Het is voor sommigen misschien nog een beetje wennen, maar later deze week start toch echt de Tour de France. De strijd om het geel is interessant, maar ook voor het wit is de deelnemerslijst absurd sterk. Bizar zelfs: drie van de gegadigden stonden al eens op het eindpodium van een grote ronde. WielerFlits blikt vooruit!

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Historie

De Tour de France is al 117 jaar oud, maar het jongerenklassement viert dit jaar pas haar 45-jarige bestaan. Een voorloper was de Grote Prijs der Jongeren (1970-1971), waarvan de eerste editie gewonnen werd door Joop Zoetemelk. Nederland heeft sowieso een uitstekende relatie met dit klassement.

Henk Lubberding (‘78), Johan van der Velde (‘80), Peter Winnen (‘81), Erik Breukink (‘88) en Eddy Bouwmans (‘92) wisten namelijk allen al eens te winnen. Breukink (‘87), Gerrit de Vries (‘91) en Robert Gesink (‘10) werden daarnaast alle drie ook een keertje tweede. Voor de volledigheid: Bert Pronk (‘76), Van der Velde (‘79), Michael Boogerd (’97) en Steven Kruijswijk (’11) werden dan allen al eens derde.

De Belgische renners in dit klassement doen het een stuk minder goed. Nog nooit won een Belgische coureur het jongerenklassement in de Tour de France. Voor misschien wel de meest gekke wielernatie ter wereld is dat toch opvallend. Claude Criquelion werd van 1979 tot en met 1981 wel drie keer tweede. Mario Aerts veroverde die plek in 1999 ook, achter eindwinnaar Benoît Salmon.

Mancebo won voor het eerst de witte trui in 2000, hier tijdens de voorlaatste etappe – foto: Cor Vos

Daarnaast stonden Daniel Plummer (1980), Jim van de Laer (19992) en Christophe Brand (2003) ooit eens als derde op het podium op de Champs-Élysées. Dit jaar gaat dat ook niet gebeuren. Het maagdelijk witte tricot werd overigens pas in 2000 ingevoerd, toen de nog altijd actieve Francisco Mancebo in Parijs stond te shinen.

Een glansrijke carrière is met eindwinst in dit klassement welhaast verzekerd. Zeven renners slaagden erin om na winst in het jongerenklassement ook ooit de gele trui in Parijs op te halen: Laurent Fignon, Greg Lemond, Marco Pantani, Jan Ullrich, Alberto Contador, Andy Schleck én natuurlijk Egan Arley Bernal.

Met Nairo Quintana en Simon Yates staan er nog wel andere renners in onderstaande lijst die ooit de Giro d’Italia en/of de Vuelta a España nog eens zouden winnen. In de relatief jonge geschiedenis van de witte trui zijn er twee recordhouders. Zowel Jan Ullrich (1996, 1997 en 1998) als Andy Schleck (2008, 2009 en 2010) zijn met drie eindoverwinningen allebei recordhouder.

Hoe de witte trui er anno 2020 uitziet – foto: Le Tour

Laatste tien winnaars witte trui
2019: Egan Arley Bernal
2018: Pierre Latour
2017: Simon Yates
2016: Adam Yates
2015: Nairo Quintana
2014: Thibaut Pinot
2013: Nairo Quintana
2012: Tejay van Garderen
2011: Pierre Rolland
2010: Andy Schleck

Vorig jaar

Na de ietwat ontregelde massasprint in Brussel vorig jaar, was het Caleb Ewan die het witte kleinood als eerste veroverde. Na het indrukwekkende optreden van Jumbo-Visma in de ploegentijdrit een dag later, mocht Wout van Aert zich in het wit tooien. In etappe zes speelde hij zijn trui kwijt op La Planches des Belles Filles aan Giulio Ciccone.

De Italiaanse rasklimmer zou de trui alleen nooit dragen, omdat hij tegelijkertijd ook eigenaar was van het geel. Egan Arley Bernal mocht de trui toen dragen en na etappe negen naar Albi werd hij ook de rechtmatige eigenaar. Als superknecht van Geraint Thomas leek het een mooie bijvangst.

Wout van Aert droeg vorig jaar een aantal dagen het wit – foto: Cor Vos

Drie dagen later was de Colombiaan de leiding in het jongerenklassement echter kwijt. Die andere talentvolle klimmer – Enric Mas, de nummer twee van de Vuelta a España een seizoen daarvoor – reed in en rond Pau namelijk een dijk van een tijdrit. De Spanjaard nam zodoende de witte trui over.

Een dag later kraakte Mas echter al vroegtijdig op de Col du Tourmalet en bleek Bernal sterk genoeg om met de besten boven te geraken. Het was een voorbode van wat komen ging, want in de laatste week van de Tour bleek Bernal de sterkste. Ondanks het gekke slot werd hij eindwinnaar in het algemeen- én het jongerenklassement.

Eindstand jongerenklassement 2019
1. Egan Bernal (Team Ineos) in 82u57s00s
2. David Gaudu (Groupama-FDJ) op 23m58s
3. Enric Mas (Deceuninck-Quick-Step) op 58m20s
4. Laurens De Plus (Jumbo-Visma) op 1u2m44s
5. Gregor Mühlberger (BORA-hansgrohe) op 1u04m40s
Volledige uitslag

Favorieten

Alle liefhebbers van het jeugdwielrennen kunnen hun lol niet op tijdens de komende Ronde van Frankrijk. Op Remco Evenepoel en Sam Oomen na zijn eigenlijk alle grote talenten voor het rondewerk onder de 25 jaar aanwezig in Frankrijk. Want daaraan moet je voldoen als je wilt meedingen naar de eindzege in het jongerenklassement van de Tour de France. Iedere renner geboren op of na 1 januari 1995 komt in aanmerking voor de witte leiderstrui. Hoewel de concurrentie moordend is, krijgen we wel een mooie strijd in een strijd. Tenminste, als er toch niet één iemand er nét bovenuit steekt. Maar is dat wel zo zeker?

Egan Bernal had het lastig tijdens Critérium du Dauphiné – foto: Cor Vos

In een normaal seizoen zou topkandidaat Egan Arley Bernal buiten kijf staan. De 23-jarige Colombiaan is natuurlijk titelverdediger in dit klassement, maar ook als het gaat om het algemeen klassement. Hem niet bombarderen tot topfavoriet zou ridicuul zijn. De jongeling van INEOS Grenadiers is nu al een van de allerbeste ronderenners van het peloton. Hij won na de coronabreak meteen La Route d’Occitanie. In de Tour de l’Ain werd hij dan tweede achter Primož Roglič. Prima resultaten dus, maar Bernal miste daar – en ook in het Critérium du Dauphiné – nog wel de flair die hij vorig jaar had. Bovendien gaf hij in de Dauphiné op met rugklachten.

Sivakov (rechts) in dienst van Bernal tijdens de Dauphiné – foto: Cor Vos

Dat betekent dus dat er voor Bernal nog werk aan de winkel is. Wel krijgt hij het volledige vertrouwen voor het klassement van Sir David Brailsford. INEOS Grenadiers, zonder Chris Froome en Geraint Thomas, rijdt volledig in zijn dienst. Met Pavel Sivakov (23) krijgt de Colombiaan er ook een superknecht bij. De Russisch-Franse generatiegenoot van Bernal staat eveneens te boek als een groot talent voor het rondewerk. Als zijn kopman wegvalt, kan hij moeiteloos de strijd om het wit voor hem invullen. Sivakov werd vorig jaar negende in de Giro d’Italia. Onlangs werd hij nog tweede achter Bernal in La Route d’Occitanie.

De grote uitdager: Tadej Pogačar – foto: Cor Vos

Wanneer Bernal in de Tour niet zijn beoogde niveau haalt en er ook maar een heel klein beetje bij vandaan blijft, kan hij zijn borst natmaken. Want wat goed is, komt snel. Dat bewijst Tadej Pogačar nog maar eens. Hij is pas anderhalf jaar prof en viert daags na de laatste etappe naar Parijs pas zijn 22e verjaardag. In zijn debuutjaar brak hij meteen door met winst in de rondes van Algarve en Californië. Het orgelpunt was echter de Vuelta a España. Daar won de jonge snaak op 20-jarige leeftijd drie loodzware bergetappes en werd hij derde in het eindklassement. Onlangs werd hij nog vierde in het Critérium du Dauphiné. Bernal en ook Pogačar genieten bij hun ploegen vrijheid, al heeft UAE Emirates geen druk op de schouders van de Sloveen gelegd.

Als Mas de benen vindt, berg je dan maar – foto: Cor Vos

Bernal en ook Pogačar genieten bij hun ploegen vrijheid, al heeft UAE-Emirates geen druk op de schouders van de Sloveen gelegd. Nog een renner die voor dit klassement in aanmerking komt én binnen zijn ploeg voor eigen kans mag gaan, is Enric Mas. De 25-jarige Spanjaard is van 7 januari 1995 en komt dus nog net in aanmerking voor dit klassement. Hij werd afgelopen winter binnengehaald als kopman bij Movistar, maar tot op heden weet hij – tezamen met Alejandro Valverde – nog geen potten te breken. Maar met zijn klimmersbenen en het huidige Tourparcours kan het kwartje zo maar de andere, goede kant op vallen.

Frankrijks volgende toprenner Gaudu – foto: Cor Vos

Bij Groupama-FDJ geloven ze in Tourwinst voor Thibaut Pinot. Zijn superknecht van vorig jaar luistert naar de naam van David Gaudu. De jonge Fransman is ook nog altijd maar 23 lentes jong, maar werd vorig jaar, na de opgave van diens kopman, toch al knap dertiende in het eindklassement. In 2016 won hij zelf nog de Ronde van de Toekomst en dat is vaak een voorbode voor een mooie carrière. De gevleugelde klimmer reed in de Vuelta a Burgos nog voor eigen kansen en deed het bergop meer dan naar behoren. Wel een kanttekening bij zijn vormpeil: Gaudu miste het Critérium du Dauphiné wegens spijsverteringsproblemen.

Colombiaans kampioen Higuita won het jongerenklassement in Parijs-Nice – foto: CorVos

EF Pro Cycling heeft een sterke ploeg samengesteld voor de Tour. Het is echter nog maar de vraag wie daar de kopman is, aangezien Rigoberto Urán nog altijd niet de oude lijkt te zijn na zijn val in de Ronde van Spanje van vorig jaar. Er zijn binnen de Amerikaanse ploeg echter meerdere renners die dat stokje willen overnemen. Denk maar eens aan Colombiaans kampioen Sergio Higuita. De pocketklimmer (23) werd bij zijn groterondedebuut vorig jaar meteen veertiende. Met het vele klimwerk in verschiet, vindt hij in Frankrijk een parcours dat op zijn lijf is geschreven. Hoe het met hem is na zijn val in de Dauphiné, is onbekend.

Martínez verraste met eindwinst in de Dauphiné – foto: Cor Vos

Waar Higuita het moet hebben van zijn punch en agressieve rijstijl, is Daniel Felipe Martínez misschien wel zijn tegenpool. De 24-jarige renner van eveneens EF Pro Cycling reed de laatste jaren vooral in de schaduw van eerst Bernal en later ook van Higuita, die als een raket binnenkwam. Martínez is niet de pure klimmer zoals we die kennen uit Zuid-Amerika, maar hij beschikt juist ook over een heel goede tijdrit en is in die discipline ook Colombiaans kampioen. In de grote rondes is zijn trackrecord nog niet geweldig. Dit jaar breekt hij wel definitief door. Zo won hij onlangs immers – oké, na een aantal opgaves van de kopstukken – het Critérium du Dauphiné. Is híj straks de kopman bij EF?

Ook Kämna reed ijzersterk in de Dauphiné – foto: Cor Vos

In de laatste Tourweek van 2019 was toen nog Team Sunweb-renner Lennard Kämna een van de revelaties. Afgelopen winter transfereerde hij naar de andere grote Duitse formatie, BORA-hansgrohe. Daar was hij begin 2020 meteen op punt met enkele dichte ereplaatsen in verschillende wedstrijden. Na de coronabreak pakte hij de draad weer goed op. Zo werd hij vijfde op de bevreesde Lagunas de Neila in de Ronde van Burgos en was hij een van de smaakmakers in het slotweekend van het Criterium du Dauphiné. De 23-jarige Kämna won de voorlaatste rit naar Megève en werd uiteindelijk achtste in het eindklassement.

Madouas is een klassiekertype die ook goed drie weken lang bergop kan – foto: Cor Vos

Pinot kan in de bergen niet alleen rekenen op de steun van Gaudu, maar op nog zo’n jonge Franse klimmer. Eigenlijk is Valentin Madouas juist een type voor de zwaardere heuvelklassiekers, zoals bijvoorbeeld de Amstel Gold Race (waarin hij vorig jaar al achtste werd), Luik-Bastenaken-Luik, Clásica San Sebastián en de Ronde van Lombardije. Maar in zijn eerste deelname aan een grote ronde werd Madouas vorig jaar meteen knap dertiende in de Giro d’Italia. Onlangs werd hij ook nog tiende op de Mont Ventoux Dénivalé Challenge. Met zijn klimmersbenen zit het dus goed, al komt hij in de hiërarchie na Pinot en Gaudu.

Hoe ver geraakt Niklas Eg? – foto: Cor Vos

Daarmee hebben we eigenlijk de grootste kanshebbers gehad. Trek-Segafredo beschikt nog over Niklas Eg. De 25-jarige Deen is de ‘oudste’ deelnemer (van 6 januari 1995) in dit klassement en kan goed klimmen. Eg zal echter voornamelijk moeten werken voor Bauke Mollema en Richie Porte. Bij EF Pro Cycling hebben ze ook nog Neilson Powless die in aanmerking komt voor de witte trui. Ook interessant om te zien of Marc Hirschi (Team Sunweb) hier ook iets in de melk te brokkelen heeft. Steff Cras krijgt bij Lotto Soudal dan weer de kans om zijn limieten te ontdekken. De grootste dark horse rijdt echter bij Astana en luistert naar de naam Harold Tejada, een 23-jarige Colombiaan.

Tejada is nu nog een vrij onbeschreven blad – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Egan Arley Bernal
*** Tadej Pogačar, Enric Mas
** Pavel Sivakov, David Gaudu, Sergio Higuita
* Daniel Felipe Martínez, Lennard Kämna, Valentin Madouas, Niklas Eg

Deelnemerslijst (ProCyclingStats)
Website organisatie