Deze giro had gewonnen kunnen worden en is achteraf een gemiste kans gebleken maar bevat zoveel elementen waarvan geleerd kan worden. Voor Steven zelf (waar hij ook gaat rijden) of TLJ (als Steven blijft) kan hier de komende paar jaar voordeel uit gehaald worden.

Het vallen van Kruijswijk in roze is stomme pech en zal niet vaak voorkomen, maar heeft wel een reden die alleen Kruijswijk zelf kent. Het verlies wat daaruit ontstaat heeft wel met de situatie waarin de ploeg daar zit te maken. Je kan je de vraag stellen dat als Nibali daar die smak maakt of hij dan net zoveel verloren zou hebben met al die blauwe lui die ergens wel in zijn buurt zaten. Er vlak achter of er vlak voor. Die hadden een plan en waarschijnlijk niet eens voor de roze trui :-). Maar je ziet dat een kans zo in je schoenen geworpen kan worden. Dat is een wijze les. Zij snappen dat als geen ander. Zit Nibali daar alleen maakt hij dan zoveel minuten goed?

Dat Kruijswijk daar 3 minuten al had gepakt op zijn naaste concurrenten is ongelooflijk sterk geweest en heeft hij grotendeels toch zelf bij elkaar gefietst. Maar het is naïef te denken dat hij dit de komende jaren weer zo kan doen. De volgende keer misschien maar 30 seconden of staat hij misschien op achterstand. Dan ben je tegen machtsblokken als Astana wel kansloos. Het knappe van die ploegen is dat ze juist die laatste twee bergetappes altijd nog veel slimmer zijn dan de andere dagen daarvoor. Daarvoor denk je wel eens, nou die ploeg valt wat tegen. Op die laatste belangrijke dag rijden zij altijd hun allerbeste race. Zo pakken ze altijd hun prijzen. Zo maken ze Dumoulin nog af in de Vuelta terwijl Aru helemaal niet zo super leek te zijn en Nibali maakt het af terwijl hij daarvoor ook veel minder lijkt te zijn.