) en de Vlaamse Pijl (1997). Genoeg reden voor Rabobank om hem in 1999 een contract aan te bieden. Kroon zou zes jaar voor de bankiersploeg blijven rijden, maar altijd in de schaduw blijven staan van teamgenoten als Michael Boogerd en Erik Dekker.

Toch wist de klassiekerrenner in deze jaren de mooiste zege van zijn loopbaan te boeken: in 2002 was hij in Plouay de snelste in de sprint na een lange ontsnapping tijdens de achtste etappe van de Tour de France. Landgenoot Servais Knaven werd tweede, ploegmaat Erik Dekker derde.
Bekijk hier de beelden

In 2005 droeg Kroon één dag de bolletjestrui in de Tour, waardoor hij in elk van de grote rondes eens de bergtrui heeft gedragen. Echte progressie wist hij, ondanks een zege in de Duitse semiklassieker Rund um den Henninger Turm in 2004, echter niet meer te boeken. En dus werd het tijd om een nieuw oord op te zoeken.

Op 10 augustus 2005 werd bekend dat de Drentenaar voor minstens twee jaar in dienst zou gaan rijden van het Deense Team CSC. Manager Bjarne Riis voorzag hem van een vrije rol in de klassiekers, vooral zijn geliefde Amstel Gold Race. Verder dan een tweede plaats in 2009 kwam Kroon echter nooit. Wel behaalde hij nog vierde en achtste plaatsen in de Ronde van Vlaanderen en een vijfde plaats in de Ronde van Lombardije.

Het winnen was hij niet helemaal verleerd: voor de tweede keer won hij in 2008 Rund um den Henninger Turm (in 2009 zou hij verliezen van Fabian Wegmann in de omgedoopte Eschborn – Frankfurt City Loop), naast dagsuccessen in de Ronde van Castilië en León en de ter ziele gegane Ronde van Saksen en Drei-Länder-Tour. In 2006 wist Kroon nog 16e te worden bij het WK in Salzburg, maar dichterbij het regenboogtricot kwam hij niet.

Na zijn sterke jaren onder de vleugels van Riis werd het minder bij BMC Racing. De toen 34-jarige Nederlander trok in 2010 naar de Amerikaanse ploeg, waar hij vooral veel pech kende. In 2010 leverde een val in de Waalse Pijl hem een gebroken neus en jukbeen op. In 2011 viel hij in de Ronde van Vlaanderen en brak hij zijn sleutelbeen, waarna hij later in het jaar in de Vuelta ook nog eens een ravijn in duikelde.

Na het weinig succesvolle avontuur zag patron Bjarne Riis zijn renner toch graag terugkomen. Kroon ontwikkelde zich steeds meer tot een wegkapitein die als verlengstuk van zijn Deense ploegleider in de koers fungeerde. Overwinningen zaten er niet meer in voor de man die opvallend genoeg nooit in zijn carrière Nederlands kampioen wist te worden. Heel even was er eind 2014 nog de twijfel om er een jaar bij Roompot Orange Cycling aan vast te plakken, maar Karsten Kroon vond het op zijn 38e mooi geweest.

Thanks for a great career @KarstenKroon, you were an inspiration before I turned pro and a very respected colleague after. See you around!

— Koen de Kort (@koendekort) 18 oktober 2014

Naam: Karsten Kroon
Geboortedatum: 29 januari 1976 (38)
Geboorteplaats: Dalen, Nederland
Nationaliteit: Nederlander
Website: –
Twitter: KarstenKroon

Ploegen:
1999: Rabobank
2000: Rabobank
2001: Rabobank
2002: Rabobank
2003: Rabobank
2004: Rabobank
2005: Rabobank
2006: Team CSC
2007: Team CSC
2008: Team CSC – Saxo Bank
2009: Team Saxo Bank
2010: BMC Racing Team
2011: BMC Racing Team
2012: Team Saxo Bank – Tinkoff Bank
2013: Team Saxo – Tinkoff
2014: Tinkoff – Saxo