De 107e editie van de Ronde van Vlaanderen is gewonnen door Tadej Pogačar. De Sloveen van UAE Emirates reed op de laatste passage van de Oude Kwaremont weg van Mathieu van der Poel, haalde de eerder ontsnapte Mads Pedersen bij en soleerde vervolgens op indrukwekkende wijze naar zijn eerste zege in Vlaanderens Mooiste. Een sterke Van der Poel werd tweede, Mads Pedersen won de sprint voor plek drie.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Vandaag was het – na talloze vooruitblikken, voorbeschouwingen en bespiegelingen – eindelijk zover: de 107e editie van de Ronde van Vlaanderen. Zondag 2 april 2023 was de dag dat we een nieuw duel kregen tussen de ‘Grote Drie’ – Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Tadej Pogačar – in Vlaanderens Mooiste, al waren er natuurlijk nog (veel) meer kapers op de kust. De deelnemers verzamelden zich al vroeg en voor het eerst sinds 2017 weer in Brugge voor de start van de Ronde, voor een loodzware tocht over 273,4 kilometer over iconische hellingen als de Oude Kwaremont, Koppenberg en de Paterberg.

Peloton al vroeg op de kant, Van der Poel laat zich verrassen 
In een razendsnelle openingsfase – de wind stond vol in de rug van de coureurs – was het vergeefs wachten op een vroege vlucht. Aan goede wil geen gebrek, maar de aanvalspogingen werden al snel weer in de kiem gesmoord. Het tempo lag in het eerste koersuur ontzettend hoog, waardoor de renners zelfs voorlagen op het snelste koersschema. Met nog goed 230 kilometer te gaan was het helemaal alle hens aan dek in het peloton. Bahrain Victorious probeerde de boel op de kant te zetten en er ontstonden ook enkele scheurtjes: enkele belangrijke namen lieten zich verrassen.

Waaiers! – foto: Cor Vos

De grootste naam? Mathieu van der Poel. De titelverdediger reed op het moment van scheuren in de achterste regionen van het peloton en bevond zich plots in een achteropgeraakt groepje. Ook Valentin Madouas (de nummer drie van 2022), Søren Kragh Andersen, Sep Vanmarcke, Biniam Girmay, Michael Matthews, Peter Sagan en Caleb Ewan waren ineens op achtervolgen aangewezen. De ploegen van deze geloste renners roken het gevaar en probeerden met verenigde krachten de scheve situatie recht te zetten. Alpecin-Deceuninck, Groupama-FDJ en Israel-Premier Tech deden een eerste jasje uit, maar slaagden wel in hun missie.

Van der Poel kan opgelucht ademhalen, Van Poppel tegen de grond
Na een ziedende achtervolging van goed twintig kilometer kon Van der Poel opgelucht ademhalen, in de wetenschap dat de hergroepering een feit was, maar het was toch een eerste waarschuwing voor de kopman van Alpecin-Deceuninck. Niet veel later werd de koers weer opgeschud, maar dit keer door een valpartij van onder meer Danny van Poppel en Dwars door Vlaanderen-revelatie Oier Lazkano. Voor Van Poppel bleek het ook meteen het einde van zijn Ronde van Vlaanderen. Er was echter nauwelijks tijd om stil te staan bij de opgave van Van Poppel, want in het peloton viel het maar niet stil.

Reinders en Hoole in de aanval – foto: Cor Vos

Na een vliegensvlugge openingsfase – na twee uur noteerden we een gemiddelde snelheid van 49,3 kilometer per uur – slaagden vijf renners er dan tóch in om een kleine voorsprong bijeen te fietsen. Guillaume Van Keirsbulck (Bingoal WB), Daan Hoole (Trek-Segafredo), Jasper De Buyst (Lotto-Dstny), Filippo Colombo (Q36.5) en Elmar Reinders (Jayco-AlUla) sloegen de handen ineen en begonnen met een vijftiental seconden voorsprong aan de eerste hindernis van de dag: de kasseien van de Huisepontweg. Deze vlucht van vijf was echter geen lang leven beschoren, want in het peloton kwam er nog maar eens een tegenreactie.

Maciejuk veroorzaakt massale val 
Tim Merlier ging op jacht naar de vijf koplopers en de Belgische kampioen van Soudal Quick-Step wist – samen met de sterke Duitser Jonas Rutsch (EF Education-EasyPost) – de sprong naar voren te maken, net als de Canadees Hugo Houle van Israel-Premier Tech. In het peloton ging het blok er dan toch op en besloot men een massale plaspauze in te lassen, waardoor de voorsprong van de acht koplopers opliep tot goed vijf minuten. Er leek even wat tijd voor wat ademruimte, maar dit duurde niet al te lang. Op goed 140 kilometer van de streep werd het peloton namelijk opgeschrikt door een massale val.

Wellens moest opgeven na een val – foto: Cor Vos

Filip Maciejuk was de grote boosdoener, die door de jury zelfs uit koers werd genomen. De Pool van Bahrain Victorious probeerde in aanloop naar de eerste keer Oude Kwaremont op te schuiven, belandde echter in het gras en schoot weer terug het peloton in. Een massale valpartij was het gevolg. De schade was enorm en meerdere toppers maakten op harde wijze kennis met het Vlaamse asfalt. Wout van Aert, Julian Alaphilipe, Mads Pedersen en Jasper Stuyven lagen erbij, maar kwamen met de schrik vrij. Voor Tim Wellens was er minder goed nieuws: de Belg van UAE Emirates, de belangrijkste ploegmaat van Pogačar, werd afgevoerd naar het ziekenhuis.

Anticiperen is het devies 
Het was opnieuw chaos troef in het peloton, en niet alleen omdat er werd gevallen. Verschillende ploegen probeerden halfweg koers namelijk ook te anticiperen. Zo trok de teruggekeerde Pedersen in de aanval, net als schaduwfavorieten als Matteo Trentin, Yves Lampaert en Nathan Van Hooydonck. Deze vlucht werd nog ingerekend, maar een tweede poging had meer succes. Na de kasseien van de Molenberg wist een zeer sterke groep zich af te scheiden, in de jacht op de negenkoppige vluchtgroep. De namen? Van Hooydonck, Florian Vermeersch, Pedersen, Trentin, Jhonatan Narvaéz, Kasper Asgreen, Neilson Powless, Fred Wright en Stefan Küng.

Trentin probeert te anticiperen – foto: Cor Vos

Deze negen kloppers hadden al snel een goede verstandhouding en sloegen de handen ineen. Voor UAE Emirates en Jumbo-Visma was dit een perfecte situatie, gezien de aanwezigheid van Trentin en Van Hooydonck in de achtervolgende groep, maar voor Alpecin-Deceuninck was dit dan weer een precaire situatie. De Belgische ploeg had niemand mee in de spits van de koers en dus moest Xandro Meurisse in het uitgedunde peloton de kastanjes uit het vuur halen voor kopman Van der Poel. Met nog goed negentig kilometer te gaan hing alles echter nog op een zakdoek, en kon het dus nog alle kanten op.

Meerdere kleppers vinden elkaar 
Het verschil tussen de achtervolgende groep – waar inmiddels ook Benoît Cosnefroy en Matteo Jorgenson waren aangesloten – en het peloton groeide in de daaropvolgende kilometers echter wel zienderogen. Een halve minuut werd een minuut, een minuut werd anderhalve minuut… Mannen als Asgreen, Küng en Trentin begonnen met een zeer mooie voorsprong aan de volgende heuvelzone Berg Ten Houte-Kanarieberg-Oude Kwaremont-Paterberg. De acht koplopers waren inmiddels ingerekend, waardoor we met zeventien koplopers begonnen aan de laatste tachtig kilometer.

Een sterke groep met Pedersen, Wright en Asgreen – foto: Cor Vos

In het peloton was het wachten op een echte versnelling: er werd door de grote mannen vooral naar elkaar gekeken. Dit speelde de koplopers alleen maar meer in de kaart. Asgreen en co zagen hun voorsprong groeien naar liefst drie minuten. Intussen werd het peloton opnieuw opgeschrikt door een massale val. In de buik van het peloton kwam de tot op dat moment attent koersende Biniam Girmay hard ten val en nam meerdere renners mee. Ook Matej Mohoric werd door deze val uitgeschakeld. Door deze val liepen de vluchters nog wat verder uit, al werd het verschil weer teruggeschroefd naar de voet van de Oude Kwaremont.

Ontketende Pogačar trekt door op Oude Kwaremont 
Op de tweede passage van deze kasseienklim spatte de koers volledig uiteen, zowel bij de koplopers als in het peloton. Waar een sterke Trentin besloot door te trekken in de spits van de koers, reed een ontketende Pogačar in de achtergrond van alles en iedereen – inclusies Van der Poel en Van Aert – weg. De Nederlander en Belg waren echter nog niet uitgeschakeld, en met hulp van Christophe Laporte en Tom Pidcock probeerden ze zich weer terug te knokken tot in het wiel van Pogačar. Die laatste was echter niet van plan om de benen stil te houden, op weg naar de eerste passage over de korte maar steile Paterberg.

In de kopgroep nam een herboren Asgreen het initiatief op de Paterberg, terwijl Pogačar met een vijftiental seconden op de groep Van der Poel-Van Aert-Pidcock de top van de helling wist te rondden. In de vlakkere kilometers na de Paterberg, en richting de Koppenberg, besloot de eenzame Pogačar de benen wat stil te houden. De Sloveen besloot te wachten op Van der Poel en Van Aert, al had Jumbo-Visma andere plannen. De Nederlandse formatie wilde zijn overtalsituatie uitspelen en dus sprong Laporte naar de Sloveen. Van Aert hield de benen stil en dus was het aan Van der Poel om het gat te dichten.

De ‘Grote Drie’ in actie – foto: Cor Vos

Pogačar, Van der Poel en Van Aert op weg naar de kopgroep?
De Nederlander van Alpecin-Deceuninck liet zich niet zomaar naar de slachtbank leiden en wist met een ferme inspanning naar Laporte en Pogačar te rijden. Dit gebeurde echter wel nog altijd op goed anderhalve minuut van de koplopers. Op de beruchte Koppenberg, de volgende helling van de dag, zagen we eenzelfde beeld. Asgreen trok opnieuw fors door in de kopgroep, terwijl Pogačar met een nieuwe langgerekte versnelling zijn rivalen pijn deed. Van Aert en Van der Poel zagen alle kleuren van de regenboog in een poging om de tweevoudige Tourwinnaar te volgen, maar beten zich vast in het wiel.

Voor Pidcock en Laporte ging het wel duidelijk te snel op de Koppenberg, en dus hadden we na deze klim nog drie renners in de achtervolging op de kopgroep:  Pogačar, Van der Poel en Van Aert. De drie topfavorieten wisten elkaar nu wel te vinden en kwamen snel dichter bij de koplopers. Op dertig kilometer van de streep was het verschil tussen beide groepen nog veertig seconden. De vermoeidheid begon echter zijn tol te eisen bij de meeste renners, al had Pedersen duidelijk nog wat over. De Deen gooide de knuppel in het hoenderhok en rondde als eerste de top van de lastige Kruisberg.

Van der Poel trekt door op de Kruisberg, Van Aert moet passen – foto: Cor Vos

Van der Poel trekt door op de Kruisberg, Van Aert past
Op deze Kruisberg was het moment daar voor Van der Poel om vol door te trekken. Met een indrukkwekkende demarrage, op de trappers, wist hij zijn grote kwelgeest Van Aert uit de wielen te rijden. Pogačar leek ook te moeten passen, maar wist op karakter toch weer aan te sluiten. Voor Van Aert ging het echter duidelijk te snel. De coureur van Jumbo-Visma moest even op adem komen en zag zijn twee grootste rivalen alsmaar kleiner worden. Dit was een goede zaak voor Van der Poel en Pogačar, maar ze moesten nog wel eerst naar Pedersen zien te rijden. De oud-wereldkampioen had het goede ritme te pakken.

De voorsprong van Pedersen bleef – in aanloop naar de Oude Kwaremont – schommelen rond de halve minuut. Van der Poel en Pogačar sloten nog voor deze kasseienklim aan bij de achtervolgers, en vervolgens was het aan Trentin om zich volledig leeg te rijden in dienst van Pogačar. En Van Aert? Die kon in de achtergrond inmiddels rekenen op steun van Van Hooydonck, die zich had laten uitzakken, maar Van Aert begon wel met achterstand aan de Oude Kwaremont. Dit bleek zelfs voor Van Aert te veel van het goede, zeker omdat Pogačar op ‘zijn’ helling besloot om zijn duivels te ontbinden.

Pogačar beslist de koers op ‘zijn’ Oude Kwaremont
De Sloveen ontwikkelde een hels tempo en dit bleek zelfs te hoog te liggen voor Van der Poel, die meter per meter moest prijsgeven op een indrukwekkend sterke Pogačar. Die laatste draaide met een tiental seconden van de Oude Kwaremont af, maar een taaie Van der Poel wilde zich niet zomaar gewonnen geven en bleef lange tijd hangen op een vijftiental seconden. Op de top van de Paterberg was het verschil zelfs geslonken tot twaalf seconden, maar Pogačar was als gepatenteerd hardrijder ook niet van plan om zomaar stil te vallen. Slechts twee renners kwamen overigens nog maar in aanmerking voor de zege: de achtervolgers waren geklopt.

Pogacar geeft alles op de Paterberg – foto: Cor Vos

Maar wie o wie zou de Ronde van Vlaanderen winnen? Van der Poel bewoog hemel en aarde om toch nog naar Pogačar te rijden, maar kwam geen sikkepit dichter op de Sloveen. Sterker, Pogačar liep alsmaar verder uit op Van der Poel, die op zijn beurt stevig op de tweede plaats reed. In de laatste kilometers was het overigens ook afzien voor Pogačar, maar was met enkele kilometers te gaan wel zegezeker. Het Sloveense wielerwonder had in de laatste rechte lijn alle tijd om te zegevieren. Pogačar is, na Louison Bobet en Eddy Merckx, de derde renner die nu de Ronde van Vlaanderen en de Tour de France op zijn palmares heeft staan.

Van der Poel moest na een titanenduel genoegen nemen met de tweede plaats, maar pakte zo wel zijn vierde podiumplaats in vijf deelnames. De sprint voor de derde plaats werd gewonnen door Pedersen, voor Van Aert en Powless.