De tweede etappe in de Tour of Oman is gewonnen door Jesús Herrada. De 32-jarige Spanjaard van Cofidis bleek op de slotklim naar Qurayyat over de meeste punch te beschikken en versloeg zo Maxim Van Gils en Diego Ulissi. Herrada is tevens de nieuwe leider in de vijfdaagse wielerronde.

In de eerste rit waren de sprinters nog aan zet, vandaag was het de beurt aan de puncheurs en klimmers met een goed eindschot. In de tweede etappe van de Tour of Oman reed het peloton over een afstand van 174 kilometer van Muscat naar Qurayyat, waar de finish lag op een klim van 2,6 kilometer aan 7,1%. Het venijn zat hem met andere woorden in de staart, en dus was het uitkijken naar een gevecht tussen dagfavorieten als Diego Ulissi, Alexey Lutsenko, Matteo Jorgenson, Jesús Herrada, Axel Zingle en Roger Adrià.

Meijers opnieuw mee in vroege vlucht
Vanuit de start ontstond al snel een kopgroep van zes enthousiaste avonturiers. Fredrik Dversnes (Uno-X) en Luca Van Boven (Bingoal WB) gingen er als eerste vandoor en kregen niet veel later het gezelschap van Iván Cobo (Equipo Kern Pharma), Ángel Fuentes (Burgos-BH), Kosuke Takeyama (JCL Team Ukyo) en Nederlander Jeroen Meijers (Terengganu Polygon Cycling Team). Die laatste zat zaterdag ook al mee in de vroege vlucht en wilde maar één ding: zijn leidende positie in het bergklassement nog verder verstevigen.

De koplopers in beeld – foto: Cor Vos

Het peloton liet begaan en zo kon de voorsprong van de zes vluchters oplopen tot goed vier minuten, al werd het verschil al snel weer gehalveerd. In het peloton waren verschillende ploegen bereid om op kop te rijden. Zo zagen we UAE Emirates en Astana Qazaqstan, de ploegen van Ulissi en Lutsenko, het vuile werk opknappen en ook Soudal-Quick-Step besloot een handje toe te steken in de achtervolging. Slecht nieuws dus voor de koplopers: ze bleken vooral een vogel voor de spreekwoordelijke kat.

Moegestreden Meijers haakt af
Op de eerste passage van de beklimming naar Qurayyat, op goed vijftig kilometer van de meet, zagen we voor het eerst wat actie. De moegestreden Meijers moest zijn medevluchters laten gaan, terwijl de Spanjaard Cobo op de top naar de meeste bergpunten wist te sprinten. In het peloton was het nog altijd wachten op een eerste échte versnelling, al moesten de mindere klimmers al wel onherroepelijk overboord. Zo had Mark Cavendish alle moeite van de wereld om het tempo te volgen.

Intussen bleven de overgebleven vluchters Dversnes, Van Boven, Cobo, Fuentes en Takeyama goed samenwerken, waardoor ze met goed twee minuten voorsprong konden beginnen aan de laatste veertig kilometer. Dit bleek echter niet toereikend om ook uit de greep te blijven van het peloton. Met nog goed acht kilometer te gaan werden – met Van Boven en Fuentes – de laatste vluchters ingerekend, en konden we ons gaan opmaken voor de strijd op de flanken van de ruim twee kilometer lange slothelling.

Herrada is baas, Van Gils knap tweede
Op deze klim werd het kaf van het koren gescheiden, en wisten de betere puncheurs zich te onderscheiden. AG2R Citroën nam – met Oliver Naesen als aanjager – het heft in handen in aanloop naar de slotklim. Het bleek de aanzet tot een strak tempo op de klim zelf van de mannen van BORA-hansgrohe, maar toch begonnen we met een vijftigtal renners aan de laatste kilometer. In de sprint voor de zege bleek Herrada duidelijk de sterke. Van Gils werd knap tweede, net voor Ulissi.