Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van 2019 en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de opvallendste transfers.

Tom Dumoulin naar Jumbo-Visma

foto: Cor Vos

In 2017 lag de wielerwereld aan de voeten van Tom Dumoulin. De Limburger schreef dat jaar geschiedenis in dienst van Team Sunweb: Dumoulin won namelijk als eerste Nederlander de Giro d’Italia. Het leidde tot een huldiging op de Markt in Maastricht, voor zo’n tienduizend dolenthousiaste wielerfans, waaronder Jan Janssen en Joop Zoetemelk. De twee wielercoryfeeën werden door presentator Sander Kleikers het podium opgeroepen en gaven de nieuwe wielerheld een hand. Ze waren in één beeld gevangen: Jan, Joop en Tom, de enige Nederlandse winnaars van een grote ronde.

Enkele maanden na zijn Giro-triomf volgde een nieuw hoogtepunt voor Dumoulin. De toen 26-jarige coureur werd in het Noorse Bergen wereldkampioen tijdrijden, andermaal als eerste Nederlander in de geschiedenis, door Primož Roglič en Chris Froome op één minuut en meer te rijden. De samenwerking tussen de kersverse wereldkampioen en Team Sunweb verliep voorspoedig, er leek geen vuiltje aan de lucht. En ook in 2018 bleven de successen komen met podiumplaatsen in de Giro d’Italia (tweede achter Froome, red.) en de Tour de France (runner-up na Geraint Thomas, red.), al werden er ditmaal geen grote zeges geboekt.

Maandag 19 augustus, 2019. De kogel is door de kerk: Tom Dumoulin tekent een contract voor drie seizoenen bij Jumbo-Visma, de ploeg van gevierde ronderenners Roglič, Steven Kruijswijk en topsprinter Dylan Groenewegen. Na weken, zo niet maanden van speculeren zijn de handtekening eindelijk gezet. En zo komt er een einde aan een succesvol maar ook moeizaam verblijf bij Team Sunweb. Het wielerjaar 2019 viel namelijk volledig in het water door een in de Ronde van Italië opgelopen knieblessure en ‘ongelukkige’ diagnoses.

Mede hierdoor begon Dumoulin te twijfelen aan zijn toekomst bij de ploeg van manager Iwan Spekenbrink. “Ik probeerde mijn contract vol te maken, maar we maakten elkaar niet meer beter. Het gevoel klopte niet meer, maar ik ging met lood in mijn schoenen naar Iwan.” Beide partijen kwamen uiteindelijk tot een vertrekregeling. “En toen kwam Jumbo-Visma voorbij. Dat was de omgeving die ik zocht”, aldus Dumoulin, die volgend jaar met Roglič, Kruijswijk en George Bennett voor succes moet zorgen in de drieweekse rittenkoersen. De grote vraag: welke ronde gaat het worden?

Nairo Quintana naar Arkéa-Samsic

foto: Cor Vos

Wie Movistar zegt, zegt vrijwel onmiddellijk Alejandro Valverde. De Spaanse oud-wereldkampioen hoort inmiddels bij het meubilair bij de ploeg en zal zijn carrière (zonder ongelukken) ook beëindigen bij het team van Eusebio Unzué. Maar Valverde is niet de enige renner die voor altijd zal worden herinnerd aan de telefoniegigant. “Het tijdperk-Quintana is afgelopen”, zo vertelde ploegleider Max Sciandri onlangs in een interview met Cyclingnews. De oud-renner doelt natuurlijk op Nairo Quintana, de Colombiaan die voor zoveel succes heeft gezorgd in het rondewerk.

Het is een indrukwekkend rijtje: overwinningen in de Giro d’Italia, Vuelta a España, Tirreno-Adriatico (2x), Ronde van het Baskenland, Ronde van Romandië en de Ronde van Catalonië. Tel daarbij nog een aantal eindzeges in kleinere rittenkoersen, drie podiumplaatsen in de Tour de France én acht ritzeges in de drie grote rondes op. Allemaal behaald in het tenue van Movistar, de ploeg waar hij zijn debuut maakte als jonge knaap. De eerste Movistar-jaren waren zeer succesvol, de laatste seizoenen dan weer een stuk minder. De belangrijkste reden: de Nairo Quintana van 2019 fladdert niet meer zo makkelijk weg van de concurrentie.

Een andere reden: in een team met Alejandro Valverde is er maar één de baas. Teammanager Unzué koos de voorbije jaren voor een andere tactiek om het almachtige Team Sky uit te dagen in de Tour de France. De ervaren strateeg koos met Valverde, Quintana en Landa voor drie kopmannen, in de hoop de Britse ploeg zo kopje onder te krijgen. Het gevolg was echter dat Movistar stuurloos bleek en zo genoegen moest nemen met verre ereplaatsen. De chemie tussen Quintana en de ploeg leek uitgewerkt, de Colombiaan snakte naar het volledige kopmanschap.

In de wandelgangen werden UAE Emirates, Astana en zelfs Team Sky genoemd, maar de keuze van Quintana viel op een Franse ProContinentale ploeg. De tweevoudig grote ronde-winnaar hoopt onder de vleugels van Emmanuel Hubert weer zijn oude niveau te halen en een gooi te doen naar die ontbrekende Tourzege. ” We zullen aan bepaalde dingen moeten wennen, maar het doel is om de Tour te winnen”, aldus Quintana, die Winner Anacona meeneemt naar zijn nieuwe werkgever.

Elia Viviani naar Cofidis

foto: Cor Vos

Van de meest succesvolle formatie ter wereld naar een ploeg die wil uitgroeien tot een zegemachine: de transfer van Europees kampioen Elia Vivani van Deceuninck-Quick-Step naar Cofidis is toch ook opvallend te noemen. De Italiaanse sprinter boekte dit seizoen elf overwinningen, waaronder die Europese titel in Alkmaar, een Tourrit naar Nancy en de EuroEyes Cyclassics Hamburg. En toch neemt Viviani na twee uiterst succesvolle seizoenen afscheid van de ploeg van Patrick Lefevere, om de onbetwiste sprintkopman te worden bij het team van Cédric Vasseur.

Bij Deceuninck-Quick-Step kon hij rekenen op een van de beste treintjes ter wereld met sprintaantrekkers als Davide Martinelli, Michael Mørkøv en Maximiliano Richeze, bij Cofidis hoopt hij de zeges aaneen te rijgen met Fabio Sabatini (die mee de overstap maakt, red.), broertje Attilio Viviani, Simone Consonni en Christophe Laporte. “Cofidis wilde me erg graag hebben en het is een ambitieus project. Het is een eer om het historische shirt van Cofidis te mogen dragen”, zo vertelt Viviani, die zich in 2020 zal richten op de klassiekers, de Tour en de Olympische Spelen in Tokio.

Wout Poels naar Bahrain McLaren

foto: Cor Vos

Wout Poels buffelde namens Team Ineos jarenlang op kop van een uitgedunde favorietengroep, met name in de Tour, in dienst van Chris Froome, Richie Porte, Geraint Thomas of Egan Bernal. De goedlachse Limburger zal in 2020 echter meer vrijheid krijgen als klassiekerrenner en rondecoureur, aangezien hij dan zal uitkomen voor Bahrain McLaren, zoals de ploeg sinds kort heet. Een opvallende move, al helemaal omdat Poels op zijn plek leek bij de Britse formatie. Het blijft echter bij vijf seizoenen Team Sky/Ineos. Maar Poels neemt afscheid met de nodige successen.

Als luxehelper in de bergen won hij viermaal de Tour, aan de hand van Froome (2015 en 2016), Thomas (2018) en Bernal (2019). Ook was Poels belangrijk voor Froome in diens onvergetelijke Girozege van 2018 en maakte hij deel uit van de winnende Vuelta-equipe van 2017. Maar de Nederlander boekte ook individueel succes. Zo won hij drie jaar geleden als vierde Nederlander Luik-Bastenaken-Luik, zegevierde hij in de Ronde van Valencia en won hij etappes in meerdere hoog aangeschreven rittenkoersen. Nu hoopt Poels hetzelfde te doen voor Bahrain McLaren.

De 32-jarige klimmer zal bij zijn nieuwe ploeg worden herenigd met Rod Ellingworth, die meerdere jaren actief was als performance manager bij Team Sky. “Het is onmogelijk om geen bewondering te hebben voor wat Bahrain Merida in minder dan drie seizoenen heeft bereikt. Ik ben erg enthousiast over de mogelijkheden die de samenwerking met McLaren biedt”, zo reageerde Poels na het zetten van zijn handtekening. De vraag is of hij samen met Landa de ploeg kan dragen, zeker na het vertrek van Vincenzo Nibali…

Richard Carapaz naar Team Ineos

foto: Cor Vos

Wie Ecuador zegt, zegt (waarschijnlijk) Zuid-Amerika, Quito, Inca’s, Galapagoseilanden en sinds dit jaar Richard Carapaz. De 26-jarige klimmer uit het bescheiden bergdorpje El Carmelo is sinds 2 juni 2019 een nationale held in zijn thuisland, de dag dat hij als eerste Ecuadoraanse wielrenner een grote ronde wist te winnen. Colombia heeft Luis Herrera, Nairo Quintana en Egan Bernal, maar buurland Ecuador heeft vanaf nu Richard António Carapaz Montenegro, de regerend winnaar van de Giro d’Italia.

Toegegeven, Carapaz begon niet als topfavoriet aan de eerste grote ronde van het jaar, maar de voor (toen nog) Movistar uitkomende berggeit vuurde een eerste waarschuwingsschot af in de etappe naar Frascati. Waar Nederland in rouw was na de geruchtmakende valpartij van Tom Dumoulin, wist Carapaz zijn ploeg een eerste ritzege te  bezorgen dankzij een perfect getimede aanval in de laatste oplopende kilometer. Maar het was nog even wachten op de definitieve machtsovername, aangezien de echte bergen nog moesten komen.

Het was wachten op de veertiende etappe naar Courmayeur, op de flanken van de pittige Colle San Carlo, blijkbaar de uitverkoren plek voor Carapaz om een gooi te doen naar de roze trui. De Ecuadoraan viel aan, zijn concurrenten keken iets te lang naar elkaar en de Zuid-Amerikaanse vogel was gevlogen. Het bleek de beslissing in de 102e Giro d’Italia: Carapaz mocht zich in Courmayeur in het roze hijsen en werd één week later gehuldigd als eindwinnaar van de Ronde van Italië. Het begin van een succesvol tijdperk met Movistar?

Nee, want achter de schermen ontstond er een getrouwtrek tussen zijn huidige ploeg en Team Ineos om de diensten van Carapaz. De Britse sterrenformatie had naar verluidt een meerjarig contract voor anderhalf miljoen euro per seizoen klaar liggen voor de klimmer, maar Movistar wilde niet zomaar afscheid nemen van zijn nieuwe goudhaantje. En toch koos Carapaz uiteindelijk voor de ploeg van Sir Dave Brailsford. “Maar Movistar en ik gaan als vrienden uit elkaar”, zo verzekert de renner, die ook in 2020 een gooi wil doen naar de Girozege. Een probleem: er rijden bij Team Ineos nog wel meer goede ronderenners…

Philippe Gilbert naar Lotto Soudal

foto: Cor Vos

Philippe Gilbert stond eind 2016 op een kruispunt in zijn carrière. De veelvraat van weleer voelde zich allerminst gelukkig bij BMC en ook op de fiets ging het moeizamer dan voorheen. Natuurlijk, zijn Belgische titel in Lacs de l’Eau d’Heure, op een loodzwaar parcours, mocht er zijn, maar Gilbert wist bijvoorbeeld geen potten te breken in de voorjaarsklassiekers. Was de wereldkampioen van Valkenburg versleten, of kon hij het nog één keer laten zien? Teammanager Patrick Lefevere bood hem de kans bij Quick-Step Floors.

Het bleek een schot in de roos, want de Waalse klassiekerkoning bloeide helemaal op in dienst van de Belgische formatie. In zijn eerste jaar won hij als nationaal kampioen de Ronde van Vlaanderen, na een imposante solo van goed zestig kilometer. Twee weken later volgde een vierde overwinning in de Amstel Gold Race. En afgelopen seizoen was Phil de beste in Parijs-Roubaix, na een sprint met Nils Politt op de Vélodrome van Roubaix. Gilbert leek zijn carrière te zullen beëindigen in een Deceuninck-Quick-Step-shirt, maar toen kwam het nieuws…

De ploeg liet eind juni namelijk weten dat Gilbert niet zou worden geselecteerd voor de Tour de France. Dit tot grote teleurstelling van de ervaren Waal, gezien de start in Brussel. “Het is een grote ontgoocheling, maar het is zo. Het is een daverende verrassing. Ik had dit echt niet verwacht”, zo reageerde Gilbert, die ook al keek naar de toekomst. “Ik ben einde contract, maar heb veel contacten. We zullen de komende weken bekijken wat de beste beslissing is.” De beste beslissing bleek een vertrek bij DQS en een driejarig contract bij Lotto Soudal.

Dit betekent dat Gilbert zal worden herenigd met John Lelangue (voormalig manager bij BMC, red.) en Marc Sergeant. Met die laatste boekte de oud-wereldkampioen al grote successen in dienst van het toenmalige Silence-Lotto en later Omega Pharma-Lotto. Zo won hij onder meer Luik-Bastenaken-Luik, tweemaal de Ronde van Lombardije en zijn eerste en tot nu toe enige Touretappe. Gilbert: “Ik wil de ploeg proberen naar een hoger niveau te tillen door zelf te presteren, maar ook door andere renners beter te maken.”

Mark Cavendish naar Bahrain McLaren

foto: Cor Vos

De laatste zege van Mark Cavendish dateert alweer van 8 februari 2018, toen hij de snelste was na de derde etappe van de Dubai Tour. Het is moeilijk voor te stellen bij een renner, die maar liefst dertig ritzeges wist te boeken in de Tour de France. Zware valpartijen en de Ziekte van Pfeiffer hebben ervoor gezorgd dat Cavendish al bijna twee jaar tevergeefs naar zijn oude sprintbenen zoekt. Zijn laatste seizoenen bij Dimension Data waren dan ook niet succesvol, maar toch hoopt ‘Cav’ bij Bahrain McLaren weer uit te groeien tot die gevreesde superprinter.

Cavendish komt bij Bahrain McLaren enkele oude bekenden tegen.  Zo is de nieuwe ploegbaas van Bahrain Merida, de Brit Rod Ellingworth, een voormalige manager van Team Sky, de Britse formatie waar Cavendish één jaar voor reed. Ook heeft de Brit al jarenlang een samenwerking met McLaren, het automerk dat volgend seizoen co-sponsor is van zijn nieuwe ploeg. De grote vraag is echter of Cavendish in een nieuwe omgeving zal opbloeien. Ellingworth is alvast optimistisch: “Het is een uitdaging, maar ik denk dat hij nog steeds kan winnen. De wil is er.”

Sam Bennett naar Deceuninck-Quick-Step

foto: Cor Vos

Sam Bennett ontpopte zich afgelopen seizoen tot een van de beste sprinter ter wereld, met ritzeges in de Vuelta a España, Parijs-Nice, BinckBank Tour, Critérium du Dauphiné en de UAE Tour. Maar de Ierse kampioen was ook de hoofdpersoon in een heuse transfersoap tussen zijn voormalige ploeg BORA-hansgrohe en zijn nieuwe werkgever Deceuninck-Quick-Step. Bennett boekte dit jaar het ene na het andere succes, maar tevreden was de man uit het West-Vlaamse Wervik allerminst. Het was al snel duidelijk: Bennett wilde vertrekken bij BORA-hansgrohe.

De 29-jarige snelheidsduivel moest het in zijn eigen team opnemen tegen drievoudig wereldkampioen Peter Sagan en de opkomende Pascal Ackermann, de twee andere sprinters binnen de Duitse WorldTour-ploeg. Ackermann werd – tot ontevredenheid van Bennett – gebombardeerd tot sprintkopman in de Giro d’Italia, terwijl Sagan uiteraard werd uitgespeeld in de Tour de France. De pijlsnelle Bennett moest het doen met de Vuelta a España. Eind augustus sijpelden de eerste geruchten door dat hij via juridische weg een vertrek wilde forceren.

Het zit zo: Bennett zou in mei al een mondeling akkoord hebben bereikt met het management van BORA-hansgrohe om zijn aflopende contract te verlengen met één seizoen, maar bedacht zich in de hoop een transfer te maken naar Deceuninck-Quick-Step, dat zocht naar een opvolger van Elia Viviani. We moesten bijzonder lang wachten op witte rook, vanwege het juridisch gekrakeel achter de schermen, maar op donderdag 7 november was Bennett definitief een vrij man. Een maand later werd de transfer naar Deceuninck-Quick-Step bezegeld.

Victor Campenaerts naar NTT

foto: Cor Vos

Lotto Soudal kende een prima 2019, dankzij Caleb Ewan (drie ritzeges in de Tour), Thomas De Gendt (die verdraaid knappe solozege naar Saint-Étienne) en Tim Wellens, maar ook Victor Campenaers zorgde voor de nodige publiciteit dankzij een uur knallen op een wielerbaan in Mexico. De eigenzinnige hardrijder uit Wilrijk wist na maanden van voorbereiden in Aguascalientes het werelduurrecord van Sir Bradley Wiggins uit te boeken te rijden. Campenaerts reed naar een totale afstand van 55,089 kilometer en wist daarmee het oude record (54,527) te ‘verpulveren.’

Het was voor Campenaerts het hoogtepunt van het afgelopen wielerseizoen, maar ook zijn tijdritzege in Tirreno-Adriatico en zijn ritoverwinning in de Baloise Belgium Tour waren fraai. Toch kwam er een einde aan de samenwerking tussen de Belg en Lotto Soudal. Door het aantrekken van Philippe Gilbert en John Degenkolb was er met het huidige budget plots geen plaats meer voor de tijdritspecialist, die eerder dit jaar nog kon bijtekenen bij de ploeg. Campenaerts besloot echter te wachten, aangezien er meerdere teams interesse toonden.

“Lotto Soudal wil me graag houden, maar ze willen allereerst een sterke klassiekerkern uitbouwen. Ik mag blijven, mits ze een nieuwe sponsor vinden. Ze zullen wel snel moeten zijn, want ik heb alle teams die eerder in mij geïnteresseerd waren, opnieuw gecontacteerd.” Een van die teams bleek Dimension Data te zijn, de Zuid-Afrikaanse formatie die volgend jaar door het leven gaat als NTT Pro Cycling. Campenaerts hoopt voor zijn nieuwe ploeg te schitteren in de Giro d’Italia, het liefst met drie tijdritzeges, om dan vervolgens te worden geselecteerd voor de Olympische tijdrit.

Rohan Dennis naar Team Ineos

foto: Cor Vos

De laatste ‘opvallende transfer van 2019’ werd afgelopen maandag definitief afgerond. We hebben het natuurlijk over Rohan Dennis, die Bahrain Merida verlaat voor Team Ineos. Over het vertrek van de wereldkampioen tijdrijden is al genoeg geschreven, van zijn demonstratieve opgave in de Tour de France tot de problemen met fietsenleverancier Merida. Bahrain-Merida liet de arbeidsovereenkomst met Dennis per 13 september ontbinden, waardoor de Australiër vrij was om te tekenen voor een andere ploeg. En die ploeg werd Team Ineos.

Dennis zal de komende twee seizoenen uitkomen voor de Britse sterrenformatie. “Dit is een droom voor mij sinds ik profrenner werd. Van afstand ben ik altijd al een grote fan van het team geweest. Het was altijd mijn doel om voor de ploeg te rijden, het is een droom die in vervulling gaat”, aldus Dennis. Teammanager Dave Brailsford is maar wat blij met het aantrekken van de tweevoudig wereldkampioen tegen de klok. “We weten allemaal dat hij een talent van wereldklasse is. Rohan weet wat er nodig is om te winnen, wij bieden hem de ideale omgeving.”

Een eervolle vermelding voor…

We hebben de tien opvallende transfers van 2019 uitgebreid behandeld, maar het lijstje had nog een stuk indrukwekkender kunnen zijn. Zo vertrekt Matteo Trentin na twee succesvolle seizoenen bij Mitchelton-Scott, om zijn geluk te beproeven bij het Poolse CCC. En wat dan te denken van Daniel Martin, die bij Israel Cycling Academy hoopt zijn carrière nieuw leven in te blazen? En ook Lennard Kämna koos toch enigszins verrassend voor een transfer van Team Sunweb naar BORA-hansgrohe .

Verder hebben we nog de terugkeer van André Griepel op WorldTour-niveau (Israel Cycling Academy), de keuze van Jumbo-Visma om de Australische klimmer Chris Harper aan te trekken en de overstap van John Degenkolb naar Lotto Soudal. En sommige mensen zullen zich wellicht vragen hebben gesteld bij de transfer van Vincenzo Nibali, die Bahrain Merida verruilt voor Trek-Segafredo. En als we kijken naar de Nederlanders en Belgen, zien we opvallende carrièrewendingen voor Tom-Jelte Slagter (Vital Concept-B&B Hotels), Jan-Willem van Schip (BEAT Cycling Club) en Tiesj Benoot (Team Sunweb).

Jan-Willem van Schip – Foto: Cor Vos

Hebben we een opvallende transfer gemist op WorldTour-, ProContinentaal of continentaal niveau? Laat het weten in de comments!