Voorbeschouwing: Arctic Race of Norway 2018
De noordelijkste wielerkoers ter wereld; dat is de Arctic Race of Norway! In deze vierdaagse wedstrijd door het noorden van Noorwegen krijgt het peloton de meest fascinerende panorama’s voorgeschoteld. Steven Kruijswijk kan erover meepraten. Hij won de ronde in 2014. Krijgen ‘we’ dit jaar opnieuw een Nederlandse winnaar? WielerFlits blikt vooruit.
Veel geschiedenis heeft de Arctic Race of Norway nog niet; de wedstrijd bestaat namelijk pas sinds 2013. In de vijf jaar dat deze ronde nu bestaat, heeft het in rap tempo naam gemaakt door de sterke winnaars en vooral de schitterende uitzichten. Dat het peloton in augustus rondrijdt met arm- en beenwarmers terwijl er in de rest van Europa in de zon wordt gekoerst, schijnt de renners niet te deren. Jaarlijks krijgt de organisatie het voor elkaar om een sterk deelnemersveld te presenteren.
In de eerste editie van de Arctic Race of Norway kreeg de organisatie de gedroomde winnaar. Thor Hushovd boekte destijds in de vierde en laatste etappe zijn tweede ritzege, waarmee hij Kenny van Hummel uit de leiderstrui reed. Een jaar later was het voor Nederland wel raak. Steven Kruijswijk boekte één van zijn voorlopige twee zeges in zijn carrière door Hushovds gedroomde opvolger Alexander Kristoff voor te blijven.
Vorig jaar was het Dylan Teuns die in de vorm van zijn leven in de Arctic Race of Norway zijn derde etappekoers op rij won. Na zeges in de Tour de Wallonie en Ronde van Polen was de BMC-renner ook in Noorwegen ongenaakbaar; hij won er naast het eindklassement ook twee ritten. De Noor August Jensen was destijds best of the rest, nog voor de Nederlander Michel Kreder.
Laatste vijf winnaars
2013: Thor Hushovd
2014: Steven Kruijswijk
2015: Rein Taaramäe
2016: Gianni Moscon
2017: Dylan Teuns
Parcours
Donderdag 16 augustus – Etappe 1: Vadsø-Kirkenes (184 km)
De Arctic Race of Norway wordt afgetrapt met een etappe van Vadsø naar Kirkenes over 184 kilometer. Hoewel het profiel er heuvelachtig uitziet, wordt er niet echt geklommen. Slechts tweemaal wordt de grens van honderd meter overschreden. Daarom ligt er voor de sprinters direct een kans in het prachtige dorpje Kirkenes – waar men een schitterend uitzicht heeft op de Barentszzee – om hun ronde geslaagd te maken.
Start: om 13:30
Finish: tussen 17:46 en 18:11
Vrijdag 17 augustus – Etappe 2: Tana- Kjøllefjørd (195 km)
De tweede etappe in deze Noorse HC-koers telt de meeste hoogtemeters, maar hoeft niet per se voor tijdsverschillen in het klassement te zorgen. Op 35 kilometer van de meet bereiken de renners namelijk al de top van de Hopseidet, de laatste gecategoriseerde heuvel van de dag. Veel sprinters zullen hier waarschijnlijk het peloton laten gaan, waarna een select groepje om de zege zal strijden in Kjøllefjørd. Of demarreert een coureur nog bij de laatste tussensprint om zo uit handen van het peloton te blijven?
Start: 11:10
Finish: tussen 15:59 en 16:28
Zaterdag 18 augustus – Etappe 3: Honningsvag-Hammerfest (194 km)
In de derde etappe van de Arctic Race of Norway zal duidelijk worden welke renners er aanspraak mogen maken op de eindoverwinning. Er wordt namelijk voor het eerst heuvelop gefinisht. Verwacht op een hoogte van 67 meter geen grote tijdsverschillen, maar wel krachtsverschillen. Wie in Hammerfest wint, zou zomaar ook eens aan het einde van de streep de sterkste kunnen zijn.
Start: om 13:25
Finish: tussen 18:16 en 18:43
Zondag 19 augustus – Etappe 4: Kvalsund-Alta (145,5 km)
In de laatste etappe van Kvalsund naar Alta worden de kaarten voor de laatste keer geschud. Renners die op meer dan tien seconden staan zullen op de vier gecategoriseerde heuveltjes in de laatste veertig kilometer het verschil moeten maken. Lukt ze dit niet, dan zullen opnieuw renners met een sterke punch in de benen de etappe naar zich toetrekken. Dylan Teuns bewees vorig jaar dat dit soort aankomsten hem goed ligt. Bewijst hij dat in Alta opnieuw?
Start: om 14:20
Finish: tussen 17:48 en 18:18
Favorieten
Veel renners maken kans op de eindzege in de Arctic Race of Norway. Zo wonnen er in het verleden sprinters als Alexander Kristoff, klassiekerrenners als Moscon, heuvelrenners als Teuns en klimmers als Kruijswijk de ronde. Allen hebben echter één ding gemeen; ze hebben een punch in de benen waardoor zij een heuvel over kunnen komen. Pure sprinters zullen daarom in het noorden van Noorwegen de ronde hoogstwaarschijnlijk niet op hun naam schrijven.
Van wie er zeker gezegd kan worden dat hij een punch in de benen heeft, is Mathieu van der Poel. Met zijn ploeg Corendon-Circus reist hij dinsdag af naar de start in Vadsø met maar één doel voor ogen: winnen. Afgelopen zondag bewees de jonge Nederlander niet alleen in het veldrijden wereldtop te zijn, maar ook op de weg. Met een tweede plaats achter winnaar Matteo Trentin bombardeerde MVDP zich direct tot dé topfavoriet in de Arctic Race of Norway.
De concurrentie is echter taai. Een geduchte concurrent is de winnaar van de Ronde van Luxemburg dit jaar. De Italiaan Andrea Pasqualon draait bij zijn ploeg Wanty-Groupe Gobert een uitstekend jaar, waarin hij al vier keer het zegegebaar mocht maken. Echter, Pasqualon is niet een type renner als Van der Poel. Als de 30-jarige coureur deze ronde op zijn naam wil schrijven, zal hij genoeg bonificatieseconden moeten oprapen als er gesprint wordt en moeten aanklampen in de heuvels. Lossen in de heuvels doet Pasqualon niet vaak, dus als Van der Poel zeker van zijn zaak wil zijn, moet de sterke Italiaan eraf.
Naast de drie topfavorieten maken er traditiegetrouw ook Noren kans op de eindoverwinning. Renners als Alexander Kristoff of Edvald Boasson Hagen mogen dan wel niet van de partij zijn, maar August Jensen en Christian Odd Eiking zijn in staat de Noorse eer hoog te houden. August Jensen was vorig jaar achter Teuns de best of the rest en heeft nu met Israel Cycling Academy een sterkere ploeg om zich heen dan vorig jaar, terwijl Eiking in het verleden vaak goed presteerde in Noorwegen. Onlangs mocht hij nog in de Tour de Wallonie victorie kraaien.
Dat een klassementsrenner – net als Kruijswijk in 2014 – dit jaar opnieuw wint, is niet uitgesloten. Met twee aankomsten heuvelop en diverse heuvels in etappes die in de laatste twintig kilometer van de wedstrijd liggen, zijn er genoeg momenten voor klimgeiten om het verschil te maken. Denk aan Jakob Fuglsang, die zijn aanvalsdrift al vaak beloond zag worden, of aan Damiano Caruso, die op 30-jarige leeftijd nog altijd wacht op zijn eerste profzege.
De laatste kanshebbers zijn twee katterappe Fransen die ook nog eens een heuvel kunnen verteren. Christophe Laporte is misschien wel de rapste van alle deelnemers en kan zo in de sprints de nodige bonificatieseconden oprapen, terwijl hij ook de heuvels aankan. Dat bewees hij met een vierde plek in Gent-Wevelgem dit jaar. Ook Jonathan Hivert kan mee gaan doen om de knikkers in Noorwegen. Hivert kan misschien iets minder sprinten dan Laporte, maar de Direct Energie-coureur kan dan weer beter punchen dan zijn landgenoot. In Parijs-Nice bewees de inmiddels 33-jarige Fransman zijn vroegere Sojasun-vorm weer teruggevonden te hebben.
Er is nog een aantal coureurs die zich met gegronde redenen kanshebber op de eindzege mag noemen. Eén daarvan is Warren Barguil. Alhoewel de Fortuneo-Samsic-renner nog geen best seizoen kent, mag hij nooit uitgevlakt worden. Wawa komt soms als je hem het minst verwacht. Zien we Barguil op de beklimming van de Hopseidet ineens opduiken? Een coureur die hij dan best bij zich kan hebben is Krists Neilands. De Let heeft het voordeel dat alle ogen gericht zijn op Jensen, maar kan zelf ten aanval trekken. Dit deed hij dan ook al op de Poggio dit jaar, toen hij in Milaan-San Remo even met de latere winnaar Vincenzo Nibali vooruitreed.
Outsiders
Twee andere coureurs kunnen vanuit de anonimiteit geniepig met de favorieten meesluipen om zo seconde voor seconde te sprokkelen voor het klassement. Quentin Pacher is er daar één van. Op deze manier werd hij vorig jaar al zesde in de Arctic Race of Norway en dit jaar lijkt hij nog beter. Zo werd hij laatst vierde in de Tour de Wallonie. Robin Carpenter kan dat ook. De coureur van Rally werd afgelopen zaterdag nog door Jan-Willem van Schip geklopt in de Slag om Norg en was in de week daarvoor ook al goed bij de pinken door negende te worden in PostNord Danmark Rundt.
De laatste kanshebber is Jesper Hansen. De Deen heeft bij Astana een sterk team om zich heen dat de koers kan controleren. Mocht Fuglsang er niet aan te pas komen, dan kan Hansen het stokje van zijn landgenoot overnemen. Presteren in Noorwegen kan hij: in 2015 was hij de eindwinnaar van de Ronde van Noorwegen.
Favorieten volgens WielerFlits
**** Mathieu van der Poel
*** Andrea Pasqualon, August Jensen
** Christophe Laporte, Christian Odd Eiking, Jakob Fuglsang
* Damiano Caruso, Jonathan Hivert, Warren Barguil, Krists Neilands
Deelnemerslijst
Website organisatie
Weer en TV
Waar er in Zuid-Europa met korte mouwen wordt gereden, rijden de renners in Noorwegen met lange mouwen en regenjasjes. De temperatuur van dertien graden in combinatie met de regen zal bij de coureurs niet zorgen voor een aangenaam gevoel. De koers wordt dagelijks op Eurosport 1 uitgezonden na de BinckBank Tour.
Het zal in mijn ogen tussen Teuns en MvdP gaan. Beiden zijn goed in vorm en houden van dit soort weer en parcoursen. Misschien dat de sterkte van de ploeg doorslag geeft. En in dat geval zal het voor Teuns zijn, denk ik.
De zwakke momenten die Mathieu kende op de weg waren vaak in klimmetjes. Ook in het mountainbiken wordt hij vaak op de klimmen eraf gereden door Schurter.
(Ik dacht dat de naam Julian Dubbeld een grapje was. Excuses.)