Zwitserland is de nieuwe wereldkampioen op het onderdeel Mixed Relay. Over het 28,2 kilometer lange parcours, verdeeld over 14,1 kilometer voor de drie mannen en 14,1 kilometer voor de drie vrouwen, was het land drie seconden sneller dan Italië. Het brons was voor thuisland Australië. Voor medefavoriet Nederland is de Mixed Relay uitgedraaid op een totale deceptie.

Nu de individuele tijdritten achter de rug zijn, was het woensdag tijd voor de Mixed Relay-ploegentijdrit. Net als alle tijdritkampioenschappen ging ook de Mixed Relay van start op Market Street en lag de finish op Marine Drive in Wollongong. Het rondje was 14,1 kilometer lang en kende met Mount Ousley, een heuvel van 700 meter aan 6,7%, één scherprechter. Per land gingen eerst drie mannen en vervolgens drie vrouwen strijden om het goud. Als de mannen over de finish kwamen, gingen de vrouwen van start. Zij zetten dan een eindtijd neer na 28,2 kilometer.

Het deelnemersveld was vandaag opgedeeld in vier blokken. Taruia Krainer, Kahiri Endeler en Teva Poulain trapten namens Tahiti de gemengde ploegentijdrit af. Na 14,1 km namen Élodie Touffet, Kylie Crawford en Tekau Hapairai het stokje over. De mannen en vrouwen van Tahiti wisten alleen geen al te beste tijd te realiseren, ook al omdat de ploeg vrij snel uit elkaar viel op het lastige parcours. Van de eerste startgroep was het UCI World Cycling Centre de  snelste ploeg, maar hun eindtijd (38.46 minuten) was bij lange na niet genoeg om ook maar kans te maken op een ereplaats.

De Australische dames in actie – foto: Cor Vos

Thuisland Australië zet eerste richttijd neer 
In de tweede groep was het uitkijken naar de verrichtingen van thuisland Australië en Spanje. Australië wist in eigen land een sterk team op de been te brengen, met Michael Matthews, Luke Plapp en Luke Durbridge bij de mannen en Georgia Baker, Alexandra Manly en Sarah Roy als vrouwelijke deelneemsters. En al snel bleek dat de Australische trein zeer goed onderweg was. Durbridge, Matthews en Plapp waren aan de eerste passage aan de streep goed voor een tijd van 16.12 minuten, bijna anderhalve minuut sneller dan de Oekraïners, en vervolgens was het aan de Australische vrouwen om het af te maken.

Baker, Manly en Roy gingen door op hetzelfde elan en wisten de lat – met 34.26 minuten – behoorlijk hoog te leggen. De tijd van de Australiër bleek alleszins veel te snel voor Spanje (36.32 minuten), Oostenrijk (37.17 minuten) en Oekraïne (38.39 minuten). Australië was echter nog niet zeker van een medaille, laat staan de wereldtitel, aangezien de grootste kanshebbers nog moesten komen. In het derde blok gingen – met Polen, Frankrijk, België en Denemarken – meerdere sterke landen van start.

De Franse TGV in optima forma – foto: Cor Vos

Fransen en Denen goed uit de startblokken 
De Franse mannen (Bruno Armirail, Rémi Cavagna en Eddy Le Huitoze) doken aan de eerste finishpassage met drie seconden onder de tijd van de Australiërs, de Denen bleken nog eens vier seconden rapper. België en Polen speelden zoals verwacht dan weer geen rol van betekenis in de strijd om de medailles. Intussen verloren de Franse vrouwen steeds meer van hun pluimen: zo had Coralie Demay al snel alle moeite van de wereld om haar landgenotes te volgen. Van een geoliede Franse machine was inmiddels geen sprake meer, wat we ook konden zien aan de eindtijd: de Fransen bleken in de eindafrekening twintig seconden te langzaam.

Eenzelfde patroon zagen we bij de Deense equipe, waar de vrouwen ook steeds meer terrein verloren op hun Australische collega’s. Aan de eerste finishpassage was het verschil nog zeven seconden in het voordeel van Denemarken, maar na 28,2 kilometer waren de rollen omgedraaid en bleek Australië toch twintig sneller. Matthews, Plapp, Durbridge, Baker, Manly en Roy mochten kortom nog altijd dromen van een wereldtitel in eigen land, maar met Zwitserland, Italië, Nederland en titelverdediger Duitsland moesten nog vier toplanden beginnen aan de Mixed Relay.

Drama voor Nederland: kettingproblemen Mollema, zware val Van Vleuten
Bauke Mollema, Daan Hoole en Mathieu van der Poel waren erop gebrand om een toptijd te realiseren, maar de Nederlandse ploeg kreeg al snel een fikse tegenvaller te verwerken. Mollema viel na enkele kilometers weg met kettingproblemen en dus moesten Van der Poel en Hoole het met z’n tweeën zien te rooien richting de eerste passage aan de finish. Dit bleek funest voor de winstkansen van Nederland, want na 14,1 kilometer was de achterstand al gegroeid naar iets meer dan twintig seconden. De vrouwen stonden met andere woorden voor een haast onmogelijke taak om dit nog om te draaien.

Van Vleuten gaat hard onderuit – foto: Cor Vos

Waar Nederland een dramatisch begin kende van de Mixed Relay, liep het bij Zwitserland wel allemaal op rolletjes. Stefan Küng, Stefan Bissegger en Mauro Schmid snelden naar een tussentijd van 15.50 minuten en bleken tien seconden sneller dan Italië, Denemarken volgde op vijftien seconden en Nederland was liefst veertig nseconden langzamer. Niet veel later was het laatste restje Nederlandse hoop helemaal vervlogen, aangezien Annemiek van Vleuten bij de start zwaar ten val kwam. Riejanne Markus en Ellen van Dijk moesten door, maar stonden voor de onmogelijke taak om nog iets van deze Mixed Relay te maken.

Zwitserland rekent af met Italië, Nederland toch nog vijfde
Nederland kwam met andere woorden niet in het stuk voor en dus was het uitkijken naar een duel tussen Zwitserland en Italië. Marlen Reusser, Elise Chabbey en Nicole Koller wisten de sterke prestatie van de mannen door te trekken en noteerden aan de streep een tijd van 33.47 minuten. Vervolgens was het wachten op de binnenkomst van Italië. Elisa Longo Borghini, Elena Cecchini en Vittoria Guazzini bleven in de buurt van het Zwitserse drietal en wisten zelfs nog wat van de achterstand af te knabbelen, maar bleken aan de streep toch drie seconden te traag om de koppositie over te nemen.

De Zwitserse mannen op weg naar de snelste tussentijd – foto: Cor Vos

De Zwitsers konden al voorzichtig juichen, aangezien titelverdediger Duitsland al op grotere achterstand reed en niet in aanmerking kwam voor de wereldtitel. De Duitsers kwamen uiteindelijk acht seconden tekort voor het podium en strandden op een vierde plaats. De wereldtitel gaat dus naar Zwitserland, zilver is er voor Italië en Australië pakt voor eigen publiek de bronzen plak. Nederland wist, ondanks de pech van Mollema en de val van Van Vleuten, toch nog een vijfde tijd te realiseren op slechts veertien seconden van het podium. Denemarken, Frankrijk, België, Polen en Spanje maken de top-10 vol.