Een jaar geleden was Fabio Jakobsen net iets meer dan een week ontwaakt uit zijn kunstmatige coma na de horrorcrash in de Ronde van Polen. Vandaag krijgt hij in de Vuelta a Espana een nieuwe kans op een ritzege. “Wie had toen gedacht dat ik nu de Vuelta zou rijden?”, zegt hij in een interview met Het Nieuwsblad.

Jakobsen weet wat winnen is in de Ronde van Spanje. In 2019 won hij bij zijn debuut in een grote ronde twee ritten. In de vierde etappe naar El Puig en de slotrit van die Vuelta in Madrid was hij de snelste sprinter. Maar fysiek is hij nu nog niet op dat niveau, en dat heeft alles te maken met de gevolgen van die val op 5 augustus 2020 in Polen. “Ik trap nu maximaal 1.800 watt in de sprint, maar wil graag naar de 2.000 watt”, legt hij uit in de Vlaamse krant.

“Nog niet op mijn oude niveau, maar ik kan je wel al zeggen dat ik qua maximaal vermogen weer boven de 1.700 watt zit. Mijn sprintwaarden gedurende vijf en tien seconden zijn zelfs nagenoeg identiek aan die van voor de val. Ik zit dicht in de buurt van mijn oude records, maar het is logisch dat ik nog niet helemaal op topniveau ben. Wanneer een renner in de winter drie weken niet fietst, duurt het nadien twee maanden om weer in topvorm te geraken. Ik ben nog maar zes maanden aan het trainen, nadat ik er zes maanden ben uit geweest. En dan zijn er nog die extra schade aan de spieren en de naweeën van de operaties…”

De 24-jarige sprinter van Deceuninck-Quick-Step is het winnen nog niet verleerd. Op 21 juli boekte hij zijn eerste sprintzege sinds zijn comeback als profwielrenner. Drie dagen later was het opnieuw raak in de Tour de Wallonie met wederom ritwinst, ditmaal in de slotrit naar Quaregnon. “In het begin merkte ik dat ik in de finale van een rit nog tekortschoot omdat ik conditioneel nog niet goed genoeg was. Maar de laatste weken zit ik in de finale nog op mijn gemak en kan ik de sprint beginnen met relatief frisse benen. Eigenlijk is dat veel belangrijker dan de wattages.”

“Ik denk dat ik mag zeggen dat ik weer tot de beste tien sprinters ter wereld behoor. Sinds de Dauphiné in juni. Voordien was ik een revaliderende atleet, die zijn conditie wilde opbouwen en zijn weg moest zoeken in het peloton. Nadien was ik weer een sprinter, ben ik weer beginnen te trainen zoals vroeger en kon ik de duur en de inspanningen wel aan.”

Lees ook:

• Vuelta 2021: Voorbeschouwing favorieten puntenklassement