Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste WorldTour-ploeg van 2020.

Ook in dit vreemde wielerjaar zagen we meerdere ploegen de zeges aaneenrijgen. Deceuninck-Quick-Step was weer ouderwets op dreef, Jumbo-Visma is inmiddels uitgegroeid tot een winning machine en UAE Emirates won de belangrijkste wedstrijd van het jaar. En ook INEOS Grenadiers kan stiekem toch terugkijken op een geslaagd seizoen, al verliep de Tour de France absoluut niet naar wens. In deze rubriek komen alle WorldTour-teams aan bod.

---

AG2R La Mondiale

Het begon zo veelbelovend voor AG2R La Mondiale in 2020. De Franse formatie zag goudhaantje Benoît Cosnefroy, die drie jaar geleden nog de wereldtitel wist te veroveren in de U23-categorie, begin februari naar de zege snellen in de Grote Prijs la Marseillaise en de eindzege grijpen in de Ster van Bessèges. Aan de inzet van rasaanvaller Cosnefroy heeft het zeker niet gelegen, maar echt tevreden zal de ploegleiding van AG2R La Mondiale ook niet zijn.

De ploeg wist slechts één keer te winnen op het allerhoogste niveau: Nans Peters bezorgde AG2R La Mondiale een zege in de Tour de France door in de Pyreneeën een geslaagde solo uit zijn benen te schudden. Een goed klassement met kopman en boegbeeld Romain Bardet zat er echter niet in. De ronderenner begon voortvarend aan zijn thuisronde, maar kwam in de dertiende etappe zwaar ten val en zag zich genoodzaakt om op te geven.

Bardet vertrekt na een frustrerend en tegenvallend seizoen naar Team Sunweb om daar andere lucht op te snuiven. Ook Pierre Latour en Tony Gallopin kenden een jaar om snel te vergeten, Oliver Naesen moest het vooral doen met ereplaatsen in de kasseiklassiekers en had ook nog eens de pech dat Parijs-Roubaix werd afgelast door een heropflakkering van het coronavirus. Cosnefroy hield in het najaar de AG2R-eer hoog met podiumplekken in de Waalse Pijl, Brabantse Pijl en Parijs-Tours.

---

Astana

In 2021 zal er een Canadese wind waaien bij Astana met het doorschuiven van de Canadese sponsor Premier Tech. Miguel Ángel López zal dat allemaal niet meer meemaken, want de Colombiaan heeft inmiddels een contract getekend bij het Spaanse Movistar. Jakob Fuglsang, die andere kopman voor de grote rondes, blijft de ploeg wel trouw en was ook in 2020 weer zeer belangrijk voor de formatie van teammanager Alexander Vinokourov.

De Deense laatbloeier begon het jaar met winst in de Ruta del Sol, gevolgd door een vijfde plek in Strade Bianche. Na de verplichte coronabreak schoot Fuglsang weer uit de startblokken, maar stuitte hij in de Ronde van Polen op een ijzersterke Remco Evenepoel. Gelukkig voor Fuglsang was het een week later wel raak in de Ronde van Lombardije, waardoor hij zijn ploeg een nieuwe monumenale zege wist te schenken, een jaar na zijn zege in Luik-Bastenaken-Luik.

Fuglsang liet zich ook opmerken tijdens de wereldkampioenschappen in Imola en de Giro d’Italia, maar verder dan een vijfde en zesde plaats kwam hij niet. López maakte dit jaar zijn debuut in de Tour de France, won een prestigieuze Alpenetappe en verspeelde pas in de laatste tijdrit een podiumplaats. Een eervolle vermelding is er voor Aleksandr Vlasov. De Russische klimbelofte won enkele fraaie wedstrijden en finishte als derde in de Ronde van Lombardije.

De toekomst lijkt bij de jeugd en dus Vlasov te liggen, al is het maar de vraag of de renner uit Vyborg vanaf 2022 nog zal uitkomen voor Astana. In de wandelgangen zingt het gerucht dat INEOS Grenadiers nadrukkelijk hengelt naar zijn diensten.

---

Bahrain McLaren

Vincenzo Nibali verdedigde in 2020 niet meer de kleuren van Bahrain McLaren na zijn vertrek naar Trek-Segafredo en dus moest de ploeg uit het Midden-Oosten op zoek naar een nieuwe kopman voor de grote rondes. De ploegleiding kwam uit bij Mikel Landa, die een vertrekwens had aangezien hij bij Movistar niet de volledige vrijheid kreeg om zijn dromen na te jagen. Althans, dat was toch het gevoel bij de sierlijke klimmer uit het Baskenland.

Landa kreeg bij Bahrain McLaren de kans om zich als absolute kopman te richten op de Tour de France. De dertiger stelde ook zeker niet teleur, maar Landa bleek niet sterk genoeg om écht mee te doen voor de eindzege. Met een vierde plek in Parijs wist hij wel zijn beste prestatie te verbeteren. In de Ruta del Sol en de Ronde van Burgos stond Landa wel op het podium, maar niet als eindwinnaar, waardoor hij toch met lege handen achterblijft.

In de Giro d’Italia en Vuelta a España moest het dan weer komen van Pello Bilbao en Wout Poels. Bilbao werd vijfde in de Italiaanse ronde, Poels wist na een moeilijk eerste jaar voor Bahrain McLaren toch nog zesde te worden in de Vuelta. Verder was Phil Bauhaus succesvol in het Midden-Oosten, versloeg Iván García niemand minder dan Peter Sagan in Parijs-Nice en is de tijdritzege van Dylan Teuns in de Ruta del Sol ook het vermelden waard.

---

BORA-hansgrohe

Een paar seizoenen geleden werd BORA-hansgrohe nog gekscherend ‘Team Peter Sagan’ genoemd, maar de Slowaak is inmiddels al lang niet meer de enige veelwinnaar binnen de Duitse formatie. Sterker, Sagan is door de jaren heen steeds minder gaan winnen en wist in 2020 slechts één keer als eerste over de streep te komen. Maximilian Schachmann en met name Pascal Ackermann hebben hun waarde wel bewezen, het afgelopen wielerseizoen.

Schachmann was vlak voor de coronabreak de beste in Parijs-Nice, Ackermann zegevierde na de pauze onder meer in Tirreno-Adriatico en de Vuelta a España. Sagan won zoals eerder gezegd maar één wielerwedstrijd in 2020, maar het was wel meteen een heel mooie met de tiende etappe in de Giro d’Italia. De drievoudig wereldkampioen won in Tortoreto Lido zoals in zijn beste dagen, na een straf staaltje hardfietsen in zeer lastige omstandigheden.

Sagan was dus succesvol in de Giro, maar in de Tour bleef hij steken op nul ritoverwinningen en verloor hij voor het eerst een rechtstreeks duel om de groene puntentrui. Verder zagen we in 2020 de ontbolstering van toptalent Lennard Kämna, die een bergetappe in het Critérium du Dauphiné wist te winnen en ook triomfeerde in de Ronde van Frankrijk. Waar iemand als Kämna wist te schitteren, viel klassementskopman Emanuel Buchmann juist tegen.

---

CCC Team

Geen oranjehemden meer in 2021: de beleidsbepalers binnen het Poolse CCC Team (de voortzetting van het ooit zo succesvolle BMC) zagen zich genoodzaakt om de stekker uit het project te trekken na het afhaken van hoofdsponsor CCC. De ploeg neemt afscheid na een vrij anoniem seizoen, met slechts één overwinning op WorldTour-niveau. Greg Van Avermaet en Matteo Trentin waren als kopmannen niet in staat om het team naar een hoger niveau te tillen.

Aan de aanvalslust en werkethiek van Van Avermaet heeft het zeker niet gelegen, maar de Olympisch kampioen van Rio de Janeiro moest het in 2020 vooral doen met ereplaatsen. Derde in de Gran Trittico Lombardo, achtste in Milaan-San Remo en Strade Bianche en in de Ronde van Wallonië was Arnaud Démare dan weer te sterk. Van Avermaet had het geluk ook niet aan zijn zijde, want hij moest na een valpartij passen voor ‘zijn’ Ronde van Vlaanderen.

Ook Trentin deed zijn stinkende best om zijn werkgever wat overwinningen te bezorgen, maar de Italiaan kon zijn wiel maar niet als eerste over de streep drukken. Het behalen van podiumplekken (derde in Gent-Wevelgem) bleek geen probleem, winnen was echter te hoog gegrepen. Het was aan de Tsjechische tijdrijder Josef Černý om de opvallendste prestatie van 2020 neer te zetten: Černý won na een knappe solo de negentiende etappe in de Giro d’Italia.

---

Cofidis

Elia Viviani, hij moest het dit jaar als nieuwste aanwinst doen voor het Franse Cofidis. De rappe Italiaan werd met veel tromgeroffel binnengehaald als de nieuwe supersprinter, maar aan het einde van de rit bleef Viviani steken op enkele ereplaatsen. De Europese kampioen van Alkmaar kwakkelde met zijn gezondheid, had moeite om een fatsoenlijk sprinttreintje op de rails te zetten en het ontbrak hem in 2020 aan de intrinsieke snelheid.

Waar de ene aankoop faalde, wist de andere aanwinst wel aan de verwachtingen te voldoen. Guillaume Martin werd aangetrokken als de nieuwe Franse rondehoop en stelde ook zeker niet teleur in het tenue van zijn nieuwe werkgever. Met podiumplaatsen in de Mont Ventoux Dénivelé Challenge en het Critérium du Dauphiné en de bergtrui in de Vuelta a España wist hij Cofidis op de kaart te zetten. In de Tour finishte hij net buiten de top tien.

Toch zal ploegmanager Cédric Vasseur zeker niet tevreden terugkijken op het afgelopen wielerseizoen, aangezien de ploeg maar twee wedstrijden winnend wist af te sluiten. En het moet gezegd, het waren ook niet meteen de grootste overwinningen. Viviani kwam maar niet op gang en ook Jesús Herrada kende een minder seizoen. Toch blijft Vasseur geloven in sprintkopman Viviani en ook Martin kan volgend seizoen rekenen op een bredere klimkern. Heeft het effect?

---

Deceuninck-Quick-Step

Door de coronapandemie en de ingekrompen kalender was het voor de mannen van Patrick Lefevere onmogelijk om opnieuw tot het wonderbaarlijke aantal van 68 UCI-overwinningen te komen, maar met 39 zeges was Deceuninck-Quick-Step ook in 2020 weer de best scorende formatie. Met dank aan veelwinnaars Sam Bennett en Remco Evenepoel. Ook Fabio Jakobsen, Kasper Asgreen en Julian Alaphilippe deden hun duit in het spreekwoordelijke zakje.

Bennett tekende eind 2019 een contract bij Deceuninck-Quick-Step om eindelijk onvoorwaardelijke steun te voelen als eerste sprinter en de transfer legde de Ierse kampioen zeker geen windeieren. Bennett begon al in januari met winnen in Australië, was de meest succesvolle spurter in de Tour de France met twee ritzeges en de groene trui en was ook eind oktober nog succesvol in de Vuelta a España. Bennett won in totaal zeven wedstrijden.

Evenepoel begon als een wervelwind aan het nieuwe seizoen met eindzeges in de Vuelta a San Juan en de Volta ao Algarve en ook na de coronabreak was hij niet te stoppen in de ronden van Burgos en Polen. In die laatste rittenkoers reed hij de verzamelde wereldtop op minuten. Evenepoel was ook gebrand op een goed resultaat in de Ronde van Lombardije, in aanloop naar de Giro d’Italia, maar het werd een nachtmerrie met een zware valpartij in de afzink van de Sormano.

Evenepoel liep een bekkenbreuk op en moest noodgedwongen een punt zetten achter zijn seizoen, wetende dat zijn Giro-droom uiteen was gespat. Ondanks de vele successen zat het Deceuninck-Quick-Step niet altijd mee in 2020. Zo was er de zware blessure van goudhaantje Evenepoel en werd het seizoen overschaduwd door de horrorcrash van sprinter Fabio Jakobsen. Ook Yves Lampaert was er een tijdje uit met een sleutelbeenbreuk en Julian Alaphilippe viel letterlijk uit de Ronde van Vlaanderen.

Gelukkig voor Lefevere heeft hij volgend seizoen de wereldkampioen in zijn rangen, aangezien Julian Alaphilippe aan één goed getimede demarrage in Imola genoeg had om zijn eerste regenboogtrui te veroveren. In de Brabantse Pijl was het al een keer raak als ’s werelds beste, zien we volgend jaar nog vaker een juichende Alaphilippe in beeld?

---

EF Pro Cycling

Ook zonder goede prestaties is EF Pro Cycling een opvallende verschijning in het peloton, maar dit jaar wist de Amerikaanse formatie van Jonathan Vaughters ook de nodige zeges aaneen te rijgen. Het begon al vrij vroeg aan de andere kant van de plas, in Colombia, met nationale titels voor Daniel Felipe Martínez en Sergio Higuita. In de Tour Colombia was het eveneens feest voor Martínez en Higuita. Die eerste won een etappe, de laatste een rit én het eindklassement.

De bijzonder explosieve Higuita maakte indruk in het voorjaar, Martínez was dan weer de man van ná de coronabreak. De man met de opvallende snor nam de eindzege in het Critérium du Dauphiné mee naar huis, na een gewaagde aanval in de chaotische slotrit. Ook in de Tour was Martínez succesvol. Niet als klassementsrenner, maar wel als rittenkaper in de dertiende etappe naar Le Puy Mary. Michael Woods won ondertussen een rit in Tirreno-Adriatico.

In de Giro d’Italia waren er ritzeges voor Jonathan Caicedo en Ruben Guerreiro, voor beide mannen was het hun eerste (rit)zege in een grote ronde. De Giro werd een succes, maar in de Vuelta a España verkeerde de ploeg pas echt in een hosannasfeer. Magnus Cort wist in de derde week een winnende sprint uit zijn benen te schudden, maar Hugh Carthy ontpopte zich tot de revelatie van de Ronde van Spanje. De slungelachtige Brit deed bijzonder lang mee om de eindzege.

Carthy won uiteindelijk de meest prestigieuze bergetappe naar de Alto de l’Angliru en werd derde in de eindstand. Voor volgend seizoen moet de ploeg verder zonder Martínez, die naar INEOS Grenadiers vertrekt, maar Carthy zal ook in 2021 in het zuurstokroze tenue koersen.

---

Groupama-FDJ

Ondanks een tegenvallende Tour de France, David Gaudu gaf op en Thibaut Pinot reed een anonieme ronde, kwam Groupama-FDJ uit op twintig seizoenszeges. Teammanager Marc Madiot had ‘het geluk’ dat Arnaud Démare na de coronabreak niet te stoppen was met zeges in Milaan-Turijn, de Tour Poitou-Charentes (drie etappes en als toetje de eindzege), de Ronde van Wallonië (twee ritten en de eindoverwinning) en de Ronde van Luxemburg.

Démare kroonde zich ook tot Frans kampioen op de weg en werd in eigen land op een haar na Europees kampioen, maar zijn beste weken beleefde de Fransman toch echt in de Giro d’Italia. De sprinter won maar liefst vier etappes en mocht als ultieme beloning ook nog de paarse puntentrui mee naar huis nemen. Met veertien overwinningen in het voorbije seizoen mag Démare zich de meest scorende renner van 2020 noemen.

Pinot kende dan weer een tegenvallend seizoen, al reed hij in aanloop naar de Tour nog wel naar de nodige ereplaatsen. Zo werd hij tweede in het Critérium du Dauphiné, nadat hij op de slotdag de leiderstrui moest afgeven aan Daniel Felipe Martínez. Pinot begon als een van de favorieten voor de eindzege aan de Ronde van Frankrijk, maar ging – mede door rugproblemen – opnieuw kopje onder. Ook de Vuelta draaide uit op een sportieve ramp.

Gaudu wist na een teleurstellend verlopen Tour wel weer boven te drijven met twee etappezeges in de Vuelta a España. Stefan Küng liet zich dan weer opmerken in de klassiekers, met drie top 10-noteringen in Vlaamse eendagswedstrijden.

---

INEOS Grenadiers

Voor Egan Bernal werd het een seizoen om snel te vergeten. De Colombiaanse klimmer trok naar de Tour de France om zijn titel met succes te verdedigen, wist nog wel enige tijd de schijn op te houden, maar haalde door ernstige rugklachten nooit zijn gebruikelijke niveau en verliet geruisloos het toneel. Een flinke tegenvaller voor Bernal en INEOS Grenadiers, maar er viel desondanks nog genoeg te juichen voor de Britse sterrenformatie.

In de Giro d’Italia stapelden de successen zich in rap tempo op. Filippo Ganna wist zijn pas verworven status als ’s werelds beste tijdrijder extra in de verf te zetten door met verve drie tijdritten op zijn naam te schrijven. De Italiaanse hardrijder won en passant ook nog een semi-bergetappe, terwijl ook Jhonatan Narváez succesvol was met een ritzege in week twee. Maar de grote winnaar van de Italiaanse ronde was toch echt Tao Geoghegan Hart.

De Britse klimmer begon de ronde nog als luxeknecht van Geraint Thomas, maar Hart kreeg na de onfortuinlijke opgave van de Tourwinnaar van 2018 alle vrijheid om zelf een goed klassement na te jagen. Dit resulteerde in een gestage stijging in het algemeen klassement, wat nog eens extra in de verf werd gezet met een ritzege op Piancavallo. Hart begon met enkele minuten achterstand aan de slotweek, maar het bleek allemaal niet uit te maken.

In de derde week wist Hart het Team Sunweb-duo Jai Hindley en Wilco Kelderman in bedwang te houden, om vervolgens in de slottijdrit ongenadig hard toe te slaan. Over een verrassende Girowinnaar gesproken! In de Vuelta a España was INEOS Grenadiers ook dichtbij de eindzege. Richard Carapaz deed er alles aan om Primož Roglič uit de rode leiderstrui te fietsen, maar de Ecuadoraanse klimmer strandde uiteindelijk op 24 seconden.

---

Israel Start-Up Nation

Met Michael Woods, Daryl Impey, Sep Vanmarcke en natuurlijk ook Chris Froome als nieuwste aanwinsten, is Israel Start-Up Nation er alles aan gelegen om volgend jaar wel de nodige successen te boeken op WorldTour-niveau. Sylvan Adams neemt als grote geldschieter duidelijk geen genoegen met een plek in de middenmoot. Nee, op termijn moet de Israëlische formatie in staat zijn om sterrenformaties als Jumbo-Visma en INEOS Grenadiers uit te dagen.

Voor 2020 waren de doelstellingen minder ambitieus. Israel Start-Up Nation moest het in zijn eerste jaar op WorldTour-niveau doen met een gemêleerd gezelschap, aangevoerd door oude rotten als Daniel Martin (34), Ben Hermans (34) en André Greipel (38). De eerste overwinning van het seizoen werd echter binnengehaald door de Franse sprinter Rudy Barbier, die de snelste was in de openingsetappe van de Vuelta a San Juan.

Het was een van de spaarzame hoogtepunten in een verder toch vrij geruisloos seizoen. Greipel kende in zijn vijftiende profjaar behoorlijk veel pech en kwam niet verder dan enkele ereplaatsen. Ook Hermans lag een tijdje in de lappenmand en haalde nooit zijn gebruikelijke niveau. Daniel Martin lijkt dan weer terug van weggeweest: de Ierse klimmer was een van de animators van de voorbije Vuelta, met een vierde plaats én een ritzege.

Wat ook blijft hangen is de emotionele ritzege van hardrijder Alex Dowsett in de Giro d’Italia en het debuut van de allereerste Israëliër (Guy Niv) in de Tour de France.

---

Lotto Soudal

Lotto Soudal zit een beetje in de hoek waar de klappen vallen. Caleb Ewan was in 2020 wel weer succesvol met ritzeges in onder meer de Tour de France, maar de ploeg zag heel wat (semi)kopmannen wegvallen door valpartijen en blessures. Zo moesten Philippe Gilbert en John Degenkolb al na één etappe de Ronde van Frankrijk verlaten. Gilbert liep een vervelende knieblessure op en moest na een mislukte rentree passen voor de klassiekers.

Lotto Soudal wist, ondanks het meerijden van de pechduivel, het wielerseizoen af te sluiten met twaalf overwinningen. Ewan bleek andermaal de grote slokop met zeven zeges. De pijlsnelle Australiër was succesvol in eigen land met twee ritzeges in de Tour Down Under, graaide in de UAE Tour en Ronde van Wallonië zijn ritjes mee, zegevierde in twee Touretappes en won in oktober nog de 108e editie van de Scheldeprijs.

Ook Matthew Holmes, Sander Armée en John Degenkolb wisten een keer te zegevieren in het tenue van Lotto Soudal, net als Tim Wellens. De Belgische rasaanvaller wist in de Vuelta a España toch nog iets van zijn seizoen te maken door met zwier de etappes richting Sabiñanigo en Ourense te winnen. Ook de prestaties van Degenkolb in het najaar (top 10 in Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen en Driedaagse Brugge-De Panne) mogen niet onderbelicht blijven.

---

Mitchelton-Scott

De broers Adam en Simon Yates leken, net als de broertjes Schleck, onafscheidelijk, maar in 2021 koersen beide renners toch écht voor verschillende ploegen. Simon blijft Mitchelton-Scott gewoon trouw, maar Adam kon de lokroep van INEOS Grenadiers niet weerstaan. En dus neemt die laatste na zeven seizoenen afscheid van de Australische formatie. Adam Yates liet ook in zijn afscheidsjaar voor Mitchelton-Scott mooie dingen zien.

Het begon allemaal in februari in het Midden-Oosten met de eindzege in de UAE Tour. Yates vloog als een bezetene Jebel Hafeet op en reed de latere Tourwinnaar Tadej Pogačar op grote achterstand. Na de coronabreak kreeg Adam, ondanks twee eerdere mislukkingen, weer de kans om zich te bewijzen als klassementskopman in de Tour de France. De Britse klimmer deed er vervolgens alles aan om het vertrouwen van de ploegleiding niet te beschamen.

En Yates stelde ook zeker niet teleur in La Grande Boucle, aangezien hij enkele dagen mocht rondfietsen in de gele trui en uiteindelijk als negende finishte in het eindklassement. Broer Simon won dan weer op fraaie wijze Tirreno-Adriatico en leek klaar om een gooi te doen naar eindwinst in de Giro d’Italia, maar verloor al snel veel tijd en testte tijdens de ronde positief op het coronavirus. Mitchelton-Scott besloot niet veel later om uit de ronde te stappen.

De WorldTour-formatie wist de afgelopen wielermaanden uiteindelijk zestien overwinningen te boeken, al werden de meeste zeges behaald op een wat lager niveau.

---

Movistar

Voor het eens zo machtige wielerbolwerk Movistar zijn het zware tijden. De Spaanse formatie moest de voorbije winter afscheid nemen van sterkhouders Richard Carapaz, Nairo Quintana en Mikel Landa en wist met Enric Mas er slechts één echte rondetopper voor terug te halen. Movistar was enkele jaren geleden nog een gretig winnende formatie en een van de voornaamste uitdagers van Team Sky. Daar is nu nog maar weinig van over.

Met twee overwinningen is de blauwe armada, samen met het Franse Cofidis, het lelijke eendje in de WorldTour. Enric Mas is geen pure winnaar en Alejandro Valverde lijkt nu toch echt bezig aan de nadagen van zijn carrière. Marc Soler, die andere kopman binnen Movistar, wist als enige als eerste over de meet te komen. De Spanjaard won aan het begin van het jaar de Trofeo Pollença-Andratx en aan het einde van het seizoen een rit in de Vuelta.

Toch zijn er ook nog wel enkele lichtpuntjes. Zo is Movistar bezig met een heuse verjongingskuur en zagen we jonge talenten als Johan Jacobs, Matteo Jorgenson en Einer Rubio zo nu en dan hun neus aan het venster steken. Verder wist Mas na een tegenvallend seizoen weer te bevestigen, door zowel in de Tour als in de Vuelta vijfde te worden. En ook Valverde, die maar moeizaam op gang kwam in dit coronajaar, wist in het najaar weer enkele ereplaatsen te verzamelen.

---

NTT Pro Cycling

Of NTT Pro Cycling kan terugkijken op een succesvol seizoen, laten we nog even in het midden. Zeker is wel dat de Zuid-Afrikaanse formatie een zeer bewogen wielerjaar heeft meegemaakt. Er waren de sponsorperikelen rondom teammanager Bjarne Riis en de moeizame zoektocht naar nieuwe geldschieters voor 2021. Uiteindelijk is teambaas Doug Ryder erin geslaagd om kledingbedrijf Assos te laten doorschuiven als voornaamste sponsor van de ploeg.

Dit betekent dat de toekomst van de formatie is verzekerd en de ploegleiding zich nu volledig kan richten op komend seizoen. Als we terugkijken naar het voorbije wielerjaar, dan zien we dat NTT Pro Cycling toch nog wel enkele wedstrijden op het hoogste niveau wist te winnen. Het was Giacomo Nizzolo die als absolute sprintkopman van de ploeg wist te zegevieren in de Tour Down Under en Parijs-Nice. Ook veroverde hij een Italiaanse èn Europese titel.

Nizzolo, die ook tweede werd in Kuurne-Brussel-Kuurne en vijfde in Milaan-San Remo, zag echter ook een deel van het seizoen in het water vallen door een in de Tour opgelopen beenblessure. Zonder de inbreng van de Italiaanse kampioen had NTT Pro Cycling moeite om een vuist te maken op het allerhoogste niveau. Ben O’Connor wist NTT nog wel een fraaie ritzege te bezorgen in de Giro d’Italia. Helaas voor de Zuid-Afrikaanse formatie vertrekt O’Connor naar AG2R La Mondiale.

---

Jumbo-Visma

Nee, Jumbo-Visma won dit jaar niet zoveel wedstrijden als Deceuninck-Quick-Step of UAE Emirates, maar het gaat niet altijd om kwantiteit. De Nederlandse formatie won dit jaar meerdere topklassiekers, rittenkoersen, een grote ronde en was o zo dicht bij die nog ontbrekende Tourzege. Het in extremis verliezen van de gele trui is en blijft een smetje, maar teambaas Richard Plugge en sportief manager Merijn Zeeman mogen tevreden terugkijken op 2020.

Primož Roglič, die vanwege zijn uitmuntende prestaties ook is genomineerd voor de wielrenner van het jaar-verkiezing, was na de coronabreak bijna niet te stoppen met de eindzege in de Tour de l’Ain, winst in Luik-Bastenaken-Luik en een tweede eindoverwinning in de Vuelta a España. De voormalig schansspringer leek ook op weg naar Tourwinst, maar werd in de allesbeslissende tijdrit naar La Planche des Belles Filles door een landgenoot uit de trui gereden.

Jumbo-Visma had nog een uitblinker in de persoon van Wout van Aert. De Belg kende een fantastische comeback door vlak na de coronabreak twee absolute topklassiekers (Strade Bianche en Milaan-San Remo) te winnen, gevolgd door een ritzege in de Dauphiné, de Belgische titel in het tijdrijden en twee dagoverwinningen in de Tour. In die laatste ronde maakte Van Aert ook indruk als ‘manusje van alles’ voor kopman Roglič.

Na de Tour veroverde Van Aert ook nog twee zilveren medailles op het WK wielrennen, weliswaar als lid van de Belgische selectie, en werd hij na een prangende sprint met eeuwige rivaal Mathieu van der Poel tweede in de Ronde van Vlaanderen. De ploeg kende, ondanks alle successen, ook wel mindere momenten. Zo werd Dylan Groenewegen fysiek en mentaal teruggeslagen na het veroorzaken van de horrorcrash van Fabio Jakobsen en kende Steven Kruijswijk fysiek leed.

---

Team Sunweb

Team Sunweb deed heel wat wenkbrauwen fronsen aan het begin van het seizoen. Wat moest de Duitse formatie met Nederlandse roots nu in hemelsnaam bewerkstellingen zonder boegbeeld Tom Dumoulin, die na een moeizaam seizoen besloot te vertrekken naar Jumbo-Visma. Team Sunweb besloot geen vervanger te halen voor Dumoulin, maar andermaal vol in te zetten op de jeugd. Er waren twijfels, maar Sunweb wist de critici lik op stuk te geven.

De ploeg wist met heel wat jonge renners succes te boeken en kwam aan het einde van het seizoen uit op zestien overwinningen. De revelatie van 2020 – Marc Hirschi – was een van de meest opvallende renners in de Tour, wat hem ook een ritzege opleverde in Sarran. De jonge Zwitser won na de Tour ook nog de Waalse Pijl, behaalde in Imola een bronzen WK-medaille en werd tweede in Luik-Bastenaken-Luik. Een nieuwe superster lijkt geboren.

Ook Jai Hindley kwam dit jaar tot volle wasdom met een eindzege in de Herald Sun Tour maar vooral een tweede plaats in de Giro d’Italia. Ploegmaat Wilco Kelderman eindigde ook nog eens als derde in de Italiaanse ronde. Alberto Dainese, Cees Bol en Casper Pedersen lieten eveneens mooie dingen zien, net als nieuwkomer Tiesj Benoot. Michael Matthews, die volgend jaar zal uitkomen voor Mitchelton-Scott, won dan weer de Bretagne Classic.

Ook Søren Kragh Andersen was zeer succesvol met ritzeges in Parijs-Nice en de BinckBank Tour en een toch wel onvergetelijke Tour de France. De sterke Deen won als een echte rittenkaper in Lyon en Champagnole.

---

Trek-Segafredo

Trek-Segafredo werd in 2020 aangevoerd door Vincenzo Nibali, Richie Porte, Bauke Mollema, wereldkampioen Mads Pedersen en in mindere mate Jasper Stuyven. De meeste kopmannen haalden ook hun normale niveau, al kende Nibali een voor zijn doen kleurloos seizoen. De Italiaan richtte zich volledig op de Giro d’Italia, maar werd weggereden door de jonge(re) generatie en moest als nummer zeven in de stand acht minuten toegeven op de eindwinnaar.

Nibali wist zijn status als rondetopper dus niet waar te maken. Van Richie Porte werd voor het seizoen niet veel meer verwacht, maar de Australiër kon zo zonder druk toewerken naar de Tour en dit keer bleef hij gevrijwaard van pech. De ervaren Australiër was een van de sterkste renners in koers en wist een uitstekende ronde te bekronen met zijn eerste podiumplaats (derde) in een grote ronde. Porte wist zo met een hoogtepunt afscheid te nemen van Trek-Segafredo.

Ook Mollema kende een uitstekend seizoensdebuut in het shirt van Trek-Segafredo, maar er kwam ook een abrupt einde aan het jaar van de Groninger door een zware valpartij in de Ronde van Frankrijk. Stuyven wist vlak voor de coronabreak Omloop Het Nieuwsblad op zijn naam te schrijven, terwijl Mads Pedersen na de coronastop dan weer de beste was in Gent-Wevelgem. De Deen was sowieso op dreef na de coronabreak met in totaal drie overwinningen.

---

UAE Emirates

Deceuninck-Quick-Step staat helemaal bovenaan met 39 seizoenszeges, maar UAE Emirates volgt kort daarachter met 33 overwinningen in 2020. De ploeg uit het Midden-Oosten kende een boerenjaar en wist met goudhaantje Tadej Pogačar zelfs de belangrijkste wedstrijd van het jaar te winnen. De nog altijd piepjonge Sloveen wist een titanenduel met landgenoot Primož Roglič in zijn voordeel te beslechten, na de misschien wel indrukwekkendste prestatie van het seizoen.

Pogačar, die voor de Tour al de beste was in de Ronde van Valencia, boekte in zijn allereerste Ronde van Frankrijk al ritzeges in Laruns en op de Grand Colombier, maar leek genoegen te moeten nemen met een tweede plaats in het eindklassement. Roglič moest op de voorlaatste dag ‘alleen’ nog even de halve klimtijdrit naar La Planche des Belles Filles tot een goed einde brengen, maar werd die dag ongenadig hard met zijn neus op de feiten gedrukt.

Roglič reed zeker geen beroerde tijdrit, maar had de pech dat zijn landgenoot Pogačar een nog veel betere tijdrit uit zijn ranke benen wist te persen. Die laatste wist met een absolute kanontijd de renner van Jumbo-Visma uit het geel te rijden en mocht een dag later in Parijs als eindwinnaar van de 107e Tour de France speechen. “Het waren drie geweldige weken. Ik kan niet beschrijven hoe ik mij voel nu. Ik heb hier echt nooit aan gedacht.”

Over de Tourzege van Pogačar zal nog lang worden nagepraat, maar ook Fernando Gaviria (zes overwinningen), Diego Ulissi (vijf zeges, waaronder twee etappes in de Giro d’Italia) en Jasper Philipsen (twee zeges op WorldTour-niveau) hebben hun steentje bijgedragen in 2020.

---