Wout van Aert heeft deze namiddag in Gooik voor het eerst sinds zijn zware val in de Tour de France de verzamelde media toegesproken. “Ik ga er alles aan doen om dit seizoen nog te crossen”, vertelde hij.  

Meer dan twee maanden na zijn val in de individuele tijdrit in Pau, stond Wout van Aert deze namiddag onder ruime belangstelling de pers te woord. Van Aert is strijdvaardig en blijft gebeten door de crossmicrobe: hij gaf aan deze winter graag nog een aantal veldritten mee te pikken. “Ik ga er in elk geval alles aan doen, weliswaar zonder de realiteit uit het oog te verliezen.”

Spiermassa
Door zijn zware val kampt Van Aert met een gebrek aan spiermassa aan zijn rechterbeen, ter hoogte van de vleeswonde. “Door die lange revalidatie van het spierweefsel,  zal er voorlopig een verschil in spiermassa zijn tussen mijn linker- en rechterbeen”, geeft hij mee. “Dat is echter geen drama, want dat valt op te lossen met de juiste training. De dokters verzekerden mij in het ziekenhuis dat uiteindelijk alles weer goed komt.”

“Het betreft wel een blessure die weinig voorkomt”, vertelt hij. “Er is een stuk van mijn pees verdwenen. Gewoon wég. Dat is opgelost met een kunststof netje. Afwachten of dat evengoed zijn werk zal doen. Het betreft trouwens een blessure die als voetballer nog erger zou geweest zijn.”

Aanvaarden
“Twee weken geleden ben ik op controle geweest en het resultaat was positief. Het herstel verloopt dus vlot. Ik ben sinds twee weken ook aan het werk bij de kinesist en blijf vorderingen maken. Daarom hoop ik nog deze winter op een terugkeer.” Van Aert wil het niet hebben over resultaten. “Als ik een paar veldritten zou kunnen rijden, ben ik al een gelukkig man.”

“Ik wil wel graag volgend voorjaar opnieuw mijn topniveau halen, maar als dat pas volgende zomer is of zelfs het jaar daarna, dan moet ik dat aanvaarden. Het zou spijtig zijn, maar ik moet het nemen zoals het komt. Dan probeer ik in tussentijd kleinere doelen te stellen.”

“Geen sleutelbeenbreuk”
Omdat het Van Aerts eerste zware blessure in zijn loopbaan is, was het de eerste weken mentaal een harde dobber. “Ik had wel heel veel steun van mijn familie, die ook al in Pau was voor de tijdrit. Maar uiteindelijk moet je het zelf doen. Ik brak al eens een sleutelbeen, waardoor ik drie en een halve week out was. Maar dit is niet te vergelijken. Nu, het hoort helaas bij onze sport.”