Aanstaande zaterdag is het D-day voor de dames. De Nederlandse selectie bevat meerdere favorieten voor de gouden medaille. Slaagt een Nederlandse erin om de regenboogtrui te veroveren? WielerFlits blikt vooruit op de mondiale titelstrijd bij de dames.

Historie
De vrouwen strijden sinds 1958 om de regenboogtrui. De Luxemburgse Elsy Jacobs bleef destijds in Reims de Sovjet-dames Tamara Novikova en Mariya Loukchina voor. Het zou tot 1968 duren voordat er een Nederlandse overwinning te vieren was. Deze eer ging naar de Zeeuwse Keetie Hage, die in het Italiaanse Imola de primeur had. In 1975 was Tineke Fopma in het Belgische Yvoir de volgende Nederlandse die de regenboogtrui wist te veroveren. Het jaar erop sprintte Hage in het Italiaanse Ostuni naar een tweede wereldtitel. Petra de Bruin veroverde in 1979 in Valkenburg de vierde Nederlandse gouden medaille.

Leontien van Moorsel voegde hier begin jaren ’90 twee regenboogtruien namens Nederland aan toe. Tussen 2006 en 2013 domineerde Marianne Vos de mondiale titelstrijd. Zij won drie wereldtitels en veroverde bovendien vijf keer het zilver. In totaal veroverde Nederland dus negen wereldtitels. Dat is evenveel als Frankrijk, dat voornamelijk dankzij vijf zeges van recordhoudster Jeannie Longo ook op negen regenboogtruien staat.

Vorig jaar was Kirsten Wild dicht bij een tiende wereldtitel voor Nederland, maar  in de sprint moest zij haar meerdere erkennen in de Deense Amalie Dideriksen.

Laatste tien winnaars WK op de weg voor Vrouwen
2007: Marta Bastianelli
2008: Nicole Cooke
2009: Tatiana Guderzo
2010: Giorgia Bronzini
2011: Giorgia Bronzini
2012: Marianne Vos
2013: Marianne Vos
2014: Pauline Ferrand-Prévot
2015: Elizabeth Armitstead
2016: Amalie Dideriksen

Parcours
De dames krijgen zaterdag een lokale ronde van 19,1 kilometer voorgeschoteld, welke zij acht keer afleggen. Dat maakt de totale afstand 152,8 kilometer.

De start is bij het plein Festplassen in het centrum van Bergen, vanwaar het peloton in zuidelijke richting rijdt. Na een tunnel volgt er een brug over de Puddefjorden. In Solheim wacht een eerste beklimming en een eerste bevoorradingszone. Hierna volgt de beklimming van scherprechter Salmon Hill. De totale klim is drie kilometer lang, maar de laatste 1,5 kilometer (6,4% gemiddeld) zijn het lastigst. Vanaf de top is het nog ongeveer tien kilometer tot de aankomst.

In het stadscentrum volgt op vijf kilometer van het einde nog een passage met kasseien. In de slotfase volgt er een lus ten noorden van de aankomstplaats, waar de rensters een spectaculair uitzicht over de fjorden krijgen. De aankomst is getrokken in het historische centrum. Op 250 meter van de finish wacht er nog een bocht van negentig graden. De finishstraat loopt licht bergaf.

Favorieten
Wanneer we de deelnemerslijst onder de loep nemen, valt direct de ijzersterke Nederlandse selectie op. De Nederlandse dames hebben de voorbije seizoenen een stevige stempel op het vrouwenwielrennen gedrukt. Momenteel bezetten zij zelfs de eerste vier plaatsen in de UCI World Ranking. Het ligt dan ook voor de hand dat de voornaamste kandidaten uit de Nederlandse selectie komen.

Anna van der Breggen – Foto: Sirotti

Olympisch kampioene Anna van der Breggen bijvoorbeeld. Van der Breggen moest in de tijdrit genoegen nemen met de tweede plaats, maar gaat in de wegrit opnieuw voor het hoogste. Een seizoen met overwinningen in alle drie de Ardennenklassiekers en de Giro Rosa leverde haar de eindzege in de UCI Women’s Tour op. Een wereldtitel ontbreekt nog op haar palmares. Brengt zij daar dit jaar verandering in en pakt ze vrijwel alle hoofdprijzen?

Annemiek van Vleuten – Foto: Sirotti

Haar voornaamste concurrentes lijken in haar eigen ploeg te zitten. Annemiek van Vleuten is bezig aan het beste seizoen van haar carrière. Na eerder onder meer La Course en de Boels Ladies Tour al te hebben gewonnen, voegde zij dinsdag de wereldtitel tijdrijden toe aan haar erelijst. Ook voor de wegrit geldt zij als een voorname kandidaat om de titel te veroveren. Wanneer zij daarin slaagt, wordt zij de eerste renner sinds Jeanine Longo in 1995 die in hetzelfde jaar zowel de weg- als de tijdrit wint.

Marianne Vos – Foto: Sirotti

Ook Marianne Vos behoort tot de medaillekandidaten. Als drievoudig wereldkampioene is dat niet meer dan logisch, al moeten we daarbij opmerken dat Vos niet meer zo dominant is als voorheen. De voormalig veelwinnaar wist dit seizoen onder meer de BeNe Ladies Tour en de Ronde van Noorwegen te winnen. Met het veroveren van de Europese titel in het vlakke Deense Herning zette zij de kers op de taart. Met de aanwezigheid van Van Vleuten en Van der Breggen staat zij hier niet als topfavoriet aan de start, maar wellicht kan zij als bliksemafleidster succesvol zijn. Vos heeft met haar eindschot een wapen.

De tactiek van de Nederlandse dames zal van grote invloed zijn op het koersverloop. De verwachting is dat zij de koers hard willen maken. Met rensters als Lucinda Brand, Chantal Blaak en Ellen Van Dijk beschikt de Nederlandse ploeg over pionnen die bij ieder ander land het kopmanschap op zouden mogen eisen. In Bergen zullen zij in een dienende rol rijden, al blijft het mogelijk dat het wedstrijdverloop ze in een kansrijke positie kan brengen.

Elisa Longo Borghini – Foto LaPresse/ Gian Mattia D’Alberto

Wie zijn de voornaamste concurrenten van de Nederlandse dames? Die zijn bijvoorbeeld te vinden in de sterke Italiaanse selectie, die twee oud-wereldkampioen kent. Tatiana Guderzo veroverde het goud in Mendrisio (2009), terwijl Giorgia Bronzini in Geelong (2010) en Kopenhagen (2011) op het hoogste podium stond. Alle drie de keren verwezen zij overigens Vos naar het zilver. De voornaamste kandidaat op eremetaal lijkt op papier echter Elisa Longo Borghini. De nummer drie van de wegrit in Rio veroverde dit jaar de Italiaanse titel, won Strade Bianche en werd derde in La Course. Slaagt er wederom een Italiaanse in om een Nederlands feestje te verstoren?

Ook de selectie van de Amerikaanse dames herbergt enkele medaillekandidaten. Coryn Rivera is bezig aan een sterk jaar, waarin zij onder meer de Ronde van Vlaanderen won. Landgenote Megan Guarnier treedt dit jaar iets minder op de voorgrond, maar kan op dit parcours een rol van betekenis te spelen

Een groot vraagteken voorafgaand aan deze mondiale titelstrijd is de vorm van Lizzie Deignan. Normaal gesproken zou de wereldkampioene van Richmond (2015) hier tot de favorieten behoren. Een blindedarmoperatie eind augustus zorgde echter voor een verstoorde voorbereiding. Deignan stond zondag (in tegenstelling tot vorig jaar) niet aan de start van de ploegentijdrit, waardoor enige indicatie over haar vormpeil om dit moment ontbreekt. De Britten denken met Deignan nog steeds een kans te maken op goud, maar zondag zal moeten blijken of zij fysiek in staat zal zijn mee te strijden voor de regenboogtrui. De tekst ‘Victory for me is the start line, everything else is a bonus’ op Twitter, impliceert dat zij in ieder geval al blij is om te kunnen starten.

Katarzyna Niewiadoma – foto: Alex Whitehead/SWpix.com

De Poolse Katarzyna Niewiadoma is een andere renster om rekening mee te houden. De ploeggenote van Marianne Vos bij WM3 Energie staat bekend als een goede klimster, een kwaliteit die haar op dit parcours van pas kan komen. In een sterk Ardens drieluik moest zij steeds Van der Breggen en Deignan voor zich dulden. In de Tour of Britain toonde zij met een lange solo in de openingsrit naar Kettering haar klasse. Zij zal ongetwijfeld de aanval gaan zoeken.

Over het selectiebeleid van de Australische dames is het nodige te doen geweest. De controverse ontstond nadat ‘high performance-directeur’ Simon Jones slechts vijf in plaats van de zeven toegestande rensters selecteerde. Chloe Hosking en Rachel Neylan tekenden met succes protest aan en staan daarom hier alsnog aan de start. De Australiërs moeten het van vrijbuiters hebben, waarbij de meeste hoop gevestigd is op Katrin Garfoot. Zij toonde met een derde plaats in de tijdrit in ieder geval al aan dat het met haar vorm wel goed zit.

Een andere gevaarlijke outsider is Ashley Moolman-Pasio. De Zuid-Afrikaanse toonde eerder deze maand nog haar vorm met een overwinning in de Ronde van Toscane. De Franse Pauline Ferrand-Prévot is een andere renster om rekening mee te houden. De wereldkampioene van 2014 reed dit seizoen weliswaar niet heel veel wedstrijden, maar liet eind augustus wel een tweede plek in Plouay optekenen. Binnen de Duitse selectie gelden Lisa Brennauer en de ervaren Trixi Worrack als speerpunten.

Verschillende landen is er alles aan gelegen om het peloton compact te houden. Sprinters als de eerder genoemde Australische Hosking, de Belgische Jolien D’hoore en de Finse Lotta Lepistö zullen het graag op een sprint willen laten aankomen. Uittredend wereldkampioene Amalie Dideriksen staat aan de start namens Denemarken, maar voor haar lijkt het parcours iets te zwaar.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Anna van der Breggen
*** Annemiek van Vleuten, Elisa Longo Borghini
** Marianne Vos, Coryn Rivera, Katarzyna Niewiadoma
* Lizzie Deignan, Megan Guarnier, Ashley Moolman-Pasio, Katrin Garfoot

[poll id=”609″]

Deelnemerlijst

Weer en tv
De vrouwen mogen van geluk spreken. In de natste stad van Europa schijnt zaterdagmiddag naar alle waarschijnlijkheid de zon, afwisselend met wat bewolking. Het kwik stijgt naar achttien graden Celsius en er staat een lichte bries vanuit het zuiden aan windkracht twee. Sporza trapt zaterdagmiddag qua live-uitzendingen het WK voor vrouwen af. De Belgische zender begint om 14.05. Eurosport 1 en de NOS volgen om respectievelijk 15.00 en 15.10. Bespreek het verloop van het WK op WielerFlits.