Een maand geleden denderde het Women’s WorldTour-peloton door het Drentse laagland, nu is het de beurt aan Limburg om een dameskoers op het hoogste niveau te organiseren. Want ook voor vrouwen staat met de Amstel Gold Race de eerste der zogenoemde Ardennenklassiekers op het programma. Welke hellingen wachten er op de rensters en wie zijn de voornaamste kanshebsters op de zege? WielerFlits blikt uitgebreid vooruit.

Historie

Dat Jean Stablinski in 1966 de eerste Amstel Gold Race op zijn naam weet te schrijven is bij een hoop wielervolgers wel bekend. Ook in allerhande voorbeschouwingen en quizzen komt deze naam nog wel eens voorbij. Maar weet u ook wie de eerste winnares is?

Een goede gok, maar het was niet Leontien Zijlaard-Van Moorsel die de erelijst van de vrouwenwedstrijd zou openen. Tinus zou de wereldbekerwedstrijd pas een jaar later winnen. Hoewel de media-aandacht in 2002 niet reusachtig was genoot de vaandeldraagster van het Nederlandse vrouwenwielrennen op weg naar de zege wel enorm van de aanmoedigingen van het dolenthousiaste wielerpubliek. “De laatste kilometers heb ik met heel veel kippenvel gereden. Dat soort momenten vergeet je niet. Al die mensen langs de kant van de weg wil je laten zien dat vrouwen ook heel hard kunnen fietsen”, herinnert ze zich haar zege.

Van Moorsel is thans koersdirectrice van de Amstel Gold Race – foto: Cor Vos

Maar de eerste winnares? Debby Mansveld. Wie haar naam invoert in de zoekmachine op WielerFlits krijgt welgeteld nul treffers (of ja, één treffer als je dit artikel meetelt). Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Daarom is het tijd voor eerherstel.

Mansveld werd op 21 december 1972 geboren in Hoogezand-Sappemeer. De Noord-Nederlandse was aanvankelijk bij de plaatselijke muziekvereniging als majorette, maar geïnspireerd door zus Nathalie ging ook zij op het stalen ros de wegen onveilig maken. In de jeugdjaren was ze niet echt een veelwinnares, maar ze zou het uiteindelijk ver schoppen, mede dankzij de begeleiding van Olympisch kampioene Monique Knol en de legendarische ploegleider Piet Hoekstra. Zo won Mansveld wedstrijden als de Holland Ladies Tour, de Ronde rond het Ronostrand, de Ster van Zeeland. Van de grote Nederlandse wedstrijden ontbreekt eigenlijk alleen de Ronde van Drenthe op haar erelijst.

Mansveld – wier bijnaam Kamikaze Debby luidde dankzij haar gebrek aan angst in sprints – wint tevens een rit in de Giro Rosa en daarnaast kon ze ook aardig overweg op de wielerbaan en in het veld. Hiervan getuige onder meer twee Nederlandse 500 meter-titels en een achtste plaats bij de WK veldrijden van 2001. Om maar te zeggen: die Mansveld kon echt wel een houtje fietsen.

Op 28 april 2001 is Mansveld één van de dames die aan de start staan van de Amstel Gold Race voor vrouwen. In de circa honderd kilometer lange koers meldden onder meer Mirjam Melchers-Van Poppel, Chantal Beltman en Diana Žiliūtė, de gevreesde Litouwse die in 1998 wereldkampioene werd in het Limburgse land, zich in een kopgroep. Op weg naar de Maasboulevard te Maastricht kwamen een hoop achtervolgsters echter terug. Onder hen, u raadt het waarschijnlijk al, Debby Mansveld. In de spurt der favorieten toonde zij zich ruimschoots de snelste.

‘Kamikaze Debby’ opent in 2001 de erelijst van de Amstel Gold Race – foto: Cor Vos

Wie denkt dat de vrouwenkoers daarmee definitief haar plaats in het Amstel Gold Race-weekend heeft veroverd heeft het mis, want na de derde editie – met de finish op de top van de Cauberg – ziet de organisatie zich genoodzaakt een streep door het evenement te zetten. Tijdens de door Nicole Cooke (de voorlopig enige niet-Nederlandse op de erelijst) gewonnen koers dreigden de mannen- en vrouwenwedstrijd elkaar te overlappen vanwege een te laag tempo in de vrouwenwedstrijd en een hoog tempo in de mannenkoers.

En dat leek het einde. Gewogen, maar te licht bevonden. De roep om de Amstel Gold Race voor vrouwen nieuw leven in te blazen klinkt na het afschaffen ieder jaar wel, maar gehonoreerd worden deze verzoeken nooit. “Vrouwen rijden de toertocht maar”, klinkt het meermaals. Cooke lijkt de laatste winnares van de wedstrijd te zijn. Tot in 2016 Leontien Zijlaard-van Moorsel, Anna van der Breggen en Marianne Vos ineens met een licht alcoholisch zomerbiertje van het sponsorende biermerk in de hand naast Leo van Vliet staan. Het viertal brengt een blijde boodschap: de vrouwenkoers komt terug!

Nicole Cooke leek lange tijd de boeken in te gaan als laatste winnares – foto: Cor Vos

Dankzij betere planning is er heden ten dage van overlappingsgevaar geen sprake meer. Natuurlijk zal de extra koers de organisatie wel eens kopzorgen hebben gebaard, maar de wedstrijd wordt nu wel echt gezien als een toevoeging aan het AGR-weekend in plaats van enkel lastig. Daarnaast wordt de finale van de wedstrijd live op TV gebracht, iets waar de twee andere Ardennenkoersen een puntje aan zuigen.

Bij de terugkeer op de kalender was er één gedoodverfde favoriet die moest en zou winnen. En, jawel, Anna van der Breggen maakte het ook waar. De olympisch kampioene buitte het overwicht van Boels-Dolmans perfect uit en ze pakte op gekende wijze uit met een solo. Ze sprong weg en haar hardrijdersbenen bleven daarna maar malen, de concurrentie machteloos achterlatend.

Erelijst Amstel Gold Race voor vrouwen
2018: Chantal Blaak
2017: Anna van der Breggen
2003: Nicole Cooke
2002: Leontien Zijlaard-Van Moorsel
2001: Debby Mansveld

‘Almachtige Anna’ op weg naar de zege in 2017 – foto Cor Vos

Vorig jaar

Waar in 2017 de favoriet van alle voorbeschouwingen daadwerkelijk wist te winnen was dat een jaar geleden wel anders. Ook afgelopen seizoen werd AvdB als schier onklopbaar geacht. En niet ten onrechte, want met al zeges in de Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen op zak was ze al bezig aan een geweldig seizoen. Tijdens de Amstel Gold Race liet ze het winnen echter aan een ploeggenote over. En niet de minste…

Bij het ingaan van de eerste van drie finalerondes (met daarin de Geulhemmerberg, de Bemelerberg en de Cauberg) reed er een groep van acht rensters vooruit.  Chantal Blaak (Boels-Dolmans), Riejanne Markus (WaowDeals) en Lucinda Brand (Sunweb) vertegenwoordigden het Koninkrijk der Nederlanden en de samenwerking met Amanda Spratt (Mitchelton-Scott), Alexis Ryan (Canyon SRAM), Lotta Lepistö (Cervélo-Bigla), Audrey Cordon-Ragot en Giorgia Bronzini (beiden Wiggle High5) was voorbeeldig. De acht slaagden erin om een voorsprong van tweeënhalve minuut te vergaren, waarmee duidelijk was dat Ardennenkoningin Anna in ieder geval niet zou winnen.

Bij de voorlaatste beklimming van de Cauberg plaatste Blaak een snedige demarrage, wat het einde betekende voor de winstkansen van Lepistö en Bronzini, bezig aan haar laatste jaar als profrenster. Een ronde later – na wat speldenprikken van Cordon-Ragot en Markus – was het Spratt die op de gevreesde Valkenburgse puist op de pedalen ging staan en nu konden enkel Blaak en Brand hun karretje aanhaken. In de sprint die volgde liet de regenboogtrui haar opponentes kansloos.

Top-5 Amstel Gold Race voor vrouwen 2018
1. Chantal Blaak (Boels-Dolmans)
2. Lucinda Brand (Team Sunweb)
3. Amanda Spratt (Mitchelton-Scott)
4. Riejanne Markus (WaowDeals)
5. Alexis Ryan (Canyon-SRAM)

De wereldkampioene aan het feest in de Limburgse heuvels – foto: Cor Vos

Parcours

126,8 kilometer; dat is de afstand die de dames dit jaar moeten afleggen. Het is ruim tien kilometer verder dan vorig jaar, maar in vergelijking met de andere Nederlandse eendagswedstrijd die de Women’s WorldTour-kalender rijk is het nog altijd een korte wedstrijd. Deelnemers aan de Ronde van Drenthe kwamen immers uit op een goede 170 kilometer koers.

Dat wil niet direct zeggen dat ook de Amstel Gold Race per se een langere koers dient uit te tekenen. Een langere koers staat niet altijd garant voor meer spektakel – ook al was in Drenthe aan spektakel geen gebrek.

Na de gezamenlijke ploegenvoorstelling op het Vrijthof te Maastricht worden de rensters om 10.50 uur weggeschoten. Vanuit de provinciehoofdstad is het tien kilometer rijden naar de eerste helling, de Slingerberg. Als de rensters deze openingsbeklimming achter de rug hebben doemt niet veel later de Adsteeg op. En na een afdaling staat ook de Lange Raarberg op het menu.

Klimmen, dalen, klimmen, dalen: het is het devies voor de rest van de route. Na de lange Raarberg gaat het heel even over licht glooiende wegen richting Voerendaal, maar eenmaal daar houdt het niet meer op. Via de Zwartebrugweg en de Plettenberg komt de meute aan in Eys. En dan weet u wel wat er komt. Na de gevreesde Eyserbosweg wachten ook de Fromberg en de Keutenberg voor de rensters in Sibbe de lokale omloop op draaien.

Zodra na een eerste passage over de Cauberg de finishlijn wordt gepasseerd is er al zeventig kilometer gekoerst. Menig wielertoerist verlangt dan al naar een dosis gerstenat, maar wie Chantal Blaak op wilt volgen zal dan echt nog even door moeten. In drie lokale ronden – zoals dat in voorbeschouwingstermen heet – wachten achtereenvolgens de Geulhemmerberg, de Bemelerberg en de Cauberg. Na de laatste keer Cauberg gaat het over de Rijksweg linea recta naar de finish.

Hellingen Amstel Gold Race voor vrouwen 2019
1. Slingerberg
2. Adsteeg
3. Lange Raarberg
4. Bergseweg
5. Zwartebrugweg
6. Plettenberg
7. Eyserbosweg
8. Fromberg
9. Keutenberg
10. Cauberg
11. Geulhemmerberg
12. Bemelerberg
13. Cauberg
14. Geulhemmerberg
15. Bemelerberg
16. Cauberg
17. Geulhemmerberg
18. Bemelerberg
19. Cauberg

Start: 10.50 uur
Finish: 14.26 uur

Favorieten

De Amstel Gold Race wordt door Nederlandse ploegen regelmatig aangegrepen om iets bijzonders te doen. Zo had de Rabobank-ploeg in het verleden tijdens de Nederlandse wedstrijd de ‘Ride for the Roses’ op het tenue staan. Vorig jaar reed de Roompot-formatie ineens met mascotte Koos Konijn op het shirt vragen voor gezinnen die te kampen hebben met ziekte of financiële problemen. Dit jaar pakt Boels-Dolmans uit met een actie ten behoeve van Pink Ribbon, dat zict inzet tegen borstkanker. Niet alleen de tenues, maar ook de fietsen, helmen én de ploegleiderswagen zullen tijdens deze ene koers roze kleuren. Middels een bijbehorende veiling hoopt de ploeg die de afgelopen jaren het vrouwenwielrennen overheerste dat er een mooi bedrag wordt opgehaald.

Een probleem is het feit dat een aanzienlijk deel van de Boels-Dolmans-selectie normaliter niet in de kleuren van de ploeg rijdt (dat krijg je nu eenmaal als een aanzienlijk deel van je rensters scoort op kampioenschappen). Gelukkig is ook daar iets op gevonden. Speciaal voor deze wedstrijd heeft de UCI een uitzondering gemaakt en dus hoeven titelverdedigster Chantal Blaak en wereldkampioene Anna van der Breggen niet in respectievelijk het rood-wit-blauwe en het regenboogtenue te koersen. Ook zij zullen in het roze mogen aantreden. Een chique geste van de Internationale Wielerunie.

Het speciale tenue waar Boels-Dolmans eenmalig in zal koersen – foto: Boels-Dolmans

Voor aanvang van de afspraak in de Limburgse heuvels stond de succesformatie van Danny Stam afgelopen jaar al op acht overwinningen. Nu zijn dat er ‘slechts’ twee; Blaak won de Omloop Het Nieuwsblad en Jip van den Bos won een aantal dagen later Le Samyn. Hoewel Boels-Dolmans deze ontwikkeling van het vrouwenwielrennen zelf toejuicht zal er toch ook wel de wens zijn om weer eens wat te winnen. Gelukkig hebben ze daar zondag alle kans toe.

Blaak is als titelverdedigster en steengoed renster natuurlijk nooit uit te vlakken, maar in de favorietenlijst nemen we twee andere namen op. Allereerst is daar Anna van der Breggen. Maar natuurlijk. De afgelopen twee seizoenen was ze dé renster tijdens de Ardennenweek. Enkel de Amstel Gold Race wist ze vorig jaar niet te winnen. De wereldkampioene op de weg heeft dit jaar nog geen zege op de weg weten te boeken, maar daar stond wel een heel mooie Cape Epic tegenover. Tijdens de legendarische mountainbikewedstrijd was ze samen met haar illustere ploeggenote Annika Langvad (over haar straks meer) ongenaakbaar.

Door haar deelname aan de mountainbikemeerdaagse zat deelname aan de Ronde van Vlaanderen er niet in voor de onlangs 29 jaar geworden Van der Breggen. Haar rentree op de wegfiets maakte ze in de Healthy Ageing Tour. Een valpartij op dag één was een tegenvaller, maar ze kwam er zonder al te veel malheur vanaf. En ondanks dat ze geen rol meer kon betekenen in het klassement kon ze er nog wel een mooie trainingsweek van maken in het noorden van Nederland. Vooral de aanval die ze plaatste in de slotetappe was indrukwekkend. En ondanks dat de wegen rondom Midwolda – waar de Healthy Ageing Tour haar apotheose kende – niet onderdoen voor een biljartlaken en niet te vergelijken zijn met de straten in het zuiden van Linburg leerde het slotoffensief één ding: Van der Breggen gaat er staan tijdens het Ardennendrieluik. Alsof u daar aan twijfelde…

Anna van der Breggen weet hoe het is om de Amstel Gold Race te winnen – foto: Cor Vos

Binnen Boels-Dolmans is het ook uitkijken naar Annika Langvad. Inderdaad, de dame waarmee Van der Breggen de Cape Epic domineerde. Voor de Deense was het winnen van die legendarische meerdaagse gesneden koek, daar zij die wedstrijd al voor de vijfde maal wist te winnen. Voor haar is het wegwielrennen een uitdaging. Hoewel… In de weinige wegwedstrijden die ze in haar carrière reed liet ze steevast zien ook op de racefiets uit de voeten te kunnen.

Niet alleen heeft ze al heel wat Deense wegtitels op haar palmares, ook in haar allereerste Women’s WorldTour-koers ooit deed ze het niet onaardig. Wat heet: in de Strade Bianche werd ze tweede. Weliswaar was ze niet opgewassen tegen de ongenaakbare Van Vleuten, maar toch… Haar versnelling in de smalle, steile straten van Siena was indrukwekkend. Kortom: ondanks dat ze pas een paar dagen terug is van een mountainbikewedstrijd en Amerika én het feit dat ze bij lange na niet zoveel ervaring heeft op de weg als haar concurrenten houden we haar toch maar beter scherp in de gaten.

Genoeg Boels-Dolmans voor nu, want er zijn vanzelfsprekend ook andere ploegen die kans maken op de overwinning. Mitchelton-Scott heeft met bijvoorbeeld drie dames in huis die zeker kans maken. Daarvan zijn Annemiek van Vleuten en Amanda Spratt de meest logische kandidaten, maar ook Lucy Kennedy mogen we niet uitvlakken. Vorig jaar was de Amstel Gold Race een ongelukkige expeditie voor haar – tijdens de koers brak ze bij een val haar oogkas, schouder en sleutelbeen, en dat was niet het enige ongeluk dit jaar voor de laatbloeister -, dus we zijn zeer nieuwsgierig of ze haar potentieel (want dat heeft ze) ook echt in kan lossen. Ze is met haar klauterkwaliteiten zeker in staat om te verrassen, ook al liggen de volgende Ardennenklassiekers haar vermoedelijk nog iets beter. Daarnaast kijken we tevens met een schuin oog naar Grace Brown, één der voorjaarsrevelaties. Ze kan zomaar een joker zijn die in het Limburgse heuvelland boven komt drijven, ook al moet ze waarschijnlijk een knechtenrol vervullen.

Amanda Spratt zat vorig jaar mee in de goede ontsnapping. De Australische was in de finale uiteindelijk niet opgewassen tegen het geweld van Chantal Blaak en Lucinda Brand, maar een derde plaats kon ze meer dan tevreden zijn. En, zo zegt ze zelf, haar conditie is nu een stuk beter dan een jaar geleden. “Ik verwacht dat een aggressieve koers ons naar de finalelussen zal brengen”, blikt ze vooruit in het perspraatje van de ploeg. “Omdat we niet één, maar meerdere rensters hebben die kunnen winnen draait het erom om een situatie te creëren waarbij één van ons kan winnen. Ik hoop dat we met meerdere rensters in de finale belanden zodat we het tactisch kunnen spelen.” Met name Spratt kan een tactische koers goed gebruiken, daar zij in een kleine groep absoluut niet zegezeker is.

Als begenadigd klimster mag Amanda Spratt zondag zeker ambities koesteren – foto: Cor Vos © 2019

Tja, wat valt er nog te zeggen over Spratt’s illustere ploeggenote. Alle medici vertelden Annemiek van Vleuten na de in Innsbruck opgelopen kniebreuk dat ze zich op het einde van dit wielerseizoen moest richten, maar tussen alle revalidatiewerkzaamheden door droomde Van Vleuten van het voorjaar. En het bleef niet bij dromen. In haar tweede voorjaarskoers was het al raak; in de zware Strade Bianche pakte ze met een fraaie solo haar eerste zegebloemen van het seizoen.

Twee weken geleden was ze één van de drie rensters die om de zege mochten strijden in de Ronde van Vlaanderen. De 36-jarige deed wat ze kon om Europees kampioene Marta Bastianelli te verslaan, maar ze kon het net niet bolwerken. Desondanks liet ze met een tweede plaats in Vlaanderens Moosite zien dat haar overwinning in de Strade Bianche bepaald geen toevalstreffer was. Van Vleuten geeft in het communiqué van Mitchelton-Scott wel aan dat ze hoopt op een zwaardere koers. “In Vlaanderen was de koers te afwachtend; er werd niet hard genoeg de klimmetjes opgereden. Voor ons is het beter als de snelle rensters bergop meer afzien.”

Het was nét niet in de Ronde voor Annemiek van Vleuten, lukt het in de Amstel Gold Race wel? – foto: Cor Vos © 2019

Vorig jaar was Anna van der Breggen de vrouw van het voorjaar, nu lijkt die titel naar Marta Bastianelli te kunnen gaan. Ze reed dit jaar tien koersen. Haar slechtste klassering was een achtste plaats. Verder won ze de Ronde van Drenthe op uitgekookte wijze, en in de Ronde van Vlaanderen was ze simpelweg de beste. De vraag is: kan de Europese wegkampioene ook in de laatste week van het voorjaar haar superbenen onderschroeven? Als ze dat inderdaad kan dan kunnen we beter rekening houden met nog een paar topklasseringen van Beastianelli, die bezig is aan het beste seizoen uit haar carrière.

De 31-jarige Italiaanse mag tijdens de finale van de Amstel Gold Race vertrouwen op de hulp van de Virtu-vrouwen, en met name de sterke Sofia Bertizzolo. Zij was ook zeer sterk tijdens de Ronde van Vlaanderen, waar ze een vierde plaats in de wacht sleepte. Ontpopt Bertizzolo zich hier andermaal als meesterknecht of maakt de pas 21-jarige Italiaanse handig gebruik van de favorietenstatus van haar illustere ploeggenote? Als de koers het toelaat is Bertizzolo zeker één van de gevaarlijke outsiders.

Mag de duim van Bastianelli ook na de Amstel Gold Race omhoog? – foto: Cor Vos

Canyon-SRAM heeft – ondanks het feit dat ze misschien geen veelvraat à la Van Vleuten, Van der Breggen, Bastianelli of Vos in het team hebben – in het verleden al wel laten zien hoe ze een koers in hun voordeel kunnen beslissen. De Healthy Ageing Tour was daar een mooi voorbeeld van. Veel mensen hadden Ellen van Dijk al met potlood als eindwinnares ingevuld, maar de talentvolle Duitse mocht aan het einde van de ronde dankzij een uitstekende tijdrit en prima ploegspel toch de laatste leiderstrui aantrekken. Kwaliteit rijdt er genoeg rond in het bontgekleurde gezelschap, het is enkel zaak dat het dubbeltje de goede kant op valt. De kans dat dat gebeurt is gezien de sterkte van de andere ploegen niet groot, maar de kans is er natuurlijk wel degelijk.

Katarzyna Niewiadoma – die al heel wat jaren als kroonprinses van het peloton rondrijdt – wordt binnen de formatie de grootste kansen toegedicht. De Poolse heeft al een behoorlijke erelijst opgebouwd met onder meer de Trofeo Alfredo Binda en The Women’s Tour, maar in de Ardennen is het voorlopig nog steeds een kwestie van ‘net niet’. Dit jaar gaat Kasia weer een nieuwe poging wagen, maar het zal voor haar niet meevallen om te winnen. En toch: als Niewiadoma de kans krijgt om in haar typische, punchy stijl de laatste keer Cauberg op te knallen zal het bij de rest alle hens aan dek zijn.

Niewiadoma is traditioneel een naam om in de gaten te houden – foto: Cor Vos

De Ronde van Vlaanderen liep uit op een fikse teleurstelling voor CCC-Liv, de ploeg van Marianne Vos. Ashleigh Moolman-Pasio had kneitegoede benen tijdens Vlaanderens Mooiste, maar de Zuid-Afrikaanse kwam jammerlijk ten val. Vos liet eveneens zien dat haar onderstel goed in orde was. Op de Oude Kwaremont was ze zelfs met de besten mee. Maar eenmaal boven kreeg ze panne. Psssssssj, daar ging haar band, en bovenal, daar ging haar kans op winst. Het is voor de oranje armada van Jeroen Blijlevens te hopen dat de wielergoden hen in Limburg gunstiger gezind zijn.

Zeker is dat Vos en Moolman-Pasio samen een gevaarlijk duo vormen. In de Trofeo Binda leverde dat winst op voor Vos nadat Moolman-Pasio haar keurig tot in de finishstraat bracht. Vervolgens hoefte de veelvoudige wereldkampioene het alleen maar af te maken, wat ze dan ook met overmacht deed. Eén en één bleek daar inderdaad twee te zijn. Is dit zondag opnieuw de sleutel naar succes of zijn de rollen nu misschien omgedraaid? De concurrentie is alvast gewaarschuwd.

Vos en Moolman zijn beiden mogelijke winnaressen – foto: Cor Vos

Met haar interviews nestelt ze zich in de harten van veel wielerfans, maar ook haar manier van koersen mag er zeker zijn. Cecilie Uttrup Ludwig, de Deense waarover het gerucht gaat dat ze als kind in een ketel vloeibare Skittles is gevallen, staat eigenlijk altijd garant voor vermaak. Is het niet voor de camera of de microfoon, dan wel in koers. Sterker nog: hoe groot haar cultstatus omwille van haar onnavolgbare enthousiasme ook moge zijn, het zijn toch met name haar races die indruk maken.

In de Trofeo Alfredo Binda pakte ze al uit met stevige aanvallen, maar het was natuurlijk vooral haar knalprestatie in de Ronde van Vlaanderen die opzien baarde. Zowel op de Oude Kwaremont als de Paterberg was ze de sterkste. Omdat ze bergop in haar element is maakt dit haar één van de rensters die voor de Amstel Gold Race hoog genoteerd staat bij de bookmakers. Alleen is natuurlijk de grote vraag: is het slim om op haar in te zetten? Puur op karakter komt ze vaak een heel eind in een sprint, maar als ze in een klein groepje naar de meet rijdt is zij eigenlijk nooit de allersnelste. Om te kunnen winnen moet Uttrup Ludwig dus wegrijden, en dat zal nog niet eenvoudig zijn. De rest weet immers intussen ook waartoe ze in staat is.

De immer goedlachse Uttrup Ludwig is de hoop van Bigla – foto: Cor Vos

Elisa Longo Borghini en Marta Bastianelli mogen we heden ten dage beschouwen als de vaandeldraagsters van het Italiaanse dameswielrennen. Ook wanneer deze twee zijn afgezwaaid zullen dames uit de laars nog wel hun overwinningen meepakken. Sterker nog: types als Letizia Paternoster, Elisa Balsamo en Sofia Bertizzolo schurken al dicht tegen de wereldtop aan en op sommmige dagen kunnen deze dames het de grote vedetten knap lastig maken. Hoewel Soraya Paladin met haar 25 jaar al wat ouder is dan de hiervoor genoemde talenten geldt voor haar hetzelfde.

Ook Paladin bonst op de deur van de kamer die gevuld is met toppers, maar voorlopig mag ze de ruimte nog niet betreden. Wat er voor haar nog aan ontbreekt om te worden toegelaten is een echt grote overwinning. Tijdens de Amstel Gold Race ligt dit niet direct voor de hand (let’s face it, daarvoor zijn een hoop andere dames zeer waarschijnlijk te sterk), maar met een flinke portie geluk, koersinzicht en lef kan de renster van Alé Cipollini wel een eind komen. Het is zeker een naam die de commentatoren moeten aanduiden.

Soraya Paladin kon de Drentse modder minder appreciëren, hoe bevalt Neerlands andere grote eendagskoers haar? – foto:Cor Vos

In koersen als deze zijn er heel wat namen om naar uit te kijken. Lizzie Deignan bijvoorbeeld, die haar rentree in het peloton maakt. De runner-up van de editie van 2017 zal in Limburg voor het eerst sinds anderhalf jaar weer aan de start van een wielerwedstrijd verschijnen. Dit jaar staat voor de Britse alles in het teken van de wereldkampioenschappen die in haar achtertuin worden verreden, maar ook in andere koersen zou Deignan natuurlijk graag haar neus aan het venster steken om te laten zien dat ze er weer is. Het liefst binnenkort al. Direct winnen bij terugkeer lijkt te veel gevraagd, zo geeft ze zelf in diverse interviews ook toe, maar haar terugkeer geeft de wedstrijd zonder twijfel extra cachet. Daarnaast hebben ze bij Trek-Segafredo met Ellen van Dijk, Ruth Winder en Elisa Longo Borghini een paar prima outsiders.

Ook Sunweb stuurt een ploeg die zich wel thuis zal voelen in het nijdige Limburgse heuvelwerk. Lucinda Brand, Janneke Ensing, Leah Kirchmann; het zijn namen die in dit soort wedstrijden altijd met markeerstift worden aangeduid als ze  op startlijsten staan. Van de rode armada van Iwan Spekenbrink lijkt Brand de grootste winstkansen te hebben, ook gezien haar degelijke uitslag en dito benen in de Ronde van Vlaanderen. Een uitschieter ontbreekt echter nog dit voorjaar, hetgeen voor haar hele ploeg geldt. De ploeg zit er dit voorjaar altijd wel bij, maar de grote klapper ontbreekt. Wie weet keert het tij tijdens de Amstel Gold Race?

Hoewel de hierboven genoemde dames (samen met nog een hele reeks andere vrouwen) zeker recht zouden hebben op de laatste plek in het favorietenlijstje gaat deze niet naar iemand van deze ploegen. Voor de zogenoemde ‘steen in de kikkerpoel’ stellen we graag een jonge renster van een Nederlandse UCI-ploeg aan u voor. De hoofdsponsor van deze ploeg vind je op Neerhem 68 te Valkenburg. Inderdaad, de renster waar we het over hebben rijdt voor Parkhotel Valkenburg, de ploeg die erin slaagt om zalmroze, groen en zwart in het tenue te combineren. En nee, voor de verandering hebben we het eens niet over Lorena Wiebes.

Demi Vollering mag met recht één van de revelaties van het seizoen worden genoemd. Tijdens haar eerste Women’s WorldTour-wedstrijd ooit koos ze in volle finale brutaal voor de aanval. En niet alleen in de Trofeo Alfredo Binda liet ze zich positief opmerken, ook in Gent-Wevelgem was ze een opvallende aanwezige. Een week later werd het in de Volta Limburg Classic nog mooier voor haar: ze won in Eijsden haar eerste wedstrijd als wielerprof. Het zegt zeker iets over haar potentieel.

Het was weliswaar slechts een nationale koers, maar toch. Als je de Volta Limburg Classic wint kun je echt wel een stukje klimmen en klauteren. En niet alleen het klimmen ligt Vollering, de Zuid-Hollandse is ook zeer bedreven in het betere daalwerk. De 22-jarige doet weinig onder voor de beste daalsters van het peloton, als ze dat überhaupt al doet. Het is zeer interessant om te zien waar de talentvolle Nederlandse zondag toe in staat is. Kan ze voor een regelrechte verrassing zorgen of moeten we nog even geduld hebben voordat zij kan oogsten in de allergrootste wedstrijden?

Nee, de kans is niet groot dat Vollering zondag als eerste over de streep komt. Opboksen tegen Anna, Annemiek, Marianne en Marta lijkt op vechten tegen de bierkaai, maar in de koers zijn al gekkere dingen gebeurd. Zoals een groot filosoof ooit zei: alleen het onmogelijke is de moeite waard om na te streven.

Demi Vollering won onlangs de Volta Limburg Classic – foto: Cor Vos © 2019

Favorieten volgens WielerFlits
**** Anna van der Breggen
*** Annemiek van Vleuten, Marta Bastianelli
** Marianne Vos, Cecilie Uttrup Ludwig, Amanda Spratt
* Katarzyna Niewiadoma, Annika Langvad, Soraya Paladin, Demi Vollering

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en tv

Arm- en beenstukken zijn niet nodig: het belooft prachtig koersweer te worden in Limburg! De gemiddelde temperatuur zal schommelen rond de 22 graden Celsius, terwijl de kans op neerslag nihil is. De wind waait niet al te hard vanuit het zuidwesten, waardoor het echt aangenaam toeven zal zijn in het uiterste zuiden van Nederland.

De wedstrijd zal worden uitgezonden door de NOS (vanaf 12.00 uur op NOS.nl en vanaf 13.20 uur op NPO1), Sporza (vanaf 13.30 uur) en Eurosport (vanaf 13.25 uur). Voor de echte diehards is er L1, waar vanaf 08.45 uur de ploegenpresentatie te volgen is. Keuze genoeg!