Naast het Critérium du Dauphiné is de Tour de Suisse ook een etappekoers vlak voor de Tour de France, die de renners gebruiken om de vorm nog iets aan te scherpen of als laatste kans om Tourdeelname veilig te stellen. De Ronde van Zwitserland is echter niet alleen maar een voorbereidingswedstrijd: iedere renner zou graag deze klassieke ronde op het palmares bijschrijven. Wielerflits kijkt vooruit op deze etappekoers.

Historie
De Tour de Suisse wordt dit jaar alweer voor de 74ste keer verreden. De eerste editie stond in 1933 op het programma, toen ging de eindzege naar Max Bulla. De Zwitserse etappekoers trekt veel toprenners die nog de laatste hand leggen aan de voorbereiding op de Tour de France. Daarom kent de Tour de Suisse een indrukwekkende erelijst. Gino Bartali (1946,1947);Eddie Merckx (1974); Roger De Vlaeminck (1975); Seán Kelly (1983, 1990); Andy Hampsten (1986, 1987) en Pavel Tonkov (1995).

De laatste jaren is de winnaar een wisseling van talenten en beoogde Tourwinnaars. Lance Armstrong wist de editie van 2001 op zijn naam te schrijven, een jaar later was de beurt aan Alex Zülle. Aleksandr Vinokoerov won de etappekoers in 2003, terwijl voormalig Tourwinnaar Jan Ullrich zowel in 2004 als in 2006 op het hoogste schavot mocht plaatsnemen. In 2008 ging de winst naar het grote rondetalent Roman Kreuziger, die het stokje overnam van eeuwig talent Vladimir Karpets.

De erelijst kent slechts één Nederlander, in 1976 mocht Hennie Kuiper de bloemen als eindwinnaar in ontvangst nemen. De Belgen doen het met zeven overwinningen een stuk beter. Georges Pintens (1971), Eddie Merckx (1974), Roger De Vlaeminck (1975), Michel Pollentier (1977), Paul Wellens (1978), Wilfried Wesemael (1979) en Luc Roosen (1991) wonnen in hier allemaal namens onze zuiderburen.

De editie van vorig jaar was voor de Zwitsers de mooist van de afgelopen decennia, Fabian Cancellara ging in eigen land met de winst aan de haal, waar uitzinnige Zwitsers hun landgenoot aanmoedigde. De renner van Saxo Bank pakte zijn winst vooral in de tijdritten. Bovendien wist de wereldkampioen tijdrijden in de bergetappes de schade perkt te houden. In de openingstijdrit over 7,8 kilometer pakte de specialist tegen de klok de leiderstrui.

Deze moest hij weliswaar na drie dagen afstaan, maar op de laatste dag wist hij deze, eveneens in een tijdrit, alsnog terug te pakken. In deze afsluitende tijdrit wist Thomas Dekker zijn laatste goede resultaat te rijden voordat hij werd betrapt op doping, hij werd toen derde. Op het podium werd de Zwitser geflankeerd door twee grote talenten, Tony Martin en Roman Kreuziger werden respectievelijk twee en drie. Thomas Dekker was in 2009 met een zestiende stek de beste Nederlander in het eindklassement.

Parcours

12 juni, proloog: Lugano-Lugano (7,6 km) ITT
De Ronde van Zwitserland begint traditioneel met een proloog. Dit jaar staat er een korte tijdrit op het programma van 7,6 kilometer. Het parcours van deze proloog is niet geheel vlak, want onderweg ligt er een klimmetje van 1,5 kilometer, met ruim 110 meter hoogteverschil.

13 juni, etappe 1: Ascona-Siera (167.5 km)
Na het start in Ascona gaat de koers op smalle wegen door de Centovallei, men rijdt een stukje door Italië om vervolgens weer op Zwitsers grondgebied verder te koersen. Ver voor de finishlijn doemt hier de eerste serieuze klim van de ronde op, de Simplonpass: een col van de eerste categorie. Hierna volgt een lange afdaling, een kans voor de gelosten om terug te keren in het peloton. Voordat er wordt begonnen aan tweede en laatste klim van de dag, wordt er eerst een plaatselijke ronde van een kleine twee kilometer verreden. De klim van derde categorie naar Valençon ligt op ongeveer 15 kilometer van de meet. Of er in Sierre door sprinters gestreden kan worden om de zege is de vraag. Mannen als Oscar Freire, die ook heuvelop goed meekunnen, maken een reële kans.

14 juni, etappe 2: Sierre-Schwarzenburg (199.6)
Het startschot klinkt vandaag in de finishplaats van gisteren, Sierre. Vanuit het vertrek loopt het licht bergafwaarts tot aan de voet van een klim van eerste categorie: de Col des Mossers. Na afdaling gaat het vervolgens op en af voordat er nog een col van de derde categorie, op 25 kilometer van de meet, bedwongen moet worden. De finish is een waar huzarenstukje: de laatste twee kilometers gaan alleen maar omhoog met stukken tot 11%.

15 juni, etappe 3: Schwarzenburg-Wettingen (192.2)
Vandaag is wellicht de eerste etappe waarbij het sprintersgilde zich op mag maken voor een massasprint. Hoewel het de hele dag op en af gaat, met twee maal dezelfde klim van de derde categorie, is de kans groot dat men in finishplaats Wettingen in de spurt gaat strijden voor etappewinst.

16 juni, etappe 4: Wettingen – Frutigen (172.5)
Rit vier kan gekenmerkt worden als een tussenetappe. Na gisteren een vlak parcours, is morgen namelijk de koninginnenrit. Pas na zo’n 110 kilometer wordt de eerste gecategoriseerde berg beklommen. Na deze klim van de tweede categorie is het weer even dalen en vlak, totdat er 10 kilometer voor het einde weer een heuveltje ligt. Deze is van de derde categorie, maar wel strategischer geplaatst dan de eerste. Na de afdaling is de finish licht stijgend. Als het peloton de vluchters dus toch wel op tijd pakt, zullen de bergop snellere sprinters zich tonen.

17 juni, etappe 5: Meiringen – La Punt (213.3)
De koninginnenrit kent drie flinke bergen. Direct na de start wordt de buitencategorie Sustenpass beklommen. Vervolgens is het afdalen geblazen, maar dan direct weer omhoog naar de Oberalppass (eerste categorie). Er kan daarna even uitgerust worden, maar na een klein ongecategoriseerd klimmetje halverwege gaat het peloton weer langzaam stijgen. Na bijna 190 kilometer begint het slotstuk: de buitencategorie Albullapass. Vanaf de top moeten er nog wel ongeveer tien kilometers gedaald worden, voordat de finishboog gepasseerd wordt.

18 juni, etappe 6: Savognin – Wetzikon (204.1)
Vanaf de start gaat het in deze rit omlaag, al zitten er nog wat stukjes omhoog tussen. Een goede honderd kilometer worden echter verreden zonder enige klim. Dat wordt anders wanneer de tweede categorie Wildhaus opdoemt. Een ontsnapping is dan waarschijnlijk al gevormd, maar hier kunnen de mannen van de jongens gescheiden worden. De overige vluchters krijgen in de volgende honderd kilometer nog twee heuveltjes van de derde categorie voor de wielen om hun aanspraak op de zege te doen gelden. Toch zou het ook kunnen dat het peloton voor de overwinning sprint in Wetzikon.

19 juni, etappe 7: Wetzikon – Liestal (172.4)
Vier heuvels van de derde categorie zijn er geplaatst in de voorlaatste etappe tussen Wetzikon en Liestal. Hoewel de vluchters altijd een kans hebben, moet het peloton in deze betrekkelijk korte rit de teugels wel in handen kunnen houden. Voor de nog fitte sprinters een kans om toch nog met een ritzege naar huis te gaan.

20 juni, etappe 8: Liestal – Liestal (26.9) ITT
Het klassement van de Ronde van Zwitserland wordt vaak beslist in de afsluitende tijdrit, waar dit jaar een heuveltje in ligt. Vanaf de start wordt er langzaam omhoog gereden, maar echt merkbaar klimmen is dit niet. Bovenop ligt de tijdmeting na 11,8 kilometer, waarna het nog één keer alles geven is voor de klassementsmannen.

Favorieten
De Ronde van Zwitserland strijdt ieder jaar met de Dauphiné voor een mooi deelnemersveld. De Zwitserse koers lijkt dit jaar te hebben gewonnen, want er staat een aantal grote namen aan de start. Alberto Contador ontbreekt echter, want hij is wel in Frankrijk aanwezig.

Saxo Bank brengt een groot deel van de Tourselectie. Met titelverdediger Fabian Cancellara, de broers Schleck, Matti Breschel en Jakop Fuglsang kunnen ze voor vuurwerk gaan zorgen. Tony Martin, in de vorige editie achter Cancellara geëindigd, is er ook weer bij. HTC neemt daarnaast Maxime Monfort (tiende in 2009) en Michael Rogers mee, plus sprinter Mark Cavendish.

Ook de nummers drie en vier uit 2009 zijn er weer bij: Roman Kreuziger, geflankeerd door thuisrijder Oliver Zaugg, en Andreas Klöden, die Levi Leipheimer en Lance Armstrong bij zich heeft. Er is nog één andere klant uit de top-tien van een jaar terug: Kim Kirchen (negende). In zijn team zit ook klimmer Joaquim Rodriguez.

Rabobank rijdt met een klimmersploeg rond, gebouwd rond kopman Robert Gesink. Oscar Freire zal voor de ritzeges mogen gaan. Het Belgische Quick Step komt met Tom Boonen en Sylvain Chavanel, terwijl Omega Pharma geen echte klimmer heeft. Matteo Carrara is het speerpunt van Vacansoleil.

Andere mannen om in de gaten te houden voor het klassement zijn Luis Leon Sanchez (Caisse), Christian Vande Velde en Ryder Hesjedal (Garmin), Thomas Löfkvist (Sky) en Vladimir Efimkin (Ag2r). De talentvolle Fabio Felline van Footon zal zich wellicht in de sprints storten. Daarvoor zijn hier echter, in tegenstelling tot de Dauphiné, meer kandidaten.

Er zijn namelijk genoeg mannen die snel aan kunnen komen: Gerald Ciolek (Milram), Yauheni Hutarovich (FdJ), Robbie Hunter (Garmin), Francesco Gavazzi en Alessandro Petacchi (Lampre), José Joaquin Rojas (Caisse), Robbie McEwen (Katusha), Allan Davis (Astana) en Heinrich Haussler (Cervélo) bijvoorbeeld. Hetzelfde geldt normaliter voor Thor Hushovd, maar hij is nog maar pas hersteld. Met de lastigheid van sommige aankomsten kan Peter Sagan ook zeker een rol spelen.

Deelnemerslijst

Favorieten van WielerFlits
**** Fabian Cancellara
*** Andreas Klöden, Roman Kreuziger
** Andy Schleck, Levi Leipheimer, Luis Leon Sanchez
* Maxime Monfort, Michael Rogers, Tony Martin, Robert Gesink