De Arctic Race of Norway (17-20 augustus) levert elk jaar weer prachtige natuurplaatjes op, maar de rittenkoers heeft meer te bieden dan enkel haar schoonheid. In de eerste plaats: spanning. Want hoewel de echte kleppers de koers links laten liggen, zullen de wel aanwezige kanshebbers moeten strijden voor elke meter. De vierdaagse eindigt namelijk vaak in een secondespel. Gebeurt dat nu weer? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Voor de eerste editie van de Arctic Race of Norway hoeven we niet diep te graven. De eerste editie vond plaats in 2013, met dank aan de inspanningen van ASO. De organisatie kreeg dat jaar ook meteen zijn gedroomde eindwinnaar: Thor Hushovd mocht namelijk plaatsnemen op het hoogste schavotje. De Noorse krachtpatser, de wereldkampioen van Geelong en winnaar van talloze Tourritten, was toen al 35 jaar en in de nadagen van zijn carrière, maar had zich in de weken voorafgaand aan de eerste Arctic Race of Norway al in de kijker gereden en wist het thuispubliek in extase te brengen.

Een jaar later volgde de eerste en tot nu toe enige Nederlandse eindoverwinning, en met Steven Kruijswijk is het misschien toch wel een verrassende naam. De klimmer uit Nuenen, die toch niet te boek staat als een veelwinnaar, wist na een machtsgreep in de bergrit naar Kvænangsfjellet de leiderstrui over te nemen van Alexander Kristoff en stond het felbegeerde kleinood een dag later niet meer af. In 2015, een jaar na de eindzege van Kruijswijk, ging de Est Rein Taaramäe met de bloemen lopen. En in 2016 kroonde de Italiaan Gianni Moscon zich tot de vierde eindwinnaar van de Arctic Race of Norway.

In 2017 volgde dan ‘eindelijk’ de eerste Belgische overwinning, met dank aan Dylan Teuns, die bovendien de eerste én laatste etappe op zijn naam wist te schrijven. De jaren daarna ging alle aandacht uit naar Sergei Chernetski, die in 2018 Markus Hoelgaard en Colin Joyce voorbleef in de eindafrekening, en Alexey Lutsenko. Die laatste rekende een jaar later na een felle strijd af met de toenmalige Franse kampioen Warren Barguil en de Let Krists Neilands. Nadat corona roet in het eten gooide in 2020, vond er in 2021 weer een nieuwe editie van de Noorse ronde plaats. Ben Hermans zorgde, vier jaar na het succes van Teuns, voor de tweede Belgische eindzege.

Ben Hermans pakte de eindzege in 2021 – foto: Cor Vos

Zoals gezegd, draait de Arctic Race of Norway, een afwisseling van sprintetappes en heuvelritten, meer dan eens uit op een secondespel. Het verschil tussen de top-drie in het klassement is sinds de eerste editie achtereenvolgens 10 seconden, 18 seconden, 31 seconden, 30 seconden, 43 seconden, 12 seconden, 19 seconden, 6 seconden en 9 seconden. In 2020 ging de koers dus niet door als gevolg van de coronapandemie.

Wat ook nog wel het vermelden waard is: Mathieu van der Poel wist reeds meerdere edities van de Arctic Race of Norway te kleuren. In 2018 nam hij voor het eerst deel aan de koers en was hij meteen goed voor twee ritoverwinningen: de Nederlander was de beste in de openingsrit én de slotetappe. Een jaar later stond MVDP opnieuw aan het vertrek en pakte hij meteen uit op dag één. In Leknes bleef hij met een machtige sprint Danny van Poppel en Andrea Pasqualon voor.

Winst in de openingsrit van 2019 voor Van der Poel – foto: Cor Vos

Laatste tien winnaars Arctic Race of Norway
2022: Andreas Leknessund
2021:  Ben Hermans
2020: Niet verreden wegens de coronapandemie
2019:  Alexey Lutsenko
2018: Sergei Chernetski
2017:  Dylan Teuns
2016:  Gianni Moscon
2015:  Rein Taaramäe
2014:  Steven Kruijswijk
2013:  Thor Hushovd

Laatste editie

De Arctic Race of Norway begon vorig jaar met rit van en naar Mo i Rana. Na een lange dag in de regen was Axel Zingle – veruit – de snelste op een hellende aankomst. De Fransman won met overmacht de openingsrit en pakte zo ook de eerste leiderstrui. Een dag later kwam dat kleinood niet in gevaar, toen de tweede etappe in een pure massasprint eindigde. Nu was het Dylan Groenewegen die met de zege ging lopen.

Rit drie, de koninginnenrit van de ronde, bracht opnieuw succes voor Cofidis. Victor Lafay sloeg een dubbelslag. Twee kilometer voor de top van de slotklim (5,4 km aan 5%) ging de Fransman aan en op de streep had hij drie tellen over op de eerste geklopten. Met een voorsprong van respectievelijk zeven en negen seconden op zijn naaste belagers Kévin Vauquelin en Hugo Houle begon Lafay vervolgens aan de slotrit, maar geen van deze renners zou de Arctic Race of Norway winnen.

Andreas Leknessund ging als nummer 24 van het klassement van start in de slotrit, maar voerde in de etappe naar Trondheim een nummertje op waarmee hij Lafay van de troon stootte. De Noor van Team DSM sprong mee in de ‘vroege’ vlucht, gooide zijn twee medevluchters in de finale overboord en hield op het heuvelachtige stadscircuit solo stand tegenover de achtervolgers. Hij pakte zo de rit én de eindzege. Hugo Houle en Nicola Conci maakten beiden nog een sprongetje in het klassement – vooral ten koste van Lafay – en mochten mee het podium op.

Andreas Leknessund – foto: Cor Vos

Eindklassement Arctic Race of Norway 2022
1. Andreas Leknessund  (Team DSM) in 16u11m32s
2. Hugo Houle (Israel-Premier Tech) op 8s
3. Nicola Conci (Alpecin-Deceuninck) op 9s
4. Axel Zingle (Cofidis) op 14s
5. Victor Lafay (Cofidis) op 15s

Parcours

De Arctic Race of Norway is ook dit jaar weer een feest voor de puncheurs. Op de eerste dag zullen de (sterke) sprinters ook nog een kans zien, maar daarna is het aan de betere klauteraars van het peloton. Vooral de finish van de derde etappe is extreem lastig. De ronde eindigt een dag later op een bijzondere locatie: North Cape, een van de noordelijkste punten van Europa. Heel de wedstrijd speelt zich trouwens ver boven de poolcirkel af.

Donderdag 17 augustus, Etappe 1: Kautokeino – Alta (171 km)

De sprinters zullen er meteen moeten staan in de Arctic Race of Norway. In de openingsrit, van Kautokeino naar Alta, kunnen de rappe mannen hun kunsten laten zien. Al zal het niet gemakkelijk worden. Na een eenvoudig begin van de etappe, volgt namelijk een niet te onderschatten finale. In de driemaal te verrijden lokale ronde ligt steeds de Bossekop-klim (1,4 km aan 4,6%).

Bovendien loopt de laatste kilometer in Alta ook nog wat op. Het stijgingspercentage valt hier echter mee: zo’n 2,5% procent. Dit moeten de sterke spurters nog wel aankunnen.

Start: 14.10 uur
Finish: tussen 17.50 en 18.14 uur

Vrijdag 18 augustus, Etappe 2: Alta – Hammerfest (153,4 km)

Op het eerste gezicht lijkt de tweede etappe van de Arctic Race of Norway gemakkelijker dan de eerste. Hoewel het begin best pittig is met drie beklimmingen in nog geen 45 kilometer, is het daarna bijna biljartvlak. Toch?

Tot Hammerfest is het inderdaad niet al te zwaar allemaal, maar in deze havenstad wordt het toch nog verrekte lastig, als we La Flamme Rouge mogen geloven. Tussen anderhalve kilometer en vijfhonderd meter voor het einde zou het aan bijna zeven procent gemiddeld omhoog gaan. Voer voor de puncheurs.

Start: 14.25 uur
Finish: tussen 17.50 en 18.10 uur

Zaterdag 19 augustus, Etappe 3: Hammerfest – Havøysund (167 km)

In de eerste twee dagen kunnen al wat verschillen ontstaan, maar de beslissing zal vallen in het weekend. Allereerst in de derde etappe, van Hammerfest naar Havøysund. De finale begint op zo’n 35 kilometer van de finish met de klim naar Kirkedalen (4,1 aan 5,2%). Op veertien kilometer van de finish moet ook nog de top van Selvika-klim (2,6 km aan 5,4%) gerond worden.

Daarna gaat het in volle vaart naar de slotklim, waar niemand zich meer zal kunnen verstoppen. De laatste 2,2 kilometer lopen namelijk aan tien procent gemiddeld omhoog. Spektakel gegarandeerd!

Start: 14.00 uur
Finish: tussen 17.45 en 18.10 uur

Zondag 20 augustus, Etappe 4: Kvalsunds – North Cape (171,4 km)

Mocht de Arctic Race of Norway nog niet beslist zijn in Havøysund, dan is er altijd nog de slotrit naar de Noordkaap. Deze plaats ligt op het eiland Magerøya, dat de renner via een tunnel bereiken (vandaar het ‘gat’ na kilometer 117,8 op het profiel). De Noordkaap wordt traditioneel beschouwd als het noordelijkste punt van Europa, maar is dat feitelijk niet. Kaap Fligely op de eilandengroep Frans Jozefland ligt nog zesduizend kilometer noordelijker. Evenmin is ‘North Cape’ het noordelijkste punt van het Europese vasteland in ruime zin, dus inclusief de kusteilanden. Dat is Knivskjelodden, dat eveneens op Magerøya ligt.

Wel is de Noordkaap de plek waar we de winnaar van de Arctic Race of Norway 2023 zullen kennen. Voordat het zover is, wacht nog een pittige finale, met twee relatief lange beklimmingen in de laatste 25 kilometer. De eerste daarvan is de klim naar Skipsfjord: 4,2 kilometer klimmen aan 5,5%. Daarna volgt de klim naar Vestfjordfjeller (3,1 km aan 7,4%), waar men nog serieus brokken kan maken. Vanaf de top is het nog ruim zes kilometer naar het bijna noordelijkste punt van Europa.

Start: 13.40 uur
Finish: tussen 17.35 en 18.00 uur

Favorieten

Het moet gezegd, het deelnemersveld van de Arctic Race of Norway is weleens sterker geweest. De volledige ploegen zijn nog niet bekend, maar de organisatie heeft op de website van de wedstrijd al wel de blikvangers onthuld. Mede door de concurrentie van de Tour du Limousin, Ronde van Burgos en Ronde van Denemarken, valt het lijstje grote namen ietwat tegen.

Wel is Andreas Leknessund, de eindwinnaar van vorig jaar, er weer bij. Hij zal gebrand zijn op een tweede opeenvolgende zege in eigen land. Gezien zijn prestaties in de voorbije Ronde van Italië lijkt de Noor klaar om zijn titel te verdedigen. In de Giro won hij op een haar na een rit en reed hij lang in het roze.

Andreas Leknessund in het roze – foto: Cor Vos

Vorig jaar won Leknessund het eindklassement van de Arctic Race of Norway na een straffe solo in de slotrit. Nu zal het minder gemakkelijk worden om alleen weg te komen, want zijn concurrenten zullen hem in de gaten houden.

Een van die concurrenten – de voornaamste, op papier – is Guillaume Martin. De filosoof heeft dit voorjaar nog maar eens bewezen het heuvelwerk uitstekend aan te kunnen. Hij behaalde ereplaatsen in een hele rits Franse eendaagsen én in Luik-Bastenaken-Luik (zesde). Bovendien reed Martin in juli – op zijn Martins – naar een tiende plaats in de Tour.

Dylan Teuns was ook actief in de Tour, maar kon daar niet imponeren. De Belg van Israel-Premier Tech kent sowieso een moeizaam seizoen, met een voorjaar dat vooral door ziekte in het water viel. Maar schrijf hem voor de Arctic Race of Norway toch maar op. Dat deze koers hem ligt, bewees Teuns in 2017, toen hij de eindzege opeiste. De cruciale derde etappe finisht bovendien op een soort Muur van Hoei – misschien nog wel lastiger – en dat is natuurlijk spek naar de bek van iemand die de Waalse Pijl al eens won.

Guillaume Martin – foto: Cor Vos

De hellingen in Noorwegen moeten ook Clément Champoussin liggen. De 25-jarige Fransman eindigde onlangs nog als veertiende in de Clásica San Sebastián, en is dus in vorm. Dat kan ook gezegd worden van Matthew Dinham, de revelatie van het WK op de weg bij de elite mannen. De Australiër van Team dsm-firmenich werd in Glasgow verrassend zevende. “De punchy beklimmingen passen goed bij me”, zei hij na afloop tegen WielerFlits. Wat dat betreft zal de 23-jarige renner zijn hart op kunnen halen in de Arctic Race of Norway.

Voor Roger Adrià (Equipo Kern Pharma) biedt het parcours ook kansen. De Spanjaard noteerde op het WK een DNF, maar werd anderhalve week daarvoor nog wel achtste in de Prueba Villafranca-Ordiziako Klasika. Een van zijn vele ereplaatsen dit jaar. In de Waalse Pijl finishte hij net buiten de top-tien, als twaalfde. In de weken ervoor was hij achtereenvolgens vijfde in de Gran Premio Miguel Indurain, derde in de Classic Grand Besançon Doubs en zesde in de Tour du Doubs geworden. Allemaal koersen waar heuvelspecialisten met een sterk eindschot komen bovendrijven.

Roger Adrià – foto: Cor Vos

Christian Scaroni is eveneens zo’n type. Én hij is in vorm. De Italiaan van Astana Qazaqstan sloot onlangs de Ronde van Polen nog af als dertiende. In Duszniki-Zdrój, waar Rafal Majka (op arbitraire wijze) won op een punchaankomst, werd hij zesde. Zesde was Scaroni ook in de koninginnenrit van de Baloise Belgium Tour, die op naam kwam van Mathieu van der Poel. Aangezien het niveau in de Arctic Race of Norway een stukje lager ligt, moet hij hier mee kunnen doen om de knikkers.

Dat kan Kamiel Bonneu wellicht ook. De 24-jarige Belg van Flanders-Baloise blijft vooralsnog wat onder de radar, maar heeft de afgelopen jaren toch mooie resultaten behaald. Vorig jaar wist hij zelfs twee profzeges te boeken. In de Czech Tour won hij de koninginnenrit door alle favorieten te verslaan en in de Tour of Britain was hij de sterkste vanuit de vroege vlucht. Drie weken geleden liet Bonneu zich opnieuw zien in de Czech Tour: hij eindigde er nu als vierde in het eindklassement. Dat belooft.

Kamiel Bonneu vorig jaar in de Ronde van Tsjechië – foto: Cor Vos

De uitslagen van Hugo Houle vallen voorlopig wat tegen dit jaar. Toch noemen we hem, daar de Canadees vorig jaar tweede werd. En wie weet heeft hi – met de Ronde van Frankrijk net achter de rug – een vormpiek. Vorig jaar bleek hij alvast goed uit de Tour te komen. Rasmus Tiller staat ook met de Tour in de benen aan de start van de Artic Race of Norway, maar voor de beer van Uno-X lijken de weekendritten wat te zwaar om echt mee te spelen in het klassement. Wel kan hij in de eerste dagen voor ritzeges gaan.

Kijken we verder op de voorlopige startlijst, dan zien we onder meer de namen van Mathias Vacek, Filippo Baroncini (Lidl-Trek), Jonas Gregaard (Uno-X), Carl Frederik Hagen (Q36.5), Thibaud Gruel (Groupama-FDJ), Liam Johnston (Trinity Racing), Paul Double (Human Powered Health) en UAE-aanwinst Igor Arrieta. Tot slot, houden we ook Zdeněk Štybar (Jayco AlUla) in gaten. De Tsjech maakt zijn rentree na een operatie aan twee beknelde liesslagaders.

De deelnemerslijst is op het moment van publiceren nog niet officieel. Het kan dus zijn dat er nog wijzigingen plaatsvinden.

Hugo Houle – foto: Cor Vos

Sprinters

We hebben de naam van Rasmus Tiller al laat vallen. Hij is een van de renners die zich ongetwijfeld zal smijten in de finale van de eerste rit, de enige rit die in een pure massasprint zou kunnen eindigen. De grote favoriet voor deze etappe is Alberto Dainese. De Italiaan van Team dsm-firmenich is op papier de snelste man van dit peloton. Zowel in de Giro d’Italia van dit jaar als die van vorig jaar wist hij naar een ritzege te sprinten.

De concurrentie moet komen van onder anderen Blake Quick. Vorig jaar nam Jayco-AlUla Dylan Groenewegen nog mee naar de Arctic Race of Norway, maar nu is de jonge Australiër de rappe man van dienst. Zoals zijn naam doet vermoeden, is Quick bijzonder snel, al komt dat er nog niet helemaal uit. Een derde plaats in een rit van de Giro di Sicilia is voorlopig zijn beste prestatie van 2023. Milan Fretin (Flanders-Baloise) heeft wat dat betreft al meer laten zien. Zo sprintte de Belg onlangs nog naar een tweede plaats in de openingsrit van de Ronde van Tsjechië.

De deelnemerslijst is op het moment van publiceren nog niet officieel. Het kan dus zijn dat er nog wijzigingen plaatsvinden.

Dainese won in de Giro nipt voor Milan en Matthews – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Guillaume Martin
*** Andreas Leknessund, Dylan Teuns
** Clément Champoussin, Roger Adrià, Cristian Scaroni
* Kamiel Bonneu, Matthew Dinham, Hugo Houle, Igor Arrieta

Website organisatie
Deelnemerslijst (WielerFlits, FirstCycling of ProCyclingStats)

Weer en TV

Het lijkt tijdens de Arctic Race of Norway zowaar droog te blijven in het noorden van Noorwegen. De eerste rit kan er nog een spatje regen vallen, maar daarna blijft de neerslag achterwege, meldt Weeronline. Bovendien schijnt het zonnetje. Met maxima van 16, 17 graden Celsius wordt het – alles relatief natuurlijk – warm voor de tijd van het jaar.

De Arctic Race of Norway is vanaf donderdag live te zien op Eurosport 2 en de online kanalen van Eurosport.nl, Discovery+ en GCN+. De slotetappe is te volgen op Eurosport 1 in plaats van Eurosport 2. Van elke rit worden de laatste twee à tweeënhalf uur uitgezonden. Bekijk voor de precieze uitzendtijden onze tv-gids Wielrennen op TV.