Sjoerd Bax heeft de Coppa Agostoni op zijn naam geschreven. De Nederlander van Alpecin-Deceuninck behoorde in de finale tot een elitegroepje en was in de sprint om de zege veruit de snelste. Hij verwees Alejandro Valverde naar de tweede plaats.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

De wereldkampioenschappen zijn achter de rug, maar het wielerseizoen is nog niet ten einde. Zeker in Italië niet, want daar werd donderdag begonnen aan een serie prestigieuze eendaagsen. De Coppa Agostoni vormde dit beginpunt. De 193 kilometer lange koers had de start en finish in Lissone en kende vooral een heuvelachtig middenrif. De finale was echter wel vlak, want de top van de laatste helling lag op 35 kilometer van de streep.

In de beginfase, waar ook nog niet al teveel geklommen hoefde te worden, kozen vier renners het hazenpad. Michael Belleri, Anders Foldager (Biesse-Carrera), Diego Pablo Sevilla (EOLO-Kometa) en de Belg Johan Meens (Bingoal Pauwels Sauces WB) reden een voorsprong van meer dan acht minuten bijeen. Eenmaal in de heuvelzone, verloren de vier echter al snel van hun pluimen. Toen het gat nog zo’n drieënhalve minuut was, viel Meens weg vanwege een lekke band.

Bettiol breekt de koers open
Niet veel later kwam er actie in het peloton. Alberto Bettiol had wel zin in een verzetje en trok met nog zeventig kilometer te gaan ten strijde. De Italiaan zwom een tijdje tussen de kopgroep en het peloton, maar wist de sprong niet te maken. Het was uiteindelijk een groter groepje tegenaanvallers dat de drie koplopers inrekende. Zij hadden echter een geringe voorsprong op de rest van het pak, waardoor de koers met nog zo’n vijftig kilometer te gaan opnieuw kon beginnen.

Ion Izagirre gooide vervolgens de knuppel in het hoenderhok. Zijn aanval werd echter overgenomen door Davide Formolo, die Mark Padun en Domenico Pozzovivo meekreeg. De drie sloegen slechts een klein gaatje en werden snel weer gegrepen. Maar nadat we onder anderen Alejandro Valverde nog zagen versnellen, ging Formolo opnieuw. Hij kreeg opnieuw Pozzovivo mee en nu was het wel raak. De twee pakten een mooie voorsprong op de rest.

Elitegroep met Sjoerd Bax
Niettemin verliep de samenwerking niet perfect, wat bij Pozzovivo leidde tot misbaar. Al snel daarna kwamen meerdere renners oversteken. Eerst sloten Guillaume Martin, Enric Mas en Andrea Piccolo aan, daarna keerden ook Vincenzo Nibali, Rigoberto Urán, Alejandro Valverde en de Nederlander Sjoerd Bax terug. Kobe Goossens probeerde de sprong nog te maken – later vergezeld door Simon Yates en Stefano Oldani -, maar hij was te laat met zijn actie. Zodoende gingen we met negen man de laatste kilometers in.

Davide Formolo reed in deze vlakke finale nog lek, maar keerde weer terug voordat het spel begon. Dat spel opende Formolo zelf, want op drie kilometer voor het einde probeerde hij de rest te verrassen. Daarna zagen we nog meer aanvalspogingen, maar niemand kwam weg, mede doordat Enric Mas het tempo begon te bepalen voor Valverde. Die laatste begon van ver de sprint, maar zag op een gegeven moment Sjoerd Bax langszij komen. De Nederlander van Alpecin-Deceuninck won afgetekend en boekte zo zijn eerste profzege.