Vandaag besteedt WielerFlits in een uitgebreid overzicht aandacht aan de renners voor wie 2017 hun laatste seizoen in het profpeloton was. Een vijftigtal WorldTour- en ProContinental-coureurs hing hun koersfiets aan de haak. Ook een resem bekende continentale renners zijn er in 2018 niet meer bij. Adieu peloton!

Nog één dag en ze kunnen hun wielercarrière ook formeel afsluiten. Met tientallen zijn ze, de renners die in 2017 de professionele koersfiets vaarwel hebben gezegd. Van het ouderdomsdeken Haimar Zubeldia naar jongeling Tim Rodenburg, via de Franse chouchou Thomas Voeckler tot de ongelukkige Adriano Malori. En allemaal hebben ze zo hun eigen redenen.

Het overzicht van ‘Fiets aan de wilgen 2017’ start met een triest gegeven: zeven renners lieten dit jaar het leven bij het uitoefenen van hun passie en hun beroep als profwielrenner.

Overleden

De altijd goedlachse Michele Scarponi – foto: Sirotti

Het kwam als donderslag bij heldere hemel. De ochtend van zaterdag 22 april 2017 zal voor altijd in het geheugen van vele wielervolgers gegrift staan. Ondergetekende herinnert zich nog perfect hoe hij via de iPad wat slaapdronken, rond tien uur, als ochtendritueel naar WielerFlits surft. Een zwart-wit foto van Michele Scarponi op de homepage met als titel: ‘Michele Scarponi op 37-jarige leeftijd overleden’ schrok mij direct wakker.

Net als het overlijden van Wouter Weylandt tijdens de Giro van 2011, heeft de dood van Scarponi er behoorlijk ingehakt in het wielerpeloton. De ervaren coureur van Astana werd tijdens een losrijritje na zijn vierde plaats in de Tour of the Alps aangereden door een kleine bestelwagen. In zijn woonplaats Filottrano kwam de Italiaanse klimmer om het leven. De avond voor zijn overlijden, plaatste Scarponi nog deze tweet waar hij met zijn twee kinderen in de leiderstrui – die hij droeg tijdens de Tour of the Alps – paardje speelde.

Scarponi met zijn boezemvriend Vincenzo Nibali – foto: Marcel Koch

In 2002 maakte Scarponi zijn eerste meters als prof bij de water-en-zeep-ploeg Acqua & Sapone. De grootste zege op zijn palmares is het eindklassement van de Giro d’Italia 2011, die hij toegewezen kreeg na de dopingschorsing van Alberto Contador. Daarnaast wist hij drie etappes in de Giro te winnen en greep hij eindzeges in de Ronde van Catalonië en Tirreno-Adriatico. In 2007 bekende Scarponi klant te zijn geweest bij de dopingarts Eufemiano Fuentes, waarna hij kort geschorst werd. Ook zijn contacten met Michele Ferrari besmeurden zijn naam en faam. Sinds 2014 reed hij voor Astana. In Kazachstaanse loondienst loodste hij zijn goede vriend Vincenzo Nibali naar de eindzeges in de Tour de France van 2014 en de Giro d’Italia van 2016.

In het wielerpeloton was de bijnaam van Michele Scarponi Il Presidente. Geroemd en gekend als een groot kampioen en een speciale jongen, die altijd lachte. Op social media gaan al jaren de filmpjes van Michele Scarponi met zijn papegaai Franky rond. Miljoenen mensen kijken met enige bewondering en interesse naar Scarponi die op training zijn Franky op zijn schouder had zitten, liet wegvliegen en dan terugriep, terwijl Michele fietste. Klik hier maar even op: mens en papegaai die één worden, allebei in blauw en geel.

Scarponi’s laatste zegegebaar in Trentino – foto: Josef Vaishar – Cycling Photography

Eén dag na het overlijden van Michele Scarponi kwam Chad Young zwaar ten val tijdens de slotetappe van de Amerikaanse rittenkoers Tour of the Gila. Het Amerikaanse talent van de opleidingsploeg Axeon Hagens Berman crashte tijdens een afdaling, waarna de belofte in kritieke toestand overgebracht werd naar het ziekenhuis. Bij zijn valpartij liep Young een ernstig hoofdletsel op. Kort daarna kwam het persbericht van zijn ploeg dat de 21-jarige renner daar niet van zou herstellen.

Chad Young overleed op 21-jarige leeftijd – foto: Axeon Hagens Berman

Chad Young overleefde zijn valpartij niet en overleed op vrijdagavond 28 april 2017, omringd door zijn familie in het ziekenhuis. “We hebben een vriend, een ploeggenoot en een familielid verloren”, aldus ploegbaas Axel Merckx. “Ik heb geen woorden die mijn pijn kunnen beschrijven. Ik kan enkel zeggen dat ik erg dankbaar ben om hem gekend te hebben.”

De donkere wolken boven het wielerpeloton bleven ook in mei hangen. Op 2 mei 2017 is op 21-jarige leeftijd Linas Rumsas om het leven gekomen. De huidige beloftenkampioen van Litouwen werd bewusteloos aangetroffen in zijn huis en overleed twee uren later in het ziekenhuis. De precieze doodsoorzaak raakte niet bekend, maar het zou gewijd zijn aan een overdosis van verboden middelen.

Rumsas werd levenloos gevonden in zijn huis

De zoon van oud-prof Raimondas Rumsas reed zijn wedstrijden voor de beloftenploeg Altopack-Eppela. Rumsas won vorig seizoen het nationaal beloftenkampioenschap en reed namens Litouwen het Europees kampioenschap voor beloften. Op diezelfde 2 mei werd de wielerwereld opnieuw opgeschrikt door een tragisch sterfgeval. In Namibië had Raul Costa Seibeb een auto-ongeluk niet overleefd. Hij was actief in het continentale wedstrijdcircuit en kroonde zich in 2014 tot kampioen van zijn land. Costa Seibeb maakte onderdeel uit van het World Cycling Center, een opleidingstraject van de UCI voor met name Afrikaanse wielrenners.

Bjarne Vanacker stierf tijdens zijn slaap

In de Ronde van Nieuw-Caledonië liet de Franse jongeling Mathieu Riebel het leven. De 20-jarige renner botste in een afdaling op een ambulance, die uit de tegengestelde richting kwam. Riebel reed voor de Franse beloftenploeg VCA du Bourget. Hij was bij de jeugd vooral succesvol op de baan, maar legde zich sinds vorig jaar helemaal toe op de weg.

Begin november werd de Belgische wielerwereld opgeschrikt door het onverwachte overlijden van Bjarne Vanacker. De 20-jarige renner uit het West-Vlaamse Torhout werd levenloos aangetroffen in zijn bed. Vanacker kwam uit voor EFC-L&R-Vulsteke, de Belgische satellietploeg van Trek-Segafredo. Ploegmanager Michel Pollentier deelde mee dat er in eerdere testen geen problemen zijn geconstateerd en dat hij nooit onwel is geworden tijdens een wedstrijd. De oorzaak van zijn overlijden werd nooit bekendgemaakt.

Lowndes liet het leven bij een verkeersongeluk – foto: Israel Cycling Academy

Net voor de feestdagen sloeg het noodlot opnieuw toe. Op slechts 23-jarige leeftijd kwam er een einde aan het leven van Jason Lowndes. Tijdens een alledaags trainingsritje in zijn geboorteland Australië is de oud-wielrenner van Israel Cycling Academy en Drapac aangereden door een auto. Het bleek fataal. “Zijn altijd brede lach, altijd vrolijke persoonlijkheid en warme hart zullen voor altijd vreselijk gemist worden door ons allemaal”, schrijft Israel Cycling Academy op haar Facebook-pagina. “We willen ons medeleven betuigen aan Jason’s familie en vrienden over de hele wereld. Good bye, geweldige vriend.” In 2018 zou de Australiër rijden voor het Britse JLT-Condor.

Geen nieuwe werkgever voor 2017

Op het podium na het WK 2010. Kolobnev, Cadel Evans en Joaquim Rodriguez – Foto: Sirotti

Wanneer de aflopende contracten bij hun huidige werkgevers niet verlengd worden en geen enkele andere ploeg hen nog een contract wil geven, komt de overgrote meerderheid van veelal mindere wielergoden in de problemen. In januari 2017 verschenen haast dagelijks Facebook- of persberichten van contractloze wielrenners die hun zoektocht naar een nieuw team staakten: Mario Costa, oud-beloftewereldkampioen Francesco Chicchi, Sébastien Minard, tweevoudig Russisch kampioen Alexander Kolobnev, Alex Rasmussen, Paul Voss en oud-junioren wereldkampioen tijdrijden Patrick Gretsch gaven bij hun zoektocht al snel de pijp aan Maarten.

En zij waren niet de enigen: oud-Russisch kampioen Vladimir Isaychev, Mirko Tedeschi, Milaan San Remo-winnaar Gerald Ciolek, Andrea Zordan, Tourritwinnaar en gele truidrager Linus Gerdemann en Luca Sterbini moesten vaststellen dat geen ploeg hen nog een nieuw contract voor 2017 wilde geven. Voor hen zat er niets anders op dan hun koersfiets definitief aan de haak te hangen. Het zijn misschien niet de bekendste namen, maar bij gebrek aan een werkgever zag u ze dit jaar niet meer terug in het profpeloton.

Rasaanvaller Txurruka zal nooit meer voor het profpeloton rijden – foto: Sirotti

Verrassend genoeg hadden Alessandro Vanotti (37) en Amets Txurruka (35) bij respectievelijk Astana en Orica-GreenEdge geen contractverlening voor 2017 gekregen. Beiden gepokt en gemazeld in het wielermilieu, koesterden tot eind april van dit jaar nog hoop op een nieuwe ploeg, maar die kwam er niet. Verbitterd namen ook zij afscheid van de wielersport. Txurruka maakte vooral naam en faam als strijdlustige rasaanvaller in zestien grote rondes, terwijl Vanotti in een dienende rol vijf keer een bijdrage had in de eindzeges van grote rondes van zijn kopmannen. Tijdens zijn eerste Ronde van Frankrijk koerste Txurruka in dienst van Euskaltel-Euskadi zichzelf naar de prijs van de superstrijdlust. Allemaal hopend op een nieuwe ploeg, maar zonder enige wedstrijdkilometer in 2017 namen deze renners afscheid van de wielerwereld.

Depressie breekt Ut Beest

Begin januari bepaalde Lieuwe Westra het Nederlandstalig wielernieuws. Met een snel verwijderd Facebook-bericht veroorzaakte de Fries al verwarring over het per direct beëindigen van zijn profcarrière. Enkele dagen schiep hij met zijn nieuwe ploeg Wanty-Groupe Gobert duidelijkheid in een schriftelijke verklaring: “Ik hoop dat ik op deze wijze mijn depressie kan overwinnen”. Twee zakelijke conflicten met zijn voormalig zaakwaarnemer André Boskamp en ex-zwager Kevin Snijder lagen aan de basis van zijn depressie en het definitief stopzetten van zijn profcontract. Acht jaar geleden debuteerde de ex-stratenmaker voor het Nederlandse Vacansoleil-DCM.

Westra zou tweemaal Nederlands kampioen tijdrijden worden – foto: Sirotti

De hardrijder in Westra kon ook bergop zijn mannetje staan. Zware bergetappes in Parijs-Nice, de Ronde van Catalonië en het Critérium du Dauphiné kleuren zijn palmares, aangevuld met de eindklassementen van de Rondes van Picardië, Denemarken en de Driedaagse van De Panne-Koksijde. In 2014 stapte Westra over naar Astana. Daar hielp hij Vincenzo Nibali aan de Tourzege. Eind juli 2016 gaf Westra al aan dat hij aan stoppen dacht. De inwoner van Monaco zat naar eigen zeggen heel diep in de put (bekijk het fragment hieronder). Een half jaar later besloot hij het profwielrennen voor bekeken te houden. Puur voor de ontspanning heeft Ut Beest zich eind juni 2017 aangesloten bij Cycling Team Fryslân, een ploeg voor elite renners zonder contract.

Koersmoe

Veel renners hebben tijdens het wielerjaar 2017 per direct hun carrière stopgezet wegens ‘koersmoeheid’. Ondanks een contract bij Delta Cycling Rotterdam begon de pas 21-jarige renner Jordi Sloof niet aan het seizoen door motivatieproblemen. “De aaneenschakeling van teleurstellingen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn sport niet meer kan beleven zoals ik dat wil”. Sloof koos voor een maatschappelijk baan en ging aan de slag als Adviseur Dagelijkse Bankzaken bij Rabobank Utrecht. Eveneens richtte het 20-jarige talent Bob Olieslagers van Metec-TKH zich na het Nederlands kampioenschap volledig op zijn studies.

Rodenburg in het rood-wit-blauw na het NK tijdrijden U23 2016 – foto: Youri IJnsen/WielerFlits

Nederlands beloftenkampioen tijdrijden Tim Rodenburg bracht zijn ploeg Destil-Piels eind februari 2017 op de hoogte per direct met wielrennen te stoppen. De 2,05 meter lange tijdrijder kampte met motivatieproblemen. Vooral de druk die Rodenburg zichzelf onbedoeld keer op keer oplegde, hebben hem genekt. “Plezier beleven en gelukkig worden van hetgeen je dag in dag uit doet moet voorop staan in het leven”, zei hij. “Dit was iets wat bij mij niet meer het geval is”. Ook de 27-jarige Noor Vegard Breen stopte halverwege het seizoen omdat hij het leven als profwielrenner niet meer kan opbrengen. Deze winter begon de ex-renner van Lotto Belisol aan een studie Value Accounting.

Alex Peters ging dit wielerseizoen opnieuw voor SEG Racing koersen. De 22-jarige Brit was nog onder contract bij Sky voor 2017, maar in samenspraak met de Britse ploeg had hij ervoor gekozen om terug te keren naar zijn oude formatie. Peters reed in 2015 ook al voor de Nederlandse continentale ploeg. “Ik heb een lastige tijd achter de rug”, verklaarde Peters. “Vanwege persoonlijke issues was het moeilijk om de ploeg en mijn wielercarrière, mijn volledige commitment te geven.” De Brit deed een stap terug om er later twee vooruit te zetten. Uiteindelijk deed Peters dat niet en kapte hij (definitief?) met zijn wielercarrière wegens mentale problemen.

Keert Adrien Costa terug in 2018? – foto: Sirotti

Ook Adrien Costa stopte in 2017 – al dan niet – tijdelijk met profwielrennen. Het Amerikaans toptalent was oververmoeid en nam deze beslissing omdat hij zijn ontwikkeling niet wilde overhaasten. De renner van Axeon Hagens Berman benadrukte dat dit niet het definitieve einde van zijn carrière betekent. Tot op heden is er nog niks bekend geraakt over de toekomst van een van de allergrootste talenten ter wereld. Costa is bij de UCI wel ingeschreven als renner bij Hagens Berman Axeon, wat erop lijkt te duiden dat hij komend seizoen zijn carrière hervat.

Afscheid van dé man uit wielergek Vlaanderen

Boonen hield Valverde van de wereldtitel in 2005 – foto: Sirotti

Het kan u niet ontgaan zijn dat Tom Boonen in 2018 niet meer op de koersfiets stapt. “Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doet ge nu? Tom Boonen gaat wereldkampioen worden, Tom Boonen op één, Tom Boonen op één, Tom Boonen is wereldkampioen!”, de oneliner van Michel Wuyts in de Vlaamse huiskamers is voor altijd verbonden aan zondag 25 september 2005. De dag dat Tornado Tom zich in het Spaanse Madrid tot wereldkampioen wielrennen kroonde. De meest succesvolle Belgische renner van deze eeuw groeide uit tot een soort van wielerreligie in Vlaanderen. Columnist Thijs Zonneveld benoemde Vlaanderen ooit als ‘Tomboonistan’, de Vlaamse verheerlijking van de wielrenner en de mens Boonen.

Terug naar 2005, het eerste magische jaar van de Belg. Het was immers het jaar van een unieke trippel: Boonen was de eerste renner in de wielergeschiedenis die in één seizoen de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix én het wereldkampioenschap weet te winnen. In 2012 volgde zijn tweede sublieme seizoen met een ongeëvenaard voorjaarsvierluik: de E3-Prijs, Gent-Wevelgem, de Ronde en Roubaix. Op het WK 2016 in Qatar maakte hij deel uit van een unieke foto. Voor het eerst in de geschiedenis stonden er drie renners op het podium die ooit al eens de wereldtitel pakten. Tommeke pakte brons in ‘zijn’ Qatar, het land waar hij 22 ritoverwinningen en vier eindzeges op zijn naam schreef.

De vierde zege voor Boonen in Roubaix – foto: Sirotti

De carrière en resultaten van de Bom van Balen waren weergaloos fenomenaal. Ondergetekende beperkte zich tot een korte, maar indrukwekkende bloemlezing: zes sprintzeges in de Ronde van Frankrijk, vijf keer winst in de E3 Prijs-Harelbeke, viermaal het zegegebaar in de helleklassieker Parijs-Roubaix, drie overwinningen in Vlaanderen Mooiste, twee keer de Belgische tricolore en de regenboogtrui. De laatste van 123 profoverwinningen kwam er in Argentinië: de tweede etappe in de Ronde van San Juan. Begin april was het legendarische Vélodrome van Roubaix het passende decor van zijn afscheid. Als dertiende bolde één van de meest succesvolle Belgische sporters van het afgelopen decennium over de meet.

El Pistolero is leeggeschoten

Tijdens de Vuelta 2017 hebben wij Alberto Contador nog een laatste keer op de pedalen zien fladderen. “Ik denk dat er geen beter afscheid mogelijk is dan te stoppen in eigen land”, liet El Pistolero weten in een Instagram-video. De veertien jaar durende carrière kende veel indrukwekkende hoogtes, maar ook enkele laagtes die voor een smet op zijn blazoen zorgden. Negen keer werd Bertje gehuldigd als eindwinnaar van een grote ronde, mooi verdeeld over Italië (2008, 2011 en 2015), Frankrijk (2007, 2009 en 2010) en Spanje (2008, 2012 en 2014).

Contador bergt zijn kenmerkende gebaar op – foto: Sirotti

Toch staan er op zijn palmares ‘maar’ zeven eindzeges. Contador werd betrapt op het gebruik van doping tijdens de Tour de France van 2010. In de urine van de Spanjaard werd een minimale hoeveelheid van het middel clenbuterol gevonden: Op de persconferentie sprak hij de reeds legendarische woorden: “Cero,coma cero, cero, cero, cero, cero, cero, cero, cero, cero, cinco”. Toch kostte het vervuild vlees hem één Tourzege en één Girozege. De geruchtenmolen draaide in 2010 op volle toeren waarbij hij ook werd beschuldigd van een bloedtransfusie als oorzaak van de positieve test op clenbuterol. De Spaanse bond sprak haar landgenoot vrij, de UCI en het WADA schorste – anderhalf jaar na dato – Contador voor twee jaar met terugwerkende kracht.

Nog voor El Pistolero met zijn bekende overwinningsgebaar naam en faam kon maken, had zijn profcarrière misschien nooit plaatsgevonden. Tijdens de Ronde van Asturië 2004 verloor Contador het bewustzijn tijdens de eerste etappe. Hij voelde zich onwel en ging stevig tegen de vlakte. Het harde verdict: bloedklonters in de hersenen. Het gevolg: enkele gevaarlijke operaties. De uitkomst: een geslaagde revalidatie met een rentree na negen maanden in Australië. Al snel boekte hij een etappezege, door in de vijfde rit van de Tour Down Under als eerste de meet te passeren. Hij kreeg er namelijk de zege cadeau van zijn ploegmakker Luis León Sánchez. Volgens Contador is dit nog altijd de mooiste en belangrijkste zege uit zijn carrière.

‘Bertje’ Contador nam afscheid met een grootste zege – foto: Sirotti

Het leek erop dat Alberto Contador geen afscheid in schoonheid gegund was tijdens zijn laatste profjaar. De Spanjaard van Trek-Segafredo brak vaak de koers vroeg open en kleurde finales met spetterende aanvallen, maar greep telkens naast de oppergaai. Zowel in Parijs-Nice, de Ruta del Sol, de Ronde van Catalonië als de Ronde van het Baskenland finishte de eeuwige aanvaller telkens als tweede. Mede door valpartijen was hij niet honderd procent topfit om een rol van betekenis te spelen voor het eindklassement in de Ronde van Frankrijk. In zijn laatste grande boucle werd hij negende. De laatste figuurlijke kanonskogel kwam tijdens de voorlaatste etappe in de Ronde van Spanje op de flanken van de Angliru uit de vinger van Contador. Met een sprookjesachtig einde verdwijnt de kleurrijkste ronderenner van het voorbije decennium.

Afscheid van Titi

Rasaanvaller Voeckler won in 2012 de bolletjestrui – foto: Sirotti

Niet alleen de Belgen namen afscheid van hun nationale wielerheld. Ook in Frankrijk besloot een publiekslieveling zijn wielercarrière in 2017 te beëindigen. Zo geliefd als Boonen in Vlaanderen, zo populair was Thomas Titi Voeckler bij het Franse publiek. De Fransman zal in het wielerpeloton eerder gekend en herinnerd worden door de ‘Grote Titi Voeckler Show’, dan door zijn resultaten. Voeckler, alias de gekkebekkentrekkende, camerabewuste coureur. “Titi stak zijn tong uit zijn mond. Titi rolde met zijn ogen. Titi trok een rare bek. Titi verbeet de pijn. Titi slingerde van links naar rechts over de weg. Titi leidt en lijdt.” Voeckler kan iedereen probleemloos aanleren hoe ze een oeh-ah-dit-is-zo-zwaar-gezicht moeten trekken.

De geboorte van de Franse chouchou kwam er begin juli 2004. Alhoewel hij op dat ogenblik net Frans kampioen geworden was, was hij bij het grote publiek nog vrij onbekend toen hij de gele trui van Lance Armstrong cadeau kreeg tijdens de zesde etappe in de Tour. Pas tien dagen later moest de renner van Brioches La Boulangère de leiderstrui afstaan. Naarmate zijn successen groter werden, groeide hij ook steeds meer uit tot een cultheld in de wielerwereld. Op de Champs-Elysées trok Voeckler na vijftien keer de Ronde van Frankrijk – die hij telkens tot een goed einde bracht – de remmen definitief dicht. De authenticiteit van Voeckler en zijn trouwheid aan de ploegen van Jean-René Bernaudeau typeerden hem.

De Tourorganisatie gaf Voeckler een afscheidscadeau in Parijs – foto: Sirotti

De wielerkenners weten ook dat Thomas Voeckler een uitstekende coureur was die een voortreffelijk palmares bij elkaar heeft gereden als allrounder, zonder specialisme in het tijdrijden, sprinten of klimmen. Zijn oogst in de Tour de France: vier ritoverwinningen, vierde in de eindstand van 2011, twintig dagen in de gele trui en een gewonnen bolletjestrui in 2012. Met de eindklassementen van de Ronde van Luxemburg, de Vierdaagse van Duinkerke, de Tour of Yorkshire, de Tour de Haut-Var, de Route du Sud en de semiklassiekers Parijs-Bourges, GP Ouest France-Plouay, GP de Quebec en de Brabantse Pijl bracht hij zijn totaal van profoverwinningen op 41. Drievierde van het wielerpeloton kijkt jaloers naar het palmares van de Franse chouchou en bekkentrekker Titi Voeckler.

Dopinggebruik luidt einde carrière in

Paolini krijgt een champagne-douche na zijn zege in de historische Gent-Wevelgem – foto: Sirotti

Terugkeren in het wielerpeloton na het aflopen van een dopingschorsing is nog extra moeilijk. Dat ondervond ook veteraan Luca Paolini. “Ik heb hard getraind en keerde naar behoren terug op niveau, maar ik kon nergens binnenkomen”, vertelde de Italiaan op zijn veertigste verjaardag tegen La Gazzetta dello Sport. “Ik had graag mijn geluk willen beproeven bij het nieuwe team van Bahrain Merida, maar de Arabische cultuur staat geen fouten toe met alcohol en drugs. Alexander Vinokourov stelde persoonlijk zijn veto voor mijn komst naar Astana.”

In de Tour de France 2015 werd Paolini, toen in dienst van Katusha, betrapt op gebruik van cocaïne. In december van dat jaar erkende hij jarenlang verslaafd te zijn geweest aan slaappillen. Op 18 januari 2017 liep zijn 18 maanden lange dopingschorsing af en besloot de winnaar van de heroïsche Gent-Wevelgem 2015 dus de hand in eigen boezem te steken en een punt achter zijn loopbaan te zetten.

Verboden middelen doorkruisen de carrière van Caruso – foto: Sirotti

Giampaolo Caruso begon zijn carrière met een schorsing, eindigde zijn loopbaan met een dopingschorsing en was ondertussen klant bij Fuentes geweest. Niemand die het erg vindt dat de Italiaan niet meer op een professionele koersfiets stapt. In de Tour Down Under 2003 boekte Caruso voor O.N.C.E.-Eroski zijn eerste profzege. Deze werd later afgepakt toen hij positief testte op het gebruik van nandrolon, een anabole steroïde. Het leverde hem een schorsing op van negen maanden tussen mei 2003 en februari 2004. Caruso heeft echter altijd gezegd dat hij onschuldig is in de zaak Operación Puerto, terwijl zijn naam meermaals op de gerechtsdocumenten stonden.

Net voor de Ronde van Spanje 2015 liep Caruso opnieuw tegen de lamp nadat een staal uit maart 2012 opnieuw getest werd. Als je kort de geschiedenis van Caruso kent, is het niet onlogisch dat EPO teruggevonden werd in zijn bloed. Giampaolo Caruso werd voor twee jaar geschorst voor zijn dopingvergrijp uit 2012. Op 17 augustus 2017 liep zijn dopingschorsing af. Officieel communiceerde Caruso niets over een eventuele comeback of einde carrière. Toch hoopt ondergetekende dat deze oude krokodil uit het oude wielrennen niet meer terugkeert.

Sánchez’ laatste zege in ‘zijn’ Baskenland – foto: © 2016 Zikliamatore

Ook voor de olympische kampioen wielrennen uit 2008 lijkt er geen plaats meer in het profpeloton. De ster van Samuel Sanchez Gonzalez is net voor de Vuelta van dit jaar gevallen. Om het in de woorden van Thijs Zonneveld te zeggen: “De zogenaamde gouden Spaanse wielergeneratie is weer een zwart schaap rijker.” Sammie Sánchez is tijdens een out-of-competition-test op 9 augustus betrapt op doping. In het bloed van de 39-jarige BMC-renner zijn er sporen van het groeihormoon GHRP-2 gevonden.

De Spanjaard zelf stelde dat hij geen enkele reden had om verboden middelen te gebruiken. “Ik ben 39 jaar, ik ben al negentien jaar prof en ik sta op het punt om te stoppen. Waarom zou ik dat dan doen?”. Sanchez had een aflopend contract bij BMC en had nog geen beslissing genomen of hij zijn carrière voort zou zetten. Hij wilde na de Vuelta de knoop doorhakken. Het anti-dopingtribunaal van de UCI is hem voor geweest. Achter alle mooie zeges en prestaties van Samuel Sanchez mag het uitroepteken gewist worden door een vraagteken. BMC heeft de Spanjaard ontslagen na het positieve B-staal. Er hangt een schorsing van vier jaar boven zijn hoofd.

Tiernan-Locke was niet de beste transfer die Sky ooit gedaan heeft – foto: Sirotti

Daarnaast zei ook Jonathan Tiernan-Locke de wielersport vaarwel. De Britse renner die in opspraak kwam door schommelende bloedwaardes vond geen ploeg, tijd en motivatie meer. De Brit was in 2012 de revelatie van het jaar. In dat jaar won hij namens het continentale Endura Racing negen wedstrijden, waaronder de eindklassementen in de Ronde van de Middellandse Zee en de Tour of Britain.

Het leverde hem een tweejarige contract op bij Sky. Maar aan het eind van zijn eerste contractjaar bij Sky raakte hij in opspraak. In het najaar van 2013 kreeg de UCI hem in het vizier vanwege verdachte schommelingen in zijn bloedwaardes. Het leverde hem in juli 2014 een schorsing op van twee jaar. In het najaar van 2016 had hij geen succesvolle comeback en meldde aan Cyclingnews dat hij de remmen definitief dichtkneep.

Noodgedwongen afscheid

Maar het kon nog tragischer. Als het gedwongen afscheid er kwam omdat het lichaam simpelweg niet meer mee wil. Op 22 januari 2016 werd Adriano Malori het voornaamste slachtoffer van een massale valpartij in de vijfde etappe van de Ronde van San Luis. Toen hij aan kop van het peloton reed, kwam de Italiaan door een gat in de weg zwaar ten val en liep een traumatisch hersenletsel op. Daarnaast had de renner van Movistar ook meerdere breuken in zijn schedel, sleutelbeen en een deels verlamde rechterarm.

Tijdritspecialist Malori kwam zijn doodsmak in Argentinië nooit te boven – foto: Sirotti

Dagen heeft de vice-wereldkampioen tijdrijden van 2015 in coma gevochten voor zijn leven in een Argentijns ziekenhuis. Malori gaf zichzelf een bijzonder verjaardagsgeschenk toen hij op zijn 28ste levensjaar uit zijn coma ontwaakte. Vier weken later mocht hij Argentinië verlaten en na acht maanden revalidatie keerde hij terug in het peloton. “In 2017 heb ik er alles aan gedaan om opnieuw profrenner te worden, maar mijn resultaten spraken voor zich”, maakte Malori zelf de conclusie.

“In de Ronde van Alentejo reed ik slechts tachtig kilometer, en in Ronde van Castilië en Leon nog maar dertig. Maar dat ik herstel van de zware neurologische schade die ik opliep is mijn grootste zege. Ik kan in mijn vrije tijd nog altijd voor het plezier fietsen. Ik heb fel gestreden om deze dag te vermijden. Ik heb de strijd gewonnen, maar niet helemaal. Op 10 juli 2017 stopt mijn leven als profrenner. Vandaag begint het verhaal Malori 2.0.”

De vice-wereldkampioen tijdrijden van 2015 is door de oog van de naald gekropen – foto: Sirotti

Wereldkampioen tijdrijden bij de beloften, drievoudig Italiaans kampioen tijdrijden, twee tijdritten in Tirreno-Adriatico, één dag in de roze trui en een slottijdrit in de Ronde van Spanje kleuren het palmares van de ongelukkige hardrijder. Malori kroop door het oog van de naald, kreeg sportief gezien geen tweede kans meer als profwielrenner, maar hij heeft nog een heel leven voor de boeg!

Een val in de openingstijdrit van de Ronde van Zwitserland 2014 heeft het vervolg van de carrière van Marc Goos bepaald. Daarvoor zat het ook al niet mee met breuken in zijn heup (2011), sleutelbeen (2013), pols (2014) en dan de fatale val op zijn linkerheup. Hij verkeerde net in goede vorm. In de Giro d’Italia was de toen 23-jarige Nederlander de eerste luitenant van klassementsman Wilco Kelderman en einidgde hij zelf als 35ste. De slepende heupblessure van Goos bleef maar duren en hield hem heel het wielerseizoen 2015 aan de kant. De Noord-Brabander ging eind november 2015 opnieuw onder het mes en wachtte wederom een maandenlange revalidatie op kreuken.

foto: © Wouter Roosenboom | Team Sunweb

Halverwege 2016 kreeg de net herstelde Goos het bericht dat hij door zijn ploeg LottoNL-Jumbo niet meer opgesteld werd in wedstrijden. Goos liet in een kliniek in het Belgische Gent op eigen kosten een zogenoemde MoM-prothese plaatsen, maar door de Nederlandse Orthopaedische Vereniging (NOV) wordt dit nadrukkelijk afgeraden. Uit registraties zou blijken dat het percentage protheses dat binnen vijf jaar moet worden vervangen veel hoger is dan bij andere methoden. De medische staf van LottoNL-Jumbo confirmeerde zich aan de richtlijnen van de NOV. Goos bleef wel nog tot eind 2016 als personeelslid op de loonlijst staan.

Tijdens de teampresentatie van Sunweb was Marc Goos een opvallende aanwezige voor zijn nieuwe ploeg Sunweb Development. Voor het wielerseizoen 2017 had hij het gevoel dat hij zeer dicht tegen zijn oude niveau aanzat. Dat bleek dit seizoen niet het geval, mede door een beperkt wedstrijdprogramma. De koersfiets werd eind oktober definitief aan de kant gezet voor een maatschappelijke loopbaan in de koeltechniek. “De prognose was dat ik nooit meer pijnvrij zou kunnen lopen. De teamarts en de teamleiding van LottoNL-Jumbo verboden mij een operatie. Ik besloot zelf om de operatie toch te ondergaan en dat bleek de juiste keuze. Ik kan nu pijnvrij lopen en bovendien is het gelukt om weer even hard te fietsen als voorheen. Dit is de grootste overwinning in mijn wielercarrière!”

foto: Sirotti

Voor Davy Gunst was fysiek ongemak de hoofdreden om zijn wielercarrière te beëindigen. De Nederlander – die dit seizoen uitkwam voor An Post-ChainReaction – kampte met hartproblemen. Uit enkele medische testen bleek dat hij met hartritmestoornissen kampt. Gedurende een mislukt proces van ablatie – het wegschroeien van hartweefsel – kwamen vervolgens vier hartproblemen aan het licht op vier afzonderlijke hartlocaties. Het leidde dan ook tot zijn besluit de fiets aan de wilgen te hangen. Hij zal zich nu richten op zijn studie International Business and Management aan de Avans Hogeschool in Breda en op zijn nieuwe functie als sportdirecteur van de juniorencategorie van wielervereniging Willebrord Wil Vooruit.

Eveneens had de Fransman Fabrice Jeandesboz zijn koersfiets definitief aan de haak gehangen. De renner van Direct Energie maakte een gelijkaardig proces als Marc Goos door. Eind 2016 kwam de 32-jarige renner tijdens de winterstage met zijn Franse ProContinentale ploeg zwaar ten val tijdens een losrijritje. Hij brak daarbij zijn heup op verschillende plaatsen. Ondanks een zeer snelle comeback na zes maanden, bleef hij hinder ondervinden in zijn heup tijdens het trainen en betwisten van profwedstrijden. De dokters gaven hem een negatief advies om zijn wielercarrière verder te zetten in 2018.

Adieu veertigplussers

Exact vijf jaar was Dylan Groenewegen toen Haimar Zubeldia er zijn eerste profjaar al had opzitten. Toch finishten zij op de Champs Elysées in hetzelfde peloton tijdens de Tour de France 2017. Zo oud is Zubeldia: Veertig jaar. Eén week later was de Clásica San Sebastián het definitieve eindstation van de Spaanse ronderenner. Bauke Mollema gaf Zubeldia rugnummer 1 cadeau in zijn afscheidskoers. Na afloop kreeg de Bask de zo bekende Txapela van de organisatie als recordhouder qua deelnames van de prestigieuze eendagskoers in wielergek Baskenland.

In zijn thuiskoers Clásica San Sebastián nam Zubeldia afscheid als beroepsrenner – foto: Sirotti

Zubeldia zou aanvankelijk niet starten in de Ronde van Frankrijk, maar omdat zijn ploegmaat André Cardoso een week voor de start betrapt werd op dopinggebruik, mocht de 40-jarige klimmer voor de zestiende keer op komen draven. De ronderenner eindigde vijf keer in de top-10 van het eindklassement in de Tour: drie keer voor Euskatel-Euskadi en twee keer voor Trek. Een prijzenpakker was hij met slechts vier profzeges niet.

Ook Ángel Vicioso is van het bouwjaar 1977. De Spanjaard maakte in 1999 zijn debuut bij het Spaanse Kelme. Hij reed in negentien seizoenen voor maar liefst acht verschillende werkgevers. De allround coureur boekte in zijn carrière bijna dertig overwinningen. Toen het wielerpeloton gretig gebruikmaakte van “medische begeleiding” via EPO en bloedtransfusies, dook ook Vicioso’s naam in 2006 op als mogelijke betrokkene bij Operación Puerto. Hij werd uiteindelijk niet vervolgd voor ‘het krijgen van trainingsschema’s’ van de Spaanse dopingarts Eufemiano Fuentes.

Vicioso juicht op de gitzwarte koersdag 9 mei 2011 – foto: Sirotti

Zijn grootste overwinning en zijn zwartste wielerdag beleefde Vicioso in de Ronde van Italië. Op de gitzwarte 9 mei van 2011 boekte de Spanjaard zijn grootste zege in de Giro. In dat jaar won hij de derde etappe in Rapallo, de rit waarin Wouter Weylandt verongelukte in de afdaling van de Passo del Bocco. Drie jaar later maakte de renner van Katusha zijn pijnlijkste dag op de fiets door. In de gietende regen kwam de helft van het peloton ten val op een rotonde. Op de spekgladde wegen in Italië was de toen 37-jarige Spanjaard het zwaarste slachtoffer van een massale valpartij in de zesde etappe: een gecompliceerde driedubbele breuk in zijn rechterbovenbeen. De koersveteraan herstelde bij wonder volledig en reed nog drie seizoenen als wegkapitein voor het Russische Katusha.

Ook voor veertigplusser Paolo Tiralongo was 2017 zijn laatste seizoen als profrenner. In het millenniumjaar 2000 werd Il Api di Avola prof bij Fasso Bortolo. Zijn eerste profoverwinning kwam er pas elf jaar later toen zijn goede vriend Alberto Contador hem de negentiende etappe in de Ronde van Italië schonk. Een jaar later, ook in de Ronde van Italië, won Tiralongo wederom een bergrit, waarbij hij de betreurde Michele Scarponi klopte in een sprint bergop.

Paolo Tiralongo zegeviert in Trentino – foto: Sirotti

Ook zijn laatste kabinetstukje voerde de Italiaan van Astana op in zijn thuisronde. In de negende etappe van de Giro 2015 overvleugelde Tiralongo Cannondale-renner Tom-Jelte Slagter in de slotfase en verwees hij Steven Kruijswijk naar de tweede stek. De drie overwinningen in de Giro vormen vijfenzeventig procent van zijn palmares. In totaal behaalde hij namelijk vier profzeges. De klimknecht schreef ook nog de slotetappe van de Giro del Trentino 2015 op zijn naam. De Siciliaan gaat in 2018 als ploegleider aan de slag bij het team van UAE Emirates.

Is The Secret Pro van Cyclingtips afgezwaaid als profwielrenner in 2017? “Het zou zomaar kunnen”, zou José De Cauwer zeggen in de commentaarcabine van Sporza. Gregory Henderson heeft er achttien seizoenen als beroepsrenner opzitten. Voor 2008 was de Nieuw-Zeelander hoofdzakelijk baanwielrenner met de wereldtitel op de scratch in 2004 als zijn grootste piste-overwinning. Tussen 2008 en 2012 ging Henderson met succes zijn eigen kans als sprinter op de weg.

Greg Henderson was vijf jaar sprintloods van André Greipel – foto: Sirotti

Twee ritten in Parijs-Nice, één etappe in de Eneco Tour en de derde etappe in de Ronde van Spanje waren zijn grootste triomfen. In de nadagen van zijn carrière maakte hij vooral furore als lead out-man van André Greipel. In vijf achtereenvolgende jaren loodste hij zijn Duitse sprinter naar meervoudig ritsucces in de Ronde van Frankrijk. In zijn laatste jaar koos hij er voor zijn ervaring over te brengen bij UnitedHealthcare. In augustus besloot hij wielercoach te worden.

Carrière als een nachtkaars uitgedoofd

Veel renners hebben schrik voor het jaar teveel. Het slot van hun carrière zorgt voor een smet op het palmares. Begin mei liet Jurgen Van den Broeck weten aan zijn laatste jaar als beroepsrenner bezig te zijn. Zijn contract met LottoNL-Jumbo, dat tot en met eind 2018 liep, werd in goed overleg eerder beëindigd. “Ik luister naar de signalen van mijn lichaam”, aldus JVDB. “Je kunt de wielersport alleen aan honderd procent bedrijven. Het valt me alsmaar zwaarder om dat te bereiken en ik heb er steeds meer moeite mee om er veel voor van huis te zijn.” De openingsetappe in het Critérium du Dauphiné 2011 was zijn eerste profoverwinning.

VDB2 in de Belgische driekleur voor Katusha – foto: Sirotti

Op basis van werklust, trainingsarbeid, karakter en doorzettingsvermogen heeft Van den Broeck het maximale uit zijn carrière gehaald. De 34-jarige klimmer debuteerde in 2004 als beroepsrenner bij US Postal. In 2007 stapte hij over naar de Belgische Lotto-ploeg, waarvoor hij een vijfde (2010, later aangepast naar derde) en vierde (2012) plaats in de Tour de France behaalde. Ondanks de nationale titel in het tijdrijden, liep de arbeidsrelatie tussen hem en de ploeg spaak in 2015. Het verval was ingezet. Hij stapte als klimknecht over naar Katusha en sloot in 2017 af bij LottoNL-Jumbo. De laatste drie jaar haalde hij niet meer het niveau van weleer.

Ook de carrière van Tyler Farrar kan opgesplitst worden in twee delen. Een spetterend begin en een mager einde. Als er één renner nooit over de dood van Wouter Weylandt heen is geraakt, is het wel Farrar. De dood van zijn boezemvriend heeft een diepe wonde geslagen bij de in Gent wonende Amerikaan. Waarschijnlijk is het één van de hoofdverklaringen van het mindere einde van zijn carrière. De mooiste overwinning voor Farrar kwam er op Fourth of July 2011, de nationale feestdag voor de Amerikanen. Ploegmaat Thor Hushovd, toen wereldkampioen en drager van de gele trui, trok de spurt aan voor de Amerikaan. Farrar won overtuigend de massasprint en maakte vlak na de meet het bekende ‘W-gebaar’ met zijn handen, verwijzend naar Wouter Weylandt. “Ik draag deze zege aan hem op. Toen ik de etappe won waren mijn gedachten meteen bij hem.”

Tyler Farrar fungeerde als wegkapitein bij Dimension Data – Foto: Sirotti

Farrar boekte met zijn snelle benen een aantal mooie zeges. Hij won onder meer twee keer de Vattenfall Cyclassics, de Scheldeprijs en ritten in de Tour (één), de Giro (twee) en de Vuelta (drie). Na 2011 verdween Farrar van de eerste regionen.  Hij droeg het shirt van Cofidis, Garmin, MTN-Qhubeka en ten slotte Dimension Data. De 33-jarige Amerikaan had nog een contract voor 2018 bij Dimension Data, maar koos ervoor een punt achter zijn loopbaan van veertien jaar te zetten.

Daarnaast speldde ook Andrew Talansky in 2017 voor de laatste keer een rugnummer op zijn wielershirt. De 28-jarige klassementsman gaf in september eerst geen reden voor zijn opvallende beslissing, maar daarna kwam er met een Instagram-post duidelijkheid in oktober: “Na een korte rustperiode ben ik nu klaar om het volgende hoofdstuk in mijn leven aan te kondigen. Ik ben officieel pensionado af en klaar om mijn volgende hoofdstuk aan te kondigen”, schreef hij. “Ik groeide op in Florida, waar ik veel zwom en veel aan hardlopen deed. Ziet u waar dit heengaat? Triatlon!”

Het volledige podium van de Dauphiné 2014 hing de koersfiets aan de haak in 2017 – foto: Sirotti

De Amerikaan werd in 2011 prof bij het toenmalige Garmin-Cervélo. Zijn grootste wapenfeit was de eindoverwinning in het Critérium du Dauphiné in 2014. Vorig jaar reed hij zich nog naar top-vijf eindnoteringen in Californië, Zwitserland, Utah en in de Vuelta. In 2017 was Talansky een schim van zichzelf. Hij kwam niet verder dan een ritzege in de Ronde van Californië. De nieuwbakken triatleet heeft nu de Ironman van Hawaï als doel gesteld.

Pensioengerechtigde leeftijd

Vanaf een bepaalde leeftijd kiezen sommige wielrenners bewust voor vrijwillige koerspensionering. De actieve veertigplussers zijn al de revue gepasseerd. Het aantal 35-plussers dat de ‘Fiets aan de wilgen’ hangt is haast niet te tellen. Van gewaardeerde wegkapiteinen op leeftijd als Wanty-Groupe Gobert-renner Frederik Veuchelen (39), Jesús Hernández (36), Danilo Napolitano (36) en viervoudig Zwitsers kampioen Martin Elmiger (39), tot iets minder bekende continentale renners als oud-Brits kampioen Kristian House (38), Michael Reihs (38) en oud-Portugees kampioen Rui Miguel Sousa Barbosa (41).

De mooiste profzege van Riblon: Een Tourritzege op Alpe d’Huez – foto: Sirotti

Christophe Riblon en AG2R La Mondiale waren twee handen op één buik. De Fransman koerste zijn hele carrière voor de ploeg van Vincent Lavenu. “Ik had gehoopt om door te kunnen gaan, maar eigenlijk wist ik dat het klaar was toen AG2R mij in juni vertelde dat ze mijn contract niet zouden verlengen”, aldus de 36-jarige renner. Ondanks slechts vijf profoverwinningen, is Riblon geen grijze muis in het wielerpeloton. In 2010 won hij de Tourrit naar Ax-3-Domaines. Drie jaar later zegevierde hij in de Touretappe naar Alpe d’Huez. Riblon werd ook verkozen tot de meest strijdlustige renner van de Tour de France 2013. “Om in de honderdste Tour tot meest strijdlustige te worden gekozen, betekent echt wat. Dit is een grote beloning. Ik heb er altijd van gedroomd om een foto te hebben dat ik alleen op het podium van de Champs Élysées sta.”

Mouris reed slechts één koers uit in 2017 – foto: Sirotti

Ook Jens Mouris had een pensioengerechtigde leeftijd om zijn leven als profwielrenner te beëindigen. Op basis van zijn laatste jaar bij Roompot-Nederlandse Loterij, zou je de 37-jarige Nederlander ook ondergebracht kunnen hebben bij ‘Carrière als een nachtkaars uitgedoofd’. In zijn enige wedstrijd die de ex-baanwielrenner in 2017 tot een goed einde bracht, het NK tijdrijden, finishte hij als voorlaatste op bijna veertien minuten van Tom Dumoulin. Mouris kwam in zijn carrière tot twee profzeges op de weg. In 2008 won hij namens Mitsubishi-Jartazi de proloog in de DELTA Tour Zeeland en twee jaar later schreef hij in het shirt van Vacansoleil de Eneco Ronde Van Het Groene Hart op zijn naam. Op de piste werd hij Europees kampioen op het Omnium en op de Ploegenachtervolging.

Tijd voor iets anders

Vanaf een bepaald moment in hun leven kozen sommige wielrenners bewust voor vrijwillige koerspensionering. Dit jaar kwam er een einde aan de zestienjarige carrière van Manuel Quinziato. Hij startte bij Lampre (2002-2004), om via Saunier Duval (2005) en Liquigas (2006-2010) af te sluiten bij BMC (2011-2017). Hij won in zijn loopbaan twee etappes in de toenmalige Eneco Tour, de nationale tijdrittitel en tweemaal WK-goud met BMC in het ploegentijdrijden. Toch keek de Italiaanse allrounder (37) uit naar de toekomst. “Ik kan niet wachten om te beginnen als zaakwaarnemer van huidige coureurs.”

Tijdritspecialist Quinziato werd Italiaans kampioen tijdrijden in 2016 – foto: Sirotti

En hij was niet de enige voor wie het tijd werd om eens ‘iets anders’ te doen. De 27-jarige Belg Christophe Premont werd lector aan de universiteit van Louvain-la-Neuve. Jens Wallays schoolde zich om tot bouwvakker en wielercoach voor de jeugdrenners van wielerclub Jonge Renners Roeselare. De 26-jarige Daan Meijers van Delta Cycling Rotterdam koos voor het ploegleiderschap bij de junioren van LottoNL-Jumbo-De Jonge Renner. De Zwitserse kampioen van 2016, Jonathan Fumeaux (Roth-Akros), ging opnieuw de schoolbanken in. De 29-jarige Jarl Salomein koos voor een job als ambulancier. Het waren misschien niet de bekendste namen, maar u zal ze straks niet meer terugzien in het profpeloton.

Niet iedereen wilde echter per se in het wielrennen blijven. Martin Velits verruilde de koersfiets voor de modewereld. Samen met zijn tweelingbroer Peter heeft hij Isadora Apparel, een kledingmerk opgericht. “Ik stop liever iets vroeger dan te laat”, zei Velits. “Tot en met vorig jaar heb ik altijd samen getraind met mijn broer Peter. Maar omdat hij gestopt is met koersen, fietsten we dit seizoen nog amper samen. Ik begon eenzaam te worden zonder hem.” Hij boekte gedurende zijn elfjarige profloopbaan twee zeges: de nationale titel op de weg (2009) en in het tijdrijden (2010). De 26-jarige Romain Guillemois (Direct Energie) was een vrij onbeschreven blad.  Zijn contract werd ondanks vier jaar knechtenwerk niet verlengd, waardoor de Fransman zich nu weer zal richten op zijn studie Medical Engineering.

Nederlanders stoppen (te?) vroeg

Ook het aantal Nederlanders dat dit jaar de proffiets aan de spreekwoordelijke wilgen hangen, is opnieuw niet op twee handen te tellen. In eerdere verschillende categorieën werden al onder andere Westra, Rodenburg, Gunst, Goos, Meijers en Mouris besproken. Nu krijgen ook Albert Timmer, Martijn Verschoor, Twan Castelijns en Hugo Haak de aandacht die zij verdienen.

Ondanks een verbintenis tot en met 2018 zal Albert Timmer vanaf komend seizoen niet meer in het profpeloton te bewonderen zijn. De eerste reden dat de coureur uit Gramsbergen vervroegd afscheid neemt van de wielersport, schuilt onder meer in het feit dat hij meer aandacht wil besteden aan zijn familie. De tweede verklaring is een operatie vanwege hartritmestoornissen in 2015. Sindsdien heeft de Sunweb-renner nooit meer het volledige vertrouwen op de fiets weten terug te vinden. In zijn veertienjarige carrière wist Timmer – die in dienst reed van kopmannen als Marcel Kittel, John Degenkolb en Tom Dumoulin – geen enkele profzege te boeken. Voor de ploegen van manager Iwan Spekenbrink reed hij maar liefst elf grote rondes: zeven keer de Tour de France, drie keer de Giro d’Italia en eenmaal de Vuelta a España.

Foto: Rudie Ottens

“Het is raar dat het in één keer klaar kan zijn”, vertelde Twan Castelijns aan collega-redacteur Niels Bastiaens in ons weekendinterview. Zijn avontuur als beroepswielrenner zat er plotseling op. Castelijns won in 2015 de Topcompetitie en verdiende daarmee een profcontract bij Roompot-Oranje Peloton. Zijn prestaties in het Nederlandse regelmatigheidsklassement leverde hem ook interesse op van LottoNL-Jumbo. Castelijns besloot uiteindelijk te gaan voor een contract in de WorldTour en tekende voor twee jaar bij LottoNL-Jumbo. Ook Castelijns heeft geen profzeges achter zijn naam staan. In het geelzwarte shirt van LottoNL-Jumbo reed hij tweemaal de Ronde van Italië uit (2017: 130e, 2016: 114e). Het absolute hoogtepunt in zijn carrière was de Giro van 2016, met Steven Kruijswijk in het roze.

In de Sparkassen Münsterland Giro 2017 heeft Martijn Verschoor zijn laatste wedstrijdkilometers als beroepsrenner gereden. Verschoor was sinds 2010 actief voor de Amerikaanse formatie Novo Nordisk, allemaal bestaande uit renners met diabetes. Hij reed tijdens zijn profcarrière onder meer vier keer Milaan-San Remo en verdiende zijn strepen als sprinter van de diabetes-ploeg. In 2011 won hij een rit in de Canadese etappekoers Tour de Beauce. “De dag dat ik geen topsporter meer ben, komt veel te vroeg” schreef Hugo Haak in een persbericht. Een slepende knieblessure hebben hem doen besluiten om te stoppen met baanwielrennen. “Ik kijk met trots terug op een hele mooie carrière, waarbij ik met Nils van ’t Hoenderdaal en Jeffrey Hoogland in 2015 Europees kampioen Teamsprint (foto, red.) werd in het Zwitserse Grenchen. Daarnaast wonnen wij in 2016 met Matthijs Büchli de zilveren medaille op de WK Teamsprint in Londen.” De baanwielrenner komt nu in dienst bij de KNWU.

Verlaten het wegwielrennen

Tenslotte zijn er enkele beroepswielrenners die het wegwielrennen definitief verlaten, maar waarvan hun profcarrière er nog niet opzit. Francis Mourey kreeg half september te horen dat zijn contract bij Fortuneo-Oscaro niet verlengd werd. De negenvoudig Frans kampioen in het veld keert terug naar zijn roots, de cyclocross. De opvallendste resultaten van de 37-jarige renner op de weg waren een negentiende plaats in het eindklassement van de Ronde van Italië 2013 en de overwinning in Tro-Bro Léon, een Bretonse wedstrijd over onverharde wegen.

Francis Mourey tijdens de Giro van 2013 – foto: Sirotti

Eén van de concurrenten op het Frans kampioenschap veldrijden voor Mourey zal Arnold Jeannesson worden. De Franse klimmer nam dit jaar afscheid van het wegpeloton om een gooi te doen naar de nationale titel in het veld. Eerder pakte de wegwielrenner annex veldrijder al twee keer brons en twee keer zilver. De beste periode op de weg beleefde hij voor FDJ. In zijn eerste Tour de France eindigde hij als vijftiende in het eindklassement.

De wegcarrière van Ondřej Cink bij Bahrain-Merida heeft welgeteld één jaar geduurd. De Tsjech zal zich opnieuw toeleggen op het mountainbiken. De 27-jarige renner werd al twee keer nationaal kampioen van zijn land in de olympische discipline Cross Country. Echte resultaten boekte hij dit jaar niet. De opvallendste uitslagen waren een negende plaats in de Ruta del Sol en een achttiende stek in Strade Bianche. Hij nam wel deel aan de Ronde van Frankrijk, waar hij opgaf in de negentiende etappe.

Na geen contractverlenging meer te ontvangen bij Katusha-Alpecin, heeft Alberto Losada zelf de knoop doorgehakt en besloten om te stoppen. Maar ook hij verdwijnt niet uit het profcircuit. Op 35-jarige leeftijd gaat hij zich toeleggen op Marathon-wedstrijden, een discipline in het mountainbiken. De knecht heeft in zijn profcarrière geen zeges geboekt, wel heeft hij alle grote ronden meermaals uitgereden aan de zijde van zijn toenmalige kopman Joaquim Rodríguez.

In 2013 zal de Nederlandse wielervolger raar opgekeken hebben toen de naam van Alexander Wetterhall verscheen in het wielernieuws. Toen won de inmiddels 31-jarige Zweed voor het ProContinentale NetApp-Endura namelijk de Ronde van Drenthe. Ruim vier jaar later neemt Wetterhall afscheid van het wegwielrennen. Op Twitter laat de Zweed weten zich vanaf nu te richten op Cross Country, de olympische mountainbike-discipline.

Geen wegwedstrijden meer voor Leigh Howard – foto: Sirotti

Een al dan niet tijdelijk afscheid van het wegwielrennen kwam er voor Leigh Howard. De Australische sprinter van Aqua Blue Sport gaat zich de komende twee jaar focussen op het baanwielrennen, zodat hij op zijn best kan zijn tijdens de Olympische Spelen van 2020 in Tokio. “Ik verlaat de sport niet voor altijd, maar ik heb besloten om te stoppen met professioneel wielrennen op de weg in Europa om mij te kunnen concentreren op het baanwielrennen, met het oog op de Olympische Spelen van 2020 in Tokio.”

Een overzicht van de namen die stopten in 2017:

Tom Boonen
Leeftijd: 15 oktober 1980 (37 jaar)
Laatste ploeg: Quick-Step Floors (WT)
Grootste prestatie: Wereldkampioen wielrennen bij de profs 2005

Vegard Breen
Leeftijd: 8 februari 1990 (27 jaar)
Laatste ploeg: Joker Icopal (CT)
Grootste prestatie: Noors kampioen tijdrijden bij de junioren 2008

Giampaolo Caruso
Leeftijd: 15 augustus 1980 (37 jaar)
Laatste ploeg: Dopingschorsing afgelopen op 17 augustus 2017, Katusha in 2015
Grootste prestatie: Milaan-Turijn 2014

Twan Castelijns
Leeftijd: 23 januari 1989 (28 jaar)
Laatste ploeg: LottoNL-Jumbo (WT)
Grootste prestatie: Eindwinnaar Topcompetitie 2015

Francesco Chicchi
Leeftijd: 27 november 1980 (37 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Androni Giocattoli – Sidermec in 2016
Grootste prestatie: Wereldkampioen op de weg bij de beloften 2002

Ondrej Cink
Leeftijd: 6 november 1990 (27 jaar)
Laatste ploeg: Bahrain Merida (WT)
Grootste prestatie: Tweevoudig Tsjechisch kampioen mountainbike 2013 en 2015

Gerald Ciolek
Leeftijd: 19 september 1986 (31 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Stölting Service Group in 2016
Grootste prestatie: Milaan San Remo 2013

Alberto Contador
Leeftijd: 6 december 1982 (35 jaar)
Laatste ploeg: Trek-Segafredo (WT)
Grootste prestatie: Tweevoudig eindwinnaar van de Ronde van Frankrijk 2007 en 2009

Sander Cordeel
Leeftijd: 7 november 1987 (30 jaar)
Laatste ploeg: Vérandas Willems-Crelan (PCT)
Grootste prestatie: GP Impanis – Van Petegem 2012

Mario Costa
Leeftijd: 15 november 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Lampre-Merida in 2016
Grootste prestatie: Portugees kampioen op de weg bij de junioren 2003

John Ebsen
Leeftijd: 15 november 1988 (29 jaar)
Laatste ploeg: Infinite AIS Cycling Team (CT)
Grootste prestatie: Eindwinnaar bergklassement Tour de Langkawi 2017

Martin Elmiger
Leeftijd: 23 september 1978 (39 jaar)
Laatste ploeg: BMC (WT)
Grootste prestatie: Viervoudig Zwitsers kampioen wielrennen op de weg 2001, 2005, 2010 en 2014

Tyler Farrar
Leeftijd: 2 juni 1984 (33 jaar)
Laatste ploeg: Dimension Data (WT)
Grootste prestatie: Derde etappe in de Ronde van Frankrijk 2011

Andrea Fedi
Leeftijd: 29 mei 1991 (26 jaar)
Laatste ploeg: Wilier Triestina – Selle Italia (PCT)
Grootste prestatie: Trofeo Laigueglia 2016

Jonathan Fumeaux
Leeftijd: 7 maart 1988 (29 jaar)
Laatste ploeg: Roth-Akros (CT)
Grootste prestatie: Zwitsers kampioen op de weg bij de profs 2016

Linus Gerdemann
Leeftijd: 16 september 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Stölting Service Group in 2016
Grootste prestatie: Zevende etappe in de Ronde van Frankrijk 2007

Marc Goos
Leeftijd: 30 november 1990 (27 jaar)
Laatste ploeg: Development Team Sunweb (CT)
Grootste prestatie: Eindklassement Vuelta Ciclista a León 2011

Patrick Gretsch
Leeftijd: 7 april 1987 (30 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, AG2R La Mondiale in 2016
Grootste prestatie: Wereldkampioen tijdrijden bij de junioren 2004

Fernando Grijalba
Leeftijd: 14 januari 1991 (26 jaar)
Laatste ploeg: Kuwait – Cartucho.es (CT)
Grootste prestatie: /

Romain Guillemois
Leeftijd: 28 maart 1991 (26 jaar)
Laatste ploeg: Direct-Energie (PCT)
Grootste prestatie: Frans kampioen Scratch 2012

Davy Gunst
Leeftijd: 30 januari 1995 (22 jaar)
Laatste ploeg: An Post Chain Reaction (CT)
Grootste prestatie: /

Greg Henderson
Leeftijd: 10 september 1976 (41 jaar)
Laatste ploeg: UnitedHealthcare (PCT)
Grootste prestatie: Derde etappe in de Ronde van Spanje 2009

Jesús Hernández
Leeftijd: 28 september 1981 (36 jaar)
Laatste ploeg: Trek-Segafredo (WT)
Grootste prestatie: /

Kristian House
Leeftijd: 6 oktober 1978 (39 jaar)
Laatste ploeg: ONE (CT)
Grootste prestatie: Brits kampioen op de weg bij de profs 2009

Leigh Howard
Leeftijd: 18 oktober 1989 (28 jaar)
Laatste ploeg: Aqua Blue Sport (PCT)
Grootste prestatie: Kampioenschap Van Vlaanderen 2010

Thierry Hupond
Leeftijd: 10 november 1984 (33 jaar)
Laatste ploeg: Delko Marseille Provence KTM (PCT)
Grootste prestatie: Vierde etappe in de 4 Jours de Dunkerque 2014

Martyn Irvine
Leeftijd: 6 juni 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Aqua Blue Sport (PCT)
Grootste prestatie: Wereldkampioen Scratch 2013

Vladimir Isaychev
Leeftijd: 21 april 1986 (31 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Katusha in 2016
Grootste prestatie: Russisch kampioen op de weg bij de profs 2013

Fabrice Jeandesboz
Leeftijd: 4 december 1984 (33 jaar)
Laatste ploeg: Direct-Energie (PCT)
Grootste prestatie: Frans kampioen achtervolging 2005

Arnold Jeannesson
Leeftijd: 16 januari 1986 (31 jaar)
Laatste ploeg: Fortuneo – Oscaro (PCT)
Grootste prestatie: Achtste etappe in de Tour de l’Avenir 2008

Alexandr Kolobnev
Leeftijd: 4 mei 1982 (35 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Gazprom-RusVelo in 2016
Grootste prestatie: Tweevoudig Russisch kampioen 2004 en 2010

Romain Lemarchand
Leeftijd: 26 juli 1987 (30 jaar)
Laatste ploeg: Delko Marseille Provence KTM (PCT)
Grootste prestatie: Frans kampioen tijdrijden bij de beloften 2009

Alberto Losada
Leeftijd: 28 februari 1982 (35 jaar)
Laatste ploeg: Katusha – Alpecin (WT)
Grootste prestatie: Jongerenklassement Ronde van La Rioja 2006

Adriano Malori
Leeftijd: 28 januari 1988 (29 jaar)
Laatste ploeg: Movistar (WT)
Grootste prestatie: Drievoudig Italiaans kampioen tijdrijden 2011, 2014 en 2015

Javier Megias
Leeftijd: 30 september 1983 (34 jaar)
Laatste ploeg: Novo Nordisk (PCT)
Grootste prestatie: Tweede in het eindklassement van Tour de Korea 2016

Daan Meijers
Leeftijd: 11 april 1991 (26 jaar)
Laatste ploeg: Delta Cycling Rotterdam (CT)
Grootste prestatie: Kernen Omloop Echt-Susteren 2016

Sébastien Minard
Leeftijd: 12 juni 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, AG2R La Mondiale in 2016
Grootste prestatie: Parijs-Camembert 2010

Francis Mourey
Leeftijd: 8 december 1980 (37 jaar)
Laatste ploeg: Fortuneo – Oscaro (PCT)
Grootste prestatie: Negenvoudig Frans kampioen veldrijden bij de profs

Jens Mouris
Leeftijd: 12 maart 1980 (37 jaar)
Laatste ploeg: Roompot Nederlandse Loterij (PCT)
Grootste prestatie: Europees kampioen omnium 2006

Lars Petter Nordhaug
Leeftijd: 14 mei 1984 (33 jaar)
Laatste ploeg: Aqua Blue Sport (PCT)
Grootste prestatie: Grand Prix Cycliste de Montréal 2012

Bob Olieslagers
Leeftijd: 17 maart 1997 (20 jaar)
Laatste ploeg: Metec-TKH (CT)
Grootste prestatie: /

Luca Paolini
Leeftijd: 17 januari 1977 (40 jaar)
Laatste ploeg: Dopingschorsing afgelopen op 6 januari 2017, Katusha in 2015
Grootste prestatie: Gent-Wevelgem 2015

Alex Peters
Leeftijd: 31 maart 1994 (23 jaar)
Laatste ploeg: SEG Racing Academy (CT)
Grootste prestatie: Vierde etappe in de Ronde van Bretagne 2015

Cedric Pineau
Leeftijd: 8 mei 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: FDJ (WT)
Grootste prestatie: Paris-Troyes 2010

Ruben Pols
Leeftijd: 3 november 1994 (23 jaar)
Laatste ploeg: Sport Vlaanderen – Baloise (PCT)
Grootste prestatie: Belgisch kampioen tijden bij de beloften 2015

Christophe Premont
Leeftijd: 22 november 1989 (28 jaar)
Laatste ploeg: Vérandas Willems-Crelan (PCT)
Grootste prestatie: Grote Prijs 1 Mei – Ereprijs Victor de Bruyne

Manuel Quinziato
Leeftijd: 30 oktober 1979 (38 jaar)
Laatste ploeg: BMC (WT)
Grootste prestatie: Tweevoudig wereldkampioen ploegentijdrijden 2014 en 2015

Alex Rasmussen
Leeftijd: 9 juni 1984 (33 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, ColoQuick CULT in 2016
Grootste prestatie: Tweevoudig wereldkampioen scratch 2005 en 2010

Michael Reihs
Leeftijd: 25 april 1979 (38 jaar)
Laatste ploeg: Team Virtu Cycling (CT)
Grootste prestatie: Himmerland Rundt 2011

Christophe Riblon
Leeftijd: 17 januari 1981 (36 jaar)
Laatste ploeg: AG2R La Mondiale (WT)
Grootste prestatie: Achttiende etappe in de Ronde van Frankrijk 2013

Tim Rodenburg
Leeftijd: 14 september 1984 (23 jaar)
Laatste ploeg: Destil Jo-Piels (CT)
Grootste prestatie: Nederlands kampioen tijdrijden bij de beloften 2016

Jarl Salomein
Leeftijd: 27 januari 1989 (28 jaar)
Laatste ploeg: Sport Vlaanderen – Baloise
Grootste prestatie: Bergklassement Driedaagse van De Panne-Koksijde 2015

Samuel Sanchez
Leeftijd: 5 februari 1978 (39 jaar)
Laatste ploeg: BMC (WT)
Grootste prestatie: Olympisch kampioen wielrennen in 2008

Jordi Sloof
Leeftijd: 22 september 1995 (22 jaar)
Laatste ploeg: Delta Cycling Rotterdam (CT)
Grootste prestatie: /

Rui Miguel Sousa Barbosa
Leeftijd: 17 juli 1976 (41 jaar)
Laatste ploeg: Radio Popular Boavista (CT)
Grootste prestatie: Portugees kampioen op de weg 2010

Luca Sterbini
Leeftijd: 12 november 1992 (25 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Bardiani – CSF in 2016
Grootste prestatie: Italiaans kampioen tijdrijden bij de junioren 2010

Jonathan Tiernan-Locke
Leeftijd: 26 december 1984 (33 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017
Grootste prestatie: Eindklassement Ronde van de Middellandse Zee 2012

Andrew Talansky
Leeftijd: 23 november 1988 (29 jaar)
Laatste ploeg: Cannondale-Drapac (WT)
Grootste prestatie: Eindklassement van het Critérium du Dauphiné 2014

Albert Timmer
Leeftijd: 13 juni 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Sunweb (WT)
Grootste prestatie: Zesde plaats in de veertiende etappe van de Ronde van Italië 2014 naar Oropa

Paolo Tiralongo
Leeftijd: 8 juli 1977 (40 jaar)
Laatste ploeg: Astana (WT)
Grootste prestatie: Drievoudig ritwinnaar in de Ronde van Italië 2011, 2012 en 2015

Mirko Tedeschi
Leeftijd: 5 januari 1989 (28 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Wilier – Southeast in 2016
Grootste prestatie: Italiaans kampioen ploegenachtervolging bij de junioren 2007

Amets Txurruka
Leeftijd: 10 november 1982 (35 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Orica-GreenEDGE in 2016
Grootste prestatie: Prijs voor de Superstrijdlust in de Ronde van Frankrijk 2007

Jurgen Van den Broeck
Leeftijd: 1 februari 1983 (34 jaar)
Laatste ploeg: LottoNL-Jumbo (WT)
Grootste prestatie: Eerste etappe in Parijs-Nice 2011

Alessandro Vanotti
Leeftijd: 16 september 1980 (37 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Astana in 2016
Grootste prestatie: Vierde etappe in de Settimana Ciclista Lombarda 2007

Martin Velits
Leeftijd: 21 febuari 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Quick-Step Floors (WT)
Grootste prestatie: Slowaaks kampioen op de weg bij de profs 2009

Martijn Verschoor
Leeftijd: 4 mei 1985 (32 jaar)
Laatste ploeg: Novo Nordisk (PCT)
Grootste prestatie: Tweede etappe in de Tour de Beauce 2011

Frederik Veuchelen
Leeftijd: 4 september 1978 (39 jaar)
Laatste ploeg: Wanty-Groupe Gobert (PCT)
Grootste prestatie: Dwars door Vlaanderen 2006

Angel Vicioso
Leeftijd: 13 april 1977 (40 jaar)
Laatste ploeg: Katusha-Alpecin (WT)
Grootste prestatie: Derde etappe in de Ronde van Italië 2011

Thomas Voeckler
Leeftijd: 22 juni 1979 (38 jaar)
Laatste ploeg: Direct-Energie (PCT)
Grootste prestatie: Eindklassement bolletjestrui Ronde van Frankrijk 2012

Paul Voss
Leeftijd: 26 maart 1986 (31 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Bora-Argon 18 in 2016
Grootste prestatie: 1 dag de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk van 2016

Jens Wallays
Leeftijd: 15 september 1992 (25 jaar)
Laatste ploeg: Sport Vlaanderen – Baloise (PCT)
Grootste prestatie: Belgisch kampioen bij de beloften 2013

Alexander Wetterhall
Leeftijd: 12 april 1986 (31 jaar)
Laatste ploeg: Tre Berg – Postnord (CT)
Grootste prestatie: Albert Achterhes Pet Ronde van Drenthe 2013

Lieuwe Westra
Leeftijd: 11 september 1982 (35 jaar)
Laatste ploeg: Wanty – Groupe Gobert (PCT)
Grootste prestatie: Driedaagse De Panne-Koksijde 2016

Andrea Zordan
Leeftijd: 15 augustus 1991 (26 jaar)
Laatste ploeg: Ploegloos in 2017, Roth in 2016
Grootste prestatie: Italiaans kampioen op de weg bij de beloften 2013

Haimar Zubeldia
Leeftijd: 1 april 1977 (40 jaar)
Laatste ploeg: Trek-Segafredo (WT)
Grootste prestatie: Eindklassement van de Ronde van de Ain 2010