Straffe stoot van Remco Evenepoel, gisteren in de Volta ao Algarve. Het Belgische toptalent had net voor de top van de Alto da Fóia nog voldoende jus in de benen om een tiental overgebleven concurrenten uit het wiel te sprinten. “Ik heb heel hard aan die explosiviteit gewerkt. Super dat het er nu al uitkomt.”

Eerst en vooral: Remco Evenepoel is een fijne mens. Dat zagen we gisteren op de top van de Alto da Fóia met eigen ogen. Net na de finish stapte hij van de fiets, greep naar zijn microotje en bedankte onmiddellijk de ploegmaats. “Thank you, boys”, klonk het enthousiast. Waarna hij zich snel naar zijn jonge Portugese vriend João Almeida spoedde voor een gemeende knuffel. Almeida verraste gisteren met zijn lange kopbeurt op de slotklim. Het was Evenepoel niet ontgaan.

Even later barstte hij in tranen uit in de interviewtent. Een volle minuut lang verborg hij snikkend het hoofd tussen de handen. “Waarom ik het even moeilijk had? Een beetje alles samen”, probeerde hij even later zijn emoties te verklaren. “Ik belde deze morgen nog met mijn vriendin, vertelde haar dat ze zeker moest kijken. Ik wilde haar – en mijn ouders – tonen dat ik klaar was voor een mooi jaar. Ik besef dat het niet altijd gemakkelijk is om met mij samen te leven. Daar sta je na zo een overwinning wel even bij stil.”

Belangrijke dingen in het leven
Ook het verhaal van collega Nikolas Maes en zijn vrouw, die vorige week een zoontje verloren, had Evenepoel duidelijk aangegrepen. “Ik praatte er gisteravond  (woensdag, red) over met Iljo op de kamer. ‘Als ik win, draag ik mijn zege op aan Nikolas en zijn familie’, zei ik. Ik heb ook nog een klein zegegebaar gemaakt voor hen. Ja, dat houdt me bezig. We zijn hier aan het koersen, maar er zijn zoveel belangrijkere dingen in het leven. Dat besef ik steeds meer. Daarom ook dat ik elke dag weer het beste van mezelf geef.”

Waarmee hij bij het sportieve aspect belandde. Wat Evenepoel uit zijn mouw schudde, was niet min. Eerder won hij al in San Juan, maar was dat eerder tegen een bescheiden deelnemersveld. Gisteren haalde hij het van kerels van een ander kaliber. Schachmann, López, Costa, Nibali, Kwiatkowski, Thomas, noem maar op. Zelfs ploegleider Tom Steels was na afloop onder de indruk van Evenepoels prestatie.

Halve minuten-blokken
“Hij heeft nochtans niet getraind om hier top te zijn”, verrast Steels. “Hij is in orde natuurlijk. En hij heeft in Argentinië al wedstrijdritme opgedaan, maar dit is toch sterk. Hij blijft verbazen. Als je ziet wie hier allemaal vooraan zit. Dat zijn renners van het type dat elke kans wil grijpen. Oké, jongens als Nibali en Thomas zijn nog niet top, maar Remco zal ook nog verbeteren. Ook zijn doelen liggen later.”

Zeer opvallend: de versnelling waarmee Evenepoel in de slotfase zijn concurrenten uit het wiel schudde. Nochtans staat de Vlaams-Brabander niet gekend als de meest explosieve renner van het peloton. “Ik ben veel sterker geworden”, beantwoordt hij onze vraag daarover. “Zowel deze winter als de afgelopen weken heb ik daar heel hard aan gewerkt.” Hoe hij dat doet? Halve minuten-blokken, noemt hij het. “Volle bak, heel diep gaan. Tot het overgeven toe. Het voelt echt heel goed dat het er nu al uitkomt. Ook mijn coach (Koen Pelgrim, red) zal tevreden zijn.”

Niemand laten rijden
Evenepoel gaat nu uiteraard vol voor eindwinst. “Vandaag mikken we opnieuw op een sprint voor Fabio (Jakobsen, red). Zaterdag volgt de tweede etappe met aankomst bergop. Het wordt een korte, maar steile slotklim. Drie kilometer voluit gaan, dus. Al was het vandaag niet anders. Dat Schachmann mijn grootste concurrent gaat worden? Hij niet alleen. Er zijn er meerdere. Ik mag gewoon niemand laten wegrijden.”