Interview Laurens Sweeck reed in de Druivencross van Overijse pas zijn eerste volledige veldrit van het seizoen uit. Ambitieus blijft de 29-jarige kopman van Crelan-Corendon echter wel: “Beter doen dan vorig jaar lijkt me sowieso lastig, maar als we in dezelfde richting kunnen werken, zou dat al heel mooi zijn”, zegt Sweeck aan WielerFlits.

Na een grandioos veldritseizoen 2022-2023, dat hij afsloot op de eerste positie van de UCI-ranking én met eindwinst in de Wereldbeker, stonden de sterren perfect voor Laurens Sweeck om dit seizoen te bevestigen en vanaf cross één de strijd aan te gaan met Thibau Nys, Eli Iserbyt en Michael Vanthourenhout. Alleen, een zware valpartij tijdens de seizoensopener in Beringen dwong hem om de Amerikaanse Wereldbeker-trip over te slaan. “Een echografie bracht een kleine spierscheuring met interne bloeding in de linkerkuit aan het licht”, klonk het achteraf. Rust nemen was de enige optie.

Maar kijk, nog geen twee weken na zijn val was Sweeck alweer present in de Druivencross. Natuurlijk nog niet in topvorm, maar met een achtste plaats stond hij wel tussen de mensen. “Het was een heel zware koers om te hervatten, maar ook een heel technische”, bekende Sweeck ons achteraf. “Ik had nog niet genoeg vertrouwen op de fiets. Het lag er glibberig bij en dat wakkerde de angst aan om weer op die kuit te vallen.”

Sweeck moest duidelijk nog wat wennen aan het crossgevoel. “Ik zat sinds mijn val wel elke dag op de fiets, maar die eerste week zeker niet intensief. Pas de laatste dagen heb ik de intensiteit opgedreven. Daarom zijn de crosstrainingen er nog niet van gekomen, en dat voelde ik in Overijse. Ik merkte bij mezelf dat ik soms heel slecht stuurde. Sommige rondes ging het beter, maar op veel momenten ook heel hoekig. Het is nog wat zoeken naar het vertrouwen in de bochten. Maar ik onthoud vooral het positieve: dat ik geen last meer heb van mijn blessure.”

foto: Cor Vos

Verwachtingspatroon
De Belgische kampioen van Antwerpen wil – uiteraard – zo snel mogelijk weer op zijn topniveau komen. Want na vorig seizoen, naar eigen zeggen zijn beste ooit, zijn de verwachtingen hooggespannen. “Dat is logisch. Ik ben vorig jaar teruggekeerd naar Crelan-Corendon, waar ik het vertrouwen kreeg om de leider van de ploeg te zijn. Ik weet niet of dat de klik voor mij heeft gemaakt, maar het is een feit dat ik boven mezelf ben uitgestegen. De Wereldbeker winnen zag ik nooit als een haalbaar doel. Ik had zelfs nog nooit een manche gewonnen, hé. Dat het uiteindelijk toch gelukt is, maakt wel iets bij me los.”

Anderzijds beseft Sweeck ook dat zo’n jaar evenaren niet gemakkelijk wordt. “Het was toen al beter dan iedereen had verwacht, inclusief ikzelf. Beter doen lijkt me lastig, maar als we in dezelfde richting kunnen werken, zou dat al heel mooi zijn. Vooraf mikte ik op de Superprestige, Wereldbeker en de kampioenschappen. Bij die klassementen is het vaak een kwestie van goed beginnen, en dan na een aantal weken kijken waar je goed staat. Ik hou liefst zo lang mogelijk mijn opties open, want ik heb vorig seizoen gemerkt – toen ik de Superprestige op twee crossen tijd verloor – dat het snel voorbij kan zijn.”

Trui of klassement?
In de Wereldbeker miste hij al een volledige manche, in de Superprestige bleef de schade beperkt met een achtste plaats, en de X2O Trofee begint pas volgende week op de Koppenberg. Opties zijn er dus nog genoeg, of winnen de kampioenschappen nu aan belang? “Ik heb mijn start wat gemist, dat klopt, maar ik wil me nog altijd smijten en zien waar ik uitkom. Eerlijk? Een trui winnen staat voor mij wat hoger aangeschreven dan een klassement, maar ik wil ook een constant seizoen rijden met een goede basis. Hier en daar probeer je er nog iets bij te doen, maar dat is niet altijd evident.”

Sweeck kan misschien het voordeel uitbuiten dat hij extra fris is ten opzichte van zijn collega’s, die naar Amerika reisden. Sommige renners kwamen zelfs wat verkouden terug. “Na dit weekend zal die vermoeidheid bij iedereen wel wat gepasseerd zijn. Iedereen heeft weer de kans om uit te rusten. Bovendien zijn alle renners professioneel genoeg om even gas terug te nemen waar nodig. Dat heb ik vorig jaar rond Nieuwjaar zelf ook gedaan. Ik trek me nu vooral op aan het feit dat ik zelf terug heb gecrost en hoop dat ik, door veel wedstrijden af te werken, snel weer op mijn beste niveau kom.”