Vijf dagen koersspektakel. Dat is wat we mogen verwachten van de Ronde van Valencia (UCI 2.Pro), die woensdag begint in Orihuela. De organisatie heeft namelijk besloten om geen écht vlakke ritten meer in het parcours op te nemen: elke etappe kan zodoende uitmonden in chaos. Verdedigt Aleksandr Vlasov op dit verraderlijke parcours zijn titel met succes? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De Ronde van Valencia bestaat sinds 1929. De eerste editie van de koers, die toen nog de naam Vuelta a Levante droeg, kwam op naam van Salvador Cardona. Dat was geen koekenbakker. Eerder dat seizoen was de Spanjaard namelijk vierde geworden in de Tour de France, waar hij bovendien de 363 kilometer lange Pyreneeënrit van Bayonne naar Luchon had gewonnen.

Maar wacht eens even, ‘eerder dat seizoen’? Ja, de Ronde van Valencia (die ook nog een tijdje Vuelta a las Tres Provincias heette) vond tot en met 1954 vrijwel altijd plaats in het najaar. In 1955 werd de rittenkoers verreden in mei, om vanaf 1956 een voorjaarswedstrijd te worden. Tot en met 2008 stond de koers eind februari, begin maart op de kalender. Daarna verdween de wedstrijd een tijdje helemaal, omdat de toenmalige organisatie de financiën niet meer rond kreeg. Maar in 2016 was er een wedergeboorte.

Poels wint in het geel – foto: Cor Vos

Wout Poels won die eerste editie van de Ronde van Valencia 2.0. De Limburger sloeg meteen op dag één zijn slag in een 16 kilometer lange openingstijdrit, waarna hij in de bergrit naar Xorret del Catí de puntjes op de i zette. Het was pas voor de tweede keer in de geschiedenis dat een Nederlander de Spaanse rittenkoers won. Tom Cordes ging Poels in 1990 voor. Voor de laatste Belgische zege moeten we terug naar 1969, toen Eddy Merckx – wie anders? – de beste was. Ook Hilaire Couvreur (1958) en Rik Van Looy (1959) hebben de Ronde van Valencia op hun palmares.

Couvreur, Van Looy en Merckx waren tot en met 1973 overigens de enige niet-Spaanse winnaars. Daarna kwamen er meer buitenlanders op de erelijst, waaronder Bernard Hinault, Stephen Roche, Laurent Jalabart, Alex Zülle (twee keer), Alessandro Petacchi (opvallend) en Nairo Quintana. De laatste drie jaar zagen we helemaal geen thuisrijder meer winnen. De eindzege ging achtereenvolgens naar Tadej Pogačar, Stefan Küng en Aleksandr Vlasov. In 2019 was Ion Izagirre nog wel aan het feest, het jaar voordien stond Alejandro Valverde op het hoogste schavotje.

Laatstgenoemde is ook de recordhouder wat aantal overwinningen betreft. Voor zijn triomf in 2018, was hij ook in 2004 en 2007 al eerste. Drie zeges dus, voor Bala. Zonder de zevenjarige onderbreking van de Ronde van Valencia hadden dat er ongetwijfeld nog meer geweest.

Wat Poels kan, kan ik ook, dacht Valverde – foto: Cor Vos

Laatste tien winnaars Ronde van Valencia
2022: Aleksandr Vlasov
2021:  Stefan Küng
2020: Tadej Pogačar
2019:  Ion Izagirre
2018:  Alejandro Valverde
2017:  Nairo Quintana
2016: Wout Poels
2008:  Rubén Plaza
2007:  Alejandro Valverde
2006:  Antonio Colom

Laatste editie

De Ronde van Valencia begon in 2022 met een indrukwekkende zege van Remco Evenepoel. De toen 22-jarige Belg reed op Torralba del Pinar – een klim van een kleine vijf kilometer aan een kleine zeven procent – alle favorieten uit het wiel en behield zijn voorsprong op het plateau naar de finish. Aleksandr Vlasov beperkte de schade tot zestien seconden, maar de rest van het veld kreeg minimaal een halve minuut aan de broek. Was de strijd nu al gestreden?

Evenepoel was ongenaakbaar in de openingsrit – foto: Cor Vos

Op dag twee was er weer winst voor Quick-Step Alpha Vinyl, toen Fabio Jakobsen zich de snelste toonde in de massasprint. In de derde etappe was er echter een tegenvaller voor de ploeg van Patrick Lefevere. Op de lastige slotklim naar Antenas del Maigmó, met zeer steile stroken en een stuk onverhard, moest Evenepoel plots passen. Hij zou uiteindelijk als achtste binnenbollen, 41 seconden na ritwinnaar Vlasov. Die laatste sloeg dankzij zijn zege een dubbelslag. Evenepoel behield wel zijn tweede plaats, net voor Carlos Rodríquez, die knap tweede was geworden in de koninginnenrit.

De ritten die volgden waren relatief eenvoudig, waardoor we nog twee massasprints zagen. De eerste daarvan werd gewonnen door Matteo Moschetti. Fabio Jakobsen, de dag voordien ingesloten, sloeg toe in de slotrit en boekte zo zijn tweede etappezege van de week. In de top van het klassement veranderde deze dagen niets meer.

Vlasov op weg naar ritwinst en het geel – foto: Cor Vos

Eindklassement Ronde van Valencia 2022
1. Aleksandr Vlasov (BORA-hansgrohe)
2. Remco Evenepoel (Quick-Step Alpha Vinyl) op 32s
3. Carlos Rodríguez (INEOS Grenadiers) op 36s
4. Enric Mas (Movistar) op 50s
5. Alejandro Valverde (Movistar) op 1m02s

Parcours

De Ronde van Valencia kent net als vorig jaar twee aankomsten bergop, maar voor de rest lijkt het parcours zwaarder dan in 2022. De pure sprinters komen er bekaaid vanaf. Hoewel er drie ritten zijn met een vlakke finale, kennen al die etappes het nodige klimwerk onderweg. Toch zal het vooral uitkijken zijn naar dag twee en vier – de dagen dat boven wordt gefinisht – voor het klassementsvuurwerk.

afbeelding: ProCyclingStats

Woensdag 1 februari, Etappe 1: Orihuela – Altea (189,4 km)

De Ronde van Valencia begint dit jaar in Orihuela. Vanuit die plaats gaat het op de eerste dag over vlakke (kust)wegen noordwaarts. Bij Benidorm, na een kleine honderd kilometer, trekt de renners een beetje het binnenland in. Daar komen ze op voor veel profs vertrouwde trainingswegen. Ze beklimmen er namelijk eerst de Coll de Rates (14,1 km 2,9%), zij het via de minder bekende kant, via Tarbena.

Na de afdaling van de ‘echte’ Coll de Rates, volgt de klim naar Bernia (10,9 km aan 3,8%). Eenmaal boven is het nog 35, veelal dalende kilometers naar Altea. In die kustplaats ligt na 188 kilometer de streep. De laatste vijf kilometer lopen direct langs het water en zijn bevatten geen bochten. Perfect voor de sprinters, maar wie van hen heeft de hellingen overleefd?

Start: 12.45 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.30 uur

Donderdag 2 februari, Etappe 2: Novelda – Alto de Pinos (178,2 km)

Op dag twee krijgen de coureurs een loodzware rit voor de kiezen. De eerste tien kilometer zijn nog relatief eenvoudig, maar daarna doemt al de klim naar Maigmó (8 km aan 3,9%) op, gevolgd door die naar Tibi (3,8 km aan 5,1%). In de eerste helft van de wedstrijd moeten ook nog de hellingen naar Binifallim (12,5 km aan 4%) en Confrides (5,7 km aan 4,6%) genomen worden. Op de top van die laatste beklimming hebben we nog meer dan honderd kilometer voor de boeg.

De eerste daarvan lopen wel in dalende lijn, totdat we bijna weer op zeeniveau zijn. Dan wacht echter al snel La Fustera (4,3 km aan 4,9%). Dat is een voorproefje voor de loeisteile Cumbres del Sol (3,4 km aan 8,5%), die eenieder natuurlijk nog kent van de exploot van Tom Dumoulin in de Vuelta a España van 2015. Toen lag de finish daar, nu moeten de renners nog 35 kilometer door. Dat gaat eerst gestaag, maar op twaalf kilometer voor het einde volgen al twee kilometer aan 5,4 procent.

Daarna loopt het opnieuw wat soepeler, maar de laatste 3,2 kilometer stijgen weer met 7,2% gemiddeld. Zodoende wordt na 178 kilometer koers de 621 meter hoge top van de Alto de Pinos bereikt.

Start: 12.55 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.30 uur

Vrijdag 3 februari, Etappe 3: Bétera – Sagunto (145,1 km)

Na de finish op de Alto de Pinos, verplaatst de Ronde van Valencia zich een stuk noordelijker. De derde rit gaat over een afstand van 145 kilometer van Bétera naar Sagunto. In de eerste helft zitten wel wat hoogtemeters, maar geen gecategoriseerde beklimmingen. Op een kleine zestig kilometer van het einde komt daar verandering in. Het peloton begint dan namelijk aan de klim naar Oronet (4,4 km aan 4,8%).

Vervolgens moet ook nog 4,6 kilometer aan 6,9% geklommen worden naar El Garbí. Dat zijn op zich al geen misselijke cijfers, maar kijken we nog wat gedetailleerder, dan zien we dat de helling een passage van 2,3 kilometer aan 11,1% bevat. Daar kun je flink brokken maken. Het is dan nog wel dertig kilometer naar de streep, maar omdat het voornamelijk dalen is, zullen de renners binnen zijn voordat ze het weten.

Start: 13.48 uur
Finish: tussen 17.05 en 17.25 uur

Zaterdag 4 februari, Etappe 4: Burriana – Alto de la Cueva Santa (181,6 km)

De derde etappe was verraderlijk, de vierde rit is loodzwaar. De renners klimmen in de eerste zestig kilometer achtereenvolgens naar Ahín (5 km aan 4,1%), Collado de Ayódar (4,4 km aan 5,1%) en Torralba (5,7 km aan 5,7%). Direct daarna volgt ook nog een ongecategoriseerd hupje (2,5 km aan 6,6%) naar 912 meter hoogte. Het is voorlopig het hoogste punt van de rit, want in de veertig volgende kilometer gaat het vooral in dalende lijn.

Vanuit Altura loopt het vervolgens omhoog naar Mont Mayor (10,8 km aan 4,7%). Een kleine drie kilometer voor de top passeren de coureurs al voor een eerste keer de streep, want de klim naar Mont Mayor is simpelweg een verlengstuk van de Alto de Cova Santa, waar na 181,6 kilometer de aankomst zal liggen.

Voordat het zover is, moet eerst echter nog een 65 kilometer lange lus afgelegd worden. In die lokale ronde gaat het genoeg op en af, maar langere beklimmingen blijven de renners bespaard. Tot ze weer in Altura komen en de Alto de Cova Santa (8,1 km aan 4,9%) weer wacht. Op deze slotklim zullen de klassementsrenners elkaar ongetwijfeld het vuur aan de schenen leggen.

Start: 12.29 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.30 uur

Zondag 5 februari, Etappe 5: Paterna – Valencia (93,2 km)

De Ronde van Valencia eindigt met een etappe van Paterna naar Valencia, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Het is een kort ritje van slechts 93,2 kilometer, met een vlakke finale. Wordt het lange wachten van de aanwezige snelle mannen dan toch beloond met een sprintkans? Dat is twijfelachtig.

Net voor half koers ligt namelijk de klim naar La Frontera. En dat betekent: meer dan vijf kilometer klimmen aan 9% gemiddeld. Lang en steil genoeg om voor serieuze verschillen te zorgen, áls er gekoerst wordt. De Oronet (4,4 km aan 4,8%), eerder in de rit, zullen de sprinters minder vrezen.

Start: 15.02 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.25 uur

Favorieten

Remco Evenepoel leek vorig jaar op weg naar eindwinst in de Ronde van Valencia, maar dat was buiten Aleksandr Vlasov gerekend. De Rus van BORA-hansgrohe onttroonde de Belg met een dubbelslag in de koninginnenrit en zou vervolgens de leiderstrui naar Valencia brengen. Nu is hij terug om zijn titel te verdedigen. Hoe het met de vorm van Vlasov staat, is een vraagteken, want hij maakt zijn seizoensdebuut. In 2022 had hij voorafgaande aan de Spaanse rittenkoers al twee eendaagsen op Mallorca gereden.

Vlasov won vorig jaar de koninginnenrit – foto: Cor Vos

Achter Vlasov en Evenepoel eindigde Carlos Rodríguez vorig jaar als derde in de Ronde van Valencia. Hij is er ook dit jaar weer bij. INEOS Grenadiers stelt daarnaast onder meer Tao Geoghegan Hart en Thymen Arensman op. De Nederlander rijdt zijn eerste wegkoers in de kleuren van de Britse sterrenformatie.

Ook Juan Ayuso kwam nog niet in actie dit jaar. In de vorige editie van de Ronde van Valencia eindigde het toen 19-jarige toptalent als negentiende, maar in de tussentijd is er veel gebeurd. Ayuso werd in de daaropvolgende maanden vijfde in de Ronde van Catalonië, vierde in de Ronde van Romandië en derde in de Vuelta a España. Dan behoor je in een wedstrijd als de Ronde van Valencia automatisch tot de topfavorieten.

Juan Ayuso kampt met een peesontsteking en geeft verstek voor de Ronde van Valencia. Wel van de partij voor UAE Emirates: Brandon McNulty en Marc Soler. Beiden moeten hier mee kunnen spelen voor de eindzege. McNulty begon zijn seizoen met een valpartij in de Trofeo Calvià, maar was drie dagen later alweer vijfde in de Trofeo Serra de Tramuntana. Voor Soler wordt het zijn eerste wedstrijd van 2023.

Arensman stapte deze winter over van Team DSM naar INEOS Grenadiers – foto: Cor Vos

Over de vorm van Pello Bilbao bestaat geen onzekerheid. De 32-jarige Bask wist in de Santos Tour Down Under immers al te winnen. In de finale van de derde etappe kon hij op de venijnige Corkscrew als enige de kloof met Simon Yates en Jay Vine dichten, waarna hij de twee aftroefde in de sprint. In het eindklassement eindigde Bilbao als derde. Nu begint hij in Valencia aan zijn Europese seizoen.

Bahrain Victorious heeft ook nog Damiano Caruso en Mikel Landa in de gelederen. Maar hoe goed zullen zij zijn begin februari? Vorig jaar begonnen ze samen aan hun seizoen in de Ruta del Sol, waar ze beiden niet de top-10 van het eindklassement haalden. Wout Poels lukte dat wel. Sterker nog, de Nederlander won die rittenkoers. Aangezien hij vaak goed presteert in het vroege voorjaar, zou het niet verbazen als hij ook nu weer meedoet om de knikkers.

Bilbao mocht al vroeg in het jaar juichen – foto: Cor Vos

Net als Bilbao, mocht ook Rui Costa al juichen in 2023. Hij won bij zijn debuut voor Intermarché-Circus-Wanty de Trofeo Calvià. Voor de 36-jarige Portugees was dat zijn eerste zege sinds februari 2020, toen hij triomfeerde in de openingsrit van de Saudi Tour. Kan Costa nu ook voor het eerst sinds de Abu Dhabi Tour 2017 een rondje op zijn naam schrijven? Misschien is dat een brug te ver, maar anderzijds: met de overwinning in de Trofeo Calvià verraste hij ons ook al.

Eddie Dunbar is net als Costa van ploeg gewisseld. De Ier maakte deze winter de overstap van INEOS Grenadiers naar Jayco AlUla. Bij die laatste ploeg hebben ze veel vertrouwen in de 26-jarige klimmer, die in 2022 de Settimana Internazionale Coppi e Bartali en de Ronde van Hongarije won. “Bij INEOS miste hij kansen. Iemand als Eddie komt bij ons binnen als een kopman”, zei ploegleider Matt White in november in The Cycling Podcast. In de Ronde van Valencia mag Dunbar het voor het eerst laten zien.

Een droomdebuut bij ICW voor Costa – foto: Cor Vos

In de Ronde van Hongarije versloeg Dunbar onder meer Samuele Battistella, die daar als derde eindigde na lang met verschillende blessures te hebben gesukkeld. Later in het jaar zou hij nog zevende worden in de Ronde van Polen en indruk maken in de Vuelta a España. De grote doorbraak is er echter nog niet gekomen. Wie weet gebeurt dat nu, in de Ronde van Valencia.

De 24-jarige Battistella schoot in 2022 ook uitstekend uit de startblokken met een zevende plaats in de Tour de La Provence en een tweede plek in de eerste bergrit van de Volta ao Algarve. Astana Qazaqstan brengt overigens ook Luis León Sánchez, de nummer zeven van vorig jaar, aan het vertrek in de Ronde van Valencia. Bij Trek-Segafredo hebben ze ook meerdere ijzers in het vuur, waarbij Giulo Ciccone en Bauke Mollema de voornaamste speerpunten zullen zijn.

Anthon Charmig is ook een renner om in de gaten te houden. Kijken we weer naar het begin van vorig jaar, dan zien we dat de 24-jarige Deen van Uno-X toen begon met een zevende plaats in de Saudi Tour en een vijfde plek in de Tour of Oman. In die laatste rittenkoers boekte Charmig bovendien ritwinst. In de derde rit versloeg hij Jan Hirt op een pittige aankomst – een kleine drie kilometer aan 7% – in Qurayyat. Dat lijkt verdacht veel op het slot van de Alto de Pinos.

Charmig (l) was vorig seizoen ook nog tweede in de Ronde van Tsjechië – foto: Cor Vos

Bij Jumbo-Visma stellen ze niet de grote vedetten op, maar de ploeg komt wel naar Valencia met een aantal interessante namen. Zo starten de jonkies Thomas Gloag en Michel Hessmann. Gloag debuteerde vorig najaar al als stagiair voor de Nederlandse WorldTour-formatie met top-20-klasseringen in enkele Italiaanse heuvelkoersen, waaronder de Giro dell’Emilia. In de zomer had hij een rit in de Tour de l’Avenir gewonnen. In die toekomstronde werd Hessmann – sinds 2022 al bij de WorldTour-ploeg – derde in het eindklassement. Kunnen ze in Valencia ook hoge ogen gooien?

Anders heeft Jumbo-Visma ook nog altijd Sam Oomen, die hier een van zijn spaarzame kansen krijgt om voor eigen succes te gaan. Om die te verzilveren, zal de klimmer zijn oude niveau wel weer moeten behalen. Dat dat kan na een operatie aan een vernauwde bekkenslagader, zoals Oomen onderging, bewees Bob Jungels. In de afgelopen Tour de France herlanceerde de Luxemburger zijn carrière door de rit naar Châtel les portes du Soleil te winnen. Inmiddels rijdt de Luxemburger voor BORA-hansgrohe, waar hij vanuit de schaduw van Vlasov wellicht voor een verrassing kan zorgen. De Duitse ploeg stelt ook nog Lennard Kämna op.

Het complete deelnemersveld voor de Ronde van Valencia is nog niet bekend. Daarom is het favorietendeel nog niet volledig ingevuld. Wij zullen op een later moment dit deel van de voorbeschouwing aanvullen.

Gloag maakte indruk in onder andere de Gran Piemonte – foto: Cor Vos

Sprinters

De organisatie van de Ronde van Valencia heeft met een parcours vol beklimmingen niet al te veel haar best gedaan om de sprinters te paaien. Toch zullen er een aantal rappe mannen aan de start staan. Dat zijn over het algemeen overigens wel renners met wat meer in hun mars dan enkel een ferme sprint. Neem Alexander Kristoff, die het liefst een loodzware koers heeft. Ook iemand als Iván García geeft de voorkeur aan een spurt na een uitputtingsslag.

Madhis Mihkels kan dat ook wel aan. Aan snelheid ook geen gebrek bij de 19-jarige Est van Intermarché-Circus-Wanty, maar hij werd begin januari nog wel aangereden in zijn thuisland. Is hij voldoende hersteld? Bovendien stelt Intermarché ook Biniam Girmay op. De Eritreeër zal na twee podiumplaatsen op Mallorca raak willen schieten in Valencia.

Daarnaast moeten we ook Matteo Moschetti (Q36.5), Fred Wright (Bahrain Victorious), Blake Quick (Jayco AlUla), Christian Scaroni (Astana Qazaqstan), Matthew Walls (BORA-hansgrohe) en Venezolaans kampioen Orluis Aular (Caja Rural – Seguros RGA) noemen. Qua snelheid leggen zij het echter allemaal af tegen Olav Kooij van Jumbo-Visma, die zijn seizoensdebuut zal maken.

Het complete deelnemersveld voor de Ronde van Valencia is nog niet bekend. Daarom is het favorietendeel nog niet volledig ingevuld. Wij zullen op een later moment dit deel van de voorbeschouwing aanvullen.

Kooij is op papier de snelste man aan het vertrek – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Aleksandr Vlasov
*** Pello Bilbao, Carlos Rodríguez
** Thymen Arensman, Brandon McNulty, Eddie Dunbar
* Bauke Mollema, Wout Poels, Rui Costa, Marc Soler

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

De renners treffen het: het wordt de komende week prima koersweer in de regio Valencia. Soms is het lichtjes bewolkt, meldt Weeronline, maar volgens de voorspellingen blijft het van woensdag tot en met zondag volledig droog. Elke middag loopt de temperatuur op tot ongeveer 17 graden. De wind (windkracht drie) komt elke dag vanaf zee, uit het oosten dus.

De Ronde van Valencia is dagelijks vanaf 16.00 uur te zien op Eurosport 1. Je kunt ook terecht op de online kanalen van Eurosport, Discovery+ en GCN+. Houd de WielerFlits TV-Gids in de gaten voor de exacte uitzendtijden.