De Vuelta heeft adiós gezegd tegen Nederland. Na een rust- en reisdag gaat het peloton dinsdag 23 augustus verder in het Baskenland. In Vitoria-Gasteiz, om precies te zijn – de hoofdstad van de regio. Over veelal heuvelachtig terrein rijden de renners richting Laguardia, waar een punchaankomst ligt te wachten. WielerFlits blikt vooruit!

De renners trappen dus af in de hoofdstad van het Baskenland. Vitoria-Gasteiz, dat volgend jaar ook de startplaats is van de tweede etappe van de Tour de France, telt 229.000 inwoners. Enigszins gek, omdat Bilbao als stad groter is en ook bekend staat als het culturele en financiële centrum van de regio. Vitoria is de Spaanse naam voor deze stad, Gasteiz is dan weer gemeengoed in het Baskenland. Sinds 1983 is de gecombineerde naam echter in beide talen officieel.

Dat was een eeuw eerder overigens niet zo, want toen heersten de Fransen nog over deze stad. In 1813 versloeg de Britse hertog Wellington op deze plek het Franse leger, waarmee de bezetting van dat land in Spanje ten einde kwam. Het Monumento a la Independencia in het centrum van de stad brengt dat in herinnering.

Vitoria-Gasteiz geldt in Spanje ook als een stad met een hoge levensstandaard. Het is tevens – weliswaar officieus – de groenste stad van Europa, dat het dankt aan de vele parken, lanen en groene zones. Het is ook een gastvrije stad. Zo kunnen toeristen er gratis een fiets huren. Zij komen bijvoorbeeld voor de Feesten van Vitoria, die jaarlijks plaatsvinden van 4 tot en met 9 augustus. Op de eerste dag verzamelen zo’n 50.000 mensen zich. De festiviteiten beginnen vervolgens om stipt 18.00 stipt, nadat er een vuurpijl is afgeschoten, de mythische figuur Celedón is afgedaald op het plein La Virgin Blanca en er een champagnedouche ontstaat. Daarna is er vijf dagen lang feest.

Mikel Landa is deze rit de ciclista de la región – foto: Cor Vos

De Baskische hoofdstad staat ook veel als geboorteplaats in het paspoort van verschillende bekende namen uit de wielerwereld. Denk aan ex-renners Igor González de Galdeano en Koldo Fernández, maar ook actieve coureurs als Jon Aberasturi (Trek-Segafredo), Victor De la Parte (TotalEnergies), Mikel Landa (Bahrain Victorious) en Oier Lazkano (Movistar). Hoe anders is dat in finishplek Laguardia, dat niet meteen zo’n imposant lijstje kan voorleggen. Deze plek ligt bovenop een heuvel, waar in de oudheid een muur omheen is gebouwd. Daardoor is het dorpje nog altijd maar via vijf poorten toegankelijk en heerst er in het straatbeeld van Laguardia een aloude middeleeuwse sfeer.

Het dorpje beschikt ook over historische gronden. In La Hoya zijn de resten van een oude Keltische nederzetting te zien, die stammen van voor de Romeinse tijd (zo’n 2000 tot 1000 jaar v. Chr.). Toch staat Laguardia bekend om iets heel anders, iets dat fijnproevers wel zullen weten: wijngebied Rioja Alavesa vindt hier haar oorsprong. In Laguardia zijn de inwoners vaak werkzaam in de wijnproductie, maar zijn ze ook opvallend getalenteerd in het maken van muziek. Doedelzak spelen zit namelijk in de genen van vele families en dat heeft zelfs geresulteerd in de Día del Gaitero, een festival waarmee het dorp alle doedelzakspelers uit Laguardia en omgeving eert. Het muziekfestijn vindt plaats in mei.

De renners rijden vandaag de dag dus van Vitoria-Gesteiz naar Laguardia, maar in 1967 ging dat in omgekeerde richting. Toen was het een tijdrit over 44 kilometer en stond het in het routeboek als rit 15b. Wijlen Raymond Poulidor won er zijn laatste van vier Vuelta-ritten in zijn carrière.

In 1967 won Raymond Poulidor (in het schitterende tenue van Mercier-Hutchinson) vanuit Laguardia – foto: Cor Vos

Parcours

De vierde etappe van deze Ronde van Spanje gaat nu via een ommetje van Vitoria-Gasteiz naar Laguardia, over een totale afstand van 152,5 kilometer. Na het vertrek ten noorden van de Baskisch hoofdstad loopt het parcours nog wat verder richting het noorden, om vervolgens zuidoost te trekken langs het reservoir Urrunagako urtegia en het Lago de Victoria. Ter hoogte van dat laatste meer zal het peloton ook het stadje Landa passeren; het doet de Bask van Bahrain Victorious ongetwijfeld goed.

De route gaat in die fase over doorgaans vlakke wegen, waardoor veel renners in de vlucht van de dag zullen proberen te zitten. Mocht dat nu al niet lukken, dan wacht na zo’n 55 kilometer de voet van de eerste klim van de dag. Dat is de Puerto de Opakua. Deze klim van tweede categorie is 5,1 kilometer lang en kent een gemiddelde stijging van 6,9%. Daarna blijft het op en af gaan als het peloton door het Baskenland meandert. De pure sprinters zullen hier al snel een bus gaan vormen.

De tussensprint van de dag is gelegen in Lagrán, op iets minder dan 35 kilometer voor het einde. Daarna volgen twee pukkeltjes, die dienen als voorgerecht voor de laatste klim van de dag: de Puerto de Herrera (6.6 km aan 5,5%). Iets langer dan de Opakua, maar wel iets minder steil. Vervolgens wacht een steile en snelle afdaling, voordat het slotklimmetje naar Laguardia aanvangt. De  laatste negenhonderd meter lopen aan 8,4% omhoog.

Officieuze start: 13.40 uur
Officiële start: 13.53 uur
Finish: tussen 17.20 en 17.41 uur
Afstand: 152,5 kilometer

Tijdschema belangrijke passages:
Passage Puerto de Opakua: tussen 15.17 en 15.25 uur
Tussensprint Lagrán: tussen 16.34 en 16.55 uur
Passage Puerto de Herrera: tussen 17.01 en 17.20 uur

Favorieten

Puncheurs, dat is waar we naar opzoek zijn voor onze favorietenlijst. Gelukkig zijn deze snel gevonden. Zelfs nu Michael Woods – een van de topklauteraars – na een val heeft moeten opgeven, staan er dinsdag nog tal van renners van dit species aan de start. Een van de eerst namen die ons te binnen schiet, is die van Julian Alaphilippe. Normaal gesproken zou deze aankomst spek naar de bek moeten zijn van de Fransman. De statistieken van de klim naar Laguardia doen vermoeden dat het om een soort Muur van Hoei light gaat. En met die helling weet Alaphilippe wel raad.

Een Alaphilippe in goede doen, tenminste. Of daar nu sprake van is, is echter twijfelachtig. De wereldkampioen kent geen al te best seizoen, waarbij vooral een zware val in Luik-Bastenaken-Luik hem lang parten heeft gespeeld. Bij zijn definitieve rentree won hij wel een rit in de Tour de Wallonie (op de Muur van Hoei, hoe kan het ook anders), maar die ronde moest hij verlaten vanwege een coronabesmetting. In de Tour de l’Ain was hij – ondanks de aanvalslust die hij tentoonspreidde – duidelijk nog niet de oude.

Winst voor Alaphilippe op de Muur van Hoei, nu een keertje in juli – foto: Cor Vos

Primož Roglič is ook nog enigszins een vraagteken. Natuurlijk, hij won met Jumbo-Visma de ploegentijdrit in Utrecht, maar hoe brengt de Sloveen het er vanaf als hij er helemaal alleen voor staat? Zo lang is het nog niet geleden dat hij uitviel in de Tour de France. Anderzijds: Roglič keert vaak sterk terug na tegenslagen en kan zulke aankomsten perfect aan. Hij heeft in het verleden al Vuelta-ritten gewonnen met vergelijkbare of zelfs minder venijnige finales.

Ook vaak op de afspraak als de finish op of na een heuveltje ligt: Ethan Hayter. De Brit van INEOS Grenadiers won onlangs met de Ronde van Polen een rittenkoers op WorldTour-niveau, maar maakt vooral indruk als sterke sprinter. Hayter haalt de ene naar de andere ereplaats binnen en weet ook geregeld te winnen. Zo mocht hij dit jaar al juichen in de Ronde van Romandië, Tour of Norway en Settimana Internazionale Coppi e Bartali. In die laatste rittenkoers pakte hij de zege in de tweede etappe, op een klimmetje van ruim een kilometer.

Hayter klopt Teunissen in de Tour of Norway – foto: Cor Vos

In de punchetappe van de Ronde van Polen, de ronde die hij uiteindelijk dus op zijn naam schreef, kwam Hayter er niet aan te pas. De winnaar die dag? Sergio Higuita. De Colombiaan zal dus ook geen schrik hebben van de laatste honderden meters van de rit naar Laguardia. En wat voor Hayter geldt, geldt voor Higuita ook: de kleine klimmer van BORA-hansgrohe is eveneens bezig aan een goed seizoen. Kan hij na zijn eindzege in de Volta Ciclista a Catalunya en dagsuccessen in de Tour de Pologne, Tour de Romandië en Volta ao Algarve ook toeslaan in de Vuelta a España?

Terwijl Higuita actief was in de Ronde van Polen, was ook de Vuelta a Burgos bezig. De eerste etappe werd daar gewonnen door de 22-jarige Santiago Buitrago. In de oplopende laatste kilometer verschalkte de renner van Bahrain Victorious de concurrentie dankzij een vroege aanval. Het was zijn derde zege van 2022. Nadat hij in februari een rit won in de Saudi Tour, was hij in mei de beste in een etappe in de Giro d’Italia. Met zijn overwinning in het Midden-Oosten – op een kort klimmetje – ontpopte hij zich gelijk ook als puncheur.

Buitrago boekte vroeg in het seizoen zijn eerste profzege in Saudi-Arabië – foto: Cor Vos

Dat João Almeida een sterk eindschot heeft op lastige aankomsten, wisten we al. In de Ronde van Polen van 2021 won hij twee keer bovenop een helling, niet veel later deed hij dat in de Ronde van Luxemburg nog eens. Dit seizoen liep het allemaal wat minder voor de Portugees, maar in de Ronde van Burgos bewees hij er weer te staan. Hij werd tweede in het eindklassement, nadat hij op de slotdag de ritzege greep.

Almeida versloeg in deze vijfde etappe van de Ronde van Burgos Miguel Ángel López. Superman maakte in die koers zijn rentree na een bewogen zomer. Nadat hij in mei met heupklachten uit de Ronde van Italië stapte, schorste Astana Qazaqstan hem in juli omdat hij genoemd werd in een dopingzaak. De Kazachse ploeg hief die schorsing echter weer op en in de Ronde van Burgos liet López zich alweer nadrukkelijk van voren zien.

De vorm is er dus wel. En de specifieke kwaliteiten om in Laguardia mee te doen? Twee tweede plaatsen in Alcalá la Real – een finishplaats in de Ronde van Valencia, waar hij door respectievelijk Ethan Hayter (2021) en Alessandro Covi (2022) geklopt werd – laten wel zien dat López niet per se een ellenlange klim nodig heeft om te bikkelen voor de bloemen.

López won vorig jaar nog in de Vuelta, twee dagen later stapte hij plots af – foto: Cor Vos

Ook Alejandro Valverde heeft dat niet nodig. En waar López enkele resultaten voor kan leggen om dat te bewijzen, wordt het bij Bala gestaafd door een ontelbaar aantal uitslagen. Laten we die niet allemaal opsommen, we zouden morgen nog bezig zijn. Het volstaat bovendien om te zeggen dat Bala op 41-jarige leeftijd tweede werd in Strade Bianche én de Waalse Pijl. Aangezien leeftijd voor hem geen rol speelt, moet zoiets op zijn 42e ook nog wel lukken. Het zou een afscheid in stijl zijn.

Voor Remco Evenepoel moet het allemaal nog beginnen. Nou ja, wat grote rondes betreft dan. De 22-jarige Belg, die vorig jaar de Giro d’Italia niet uitreed, heeft in andere koersen al de nodige nummertjes opgevoerd. Vooral dit seizoen heeft hij weer een stap gezet: in klassiekers als Luik-Bastenaken-Luik en de Clásica San Sebastián reed hij de tegenstand op een hoop met lange solo’s. Tegelijkertijd lijkt ook zijn explosiviteit toegenomen, wat bijvoorbeeld blijkt uit zijn overwinning in de vijfde etappe van de Tour of Norway. Dinsdag zal dat goed van pas komen.

Net geen zesde Waalse Pijl voor Valverde, wel een dertiende ritzege in de Vuelta? – foto: Cor Vos

De laatste ster geven we aan Wilco Kelderman. Nee, de Nederlander is geen winnaar, en nee, er is niet een duidelijke aanwijzing dat daar nu opeens verandering in komt. Maar toch, als we kijken naar de uitslagen van Kelderman in de eerste etappes van grote rondes – vooral op punchaankomsten – dan speelt hij vrijwel altijd mee. Neem de afgelopen Giro d’Italia, waar hij vijfde werd in de openingsrit. Of de Tour de France van vorig jaar, waar hij in het openingsweekend een vijfde en vierde plaats noteerde. Dat moet toch een keer goed vallen?

Tot slot noemen we nog een aantal outsiders: Domenico Pozzovivo (Intermarché-Wanty-Gobert), Rudy Molard, Quentin Pacher (Groupama-FDJ), Simon Yates (BikeExchange-Jayco), Bryan Coquard (Cofidis), Daryl Impey (Israel-Premier Tech) en Roger Adrià (Equipo Kern Pharma).

	Ethan HAYTER
	Primož ROGLIČ
	Julian ALAPHILIPPE, Santiago BUITRAGO, João ALMEIDA
	Remco EVENEPOEL, Miguel Angel LOPEZ MORENO, Alejandro VALVERDE, Wilco KELDERMAN

Vuelta 2022: Deelnemerslijst

Weer en TV

Het wordt dinsdag behoorlijk warm in het Baskenland, schrijft Weeronline. De temperatuur loopt op tot zo’n 32 graden. ’s Ochtends is er wel relatief veel bewolking, maar ’s middags zijn er meer opklaringen. De wind waait uit het noordwesten aan windkracht drie.

De derde etappe is vanaf 14.30 uur live te volgen via Eurosport 1 en de Eurosport Player. Sporza (op Eén) is erbij vanaf 15.50 uur. Ben je niet in de gelegenheid om naar de televisie te kijken, dan hoef je in het liveblog van WielerFlits niets te missen!