Voor de 34e keer wordt zondag de Clásica de Almería verreden. In het zuid-oosten van Spanje wordt andermaal een blik snelle mannen opengetrokken die graag de opvolger willen worden van Caleb Ewan. Wie sprint er ditmaal naar de bloemen in de 1.HC-koers? WielerFlits kijkt vooruit.

Historie

Wie de geschiedenisboeken erop naslaat ziet dat de Clásica de Almeria in 1986 haar eerste winnaar kreeg. De Spanjaard Miguel Ángel Martinez opende de erelijst van deze eendagskoers. Zijn naam zal ook bij veel grote wielerkenner geen belletje meer doen rinkelen, maar overwinningen in onder meer de Ruta del Sol getuigen toch van enig talent voor het wielrennen. Zijn zege in de allereerste uitgave van de Clásica de Almería maken dat zijn naam in ieder geval elk jaar her en der nog weer voorbij komt in diverse koerspraatjes.

De eerste jaren zijn het steevast Spaanse amateurs die met de overwinning gaan lopen. Maar vanaf het moment dat de wedstrijd in 1992 op de profkalender komt, krijgen coureurs die het Iberisch schiereiland vertegenwoordigen het een stuk lastiger om de eendagswedstrijd te winnen. Enkel Isaac Gálvez (2000), José Iván Gutiérrez (2005) en Francisco Pérez (2006) slaagden er als prof in om voor eigen volk in naar de zegebloemen te rijden.

In 2015 won Mark Cavendish – foto: Cor Vos

Hoewel de wedstrijd door de jaren heen niet altijd eindigde in een massasprint, wil de wedstrijd zich nu toch vooral profileren als buitenkans voor sprinters. Het is dan ook niet zo gek dat diverse topsprinters hier al de handen de lucht in hebben mogen steken. Zo staan gerenommeerde sprinters als Ján Svorada, Sam Bennett, Caleb Ewan en Mark Cavendish op de erelijst. Belgen konden in de jaren negentig driemaal op rij juichen. In 1994 spurtte Johan Capiot naar de winst, een jaar later volgde Jean-Pierre Heynderinckx zijn voorbeeld. Wilfried Nelissen is nog altijd de laatste Belgische winnaar: hij werd in 1996 gehuldigd. De enige triomferende Nederlander in de Andalusische koers heet Theo Bos. Hij was in 2010 de beste.

Laatste tien winnaars Clásica de Almería
2018: Caleb Ewan
2017: Magnus Cort
2016: Leigh Howard
2015: Mark Cavendish
2014: Sam Bennett
2013: Mark Renshaw
2012: Michael Matthews
2011: Matteo Pelucchi
2010: Theo Bos
2009: Gregory Henderson

Vorig jaar

De wedstrijd van 2018 was er één uit het boekje. In één van de meest zonnigste streken van Europa bleek voor niemand een mogelijkheid de massasprint te ontlopen. Voortvluchtigen werden keurig op tijd ingerekend door de meute, waarna de sprintkopmannen van Mitchelton-Scott en LottoNL-Jumbo een robbertje mochten vechten om de overwinning. Caleb Ewan won de titanenstrijd van Danny van Poppel.

1.  Caleb Ewan (Mitchelton-Scott)
2.  Danny van Poppel (LottoNL-Jumbo)
3.  Timothy Dupont (Wanty-Groupe Gobert)
4.  Hugo Hofstetter (Cofidis)
5. Florian Sénéchal (Quick-Step Floors)

De snelle benen van Caleb Ewan waren vorig jaar niet te kloppen – foto: Cor Vos

Parcours

De Clásica de Almería start in, hoe kan het ook anders, Almería. De stad aan de voet van de Sierra Nevada bevat nog veel herinneringen aan een roemrucht verleden. Zo pronkt de stad met een Moors fort, een imposante kathedraal en zelfs een heus ondergronds gangenstelsel, een overblijfsel van de Spaanse burgeroorlog. Kortom: toeristen komen niet enkel voor de Costa de Almería naar het zuid-oosten van Spanje.

Van Almería naar Roquetas de Mar, waar ook dit jaar de eindstreep is getrokken, is het slechts een kilometer of twintig over vrijwel vlakke wegen. Voor de renners echter aan sprinten mogen denken moeten ze eerst nog een bezoekje brengen aan het Wilde Westen. Even buiten Tabernas, een stad ten noorden van Almería, ligt namelijk de woestijn van Tabernas. Onder meer de bekende Spaghettiwesterns Once Upon a Time in the West en The Good, the Bad and the Ugly werden in deze woestijn opgenomen. Wie een lijst met alle films uit het genre bekijkt, komt tot de conclusie dat de provincie Almería een geliefd toevluchtsoord voor filmmakers was.

Als de renners de filmsets passeren hebben de renners al heel wat hoogtemeters overwonnen. En ook dieper in het Andalusische binnenland moet er nog worden geklauterd. In totaal wachten er vier hellingen op het peloton. In de eerste honderd kilometer zijn vier gecategoriseerde beklimmingen opgenomen, waarvan de Alto de Turrillas (tweede categorie) de zwaarste is. Na de top van deze helling gaat het echter weer in dalende lijn naar Almería. Vanaf de top van de 780 meter hoge Turillas is het zo’n vijftig kilometer afdalen om weer bij de kust te komen.

Na een tweede passage door de provinciehoofdstad zet het peloton via een fraaie kustweg koers naar Roquetas de Mar. Deze stad staat dankzij het strand vandaag de dag vooral bekend als badplaats. Ook hier vind je diverse bezienswaardigheden uit vroegere tijden, maar de meeste toeristen gaan echter voor een bezoek aan het zandstrand naar Roquetas de Mar. Ook de coureurs mogen het strand kort bezichtigen, maar wie kans wil maken op de overwinning, zal bij de les moeten blijven. In de kustplaats wachten er immers nog drie lokale rondjes.

Daar is het voor de renners zaak op te blijven letten, want in de vlakke omlopen liggen valpartijen continu op de loer. Zodra de renners van de Calle Miguel Indurain de naar Koning Juan Carlos I genoemde finishstraat op rijden, is het nog zo’n vierhonderd meter naar de finish. Er is dus niet veel tijd om in de laatste rechte lijn nog dingen recht te zetten.

Start: 13.15 uur
Finish: 17.45 – 18.15 uur

Favorieten

Naar de winnaar van vorig jaar hoeven we niet te zoeken. Lotto Soudal staat niet aan het vertrek van de eendaagse wedstrijd, en dat betekent dat Caleb Ewan niet voorkomt in de favorietenlijstjes. Wel aan de start staat de vorige werkgever van Ewan, Mitchelton-Scott. De ploeg kent met Europees kampioen Matteo Trentin iemand die dit jaar al de zoete smaak der victorie heeft mogen proeven. In de Ronde van Valencia won hij de tweede rit en ook tijdens de andere sprintetappes liet hij zien al vroeg in het seizoen over goede benen te beschikken. En mocht het met Trentin ditmaal niet vlotten, dan kan het team wellicht ook nog hopen op een ferme spurt van Dion Smith.

Europees kampioen Trentin liet kraaide reeds victorie in Valencia – foto: Cor Vos

CCC, Katusha-Alpecin, BORA-hansgrohe, Movistar en Astana zijn de andere WorldTour-ploegen die acte de presence geven. Van deze teams heeft enkel de Kazachse formatie geen echte kanshebber voor een massasprint in huis. De andere ploegen mogen hopen op een goede uitslag van hun troef. CCC stuurt Jakub Mareczko als troef naar Spanje. Snelheid is niet het probleem van de Italiaan. Het ontbeerde hem de afgelopen jaren juist aan klimvermogen. Hoewel er dus ook in deze eendagskoers geklommen moet worden, moet het voor Mareczko wel mogelijk zijn om na de tocht door de heuvels weer in het peloton terug te keren. Als Mareczko in gunstige positie aan de sprint begint, zullen er weinig renners zijn die hem van de zege af kunnen houden.

Katusha-Alpecin hoopt op Marcel Kittel. De Duitser kende vorig jaar een zeer pover seizoen, maar onlangs wist hij op Mallorca de Trofeo Palma te winnen. Mogelijk is het een bevrijdende zege, waardoor de intussen 30-jarige Kittel weer tot het kransje der topsprinters kan behoren. Weet hij in de Clásica de Almería te bevestigen?

Marcel Kittel wil in de Clásica de Almería opnieuw tonen dat hij nog tot de sprintelite behoort – foto: Cor Vos

De topfavoriet komt ook uit Duitsland. Deze tijd vorig jaar was Pascal Ackermann een sprinter met enkel een etappe in een kleine Poolse rittenkoers op zak. Maar in 2018 liet de snelle snaak van BORA-hansgrohe zien dat hij de edele kunst van het winnen verstaat. Maar liefst negen keer mocht hij juichen, waarvan zes keer op WorldTour-niveau. Het moge duidelijk zijn: vorig seizoen was het jaar van zijn doorbraak. 2019 moet het jaar van de bevestiging worden voor de Duitse wegkampioen. En waar kun je beter bevestigen dan in de eerste koersweek van het nieuwe wielerseizoen?

Mag Pascal Ackermann ook in Almería zijn vuist ballen? – foto: Cor Vos

Gezien zijn imposante eindzege in de Ster van Bessèges mag Christophe Laporte niet ontbreken in dit overzicht. In Frankrijk won de Cofidis-renner zowel een massasprint als de pittige afsluitende tijdrit. Het maakt dat ook in Spanje de ogen op de 26-jarige Fransman zullen zijn gericht. Timothy Dupont was in 2018 de nummer drie achter Ewan en Van Poppel. Nu deze twee heren niet aan het vertrek staan is het een niet meer dan een logisch stukje scorebordjournalistiek om ook de sprinter van Wanty-Gobert tot één der favorieten te bombarderen. Voor de Belg zal het een lastig karwei worden om te winnen, maar als Dupont erbij zit is hij een zekerheidje voor een ereplaats. Of zit er zondag zelfs een serieuze uitschieter in?

Christophe Laporte kan naast een stevig houtje klimmen ook tijdrijden, zo bewees hij in de Ster van Bessèges – foto: Cor Vos

Zijn er nog enkele favorieten die namens het thuisland in actie komen? Jazeker. Good old José Joaquin Rojas kan door Movistar van stal worden gehaald om een ereklassering te versieren. Voor Jon Aberasturi (Caja Rural-Seguros RGA) lijkt een plaats in de top vijf eveneens het hoogst haalbare. Tot slot zou Lorrenzo Manzin een aangename verrassing kunnen worden. De Fransman won dit jaar al twee ritten in La Tropicale Amissa Bongo, waarmee hij voorlopig een van de renners met de meeste overwinning van het seizoen is.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Pascal Ackermann
*** Marcel Kittel, Matteo Trentin
** Jakub Mareczko, Christophe Laporte, Timothy Dupont
* Lorrenzo Manzin, José Joaquin Rojas, Dion Smith, Jon Aberasturi

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

In de omgeving Almería is het aangenaam overwinteren. Het wordt er in deze omgeving zelden kouder dan een graad of acht en ook zondag hoeven de renners geen vrieskou te vrezen. De temperatuur is volgens WeerOnline een graad of twaalf. Eurosport 2 zal de koers in België vanaf 16.30 uur in de huiskamer brengen, Nederlandse kijkers kunnen een half uur later inschakelen.